Η πολιτική και κοινωνική ανωριμότητα που επέδειξαν ορισμένα πολιτικά κόμματα τόσο κατά τη διάρκεια της συζήτησης αναθεώρησης του Συντάγματος στη Βουλή, όσο και κατά την ευρεία διαβούλευση για τα θέματα της Παιδείας στη Χώρα μας, δεν βοηθά καθόλου την προσπάθεια της Ελλάδος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις της εποχής μας.
Είναι μάλιστα ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι μπροστά μας έχουμε την αντιμετώπιση ακόμη μεγαλύτερων προβλημάτων, όπως είναι το ζήτημα του ασφαλιστικού συστήματος. Ένα πρόβλημα το οποίο όλοι ξέρουμε πως διογκώθηκε, το οποίο όμως αποτελεί μείζον πρόβλημα για την οικονομία και την κοινωνία μας και το οποίο πρέπει να αντιμετωπισθεί συνετά και διακομματικά, για το καλό όλων μας.
Αναφέρω χαρακτηριστικά ότι σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα, το 2000, το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας 65 ετών και άνω ήταν ίσο με το 27% του πληθυσμού ηλικίας μεταξύ 20 και 64 ετών. Αυτό σημαίνει ότι "χονδρικά" για κάθε ένα συνταξιούχο υπήρχαν τρεις εργαζόμενοι.
Η πρόβλεψη του ΟΟΣΑ για τη δημογραφική εξέλιξη στη Χώρα μας, αναφέρει ότι το παραπάνω ποσοστό θα γίνει 64%. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι οι τρεις εργαζόμενοι θα τροφοδούν όχι έναν, όπως συμβαίνει σήμερα, συνταξιούχο αλλά δύο.
Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά με την παρούσα μικροπολιτική νοοτροπία και πρακτική φαίνεται αδύνατο να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά φλέγοντα ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό.
Το αφαλιστικό απαιτεί συναίνεση, νηφαλιότητα και επιστημονική-τεχνική επίλυση, η οποία θα λαμβάνει υπόψη της τις αντοχές της οικονομίας και των ασφαλισμένων.
1 σχόλιο:
Φίλτατε Κων/νε μην ξεγελιόμαστε το ασφαλιστικό και μαζί του κάθε άλλο κρίσιμο ζήτημα επιβίωσης/ανάπτυξης για τη χώρα και τους πολίτες απαιτεί απ΄όλους τους ενδιαφερόμενους και εμπλεκόμενους αποθέματα πολιτικής βούλησης για τομές και ρήξεις σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής σε συνδυασμό με γνώση των σύγχρονων τάσεων σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον και ενδελεχή έρευνα και ανάλυση των δεδομένων στη χώρα μας.
Ιδιαίτερα για το ασφαλιστικό ζήτημα θα έλεγα ότι πολύ περισσότερο λείπει απο το πολιτικό δυναμικό της χώρας η γνώση για τις τάσεις και τα δεδομένα έτσι όπως αυτά διαμορφώνονται απο τις νέα περιβάλλοντα εργασίας, τις νέες σχέσεις εργασίας αλλά και τα νέα επαγγέλματα. Αν ο χάρτης της εργασίας έχει ήδη διαφοροποιηθεί στη χώρα πολύ περισσότερο απο άλλα πρώην βιομηχανικά κράτη της Ε.Ε εμείς δεν έχουμε κανένα μα κανένα δικαίωμα έναντι της επόμενης γενιάς να στριφογυρίζουμε γύρω απο μικρορυθμίσεις για το ΙΚΑ και το ΤΕΒΕ...
Δημοσίευση σχολίου