Το όραμα του Ρήγα συναντά την πολιτική διορατικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή

Αντιγράφω από την εφημερίδα "Η Καθημερινή":

"Η Ριστόβσαικα Ρατμήλα που διδάσκει στο φροντιστήριο του Βαλάντοβο (ΠΓΔΜ) εδώ και μια διετία, έμαθε την ελληνική γλώσσα στην Ελλάδα. «Η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας είναι πλέον αναγκαία καθώς οι επενδύσεις που γίνονται στην περιοχή γύρω από τα σύνορα είναι κυρίως ελληνικές. Σ’ αυτές βλέπουν το μέλλον των παιδιών τους οι συμπατριώτες μου, ενώ τα παιδιά κατανοούν πλέον ότι η πόρτα της πατρίδας μας προς την Ευρώπη είναι η Ελλάδα», επισημαίνει στην «Κ»."

Αυτή είναι και η μεγάλη δύναμη της Χώρας μας στην ανατολή του 21ου αιώνα. Η Ελλάδα, μέλος για 26 χρόνια της ΕΕ, όπως την οραματίστηκε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, είναι σήμερα μία χώρα με σταθερές δημοκρατικές δομές-όσο και αν θέλουν κάποιοι να τις βεβηλώσουν και τις ποδοπατήσουν-, μία χώρα παράδειγμα ειρήνης, σταθερότητας και ανάπτυξης για όλες τις χώρες της ευρύτερης περιοχής (Ν.Α. Ευρώπη, Ανατολική Μεσόγειος), μία χωρά η οποία, τα τελευταία χρόνια, αποτελεί καταφύγιο για μετανάστατες από πολλές γειτονικές χώρες.

Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, άλλοι για πάντα και άλλοι προσωρινά, και οι οποίοι αποκομίζουν σήμερα μία θετική εικόνα για τη χώρα μας και το λαό της πρόκειται να αποτελέσουν τους καλύτερους πρεσβευτές της Ελλάδος στα χρόνια που έρχονται.

Είναι χαρακτηριστική η εικόνα των "αλλοδαπών" συμπολιτών μας στα σούπερ-μάρκετ να αγοράζουν σαρακοστιανά ή να γιορτάζουν το Πάσχα, χωρίς να τους το επιβάλλει κάποιος, ακόμη και αν δεν είναι χριστιανοί.

Αυτή είναι η ελληνική κοινωνία σήμερα, ανοιχτή και δεκτική στους "ξένους", επενδύει, χωρίς ίσως να το γνωρίζει και ασφαλώς χωρίς να το επιδιώκει, στο μέλλον της. Εκπαιδεύει τους αυριανούς φιλέλληνες.

Αυτό κάνει τώρα, αυτό έκανε πάντοτε, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

Περιστατικά μίσους και φανατισμού δεν χωρούν στον ελληνικό-ανθρωπιστικό πολιτισμό.
Όπου αυτά εμφανίζονται οφείλουμε να τα καταδικάζουμε, να τα περιθωριοποιούμε.