Η κοινή ανακοίνωση των αρχηγών των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, μετά τη λήξη της Συνόδου του Βουκουρεστίου είναι σαφής προς όλους, όσον αφορά το θέμα της ένταξης των Σκοπίων: Μη λύση, μη πρόσκληση.
"20. We recognise the hard work and the commitment demonstrated by the former Yugoslav Republic of Macedonia to NATO values and Alliance operations. We commend them for their efforts to build a multi ethnic society. Within the framework of the UN, many actors have worked hard to resolve the name issue, but the Alliance has noted with regret that these talks have not produced a successful outcome. Therefore we agreed that an invitation to the former Yugoslav Republic of Macedonia will be extended as soon as a mutually acceptable solution to the name issue has been reached. We encourage the negotiations to be resumed without delay and expect them to be concluded as soon as possible."
Η ελληνική πολιτική ηγεσία, στο σύνολό της, δίδαξε το τελευταίο διάστημα άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις που είχαν στο θέμα, συντάχθηκαν σε μία κοινή γραμμή δημιουργώντας ένα αραγές μέτωπο. Ένα μέτωπο που έδωσε τη δυνατότητα στην Κυβέρνηση να διαπραγματευθεί με "καλυμένα" τα νώτα της.
Ωστόσο, ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη κερδίζονται δεν χαρίζονται, ούτε επιβάλλονται. Είναι σίγουρο ότι ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης ενέπνευσε αυτή τη στάση, με τη σοβαρότητα, την ειλικρίνεια, τη βαθιά γνώση και την αποτελέσματικότητα που χαρακτηρίζει την άσκηση της πολιτικής του.
Στην εξωτερική μας πολιτική έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια νέα δεδομένα. Δίνεται η εντύπωση στον εξωτερικό παρατηρητή ότι υπάρχει επιτέλους εθνική-ελληνική εξωτερική πολιτική. Πολιτική που δεν λαμβάνει τίποτα ως δεδομένο.
Πολιτική ψύχραιμη που ζυγίζει κάθε φορά τα δεδομένα και λαμβάνει αποφάσεις με βάση το μακροπρόθεσμο εθνικό συμφέρον. Πέρα από συναισθηματισμούς και δεδομένες συμμαχίες, πέρα από "φιλίες" και "έχθρες", προσωπικές ή εθνικές. Πολιτική που αξιοποιεί τα ισχυρά χαρτιά που έχει στα χέρια της και δεν τα καίει μπροστά στον κίνδυνο της δήθεν απομόνωσης. Είναι μία πολιτική που σε βάθος χρόνο θα ανατρέψει τα φοβικά και εσωστρεφή σύνδρομα που έχουν αναπτυχθεί στον ελληνικό λαό τα προηγούμενα χρόνια.
Δηλώσεις όπως: "Αυτή είναι η Ελλάδα, τί να κάνουμε";, ή "Είμαστε μία μικρή χώρα" αρχίζουν να φαίνονται παρελθόν και αυτό θα έχει επιπτώσεις και στο εσωτερικό της χώρας.
Θα δώσουν τέλος στην κακή συνήθεια που έχουμε αναπτύξει: να υποτιμούμε τις δυνάμεις μας εκεί που δεν πρέπει και να τις υπερτιμούμε, πάλι, εκεί που δεν πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου