Η νίκη του Σαρκοζύ αποτελεί, μεταξύ των άλλων, και μία νίκη όσων επαγγέλονται τις μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη. Ο γαλλικός λαός φάνηκε ότι δεν αρκέστηκε στη σιγουριά που προσέφερε το σοσιαλιστικό μοντέλο της κας Ρουαγιάλ, η οποία επέστρεψε δυναμικά σε αυτό προς το τέλος της προεκλογικής της εκστρατείας, όταν έβλεπε ότι δεν μπορούσε διαφορετικά να συσπειρώσει το δικό της πολιτικό χώρο.
Η νίκη του Σαρκοζύ ήταν ένα πολιτικό προσωπικό στοίχημα το οποίο έχει τρία χαρακτηριστικά:
1. Ο Σαρκοζύ είναι ο πρώτος, μετά από καιρό, mainstream πολιτικός αρχηγός(δεν περιλαμβάνουμε στην ανάλυσή μας το φαινόμενο Μπερλουσκόνι), ο οποίος δήλωσε δεξιός και κατάφερε να κερδίσει σχετικά εύκολα τις εκλογές.
2. Είναι επίσης φορέας ενός νέου πολιτικού λόγου που συνδυάζει αποτελεσματικά τον οραματικό και τον τεχνοκρατικό λόγο. Δεν μένει μόνο σε θέματα ιδεολογικά, προσεγγίζει και προτείνει αμέσως τη λύση των προβλημάτων.
3. Τέλος, και αυτό θεωρούμε ως το πλεόν κομβικό και στρατηγικό σημείο του τριπλού αυτού στοιχήματος που κέρδισε ο Σαρκοζύ, είναι ότι πολιτεύτηκε ενάντια σε αυτό που τα τελευταία χρόνια ονομάζουμε ¨"politically correct". Δηλαδή, αντίθετα με τους περισσότερους πολιτικούς, έλεγε αυτό που πίστευε, όταν το πίστευε, ή έτσι τουλάχιστον φαινόταν σε εμάς.
Το τρίτο σημείο είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί αν ακολουθηθεί και από άλλους πολιτικούς ηγέτες, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, θα ανατρέψει τη γενικευμένη αποστροφή του κόσμου προς τους κομματικούς μηχανισμούς.
Τώρα αν όλα αυτά ήταν μέρος ενός προεκλογικού σχεδιασμού, αυτό μένει να φανεί στα επόμενα πέντε χρόνια της Προεδρίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου