Νοεμβρίου 08, 2010

Έλληνες της διασποράς

Έλληνας επιστήμονας πίσω από την αποστολή «Άρτεμις» της NASA


Ένας Έλληνας επιστήμονας καθοδηγεί τη νέα αποστολή «Άρτεμις» της NASA που μελετά το μαγνητικό πεδίο Γης-Ήλιου-Σελήνης.

Δύο νέα διαστημόπλοια άρχισαν να συλλέγουν επιστημονικά στοιχεία για τις αλληλεπιδράσεις του μαγνητικού περιβάλλοντος της Γης και της Σελήνης με τον ηλιακό άνεμο, στο πλαίσιο της νέας αποστολής της NASA με την ελληνοπρεπή ονομασία «Artemis» (Άρτεμις), που παραπέμπει στην σεληνιακή θεά της ελληνικής μυθολογίας. Επικεφαλής επιστήμονας είναι ο ελληνικής καταγωγής Βασίλης Αγγελόπουλος, καθηγητής διαστημικής φυσικής του Ινστιτούτου Γεωφυσικής και Πλανητικής Φυσικής και του Τμήματος Επιστημών Γης και Διαστήματος στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA).

Η «Artemis» (ακρωνύμιο των αγγλικών λέξεων «Acceleration, Reconnection, Turbulence and Electrodynamics of the Moon Interaction with the Sun», δηλαδή β «Επιτάχυνση, Επανασύνδεση, Ανατάραξη και Ηλεκτροδυναμική της Διάδρασης της Σελήνης με τον Ήλιο» ) περιλαμβάνει δύο σεληνιακούς δορυφόρους, ο πρώτος εκ των οποίων βρίσκεται κοντά στο γήινο δορυφόρο από τις 25 Αυγούστου και ο δεύτερος από τις 22 Οκτωβρίου.

Επί περίπου έξι μήνες οι δύο διαστημοσυσκευές θα εκτελούν περίπλοκες «χορογραφίες» στην περιοχή της Σελήνης, σε μια ιδιότυπη τροχιά όχι ακριβώς γύρω από αυτήν, αλλά ισορροπώντας ανάμεσα στη βαρύτητα της Γης, της Σελήνης και του Ήλιου. Στη συνέχεια, τον Απρίλιο του 2011, τα δύο σκάφη θα τεθούν σε ελλειπτική τροχιά γύρω από το φεγγάρι, όπου και θα παραμείνουν για χρόνια, μεταδίδοντας επιστημονικά στοιχεία, μέρα παρά μέρα. Στόχος είναι να ρίξουν περισσότερο φως αφενός στο πώς η μαγνητόσφαιρα της Γης επηρεάζεται από τον ισχυρό ηλιακό άνεμο και, αφετέρου, πώς ο ηλιακός άνεμος επηρεάζει το φεγγάρι που δεν προστατεύεται από ανάλογο μαγνητικό πεδίο με αυτό που διαθέτει ο πλανήτης μας.

Η αποστολή Artemis -για την οποία συνεργάζονται με το UCLA το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, καθώς επίσης το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης και το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA- θα κάνει ταυτόχρονες μετρήσεις σωματιδίων, καθώς επίσης ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων, προκειμένου να δημιουργήσει για πρώτη φορά ένα τρισδιάστατο «χάρτη» που θα δείχνει πώς η επιτάχυνση των σωματιδίων λαμβάνει χώρα κοντά στην τροχιά του φεγγαριού, στην γήινη μαγνητόσφαιρα και στον ηλιακό άνεμο.

Επίσης, οι δύο δορυφόροι θα κάνουν μοναδικές μέχρι σήμερα παρατηρήσεις του διαστημικού περιβάλλοντος πίσω από τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο γνωστό «κενό πλάσματος» στο ηλιακό σύστημα, το οποίο δημιουργείται καθώς περνάει ο ηλιακός άνεμος και απορροφάται από το φεγγάρι. Το πλάσμα αποτελείται από καυτά ιονισμένα νέφη αερίων που μεταφέρουν ηλεκτρομαγνητικά και ηλεκτροστατικά κύματα.

«Θα μελετήσουμε το διαστημικό περιβάλλον γύρω από τη Γη και γύρω από τη Σελήνη, που δεν έχει ακόμα κατανοηθεί καλά. Το Artemis θα παρέχει μοναδικά στοιχεία και θα πάει εκεί που δεν έχει πάει κανένα άλλο διαστημικό σκάφος μέχρι τώρα», δήλωσε ο κ. Αγγελόπουλος.

Όπως εξήγησε, οι δορυφόροι του Artemis θα τοποθετηθούν στο διαπλανητικό διάστημα, για πρώτη φορά στα λεγόμενα «σημεία Λαγκράνζ», όπου οι βαρύτητες της Γης και της Σελήνης είναι περίπου ίσες. Τα δύο αυτά σημεία βρίσκονται ακριβώς έξω από την γήινη μαγνητόσφαιρα, πράγμα που θα επιτρέψει την ιδανική μελέτη της επίδρασης του ηλιακού ανέμου στην μαγνητόσφαιρα της Γης και των «αναταράξεων» που αυτός προκαλεί.

Η αποστολή Artemis θα συνεργάζεται με τις άλλες αμερικανικές τρέχουσες σεληνιακές αποστολές (LRO, LADEE, Grail) για να προετοιμάσει το έδαφος για την μελλοντική ρομποτική εξερεύνηση της Σελήνης. Το Artemis είναι παρακλάδι της αποστολής Themis (από την ελληνική θεά της δικαιοσύνης «Θέμιδα» ) της NASA και του πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, που ξεκίνησε το 2007 και περιλαμβάνει τρεις ακόμα δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη (που μελετούν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία του πλάσματος πάνω από τη γήινη ατμόσφαιρα) και στην οποία ο Αγγελόπουλος είναι επίσης ο επικεφαλής επιστημονικός ερευνητής.

Όπως ανέφερε ο Έλληνας ερευνητής, «το διαστημικό περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό τόσο μακριά από την εσωτερική μαγνητόσφαιρα, επειδή δεν επηρεάζεται πολύ από το ισχυρό γήινο μαγνητικό πεδίο. Είναι ένα 'καθαρό' περιβάλλον, όπου μπορούμε να κατανοήσουμε θεμελιώδη φαινόμενα, όπως η μαγνητική επανασύνδεση, η επιτάχυνση σωματιδίων και η ανατάραξη, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν στο εργαστήριο. Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι σημαντικά, επειδή αποτελούν μέσα με τα οποία μετατρέπεται η μαγνητική ενέργεια σε σωματιδιακή και εμφανίζονται σε πολλά άλλα περιβάλλοντα, όπως στα μηχανήματα σύντηξης και στα μακρινά άστρα» .

Η αποστολή «Θέμις», υπό την καθοδήγηση του Αγγελόπουλου, έχει ήδη ανακαλύψει μια σειρά από άγνωστά μέχρι πρόσφατα φαινόμενα, όπως ότι ένα σέλας συγκρούεται με ένα άλλο, μαγνητικούς διαστημικούς «σεισμούς» και «σφαίρες πλάσματος» που -σε ένα είδος κοσμικού…μπιλιάρδου- διασχίζουν αστραπιαία την «ουρά» της γήινης μαγνητόσφαιρας.

Το 2008, ο Αγγελόπουλος και οι συνεργάτες του στην αποστολή «Θέμις» ανακάλυψαν τον μηχανισμό που πυροδοτεί τις μαγνητικές καταιγίδες, οι οποίες, εκτός από τις θεαματικές εκρήξεις ενέργειας και φωτός στο βόρειο πόλο (το γνωστό βόρειο σέλας), επίσης σπέρνουν αναταραχή στους δορυφόρους γύρω από τη Γη, καθώς επίσης στα επίγεια δίκτυα ηλεκτρισμού και τηλεπικοινωνιών.

Ο Βασίλης Αγγελόπουλος αποφοίτησε το 1986 από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακά και διδακτορικό (με υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράιτ), στη φυσική του διαστημικού πλάσματος, στο πανεπιστήμιο UCLA. Έχει τιμηθεί δύο φορές από την Αμερικανική Γεωφυσική Ένωση για το ερευνητικό έργο του.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ιουνίου 29, 2010

Δημόσιος Τομέας: σε αναζήτηση νέου υποδείγματος λειτουργίας

Η τρέχουσα οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια τα αδύναμα στοιχεία του αναπτυξιακού υποδείγματος της Μεταπολίτευσης. Όλοι τα αναγνωρίζαμε εδώ και καιρό, αλλά ελάχιστοι - και ακόμα και αυτοί για λίγο- κατάφεραν να τα αλλάξουν ή να τα εξαλείψουν. Παράλληλα, η διεθνής προβληματική οικονομική συγκυρία μεγέθυνε αυτές τις εγγενείς αδυναμίες του ελληνικού μεταπολιτευτικού οικονομικο-πολιτικού συστήματος και επιτάχυνε την ανάγκη για αλλαγές. Όπως έχει αναφέρει αρκετές φορές ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντώνης Σαμαράς, το οικονομικό υπόδειγμα των τελευταίων τριάντα ετών χρεοκόπησε. Μαζί του όμως χρεοκόπησε στα μάτια της πλειονότητας των πολιτών ολόκληρο το πολιτικο-κοινωνικό μοντέλο που εξέθρεψε αυτό το οικονομικό υπόδειγμα. Ένα μοντέλο που από κάποιο σημείο και μετά σταμάτησε να έχει τα αρχικά οφέλη της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και της ενδυνάμωσης των δημοκρατικών θεσμών, όπως ευαγγελιζόταν, και λειτουργούσε στρεβλά. Ένα μοντέλο κατά κανόνα κλειστό σε νέες ιδέες και νέους ανθρώπους, το οποίο παγιδευμένο σε ατυχείς ιδεοληψίες απογοήτευε κάθε νέο Έλληνα που ήθελε να ανοίξει τα φτερά του και να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τη δημιουργικότητά του για να ανταγωνιστεί, με ίσους όρους, στην αγορά εργασίας ή στο επιχειρηματικό πεδίο. Φυσικά αυτή η προσέγγιση δεν συμπαρασύρει και διαγράφει τα πάντα και τους πάντες, αλλά εν πολλοίς ήταν ο κανόνας και σε τελική ανάλυση είναι η εικόνα που έχει η πλειονότητα των πολιτών σήμερα-και αυτό μετράει.

Πέρα από τον πολιτικό κόσμο και τους ίδους τους πολίτες, μεγάλη ευθύνη σε αυτή την κατάσταση που διαμορφώθηκε, από το 1981 και μετά, έχουν και οι ευρωπαίοι εταίροι μας, οι οποίοι εκ του αποτελέσματος κρίνοντας δεν ήλεγχαν όσο θα έπρεπε τη χρήση των πόρων που κατηύθυναν προς τη χώρα μας είτε για τη χρηματοδότηση μεγάλων έργων, είτε για την επιδότηση επιχειρήσεων και καλλιεργητών. Έτσι, σιγά σιγά τα «εύκολα» χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρηματοδότησαν ουσιαστικά την καλοπέραση των μικρομεσαίων και τη γιγάντωση συγκεκριμένων ομίλων επιχειρήσεων. Το κακό ήταν ότι λίγο πολύ καλομάθαμε όλοι και ξεχάσαμε να εργαζόμαστε ανταγωνιστικά: οι αγρότες περιμένοντας την επιδότηση, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αναμένοντας το επόμενο προγραμματάκι ή την επόμενη μελετούλα, οι δημόσιοι υπάλληλοι διαγκωνιζόμενοι για μια έμμισθη θέση σε κάποια καινούργια επιτροπή αξιολόγησης των ΚΠΣ, οι μεγαλοεπιχειρηματίες (εργολάβοι και προμηθευτές) «κυνηγώντας» την επόμενη ανάθεση. Παρέλυσε έτσι σταδιακά η παραγωγική διάρθρωση της χώρας και έγινε για πολλούς πιο θελκτική η αναμονή του κοινοτικού μάννα, παρά η πραγματική εργασία και η επιχειρηματική εξωστρέφεια που διέκρινε τους Έλληνες τα παλαιότερα, πολύ δυσκολότερα χρόνια.

Ανάγκη για νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα

Απαιτείται λοιπόν, σήμερα όχι αύριο, ένα νέο οικονομικό-αναπτυξιακό υπόδειγμα που θα σηματοδοτήσει τη νέα μεταπολίτευση, θα προσφέρει ελπίδα και αισιοδοξία στον Έλληνα και θα δώσει ώθηση στην ελληνική οικονομία. Ένα νέο πρότυπο που θα αντιμετωπίζει τις βασικές αδυναμίες της ελληνικής μεταπολιτευτικής οικονομίας και θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και των Ελλήνων.

Το νέο οικονομικό υπόδειγμα οφείλει να εμπνέει και να στοχεύει ψηλά. Για παράδειγμα, στα επόμενα 10 χρόνια:
 Να γίνει η Ελλάδα μία από τις δέκα πιο ανταγωνιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης.
 Να ανέλθει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων μεταξύ των 10 υψηλότερων των χωρών της Ευρωζώνης.
 Να γίνει η Ελλάδα η καλύτερη χώρα για τις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
 Το αναπτυξιακό μέρισμα να διαχέεται δίκαια σε όλους τους πολίτες, σε όλη τη χώρα.

Απαιτείται να αποκτήσει επιτέλους η χώρα μία νέα ξεκάθαρη αποστολή (mission statement) για τα επόμενα 10 χρόνια, η οποία θα είναι τόσο αισιόδοξη για να κινητοποιεί, αλλά και τόσο ρεαλιστική ώστε να είναι εφικτή.


Τώρα, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να στείλουμε εντός και εκτός χώρας ισχυρά μηνύματα ότι αλλάζουμε, ότι βελτιωνόμαστε, ότι αντιμετωπίζουμε παθογένειες που μας αδικούν, που μας γυρνάν πίσω. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε για την αύξηση του παρονομαστή: του ΑΕΠ, που είναι ο παρανομαστής των δύο δεικτών που παλεύουμε να μειώσουμε: του ελλείμματος και του χρέους (ως ποσοστού του ΑΕΠ). Η αύξηση του ΑΕΠ θα οδηγήσει σε έναν ενάρετο κύκλο αντιμετώπισης των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας. Και εδώ απαιτούνται γενναίες και δημοσιονομικά «ανορθόδοξες» πολιτικές. Πολιτικές αντικυκλικές που αυξάνουν την «πίτα», χωρίς όμως να επιδεινώνουν τα δημόσια οικονομικά.
Το νέο οικονομικό υπόδειγμα χρειάζεται να ανατρέψει το φαύλο κύκλο της ύφεσης που προκαλεί η τρέχουσα συγκυρία, να αξιοποιήσει τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα, να απελευθερώσει το δυναμισμό του ελληνικού λαού, να εξαλείψει τις στρεβλώσεις στις αγορές, να διαχέει τις ευκαιρίες ανάπτυξης και να αξιοποιεί τις συνέργειες ανάμεσα σε κλάδους και επιχειρήσεις.

Βασικοί στόχοι του νέου υποδείγματος

Το νέο πρότυπο θα μπορέσει να υλοποιηθεί αν έχουμε:
 Εντυπωσιακή βελτίωση του επιχειρηματικού-επενδυτικού περιβάλλοντος,
 δημοσιονομική εξυγίανση: περιστολή σπατάλης-εξορθολογισμό δαπανών και διεύρυνση φορολογικής βάσης,
 ισχυρό, αποτελεσματικό κράτος, δίπλα στους πολίτες που το χρειάζονται.
Για να συμβούν αυτά οι βασικοί στόχοι του νέου υποδείγματος απαιτείται να περιλαμβάνουν:
- Την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας
- Την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης: Νέες καλύτερες θέσεις για όλους και σε όλη τη χώρα
- Τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου
- Τη διαφάνεια για την επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών και των επιχειρηματιών
- Την Περιφερειακή Ανάπτυξη
- Την αξιοπρεπή κοινωνική πρόνοια και στήριξη για όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη

Η απαίτηση για νέο υπόδειγμα λειτουργίας του κράτους

Ωστόσο, η μετάβαση σε ένα νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα περνά μέσα από την αναδιάταξη του ρόλου και της λειτουργίας του κράτους. Απαιτείται να εφαρμοσθεί προς αυτή την κατεύθυνση ένα νέο υπόδειγμα λειτουργίας του δημόσιου τομέα. Θα χρειαστεί η εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος επιχειρησιακής αναδιάρθρωσης (business process re-engineering), με έμφαση στην ενίσχυση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος στους πολίτες, αλλά και την ενδυνάμωση του έντονου ελεγκτικού ρόλου που οφείλει να αναλάβει στην προάσπιση των κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού. Μία αναδιάρθρωση με στόχο τον εξορθολογισμό και την καταπολέμηση των επικαλύψεων, των περιττών συναρμοδιοτήτων και «λευκών κενών» στο οργανόγραμμα της δημόσιας διοίκησης.
Στη χώρα μας ο ρόλος του δημόσιου τομέα είναι πολύ σημαντικός, μιας και το μέγεθός του κατευθύνει, έως σήμερα, σε μεγάλο ποσοστό τις τάσεις στην οικονομία. Σε όλες τις χώρες άλλωστε το μεγάλο μέγεθος του δημόσιου τομέα (στις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης-ΟΟΣΑ αντιπροσωπεύει μεταξύ του 36 και 57% του ΑΕΠ, σύμφωνα με στοιχεία του 2004) καταδεικνύει τη σημασία και τον ισχυρό αντίκτυπο που έχουν οι όποιες αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του στην ποιότητα ζωής των πολιτών και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ωστόσο, στην προσπάθεια να γίνει περισσότερο αποδοτικός ο δημόσιος τομέας δεν πρέπει να παραμεληθούν τα απαραίτητα στοιχεία καλής διακυβέρνησης, τα οποία η Παγκόσμια Τράπεζα συνοψίζει στα εξής τέσσερα:

1. Αποτελεσματική διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και οικονομικών πόρων.
2. Αυξημένη υπευθυνότητα στις δημόσιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της αποτελεσματικής λογιστικής, του ελέγχου και της διοικητικής αποκέντρωσης, ώστε να καθίστανται οι ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι περισσότερο υπεύθυνοι για τις ενέργειές τους.
3. Συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο, ώστε οι όροι και οι κανόνες να είναι γνωστοί εκ των προτέρων σε όλους.
4. Πληροφόρηση και διαφάνεια, προκειμένου να ενισχυθεί ο πολιτικός έλεγχος και η λογοδοσία, να προωθηθεί η δημόσια συζήτηση και να μειωθεί ο κίνδυνος της δωροδοκίας.

Σύνοψη πρόσφατων προτάσεων ΟΟΣΑ για την Ελλάδα

Βελτίωση του συντονισμού και της κεντρικής πολιτικής κατεύθυνσης:
1) Ενίσχυση του συντονισμού των πολιτικών
2) Εισαγωγή ξεκάθαρων οδηγιών για την εφαρμογή και την εποπτεία ποιοτικών κανονιστικών ρυθμίσεων
3) Απλοποίηση των διαδικασιών σύστασης επιχείρησης
4) Καθιέρωση ενός επαρκούς πλαισίου διαχείρισης.

Ενίσχυση της διαφάνειας και περιορισμός των διαχειριστικών κενών σχετικά με τον προϋπολογισμό για το προσωπικό
1) Περιορισμός ρυθμίσεων για συμβασιούχους
2) Περαιτέρω αύξηση της διαφάνειας στις προσλήψεις.

Βελτίωση της διαδικασίας κατάρτισης, παρακολούθησης και αξιολόγησης των προϋπολογισμών
1) Μετάβαση σε προϋπολογισμό προγραμμάτων με βάση πολυετές προγραμματισμό.
2) Εξέταση θέσπισης αυστηρότερου δημοσιονομικού κανόνα, ίσως με συνταγματική πρόβλεψη, για τον έλεγχο των δαπανών
3) Σύσταση κοινοβουλευτικής επιτροπής παρακολούθησης του προϋπολογισμού.

Βελτίωση των στατιστικών στοιχείων και της ανάλυσης
1) Απαίτηση για ανάλυση των επιπτώσεων των κανονιστικών ρυθμίσεων
2) Καθιέρωση συστηματικής και στρατηγικής αναθεώρησης των αναγκών της κυβέρνησης.

Ενίσχυση της διαχείρισης της αποδοτικότητας και της λογοδοσίας
1) Ενδυνάμωση των ισχυόντων μέτρων για την παρακολούθηση του προϋπολογισμού και επέκτασή τους σε άλλους τομείς
2) Ανάπτυξη συστήματος για τη διαχείριση της αποδοτικότητας
3) Εισαγωγή ενός πλαισίου ακεραιότητας (Integrity Framework)

Στρατηγικός σχεδιασμός

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα η εφαρμογή των αυτονόητων θα μπορούσε να αποφέρει θαυμαστά αποτελέσματα στη διαχείριση και την εξοικονόμηση πόρων, αλλά και την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης. Ωστόσο απαιτείται και ένας νέος στρατηγικός σχεδιασμός.
Ένα πλάνο επανασχεδιασμού του ρόλου του δημόσιου τομέα θα ξεκινούσε από τον καθορισμό των προτεραιοτήτων και των στόχων που θα υπηρετεί ο δημόσιος τομέας στην νέα μεταπολίτευση. Ποιους ρόλους θα διατηρήσει, ποιους θα αφήσει και ποιους καινούργιους θα αναλάβει. Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα ορίσουν τις προτεραιότητές του και αυτόματα θα οδηγήσουν στην κατάργηση και συγχώνευση φορέων και υπηρεσιών του δημοσίου που είτε δεν έχουν πλέον ρόλο, είτε ο ρόλος τους αλλάζει.

Εξάλειψη των αδικιών

Το στρατηγικό σχεδιασμό θα ακολουθούσε ο εξορθολογισμός, μέσω της άρσης των αδικιών. Οι αδικίες ευδοκιμούν στο δημόσιο τομέα σε αρκετά επίπεδα και δημιουργούν ένα μη παραγωγικό περιβάλλον εργασίας που εξαλείφει τα κίνητρα και οδηγεί ακόμη και τους πιο ευσυνείδητους υπαλλήλους, στην καλύτερη περίπτωση, σε παθητική στάση. Αντιμετωπίζοντας τις παθογένειες απαιτούνται αλλαγές στον τρόπο και τα κριτήρια υπηρεσιακής εξέλιξης, αλλά και στη μισθολογική πολιτική.

Όσον αφορά την υπηρεσιακή εξέλιξη εντός της ίδιας υπηρεσίας ή σε διαφορετικές υπηρεσίες του δημόσιου ή ευρύτερου δημόσιου τομέα απαιτείται ένα πλαίσιο αντικειμενικής αξιολόγησης, το οποίο θα ανταμείβει δίκαια όσους έχουν τα απαραίτητα προσόντα, αλλά και όσους έχουν υψηλή απόδοση στην εργασία τους.

Επιπλέον, απαιτείται εξορθολογισμός στις αμοιβές του Δημόσιου και ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. Είναι άδικο και αντιπαραγωγικό να υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις στις αμοιβές εργαζομένων με τα ίδια προσόντα που εργάζονται σε συναφή αντικείμενα, μόνο και μόνο επειδή αυτοί απασχολούνται σε διαφορετικές υπηρεσίες. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Βραχυπρόθεσμα λοιπόν απαιτείται η εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου. Επιπλέον, λόγω των πολλών και ασύνδετων μεταξύ τους πηγών πληρωμής, ανά υπουργείο, περιφέρεια κλπ, μπορεί ένας δημόσιος υπάλληλος να ξεπερνά κατά πολύ τα όρια που υπάρχουν σχετικά με τη μέγιστη αμοιβή που μπορεί να λάβει χωρίς κανένα έλεγχο και διαφάνεια. Συνεπώς απαιτείται η πληρωμή του από μία υπηρεσία (ενεργοποίηση ενιαίας υπηρεσίας πληρωμής στο ΓΛΚ).

Ένα ευρύτερο θέμα το οποίο έχει άμεση επίπτωση στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι το γεγονός ότι ο Δημόσιος και ευρύτερος δημόσιος τομέας έχουν καταστεί στη χώρα μας περισσότερο ανταγωνιστικοί εργοδότες από τον ιδιωτικό τομέα: δίνουν σχετικά καλύτερο μισθό, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του τη μονιμότητα, τις ώρες εργασίας, την εργασιακή πίεση, αλλά και τις λοιπές παροχές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απορροφούν σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό υψηλών προσόντων, το οποίο δεν αξιοποιούν όσο θα έπρεπε, λόγω των δομικών αδυναμιών τους. Θα πρέπει λοιπόν ο στόχος να είναι να γίνει ο ιδιωτικός τομέας τουλάχιστον εξίσου ανταγωνιστικός εργοδότης με το δημόσιο. Αυτό θεωρώ ότι θα επιτευχθεί με αυστηρούς ελέγχους εργατικής νομοθεσίας στον ιδιωτικό τομέα και με σύνδεση του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων με αυτό των ιδιωτικών υπαλλήλων, φυσικά με τις αντίστοιχες μειώσεις. Δεν μπορεί κριτήριο για την επιλογή εργασίας των νέων ελλήνων με τα μεγαλύτερα κατά τεκμήριο προσόντα να είναι μόνο το ύψος του επιδόματος κάθε υπουργείου. Χάνει το μέλλον της Ελλάδας ένα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό στο οποίο έχει επενδύσει πολλά για πολλά χρόνια (σχολείο, πανεπιστήμιο κλπ).

Εκσυγχρονισμός της εργασίας

Παράλληλα απαιτούνται και μέτρα για τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας στο Δημόσιο Τομέα, ώστε να αυξηθεί η αποδοτικότητα της εργασίας: με την εφαρμογή σύγχρονων εργαλείων λήψης αποφάσεων, ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και μηχανοργάνωσης, που θα διευκολύνουν τόσο την εργασία των υπαλλήλων, όσο και την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Επιπλέον, χρειάζεται έμφαση στην συνεχή εκπαίδευση και κατάρτιση των εργαζομένων. Εργαζόμενοι οι οποίοι αρνούνται κατάρτιση (πράγμα το οποίο συμβαίνει συχνά) θα αλλάζουν θέση και θα καλύπτουν θέση αντίστοιχη των προσόντων τους στον ίδιο ή σε άλλο οργανισμό. Υπάρχουν παραδείγματα εργαζομένων σε αρκετές δημόσιες υπηρεσίες που δεν δέχονται να μάθουν τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και παρά ταύτα συνεχίζουν να καλύπτουν θέση που απαιτεί τη γνώση ηλεκτρονικών υπολογιστών. H εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και η συνεχής εκπαίδευση του προσωπικού, θα ανταμείβεται χρηματικά, αλλά κυρίως θα λαμβάνεται υπόψη στην υπηρεσιακή εξέλιξη.

Μία καλή αρχή για να συμβεί αυτό είναι να γίνει η καταγραφή όλων των θέσεων εργασίας σε κάθε υπηρεσία και η περιγραφή των καθηκόντων κάθε θέσης (job description).
Συνεπώς η εισοδηματική πολιτική θα πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα που θα συμβάλλουν στις γενικές αρχές του εξορθολογισμού και θα εφαρμοσθεί με μικρά επιτυχημένα βήματα (small wins):
- Καταγραφή αριθμού υπαλλήλων στο Δημόσιο Τομέα και των αποδοχών τους
- Καθηκοντολόγιο
- Ενιαία αρχή πληρωμής
- Ενιαίο μισθολόγιο
- Εξορθολογισμός αποδοχών και σύνδεση με προσόντα που απαιτεί η θέση, αλλά και με αντίστοιχες αποδοχές ιδιωτικού τομέα, αντίστοιχα μειωμένες
- Κίνητρα για αύξηση της αποδοτικότητας
- Κίνητρα για μετατάξεις υπαλλήλων και κάλυψη κενών θέσεων, αντί για νέες προσλήψεις.

Δεν μπορεί να είναι ο Δημόσιος Τομέας περισσότερο ανταγωνιστικός εργοδότης από τον ιδιωτικό.


Διαφάνεια και περιστολή της σπατάλης

Παράλληλα απαιτούνται μέτρα για την ενίσχυση της διαφάνειας στη διαχείριση δημοσίου χρήματος:
- Κάθε δημόσια δαπάνη άνω των 10.000€ να δημοσιεύεται στο διαδίκτυο.
- Εφαρμογή ουσιαστικού «πόθεν έσχες» σε όλους τους δημοσίους λειτουργούς.
Επιπλέον εφαρμογή αυτονόητων μέτρων για τον περιορισμό της κρατικής σπατάλης:
- Διπλογραφικό σύστημα σε όλους τους φορείς του Δημοσίου.
- Περιορισμός στόλου κρατικών αυτοκινήτων για αξιωματούχους (π.χ. να διατίθενται μόνο σε υπουργούς, Βουλευτές, Ανώτατους Δικαστικούς, Ανώτατους Στρατιωτικούς και σε κάθε περίπτωση με πλαφόν αξίας κτήσης και κόστους χρήσης).
- Κατάργηση των κινητών τηλεφώνων στο δημόσιο τομέα, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων όπως αναφέρθη παραπάνω. Και σε κάθε περίπτωση με ανώτατο πλαφόν χρέωσης.
- Κεντρικές προμήθειες ανά υπουργείο για επίτευξη ανταγωνιστικότερων τιμών αγοράς (άλλη τιμή θα πετύχει η κυβέρνηση για την προμήθεια χαρτιού εκτύπωσης για όλους τους δημόσιους φορείς και άλλη όταν παραγγέλνει κάθε φορέας ξεχωριστά).
- Όλοι οι διαγωνισμοί να γίνονται με την χαμηλότερη τιμή, αφού έχει προηγουμένως προσδιορισθεί ποιοτικά και ποσοτικά η συμφερότερη προσφορά και όχι με τη μέθοδο της συμφερότερης προσφοράς.
- Κατάργηση των υπερωριών στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα (πλην εξαιρέσεων π.χ. εφημεριών ιατρών και υπηρεσιών σωμάτων ασφαλείας). Η παραμονή στην εργασία πέραν του ωραρίου θα καταγράφεται και θα ανταμείβεται με την υπηρεσιακή εξέλιξη.

Αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας με κριτήρια αποδοτικότητας και συγκριτική αξιολόγηση (benchmarking) παρεχόμενων υπηρεσιών


Για την αύξηση των εσόδων απαιτείται η ορθολογική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας: πρέπει να εξαντλήσουμε όλους τους διαθέσιμους τρόπους ώστε να αυξήσουμε τα έσοδα μεγιστοποιώντας το δυναμισμό της Οικονομίας και την απόδοση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους. Μια αρχή που θα κινητοποιούσε το σύστημα θα ήταν να μην επιτρέπεται να νοικιάζει κτήρια το δημόσιο για την κάλυψη των αναγκών του, με την εξαίρεση ότι αυτό είναι αποδεδειγμένα συμφερότερο οικονομικά. Τα κτήρια που ήδη έχει στην κατοχή του και παραμένουν αναξιοποίητα είναι σχεδόν σίγουρο ότι μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του. Επιπλέον αρκετές εκτάσεις, μαρίνες, ξενοδοχεία και κτήρια στο κέντρο μεγάλων πόλεων παραμένουν αναξιοποίητα παρά το ενδιαφέρον επενδυτών.
Επιπλέον, κρίνεται απαραίτητο να εφαρμοσθεί ένα μοντέλο συγκριτικής αξιολόγησης των υπηρεσιών του Δημόσιου Τομέα (benchmarking) όσον αφορά το κόστος λειτουργίας και την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν, τόσο σε σχέση με παρεμφερείς υπηρεσίες του δημοσίου, αλλά και με παρόμοιες υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα.
Επίσης, παράλληλη παροχή, των έως σήμερα, δημοσίων υπηρεσιών και από ιδιώτες, ώστε να δημιουργείται έμμεσος ανταγωνισμός μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα (π.χ. παράδειγμα ΟΛΠ).
Και τέλος επέκταση της ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, με στόχο την μηδενική προσωπική επαφή των πολιτών με τους υπαλλήλους του Δημοσίου.

