Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Metropolis Weekend στις 16 Οκτωβρίου 2009
Με τη λήξη της προθεσμίας υποβολής υποψηφιoτήτων για την Προεδρία της Νέας Δημοκρατίας (Ν.Δ.) την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, ξεκίνησε και επισήμως η κούρσα της διαδοχής στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η απόφαση του τέως Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να δρομολογήσει τις διαδικασίες για την εκλογή νέου Προέδρου της Ν.Δ., το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου, σηματοδότησε το τέλος μιας πορείας και την αρχή μιας νέας για τον κύριο εκφραστή της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα. Μέχρι την εκλογή του νέου αρχηγού, το κόμμα της Ν.Δ. θα περάσει μία έντονη περίοδο αντιθέσεων και ζυμώσεων. Ωστόσο, ανήκουμε σε όσους πιστεύουν ότι αυτή η δύσκολη περίοδος αποτελεί μία ευκαιρία για δημιουργικές αλλαγές στην κεντροδεξιά παράταξη. Οι προκλήσεις είναι σίγουρα μεγάλες, όπως και οι δυνατότητες επαναπροσδιορισμού του ρόλου και των προτεραιοτήτων της ελληνικής κεντροδεξιάς. Αυτό είναι το διακύβευμα αυτής της περιόδου, πέρα από τα πρόσωπα που έθεσαν υποψηφιότητα για την αρχηγία της Ν.Δ..
Το σίγουρο είναι ότι η Ν.Δ. έχει ξεκάθαρη ιδεολογία, είναι αυτή που εφαρμόζεται στις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Αυτό που χρειάζεται να επισημανθεί αυτή την περίοδο είναι ο καθορισμός των προτεραιοτήτων που τίθενται στο τρέχον πολιτικό τοπίο και οι συγκεκριμένοι τρόποι μεταφοράς και εφαρμογής της ιδεολογίας της παρατάξης στην καθημερινή πρακτική για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, η χώρα, το έθνος. Η απάντηση όμως πρέπει να προχωρήσει και ένα βήμα παραπέρα: είναι κρίσιμο να δίνει όραμα στην παράταξη και τη χώρα για τα επόμενα χρόνια.
Ο δρόμος του προσδιορισμού των προτεραιοτήτων και των τρόπων εφαρμογής της ιδεολογικής πλατφόρμας της Ν.Δ. στα καθημερινά προβλήματα, θα πρέπει να λάβει υπ’ όψη το εσωτερικό πολιτικό τοπίο, και κυρίως τις πολιτικές της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά. Σε αυτή την αναζήτηση είναι σίγουρα χρήσιμη η εξέταση των κυβερνητικών μοντέλων Σαρκοζί, Μέρκελ, αλλά και αυτού που ευαγγελίζεται ο Κάμερον στην Αγγλία. Ο κ. Σαρκοζί στη Γαλλία, με τη γνωστή έμφασή του σε θέματα δημόσιας ασφάλειας, μιλά ξεκάθαρα για την επιστροφή στην πολιτική και δίνει έμφαση σε μία φιλική προς το κράτος οικονομία της αγοράς (state-friendly market economy). Σύμφωνα με τον Economist. «Στόχος του Προέδρου είναι να καθησυχάσει το εκλογικό σώμα ότι η κεντροδεξιά κυβέρνηση μπορεί να περιορίσει τα αρνητικά αποτελέσματα της παγκόσμιας κρίσης στη γαλλική οικονομία. Επιπλέον, στο βιβλίο του «Κατάθεση» γράφει: «ο καθένας πρέπει να έχει τη βεβαιότητα ότι, αν αξίζει, ο δρόμος της κοινωνικής του ανόδου είναι ανοιχτός». Για την κυρία Μέρκελ, η οποία πρόσφατα κέρδισε για δεύτερη φορά τις εκλογές στη Γερμανία, παρότι όπως σημειώνει ο Economist δεν έχει ως δυνατό της σημείο την ιδεολογία, προέταξε ξεκάθαρα δύο προτεραιότητες στην πρώτη της θητεία ως καγκελάριος: την κλιματική αλλαγή και το δημογραφικό πρόβλημα, επιβεβαιώνοντας παράλληλα την έμφαση που δίνει στην κοινωνική οικονομία της αγοράς (social-market economy). Τέλος, ο κ. Κάμερον, το κόμμα του οποίου προηγείται των Εργατικών του κ. Μπράουν στις δημοσκοπήσεις με περισσότερες από 10 ποσοστιαίες μονάδες, προτάσσει τη μείωση των κρατικών δαπανών, παρά τις εσωκομματικές πιέσεις για μείωση των φόρων.