Αυτές οι πρωτοβουλίες συνθέτουν ένα ενδεικτικό –και σε καμία περίπτωση πλήρες- πλαίσιο επιθυμητών αλλαγών του τρόπου λειτουργίας του δημόσιου τομέα που θα βοηθούσε τη μετάβαση σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο. Να ξεφύγουμε από το πρότυπο της απλής διαχείρισης των τελευταίων δεκαετιών, το οποίο χωρίς όραμα, χωρίς καθορισμένους και χειροπιαστούς στόχους διολίσθαινε στην απαξίωση του δημόσιου τομέα και εμπέδωνε ένα κλίμα αδιαφάνειας και διαφθοράς. Αυτό το πρότυπο υποβάθμιζε το ανθρώπινο δυναμικό του δημόσιου τομέα, το οποίο αν και όχι άμοιρο των ευθυνών του, βολευόταν σε μία κατάσταση χαμηλής υπευθυνότητας και μηδενικών πρωτοβουλιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πολιτικό προσωπικό, κατά κανόνα αλλά και με λαμπρές εξαιρέσεις, αναγνωρίζοντας την αδυναμία του δημόσιου τομέα προσπαθούσε και προσπαθεί να παρακάμψει τη βασική δομή του δημόσιου τομέα και να λειτουργήσει παράλληλα: με συμβασιούχους αορίστου χρόνου, συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, συμβασιούχους έργου, stage, μετακλητούς υπαλλήλους και φυσικά με εξωτερικούς συμβούλους και υπεργολάβους. Αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου διαχείρισης ήταν η πλήρης απαξίωση των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και επιπλέον η χαμηλή αποδοτικότητα της κρατικής μηχανής μιας και για την ίδια δουλειά πολλές φορές πληρώνονται τουλάχιστον 7 διαφορετικοί εργαζόμενοι με διαφορετικό καθεστώς εργασίας, οι οποίοι θα πρέπει να συνεργαστούν για την παροχή ενός, εκ του αποτελέσματος κρινόμενο, χαμηλής ποιότητας προϊόντος. Χωρίς την αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, την εμπέδωση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών-επιχειρηματιών και δημοσίων λειτουργών, αλλά και την ενίσχυση του πνεύματος αξιοκρατίας και πάταξης της διαφθοράς στο δημόσιο τομέα δεν θα είναι εύκολη η μετάβαση σε ένα νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα.

Ιουνίου 13, 2010

Στρατηγική λογική κατέναντι αφασίας

Tου Χρηστου Γιανναρα

Από την Καθημερινή

Κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, μεταφρασμένο στα ελληνικά, το βιβλίο του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ (εκδόσεις «Ποιότητα», μτφρ. Νικ. Ραπτόπουλου, σελίδες 845). Θα ήθελα να το συστήσω σε όποιον ενδιαφέρεται σοβαρά (όχι συναισθηματικά-επιδερμικά) για το ενδεχόμενο να επιβιώσει ιστορικά το ελλαδικό κράτος στις σημερινές διεθνείς συνθήκες. Οχι βέβαια για να πάρει άμεση απάντηση. Αλλά για να αντιληφθεί ποιο επίπεδο κατάρτισης και ευφυΐας, ποιο ειδικό χάρισμα στρατηγικής σκέψης απαιτεί η σοβαρή αναμέτρηση με ένα τέτοιο ερώτημα.

Δεν διανοούμαι να «παρουσιάσω» στους αναγνώστες της επιφυλλίδας αυτό το βιβλίο. Ο,τι και αν παραθέσω θα είναι κατώτερο του επιπέδου και της γοητείας του. Κάθε χαρακτηρισμός που θα εκφέρω δεν επαρκεί για να συνιστά κρίση, τον καταθέτω μόνο ως πρόκληση-πρόταση να διαβαστεί το βιβλίο. Αν ήταν δυνατό, να διαβαστεί από κάθε Ελληνα. Είναι σαφώς το βιβλίο ενός αντιπάλου: ο Αχμέτ Νταβούτογλου διεκδικεί για την πατρίδα του μεγάλο κομμάτι της δικής μας πατρίδας, του Αιγαίου, την Κύπρο. Αλλά εγώ, τουλάχιστον, δεν έχω διαβάσει ποτέ σε ελληνικό βιβλίο συναρπαστικότερη και αποκαλυπτικότερη ανάλυση της γεωστρατηγικής σπουδαιότητας του Αιγαίου και της Κύπρου. Ο Ντ. ξέρει καλά τι διεκδικεί. Εγώ ο Ελληνας υπερασπίζω συναισθηματική θολούρα. Παιδιαρίζω.

Μόνο με ένα ελληνικό μελέτημα θα μπορούσα, προσωπικά, να συγκρίνω το βιβλίο του Ντ.: Με το «επίμετρο», στο βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη, ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (1997), που έχει τίτλο «Γεωπολιτικές και στρατιωτικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου».

Αλλά η ιδιοφυΐα του Κονδύλη και οι προβληματισμοί του οριοθετούνται καταφανώς από τον μηδενισμό του: Τον ενδιαφέρει η στρατηγική λογική (λογική του μπριτζ ή του σκακιού) για την άμυνα της αξιοπρέπειας και της εθνικής κυριαρχίας του ελλαδικού κρατιδίου – δεν έχει άλλο όραμα, δεν πιστεύει σε κάτι περισσότερο, σε πρόταση πανανθρώπινης εμβέλειας που να κομίζει στην Ιστορία ο Ελληνισμός.

Ο Ντ. αντλεί τη στρατηγική του ανάλυση από το όραμά του για την Τουρκία. Και το όραμα είναι, να διασώσει η χώρα του τον «πολιτισμικό της άξονα», τη διαφορά της από τη Δύση – τη διαφορά όχι ως αντίθεση, αλλά ως ιδιαιτερότητα, ως «ιδιαίτερη θέση στο διεθνές σύστημα». Είναι σαφέστατη (σχεδόν επιθετική) η περηφάνια του γι’ αυτήν την ιδιαιτερότητα, δεν φιλοδοξεί ούτε την αντιπαλότητα ούτε τη μίμηση, δεν είναι ο μειονεκτικός απέναντι στη Δύση Ανατολίτης, ο ξιπασμένος από τα «φώτα» της μεταπράτης. Εχει ραχοκοκαλιά, διεκδικεί να επιβάλει, από θέσεως ισχύος, την τουρκική ιδιαιτερότητα στη σημερινή διεθνή συνύπαρξη.

Γι’ αυτό και αρνείται να παγιδευτεί στην άμυνα, στη «διαφύλαξη συνόρων». Λέει: «Οι φιλόδοξες χώρες ορίζουν το τι θεωρούν για τις ίδιες απειλή βασιζόμενες στις στρατηγικές τους επιδιώξεις, όχι στους φόβους τους. Αντίθετα, οι παθητικές, χωρίς φιλοδοξίες χώρες διαμορφώνουν στρατηγικές υποταγμένες στις απειλές που υφίστανται» (ακόμα και από τεχνητά, ασήμαντα γειτονικά τους κρατίδια, θα πρόσθετα). «Δεν υπάρχει πιο θλιβερή κατάσταση για μια χώρα από το να προβάλλει τις εσωτερικές της αδυναμίες σαν βασικές αρχές που καθορίζουν τη στρατηγική της», συμπληρώνει ο Ντ. Παραβλέπει ότι υπάρχει και θλιβερότερη κατάσταση: Χώρες που απλώς υποτάσσουν πειθήνια τη στρατηγική τους στα θελήματα-βίτσια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ή σε παραγγελίες προμήθειας εξοπλισμών από Ευρωπαίους «προστάτες» τους. Και το κάνουν μόνο για να εξαγοράσουν εύνοια (με χειροπιαστά ανταλλάγματα) κάποιοι σπιθαμιαίοι επαγγελματίες της εξουσίας.

«Το βασικότερο έρεισμα στρατηγικής ισχύος μιας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγων», διδάσκει ο Ντ. «Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφική θέση και την ιστορική παράδοση, σταθερά δεδομένα της στρατηγικής. Ομως, ο παράγων της ανθρώπινης καλλιέργειας μπορεί να δημιουργήσει κανούργια δεδομένα στρατηγικής λογικής, νέες οπτικές για την αξιολόγηση της γεωγραφίας και της ιστορίας». Αν συνειδητοποιούσαμε οι Ελληνες τη βαρύτητα αυτής της απόφανσης του Ντ. θα είχαμε παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο πρωθυπουργούς όχι για την εγκληματική οικονομική τους πολιτική, αλλά για την πολιτική τους στο υπουργείο Παιδείας.

Η θεμελιωδέστερη προϋπόθεση για τον σχεδιασμό αποτελεσματικής στρατηγικής είναι, κατά τον Ντ., «η λογική που στηρίζεται σε υπαρξιακά αιτήματα: Στα στοιχεία που υφαίνουν τη σημερινή συλλογική μας προσωπικότητα, στους παράγοντες κοινωνικής συνοχής, στην πολιτική κουλτούρα, (τελικά) στην εθνική συνείδηση... Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».

Πρέπει να ξέρει, φαντάζομαι, ο σημερινός Τούρκος υπ. Εξ. ότι, με μια τέτοια εκφραστική σαν τη δική του, το σύνολο του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα (οι εξαιρέσεις ελάχιστες και μη σοβαρές) καγχάζει ειρωνικά. Τρέμοντας μήπως και χαρακτηριστούν «μη-προοδευτικοί» από μια κυρίαρχη στη δημοσιότητα (με δυσεξήγητες μεθοδεύσεις) διανόηση, χλευάζουν κάθε αναφορά σε κοινωνική συνοχή, ιστορική συνέχεια, ιδιαιτερότητα πολιτισμού. Διαστρέφουν την Ιστορία στα σχολικά εγχειρίδια, αφελληνίζουν τη γλώσσα, εξηλιθιώνουν τις μάζες με τον τζόγο και το ποδόσφαιρο. Ισως να μην είναι συνειδητοί αρνησιπάτριδες, αλλά μόνο χαμηλότατου νοητικού βεληνεκούς. Γι’ αυτό και ψευτοθρηνούν επί χρόνια για το πόσο μειονεκτική είναι η Ελλάδα σε σχέση με τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας.

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου λέει: «Το Αιγαίο αποτελεί τον σημαντικότερο θαλάσσιο κόμβο της ευρασιατικής ηπείρου στην κατεύθυνση Βορρά - Νότου... Αυτή η θάλασσα - πέρασμα κατέχει μια προσδιοριστική θέση μοναδική στη γεωπολιτική, γεωστρατηγική, γεωοικονομική, γεωπολιτισμική (διεθνή) αλληλεπίδραση... Εχει μια πρώτης τάξεως στρατηγική σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και για τις παράκτιες χώρες του Εύξεινου Πόντου και για όλες τις παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις που έχουν ανάγκη ενός μεταφορικού και εμπορικού κόμβου... Η Κύπρος, που κατέχει παγκοσμίως κεντρική (γεωστρατηγική) θέση, βρίσκεται, μαζί με την Κρήτη, πάνω σε άξονα όπου τέμνονται (τεράστιας γεωοικονομικής και στρατηγικής σημασίας) θαλάσσιες οδοί... Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές, δεν μπορεί να δραστηριοποιηθεί στο διεθνές πεδίο... Ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ανοιχτό ένα Κυπριακό Ζήτημα».

Αυτά τα εκπληκτικά γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα του Αιγαίου, της Κύπρου, της Κρήτης, σκέψου, αναγνώστη, ποια ελληνικά πολιτικά «αναστήματα» τα διαχειρίζονται.

Ιουνίου 11, 2010

No comment......

Κυριακή, 6 Ιουνίου 2010


Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά,
στην Πολυθεματική Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη του κόμματος


...Η Ιδεολογία διαφέρει από την Πολιτική. Αλλά είναι απαραίτητη στην Πολιτική! Η Πολιτική είναι το σκάφος με το οποίο επιχειρούμε το «μεγάλο ταξίδι». Η Ιδεολογία είναι η «πυξίδα» και ο «χάρτης» με τα οποία χαράσσουμε πορεία. Πολιτική χωρίς Ιδεολογία είναι σκάφος δίχως πυξίδα.

Χρειαζόμαστε την Πολιτική για να κερδίζουμε μάχες. Αλλά χρειαζόμαστε την Ιδεολογία, για να μη χάνουμε τον εαυτό μας. Και το δρόμο μας…
.....* Αλλά αυτό είναι λάθος: Διότι σε πλείστες σφυγμομετρήσεις η μεγάλη πλειονότητα του Ελληνικού λαού, δεν προτιμά αυτά που υποστηρίζουν τα Αριστερά και Κεντροαριστερά Κόμματα.

-- Στο Σχέδιο Ανάν, για παράδειγμα, ήταν κατά 60% και πλέον αντίθετος ο Ελληνικός λαός με εκείνα που υποστήριζαν τότε όλες σχεδόν οι επίσημες φωνές. Ήταν τότε που ο Κώστας Καραμανλής από-ενοχοποίησε το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν. Ευτυχώς…

-- Στο Μακεδονικό, ο Ελληνικός λαός ήταν κατά 90% εναντίον όσων υποστήριζε μέγιστη μερίδα του πολιτικού κόσμου.

Σε αυτά τα δύο θέματα εκφράσαμε τη θέληση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς ασκούσαν ιδεολογική τρομοκρατία για χρόνια. Και απομονώθηκαν. Εκείνοι, όχι εμείς .

-- Στο θέμα της κατάργησης του λεγόμενου Πανεπιστημιακού ασύλου και της αλλαγής του τρόπου λειτουργίας των Πανεπιστημίων, το ίδιο.

-- Στο θέμα των μεταναστών και της μαζικής πολιτογράφησής τους, το ίδιο.

Τελικά, ποιος εκφράζει το 60% και ποιος το 40%;

....Εμείς οφείλουμε να δείξουμε ότι δεν είμαστε το ίδιο, ούτε ότι εννοούμε το ίδιο πράγμα:

-- Όταν μιλάμε για Κοινωνική Δικαιοσύνη, δεν εννοούμε ισοπέδωση των πάντων, εννοούμε ευκαιρίες για όλους. Όχι ισότητα στη μιζέρια. Ισότητα στις ευκαιρίες.

-- Όταν μιλάμε για Ελευθερία, δεν εννοούμε ασυδοσία για οργανωμένες μειοψηφίες, εννοούμε σεβασμό στα δικαιώματα όλων.

-- Όταν μιλάμε για Ισονομία, δεν εννοούμε να είναι όλοι μόνο τυπικά ίσοι. Δεν εννοούμε στην πραγματικότητα κάποιοι να παραμένουν… «πιο ίσοι από τους άλλους». Εννοούμε ότι οι ίδιοι νόμοι θα ισχύουν για όλους. Και οι ίδιες κυρώσεις, όταν παραβιάζονται οι νόμοι. Κι ότι όποιος διαπράττει τροχαία παράβαση, είτε είναι ιδιώτης είτε υπουργική λιμουζίνα, την ίδια κλίση θα παίρνει.

-- Όταν μιλάμε για Αξιοκρατία, δεν εννοούμε να ελέγχουν τα πάντα τα «κυκλώματα». Εννοούμε να σπάσουν τα «κυκλώματα» παντού, και να έχουν ευκαιρίες όλοι και δυνατότητες διάκρισης οι καλύτεροι.

-- Όταν μιλάμε για Περιφερειακή πολιτική, δεν εννοούμε να μεταφέρουμε τη διαφθορά και τη διαπλοκή στην Περιφέρεια. Αλλά να φέρουμε ευκαιρίες, επενδύσεις, ανταγωνιστικότητα, υποδομές και επιχειρηματικότητα στην Περιφέρεια. Και αρμοδιότητες. Και πόρους. Όπως αυτές που δεν απέκτησε ποτέ ο «Καλλικράτης».

-- Όταν μιλάμε για Εξωτερική Πολιτική, δεν εννοούμε «κόκκινες γραμμές» που υποτίθεται ότι δημόσια υπερασπιζόμαστε, αλλά παρασκηνιακά παραβιάζουμε. Εννοούμε να διεκδικήσει η Ελλάδα ρόλους, συγκλίσεις και συνέργειες παντού. Και να προωθεί τα συμφέροντά της, εντός και εκτός Ευρώπης, με όλους τους πιθανούς εταίρους και με όλους τους δυνατούς τρόπους. Εννοούμε «κόκκινες γραμμές» που τις υπερασπιζόμαστε και «γαλάζιες γραμμές» που τις προωθούμε. Κι ότι είμαστε αξιόπιστοι και στις πρώτες και στις δεύτερες.

-- Όταν μιλάμε για Ανάπτυξη, δεν εννοούμε στατιστικούς δείκτες που «ευημερούν». Εννοούμε ανταγωνιστικότητα παντού, επενδύσεις σε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, ευκαιρίες για όλους και διάχυση ευκαιριών σε όλους.
....
Η κοινωνία δεν δέχεται το ψευτοδίλημμα:

-- Ανάπτυξη ή Κοινωνική Δικαιοσύνη. Θέλει Ανάπτυξη με Κοινωνική Δικαιοσύνη! Γιατί χωρίς Ανάπτυξη δεν μπορούν να υπάρξουν θέσεις εργασίας για όλους και «δίχτυ προστασίας» για τους αδύναμους. Αυτό είναι ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός!

Η κοινωνία δεν δέχεται το ψευτοδίλημμα:

-- Ελευθερία ή Δημόσια Ασφάλεια. Θέλει Ελευθερία με Δημόσια Ασφάλεια! Γιατί χωρίς Δημόσια Ασφάλεια, κανείς δεν νιώθει ελεύθερος. Χωρίς Δημόσια Ασφάλεια οργιάζει ο φόβος - δεν ανθεί η Ελευθερία.

Η κοινωνία δεν δέχεται το ψευτοδίλημμα:

-- Εξωτερική Πολιτική Ειρήνης ή Εξωτερική πολιτική Εθνικού συμφέροντος. Απαιτεί μιαν Εξωτερική Πολιτική που εξασφαλίζει την Ειρήνη επειδή ακριβώς εγγυάται το εθνικό συμφέρον. Επιδιώκουμε ειλικρινά, την έντιμη φιλία με τους γείτονές μας. Αλλά έντιμη φιλία δεν μπορεί να στηρίζεται σε casus belli . Κι όταν ενθαρρύνουμε εμείς οι ίδιοι όσους μας απειλούν, δεν φέρνουμε την Ειρήνη. Αποθρασύνουμε την απειλή που στρέφεται εναντίον μας. Δεν βρίσκουμε φίλους. Χάνουμε πιθανούς συμμάχους. Διότι κανείς δεν στηρίζει όποιον πρώτος αρνείται να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Η κοινωνία δεν δέχεται το ψεύτικο δίλημμα:

-- Ελλάδα ή Ευρώπη. Θέλει μιαν υπερήφανη Ελλάδα μέσα σε μιαν Ενωμένη Ευρώπη! Κανείς Μιτεράν, κανείς Σαρκοζί, Καμία Μέρκελ, κανένας Ντελόρ, δεν δέχθηκε και δεν θα δεχθεί ποτέ, να γίνει η χώρα του Νομαρχία μιας υπερεθνικής Αυτοκρατορίας. Συμμετέχουμε ισότιμα σε μια σύγκλιση λαών εθνικών κρατών, εθνικών πολιτισμών και εθνικών συμφερόντων. Αυτό είναι η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Όχι η ισοπέδωση των διαφορετικών εθνών. Ενωμένη Ευρώπη είναι εθελοντική σύγκλιση με Ελευθερία και Δημοκρατία.

Η κοινωνία δεν δέχεται το δίλημμα:

-- Η δεχόμαστε την Ευρώπη ως έχει ή την απορρίπτουμε! Επιλέγει τη συμμετοχή και τη διεκδίκηση μέσα στην Ευρώπη. Απαιτεί αταλάντευτη ευρωπαϊκή στρατηγική, αλλά και θαρραλέα κριτική στις αδυναμίες της Ευρώπης. Στην Ευρώπη δεν συμμετέχουμε ως «επιδοτούμενοι παρίες». Συμμετέχουμε διεκδικώντας το μέλλον το δικό μας, και το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης:

....Η κοινωνία δεν δέχεται το ψευτοδίλημμα:

-- Έμφαση στα δικαιώματα ή στις υποχρεώσεις των πολιτών. Θέλει δικαιώματα για όλους με αντίστοιχες υποχρεώσεις απ’ όλους. Γιατί δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις, δεν είναι δημοκρατικά δικαιώματα είναι αντιδημοκρατικά Προνόμια! Και γιατί όσο περισσότερα προνόμια υπάρχουν για κάποιους, τόσο υπονομεύονται τα δικαιώματα των πολλών.

Η κοινωνία δεν δέχεται το ψευτοδίλημμα:

-- Πατριωτισμός ή Ανάπτυξη. Θέλει καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, γιατί αγαπά τον τόπο της. Μόνο όποιος αγαπά την Πατρίδα του επενδύει στον τόπο του, σέβεται τους κανόνες και τις υποχρεώσεις του, προασπίζεται την Ελευθερία και το εθνικό συμφέρον, υποτάσσεται στο δημόσιο συμφέρον. Όποιος δεν αγαπά τον τόπο του, δεν σέβεται τίποτε, λεηλατεί το Περιβάλλον, κλέβει τους φόρους, «λαδώνει» τους δημόσιους λειτουργούς, αρπάζει ότι προλάβει!

Αρπάζει, δεν παράγει. Λεηλατεί, δεν δημιουργεί πλούτο…

Μια κοινωνία «αρπακτικών» δεν αναπτύσσεται, τρώει τις σάρκες της. Μόνο μια κοινωνία ελεύθερων πολιτών και ελεύθερων δημιουργών μπορεί να αναπτυχθεί με Αειφορία, με ανταγωνιστικότητα και κοινωνική συνοχή.

Όλα αυτά είναι Κοινωνικός φιλελευθερισμός. Κι όσοι αυτά υπερασπίζονται δεν έχουν ανάγκη να κάνουν ειδική προσπάθεια προκειμένου να κερδίσουν το χώρο του Κέντρου ή της Δεξιάς ή της Αριστεράς. Εκφράζουν ολόκληρη την κοινωνία!

Εκφράζουν τις ανάγκες της, τις αγωνίες της, αλλά και τις φιλοδοξίες της. Αναζητούν τη μεγάλη υπέρβαση με τις αναγκαίες συνθέσεις, πέρα από ξεπερασμένα ιδεολογικά τείχη.

Ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός αυτό ακριβώς κάνει: Καταργεί τα ψεύτικα διλήμματα και αναδεικνύει τις μεγάλες συνθέσεις. Που έχει ανάγκη η Ελλάδα.

Φίλες και φίλοι,

Δεν σας ζητώ να πιστέψετε σε ένα «κλειστό ιδεολογικό δόγμα». Σας ζητώ να πιστέψουμε και να προβάλλουμε ένα ανοικτό σύστημα ιδεών, αξιών και αρχών, που έχει πηγή έμπνευσης την Ελλάδα:

Από τον Σωκράτη και την παροιμιώδη προσήλωσή του στους Νόμους της Πόλης,

ως τον Πλάτωνα και την προσήλωσή του στην αλήθεια της Πνευματικής Αναζήτησης,

ως τον Αριστοτέλη και την υποδειγματική προσήλωσή του στο Λόγο,

ως τον Θουκυδίδη και τον πρωτοποριακό Ρεαλισμό του,

ως τους νεοπλατωνικούς των Ρωμαϊκών χρόνων, που θεμελίωσαν την πνευματική παράδοση ολόκληρης της Ευρώπης,

ως τα μεγάλα πνεύματα της Αναγέννησης που είχαν πηγή έμπνευσης την Αρχαία Ελλάδα, τον Πλάτωνα, τον Ευκλείδη, τον Αρχιμήδη και τον Εύδοξο,

ως το Διαφωτισμό,

ως τα μεγάλα φιλοσοφικά ρεύματα και τα μεγάλα επαναστατικά κινήματα του 17ου και του 18ου αιώνα, που είχαν πάντα τις πνευματικές τους ρίζες στην Ελλάδα.

Όσοι λαοί ενστερνίστηκαν τις φιλελεύθερες ιδέες πρόκοψαν. Κι όσα κόμματα τις έκαναν σημαία τους, κέρδισαν την εξουσία στις χώρες τους, ξεπέρασαν αδιέξοδα και κατάφεραν μεγάλα αναπτυξιακά επιτεύγματα.


Φίλες και φίλοι,

Δεν σας ζητώ να πιστέψετε σε κάποιο «κλειστό δόγμα». Σας ζητώ να πιστέψετε στον εαυτό σας. Στην Πατρίδα μας. Στην μεγάλη Παράταξή μας. Στα ιδανικά του Κοινωνικού φιλελευθερισμού. Που συμπυκνώνουν την καλύτερη παράδοση της Ελλάδας, και τις παρακαταθήκες Ελευθερίας όλου του κόσμου.

Σας καλώ να γίνουμε ξανά υπερήφανοι γι’ αυτά τα ιδανικά. Να τα υπερασπιζόμαστε και να τα προβάλλουμε. Να πείσουμε τους γύρω μας.

Να τα πιστέψουμε, όχι από συνήθεια. Αλλά από επίγνωση ότι αυτή είναι η ασφαλής πυξίδα της δύσκολης πορείας μας.

-- Πίστη για να αντλήσουμε Ελπίδα εμείς, μετά από μια βαριά ήττα.

-- Και για να δώσουμε Ελπίδα στην Ελλάδα, μέσα σε μια τόσο δραματική κρίση.

Η Ελπίδα είναι το πιο ανίκητο όπλο. Και η Πίστη σε ιδανικά είναι το πιο σταθερό θεμέλιο της Ελπίδας.

Η Ιδεολογία μας πια δεν είναι «κρυφή», δεν είναι «υπό απαγόρευση». Είναι σημαία που μας τονώνει και μας ενώνει.

Η ιδέες μας δεν είναι πια «ταμπού». Είναι η μεγάλη μας δύναμη. Είναι το ανίκητο όπλο στον αγώνα μας για την αναγέννηση της Ελλάδας.

Παντού αλλού οι ιδέες αυτές θριαμβεύουν. Καιρός να νικήσουν και στην Ελλάδα. Εδώ γεννήθηκαν κάποτε. Εδώ επιστρέφουν σήμερα.

......

Μαΐου 11, 2010

Οι νεο-οθωμανοί* έρχονται...

Συγγραφέας: Ζέζα Ζήκου



ZEZA ZHKOY

Οι νεο-οθωμανοί έρχονται... Ο Ταγίπ Ερντογάν έρχεται... Κλειδώστε τις τράπεζες, ασφαλίστε το Αιγαίο και τη Θράκη, μαντρώστε τους λύκους του Γιώργου Παπανδρέου που ορέγονται ιστορικές συμφωνίες. Οι ανησυχίες εντοπίζονται κυρίως στις ευάλωτες ελληνικές τράπεζες. ΟΧΙ... Ευθέως σας απαντώ ότι δεν κινδυνεύει η ΕΘΝΙΚΗ που, άλλωστε, διοικείται από το εξαίρετο δίδυμο των κ. Βασίλη Ράπανου, και Απόστολου Ταμβακάκη. Οι φήμες επιμένουν και ανακυκλώνονται γύρω από την Εμπορική και την Αlpha Bank. Οι τουρκικές εφημερίδες προσκαλούν τους Τούρκους τραπεζίτες να αδράξουν την ευκαιρία και να εξαγοράσουν ελληνικές τράπεζες τώρα που αυτές βρίσκονται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Η σπουδαία εξαγορά της Finansbank από τον Τάκη Αράπογλου πλήγωσε προφανώς τον εθνικισμό πολλών στη γείτονα και τώρα αναζητείται «εκδίκηση».

Καθώς η βαριά σκιά της βοήθειας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου «πέφτει» πάνω στην Ελλάδα, έστω και μέσω Βρυξελλών, το ερώτημα αν με αυτήν τη λύση «σωθήκαμε ως χώρα» παραμένει μετέωρο. Απασχολεί όλους τους πολίτες: εργαζομένους, συνταξιούχους και επιχειρήσεις. Από το 1944, που ιδρύθηκε το ΔΝΤ, η χώρα μας πέρασε εμφύλιους πολέμους, πολιτικές συγκρούσεις, δικτατορίες, εθνικές τραγωδίες και οικονομικές καταστροφές, αλλά δεν χρειάστηκε ποτέ να καταφύγει στην ευγενή φροντίδα της Ουάσιγκτον. Αλλά εξαναγκάστηκε να το κάνει τώρα...

Οπως επισημαίνεται, η κατάρρευση της υπερχρεωμένης χώρας μας μεγεθύνει την εξάρτηση από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο και πολλαπλασιάζει τους κινδύνους δορυφοροποίησής μας από την Αγκυρα. Μετά την οικονομική παράδοσή μας στη Γερμανία και στο ΔΝΤ, οι νεο-οθωμανοί της θεωρίας του σημερινού υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, δικαίως είναι επικίνδυνοι. Επειδή στα ρεαλιστικά και οξυδερκή πολιτικά οράματα του κ. Νταβούτογλου από θέσεως ισχύος, οι αντοχές της σημερινής άρρωστης Ελλάδας είναι πενιχρές έως ανύπαρκτες. Γι’ αυτό οι επόμενες μέρες κρύβουν παγίδες πολλαπλώς κρισιμότερες.

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, καταφθάνει στην Αθήνα την ερχόμενη Παρασκευή με κουστωδία υπουργών και επιχειρηματιών για την ενεργοποίηση του συμφώνου που προβλέπει τη σύσταση Συμβουλίου Υψηλής Στρατηγικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, που καθιερώνει τη διμερή συνεργασία σε δέκα (!) υπουργεία, σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και το περιβάλλον. Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι αν οι συνομιλίες θα γίνουν υπό την επιστασία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου! Εντάξει... Μπορεί να είναι και καλύτερα.

Πάντως, ο Ερντογάν αποφάσισε πρόσφατα (στις 10 Μαρτίου) να διακόψει τουλάχιστον δύο έτη συνομιλιών ανανέωσης της συμφωνίας βοήθειας με το ΔΝΤ, γυρνώντας την πλάτη σε δάνειο 40 δισ. δολαρίων. Καταλυτικό ρόλο έπαιξαν τα αλλεπάλληλα, εξοντωτικά «σταθεροποιητικά προγράμματα» που επέβαλε στη χρεοκοπημένη Τουρκία το ΔΝΤ τη δεκαετία του ’90. Δεν έχουν περάσει ούτε δέκα έτη από την παραλίγο κατάρρευση του τουρκικού τραπεζικού συστήματος και την υποτίμηση της τουρκικής λίρας κατά 35%. Η κρίση του 2001, ωστόσο, δεν πήγε χαμένη, δημιουργώντας αντισώματα στην τουρκική οικονομία.

«Ο κ. Νταβούτογλου θέλει την Τουρκία όχι σε ρόλο κρατικής “περιφερειακής υπερδύναμης” που υπηρετεί μιαν αμερικανική παγκόσμια τάξη πραγμάτων και προϋποθέτει την “εσωστρέφεια” του κεμαλικού εθνικισμού, αλλά φορέα του ισλαμικού πολιτισμού με ηγετικό ρόλο στην προαγωγή της πολιτικής συνεργασίας (ή και συνύπαρξης) χωρών που βρίσκονταν άλλοτε κάτω από την οθωμανική κυριαρχία. Να αποκτήσει ο ισλαμικός πολιτισμός, στον γεωγραφικό χώρο της κάποτε οθωμανικής επικράτειας, πολιτική προτεραιότητα έναντι του εθνικού κράτους. Βλέπουν και κρίνουν πόσο ανίκανοι είναι οι Ελλαδίτες πολιτικοί να διαχειριστούν τα απλούστερα των προβλημάτων, πόσο το ενδιαφέρον τους εξαντλείται αποκλειστικά και αρρωστημένα στην εκλογή ή επανεκλογή τους», έχει επισημάνει στην –υψηλού επίπεδου και πολλαπλής σημασίας επιφυλλίδα του στην «Καθημερινή της Κυριακής» – ο, από τους κορυφαίους διανοητές, Χρήστος Γιανναράς. «Αρνείται ο Αχμέτ Νταβούτογλου την αφελή επιδίωξη των ΗΠΑ σήμερα: να ομογενοποιηθεί ο μουσουλμανικός κόσμος με βάση τον εκδυτικισμό του. Προσβλέπει όμως σε ένα Ισλάμ ανοιχτό προς τη Δύση, μετριοπαθές και συμβιβασμένο, γι’ αυτό και ζητάει την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση», προειδοποιεί ο κ. Γιανναράς.



* «Σταυροφόροι χωρίς σταυρό, Ισλαμική τρομοκρατία, ΗΠΑ & Νεοοθωμανισμός», το νέο βιβλίο του εκλεκτού συναδέλφου Σταύρου Λυγερού (εκδόσεις Λιβάνη). Διαβάστε το.

Μαΐου 06, 2010

Η άστοχη επιλογή της διάσπασης του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών

Τελικά, εκ του αποτελέσματος φαίνεται πόσο λανθασμένη είναι η διάσπαση του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών σε δύο. Σίγουρα και αυτή έχει συμβάλλει αρνητικά στο μίγμα οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται.

Απριλίου 29, 2010

Η απάντηση των Ικάρων

Οι πιλότοι της ΠΑ ως απάντηση στις έντονα αποδοκιμαστικές δηλώσεις του ΥΕΘΑ Ευάγγελου Βενιζέλου για την "λευκή" απεργία που έκαναν, έστειλαν την ακόλουθη επιστολή-μαρτυρία:

«Αυτή την "δουλειά" δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα...Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο...το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε... να πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο.

Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό. Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην προσφορά στην πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο να αφοσιωθούμε στην
λατρεία μας... στην "δουλειά" μας.

Σε μια "δουλειά" που πριν φύγουμε το πρωί φιλάμε την οικογένεια και πάμε για απογείωση.

Σε μια "δουλειά" που στο αεροδρόμιο αφήνουμε τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητο για να μην χρειαστεί αργότερα να σπάσει κάποιος το παράθυρο του οδηγού για να το γυρίσει στα σπίτια μας.

Σε μια δουλειά που ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακά για να συντηρήσω την οικογένεια μου με την γυναίκα μου να δουλεύει και εκείνη. Η "σπάταλη" ζωή μας; Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι....

Θα κάναμε ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνομε όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους. Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν "κλείσουν" τα σπίτια μας. Ο λόγος; Η εξάρτηση της πτήσης, η υπερηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου» το "πανί" στο οποίο ορκιστήκαμε, και την ευγνωμοσύνη στα μάτια του πατέρα που σώθηκε το παιδί του ή του αγρότη που δεν κάηκε το σπίτι του...

Μην φοβάστε κύριοι ακόμη και με την χθεσινή "λευκή απεργία" ("απεργία" στην οποία όλες οι ετοιμότητες ήταν όπως κάθε μέρα στο100%). Τα scramble ήταν στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά ,τα μεταγωγικά επιχειρούσαν σε αεροδιακομιδές και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε.

Μόνο μια χάρη από όλους εμάς... αύριο το πρωί , σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας και φέρτε στο μυαλό σας κάποιους που δεν είναι πλέον μαζί μας... κάποιους που απογειώθηκαν χωρίς ποτέ να προσγειωθούν... κάποιους που το κράτος και οι κοινή γνώμη τους θυμήθηκε και τους ονόμασε ΉΡΩΕΣ μετά το θάνατό τους... αλλά πριν από αυτόν ήταν απλά.... ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ...

Σπαταλήστε 2 λεπτά για να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Αν δεν καταλάβετε τίποτα.......χαλάλι σας! Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου...»

Απριλίου 23, 2010

Αν κατάλαβα καλά ...(4)

...παραδεχθήκαμε για άλλη μια φορά ότι δεν μπορούμε μόνοι μας να βάλουμε σε τάξη τα του οίκου μας. Για άλλη μία φορά θα συνδυαστεί η ανάγκη νοικοκυρέματος της χώρας με ξένη "κατοχή" -επιβολή. Δεν μας αξίζει. Συνεχίζει να εμπεδώνεται έτσι το αίσθημα σε όλους μας ότι μόλις φύγει η κατοχή θα κάνουμε πάλι του κεφαλιού μας, θα συνεχίσουμε να αρμενίζουμε στραβά, μέχρι την επόμενη "κατοχή"...

Απριλίου 01, 2010

Μαρτίου 12, 2010

Edito 293

Από την Athens Voice, του Φώτη Γεωργελέ

Στο site της εφημερίδας ένας αναγνώστης μού απαντάει: Τι νόημα έχει ο πληθυντικός; Δεν κλέψαμε όλοι, δεν λαφυραγωγήσαμε όλοι το κράτος, δεν είμαστε εμείς οι υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία. Έχει δίκιο, πράγματι μιλάω πάντα στον πληθυντικό, προσέχω να βάζω και τον εαυτό μου μέσα, λέω έτσι που τα ’κανε η γενιά μου. Επίτηδες το κάνω. Γιατί αυτοί που δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα, βρίσκουν πάντα έναν τρίτο φταίχτη. Αυτή είναι η λειτουργία του λαϊκισμού, αντί να αναζητάει τις αιτίες και τις λύσεις των προβλημάτων, βρίσκει έναν ένοχο. Τη Μέρκελ, τους κερδοσκόπους, τους Γερμανούς, τα «κοράκια των Βρυξελλών», την παγκοσμιοποίηση. Ενισχύει τη θυματοποίηση, κολακεύει, μεταθέτει τις ευθύνες, πετάει με άλλα λόγια την μπάλα έξω απ’ το γήπεδο. Ώστε τα πράγματα να μένουν πάντα ίδια, να μην αλλάζει τίποτα. Ο δήθεν ριζοσπαστισμός κρύβει την υποστήριξη της ακινησίας. Δεν φταίμε εμείς, φταίει κάποιος άλλος, έξω από μας. Δηλαδή κανένας. Έχουμε εφεύρει σ’ αυτή τη χώρα τον άγνωστο οικοπεδοφάγο, τον άγνωστο κερδοσκόπο, τον άγνωστο μεσάζοντα, τον άγνωστο κουκουλοφόρο. Θα τους στήσουμε μνημείο δίπλα στον άγνωστο στρατιώτη.

Μαρτίου 06, 2010

Αν κατάλαβα καλά ...(3)

Αν κατάλαβα καλά την εισοδηματική πολιτική των κρατών (Ελλάδα, Γερμανία κτλ) καθορίζουν τελευταία οι κερδοσκόποι...;

Μαρτίου 04, 2010

Ηρθε η ώρα να γίνει το ναυάγιο ευκαιρία;

Απόσπασμα από την Καθημερινή

Η αλλαγή νοοτροπίας, κράτους και πολιτών, αποτελεί το πιο κρίσιμο εθνικό μας διακύβευμα για την επιδιωκόμενη ανάκαμψη

Του Στελιου Pαμφου

Γράφω υπό την πίεσι της ομόθυμης παραδοχής ότι το τρέχον δημοσιονομικό ναυάγιο απηχεί μια γενικώτερη χρεοκοπία του κοινωνικού, θεσμικού, πολιτικού και πνευματικού μας οικοδομήματος, η οποία καταγράφεται διεθνώς ως κρίσι αξιοπιστίας της χώρας. Τα υλικά πράγματα κόστισαν ηθικά κι ακούμε σε όλους τους τόνους κι απ’ όλες τις πλευρές σαν σταθερή επωδή ότι αν δεν αλλάξουμε ως λαός νοοτροπία δεν μπορεί να μας σώση τίποτε. Επιτέλους γνωρίζομε τα στοιχεία για το μέγεθος της δημοσιονομικής εκτροπής, το έλλειμμα παραγωγικότητος και ανταγωνιστικότητος, την επελαύνουσα οικονομική ύφεσι στην αριθμητική τους τουλάχιστον εκδοχή, την οποία η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία παραποιούσε συστηματικά για να παραπλανήση τους «κουτόφραγκους».

Δεν είμαι βέβαιος ότι κατανοούμε ακριβώς τι σημαίνει να είσαι αναξιόπιστος και τι θα πη «ν’ αλλάξουμε νοοτροπία», ώστε να πράξουμε τα δέοντα. Επαναλαμβάνουμε αρειμανίως το περίφημο «να κάνουμε νέα αρχή», χωρίς να εξηγούμε τους βαθύτερους λόγους του «τέλους» και ποιου «τέλους». Η λαλίστατη αμηχανία που μας κατέλαβε δεν δείχνει απλώς παροξυσμό της κρίσεως μέσα μας, αλλά προειδοποιεί ότι κινδυνεύουμε να βουλιάξουμε για τα καλά, νομίζοντας πως αλλάζουμε. Ηρθε η ώρα να αφήσουμε την χιμαιρική Ελλάδα της γενιάς του ’30 και να αναγνωρίσουμε με την ίδια αγάπη την πραγματική. Ισως έτσι να γίνη το ναυάγιο ευκαιρία.

Συμβατικοί κανόνες

Χαρακτηριστικό της επικοινωνιακής μας εποχής είναι η διάχυσι των πληροφοριών με ηθική προϋπόθεσι και προέκτασι την εμπιστοσύνη. Το περιβάλλον υπάρχει μέσα μας και υπάρχουμε εντός του, ενώ το νόημα των μηνυμάτων και των πληροφοριών δεν ανάγεται μόνο στο άμεσό τους περιεχόμενο, αλλά και στα συμφραζόμενα. Ετσι αποφασιστικός παράγων της κοινωνητικής σχέσεως παύει να είναι απλά η συμφωνία των μερών σε τυπικό επίπεδο και γίνεται επί πλέον μια αρμονία με συμβολικό υπόβαθρο την ειλικρίνεια. Τους συμβατικούς κανόνες ενεργοποιούν νοηματικά τα σύμβολα σαν οιονεί μυθικά πλαίσια που πρέπει διαρκώς να εμπλουτίζουμε προς όφελος του συνόλου και όχι να παραβιάζουμε ιδιοτελώς. Εξαπατώντας με παραποιημένα στοιχεία την Ε. Ε. υπονομεύουμε ηθικά τον συνεκτικό της συμβολισμό, η σταθερότης του οποίου συνυφαίνεται με διαρκές βάθαιμα της συνυπάρξεως των μελών της. Η ανειλικρίνεια και ο ανατολίτικος πλαγιασμός υποθάλπουν πρακτικά την ανισότητα.

Ακρογωνιαία ηθική αρχή κάθε βιώσιμης ενώσεως είναι η εμπιστοσύνη. Αξίζει την εμπιστοσύνη μας όποιος υπηρετεί την καλύτερη δυνατή συνεργασία· δεν την αξίζει όποιος κοιτάζει μόνο την δική του ωφέλεια και υπολογίζει απλώς προσχηματικά τους άλλους. Εμπιστευόμαστε τον κύριο του εαυτού του και του λόγου του, αναγνωρίζοντάς του θετικότητα παρά τις όποιες αδυναμίες έχει. Εξαπατήσαμε και γι’ αυτό το ηθικό κεφάλαιο της εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων εταίρων απέναντί μας εξανεμίσθηκε – εκεί κυρίως πτωχεύσαμε!

Προς το ελληνικό κράτος δεν δυσπιστούν μόνο οι Ευρωπαίοι αλλά και οι πολίτες του. Από την πλευρά του το κράτος μας προσπαθεί να επανακτήση την εμπιστοσύνη των εταίρων καταδιώκοντας τους φοροφυγάδες (υπό μία έννοια πολίτες εξεγερμένους εναντίον του), αφού προηγουμένως τους φορτώσει τις ευθύνες του και συγκαλύψει τις δικές του παρανομίες. Η αντίδραση στην δική του αναξιοπιστία, αναλγησία και διαφθορά καλλιέργησε εν πολλοίς την φορο-εισφοροδιαφυγή και την παραοικονομία που επιχειρεί σήμερα να συμμαζέψη. Αλλά με ποιον τρόπο και τι όρους; Διότι και οι λήσταρχοι του 19ου αιώνος επανεντάχθηκαν στην νεοελληνική κοινωνία κι εν τούτοις συνέχισαν την δουλειά τους νομίμως στα πλαίσια του συμπλέγματος κράτους και πολιτικού συστήματος. Το κρίσιμο θέμα δεν είναι οι φοροφυγάδες· είναι ότι οι πολίτες απαντούν στην απάτη του κράτους με δική τους απάτη. Και το άθροισμα των δύο απατών δίνει νοοτροπία.