«Βλέπω μια χώρα όπου περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν με ασφάλεια και αγάπη, επειδή η οικογενειακή ζωή έρχεται πρώτα. Βλέπω μια χώρα όπου επιλέγετε τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή: το σχολείο που πηγαίνει το παιδί σας και την υγειονομική περίθαλψη που λαμβάνετε. Βλέπω μια χώρα όπου οι κοινότητες κυβερνώνται ανεξάρτητες από την Κυβέρνηση: οργανώνοντας μόνες τις τοπικές υπηρεσίες. Βλέπω μια χώρα με τους επιχειρηματίες παντού, που φέρνουν τις ιδέες τους στη ζωή μας. Βλέπω μια χώρα όπου δεν δίνει έμφαση μόνο στα χρήματα, αλλά και στην ποιότητα ζωής. Βλέπω μια χώρα όπου δεν είστε φοβισμένοι να περπατήσετε πίσω στο σπίτι σας, όπου είστε ασφαλείς γνωρίζοντας ότι το σωστό και το λάθος αποκαθίσταται στο νόμο και την τάξη. Βλέπω μια χώρα όπου τα φτωχότερα παιδιά πηγαίνουν στα καλύτερα σχολεία, όπου η γέννα δεν αποτελεί εμπόδιο.»
Ποιος είπε ότι τα οράματα στην πολιτική πέθαναν; Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την ομιλία του Ντέιβιντ Κάμερον στο πρόσφατο Συνέδριο των Συντηρητικών. Το κλείσιμο της ομιλίας του περιλαμβάνει και τις βασικές του προτεραιότητες: «Τι μπορούμε να υποσχεθούμε: Οικογένεια, κοινότητα, χώρα. Μειώνουμε το μεγάλο κράτος και κινούμε την κοινωνία μπροστά. Χτίζουμε ξανά την εμπιστοσύνη, ώστε να σηκώσουμε πάλι ψηλά τη χώρα.»
Σε αυτό το ευρωπαϊκό τοπίο, κρίσιμος παράγοντας για την ελληνική κεντροδεξιά είναι ο νέος ηγέτης της παράταξης να ακολουθήσει το κατάλληλο μίγμα πολιτικής. Ένα μίγμα πλιτικής που λαμβάνει τα μηνύματα των καιρών σε ευρωπαϊκό επίπεδο και προτείνει αξιόπιστες και εφαρμόσιμες λύσεις στα προβλήματα της Ελλάδας. Και κάνοντας ένα απαραίτητο βήμα παραπέρα, πρέπει να δώσει προοπτική στην παράταξη και τη χώρα. Να καθορίσει ένα νέο παραταξιακό και εθνικό στόχο. Να απαντήσει στο ερώτημα που θέλουμε να βρίσκεται η Ελλάδα σε 15-20 χρόνια από σήμερα, αλλά και το πως θα βρεθεί σε αυτή τη θέση.
Για να το κατορθώσει αυτό ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. θα πρέπει να ενδυναμώσει την επαφή του κόμματος με την κοινωνία, να ενισχύσει και να μπολιάσει το ιδεολογικό οπλοστάσιο του κόμματος με τις νέες ευρωπαϊκές τάσεις και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Η Ν.Δ. πρέπει να γίνει ένας σύγχρονος, ανοιχτός οργανισμός. Ο νέος ηγέτης της οφείλει να παρουσιάσει ένα πειστικό και ελπιδοφόρο σχέδιο για την οργανωτική επανίδρυση του κόμματος και να πείσει ότι μπορεί να το εφαρμόσει. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η προσπάθεια δεν τελειώνει με την επιλογή του αρχηγού, θα λέγαμε αντίθετα ότι τότε θα ξεκινήσει. Είναι χρυσή ευκαιρία αυτή η κρίση να λειτουργήσει προς όφελος της κεντροδεξιάς παράταξης και του πολιτικού συστήματος της χώρας. Να δημιουργήσει μία νέα εποχή στις σχέσεις της κεντροδεξιάς παράταξης με την κοινωνία.