Φεβρουαρίου 14, 2010

Χωρίς λόγια.....

Από την Καθημερινή
Η οικονομία, θύμα των κομματικών εγκλημάτων

Tου Χρηστου Γιανναρα

Αμβλυνση και στρέβλωση της δημοκρατικής συνείδησης, σύγχυση για το τι σημαίνει (ή δεν σημαίνει) «δημοκρατία»: Είναι το δραματικό επακόλουθο, ο καρπός ο «εις θάνατον», από την εγκατάλειψη της Παιδείας στον έλεγχο του συντεχνιακού «αποδομισμού» τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια.

Πρόκειται για έμπρακτη καθολικευμένη ανοχή του ολοκληρωτισμού: Η ελλαδική κοινωνία όχι απλώς δεν αντιδρά, δεν οργίζεται, δεν ανησυχεί, αλλά θεωρεί πια αυτονόητες τις μεθόδους και πρακτικές της παρανομίας και αυθαιρεσίας, αυτονόητη τη βία που ασκούν τα οργανωμένα συμφέροντα.

Το μεγάλο κατόρθωμα των πιο μεγάλων από τα μεγάλα συμφέροντα είναι ότι έχουν εξασφαλίσει την αποκλειστικότητα σφετερισμού των σφραγίδων και των θυρεών της Αριστεράς, έτσι ώστε να μπορούν να λανσάρουν ωμό φασισμό σε «προοδευτική» συσκευασία χωρίς καμιά κοινωνική αντίδραση. Αφιόνισαν τη μεταπολιτευτική ελλαδική κοινωνία με την αυτονόητη βεβαιότητα ότι η απειλή του ολοκληρωτισμού έρχεται μόνο σαν επανάληψη του παρελθόντος, μόνο από μια πατριδοκάπηλη Δεξιά, αποκλείεται ο φασισμός να παραμονεύει στη βουλιμική ιδιοτέλεια των καπήλων της Αριστεράς.

Μπορεί λοιπόν να αγανακτούσαν οι έμποροι, οι μεταφορείς και οι ξενοδόχοι με τις φάλαγγες τεθωρακισμένων του εγχώριου «στρατού κατοχής» που κρατούσαν σε ομηρεία, για τόσες μέρες, τη χώρα. Αλλά τα κόμματα, ο Τύπος, τα κανάλια ούτε που διενοούντο να ψελλίσουν τη λέξη «φασισμός». Μάλλον έδιναν δίκιο στους ιδιοκτήτες των πανάκριβων τρακτέρ, μάλλον θεωρούσαν αυτονόητο δικαίωμα των διαμαρτυρομένων να καταργούν σαν κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, να βάζουν ατιμώρητα τη χώρα στον «γύψο». Σύσσωμη η υπερευαίσθητη στην προάσπιση των «δημοκρατικών ελευθεριών», διανόηση δικαίωνε τον γκανγκστερικό εκβιασμό σαν μορφή «πάλης» – όπως εξωράισε και την ποδηγετημένη κτηνωδία του «Δεκέμβρη των κρυστάλλων», πέρυσι, σαν εκπληκτική αποκάλυψη της «ωριμότητας» των νέων.

Η ηδονή να καταστρέφεις οτιδήποτε ανήκει σε άλλον, προκειμένου να εκδικηθείς που δεν είναι όλα υποταγμένα στο εγώ σου, γεννιέται σαν σαδιστική απαίτηση όταν η συλλογικότητα, συνειδητά ή ανεπίγνωστα, έχει υιοθετήσει την αλογία στον καταμερισμό του κοινωνικού πλούτου. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία (συνύπαρξη ως άθλημα σχέσεων κοινωνίας), αν δεν μπορεί ο πολίτης να έχει προφανή την απάντηση στο ερώτημα: γιατί ο άλλος και όχι εγώ. Σε αυτή την απάντηση στοχεύουν οι προσπάθειες (όπου και όταν αναλαμβάνονται) για αξιοκρατία, έλεγχο της ποιότητας, καταξίωση της άμιλλας.

Στην Ελλάδα τη μεταπολιτευτική, οι πολιτικοί μας άρχοντες έχουν επίσημα υιοθετήσει την άρνηση των προϋποθέσεων της δημοκρατίας: την αλογία στην κατανομή του πλούτου, την αρχή της επιβολής του ισχυροτέρου. Ισχυρότερος σήμερα είναι όποιος μπορεί να εκβιάσει τον σύνολο πληθυσμό: Να διαθέτει θηριώδες τρακτέρ, κομματικό μηχανισμό με καλοπληρωμένα επαγγελματικά στελέχη, αδίστακτη συντεχνιακή στρατηγική εκβιασμών.

Η ισχύς δεν ελέγχεται από τη λειτουργία θεσμών, από αρχές «κοινωνικού συμβολαίου». Μετριέται η ισχύς (και ομαδοποιείται για να διαβαθμιστεί) με μέτρο το ατομικό εισόδημα. Και το εισόδημα στο Ελλαδιστάν είναι, κατά κανόνα, άσχετο με την παραγωγικότητα, τη δημιουργική ικανότητα, την εργατικότητα, την ευσυνειδησία – δεν είναι οι απολαβές συνάρτηση των ταλέντων, της καλλιέργειας, της κατακτημένης ποιότητας. Η οικονομική ισχύς εξαρτάται από τη διαπλοκή με κομματικούς μηχανισμούς, την εκμετάλλευση της ψηφοθηρικής ιδιοτέλειας επαγγελματιών της πολιτικής, τη μετοχή σε συνδικάτα υψηλής ικανότητας εκβιασμών.

Ο διεθνής εξευτελισμός που ζούμε αυτές τις ημέρες, η διαπόμπευση της Ελλάδας σε πλανητικό επίπεδο, έχει απλώς αφορμή την οικονομική χρεοκοπία της χώρας, τον παράφρονα επί δεκαετίες υπερδανεισμό που μαγνήτισε τους κερδοσκόπους. Πραγματική αιτία, εξόφθαλμη, είναι η αλογία και ανομία στον δημόσιο βίο, το κοινωνικό μπάχαλο που δημιούργησε το ολοκληρωτικό καθεστώς της κομματοκρατίας, η κατάργηση της δημοκρατίας από τα κόμματα. Στην οικονομική χρεοκοπία (που μοιάζει αυτή τη φορά εντελώς αδιέξοδη) μας οδήγησε η εξάλειψη κάθε αξιοκρατίας, το ανεξέλεγκτο των συμπεριφορών και της ποιότητας, δηλαδή: ο αμοραλισμός των «κομμάτων εξουσίας», ο φασισμός των καπήλων της Αριστεράς.

Τι εξωφρενικότερο θέλουμε να δούμε; Σε μια χώρα όπου το μέγιστο των δημόσιων εσόδων προέρχεται από τη φορολόγηση μισθωτών και συνταξιούχων και το ολίγιστο από τη φορολόγηση επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών, η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση ξεκινάει την «ανάταξη» της οικονομίας με «πάγωμα» μισθών και συντάξεων, μαζί με αύξηση της έμμεσης φορολογίας! Επιτέλους, για τις φοροαπαλλαγές των οικονομικά ισχυρών μπορούν να επικαλούνται τη λογική της εύνοιας προς τους παραγωγούς πλούτου απαραίτητου για την ανάπτυξη. Αλλά για την ωμή, ιταμή, αδικαιολόγητη ανισότητα αμοιβών στον δημόσιο τομέα ποια λογική μπορούν να επικαλεστούν; Αυτή είναι το κυρίως σκάνδαλο που εξωθεί την κοινωνία να σταθεί ενεργά αντίπαλη σε μέτρα προκλητικής προχειρότητας για «ανάταξη» της οικονομίας.

Οι δεκαέξι (16) κατ’ έτος μισθοί των υπαλλήλων της Βουλής. Οι εξωφρενικές οικονομικές «εξασφαλίσεις» όσων εργάζονταν στην πρώην «Ολυμπιακή». Οι μυθικές μισθολογικές προνομίες των διορισμένων σε οργανισμούς λιμένων και σιδηροδρόμων. Οι ιλιγγιώδεις αποδοχές των κομματικών παρακεντέδων στην ΕΡΤ, στα διοικητικά συμβούλια των αναρίθμητων εταιρειών του Δημοσίου, σε θέσεις «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία. Οι μισθοί των δικαστικών καθορισμένοι ετσιθελικά από τους ίδιους. Οι ληστρικές «προμήθειες» από τις αγορές ιατροφαρμακευτικού υλικού στα νοσοκομεία. Τα αστρονομικά κονδύλια για την ενίσχυση των πολιτικών κομμάτων και των επαγγελματικών ποδοσφαιρικών ομάδων. Και άλλες, πάμπολλες, ανάλογες περιπτώσεις συνιστούν την αλογία και ανομία που αν δεν εξαλειφθούν με συνέπεια, η απαιτούμενη για την οικονομική ανάκαμψη κοινωνική συνοχή θα παραμείνει ανέφικτη.

Αυτή την ώρα, ο αμοραλισμός ή ο φασισμός της κομματικής ιδιοτέλειας είναι το πρώτο και επείγον πρόβλημα. Το φάσμα της απειλής να αρχίσουν οι λεηλασίες καταστημάτων και σπιτιών έρχεται δεύτερο.

Φεβρουαρίου 09, 2010

Αν κατάλαβα καλά......(2)

Στον Economist αυτής της εβδομάδας αναφέρεται αρκετά γλαφυρά:

"RARELY do chickens come home to roost with such precision. George Papandreou, Greece’s Socialist (Pasok) prime minister, is struggling to stop the country “falling over a cliff”, as he put it in a gloomy television address on February 2nd. Yet it was his late father Andreas, a spendthrift Pasok premier, who presided over the origins of Greece’s crisis with a borrowing spree in the 1980s. The younger Mr Papandreou must now act quickly to curb Greece’s “triple deficit”—big budget and current-account deficits, plus a soaring public debt—or risk a humiliating loss of sovereignty to the European Union’s institutions to escape a sovereign default."

Αν κατάλαβα για μία ακόμη φορά "αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα".

Ιανουαρίου 30, 2010

Θηλιά Βρυξελλών για μέτρα-σοκ τώρα

Από Τα Νέα

Εντολή για πρόσθετα σκληρά μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας, τα οποία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη μείωση των μισθών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, την κατάργηση- και όχι απλώς τη μείωση- επιδομάτων, το ψαλίδισμα των μεγαλύτερων συντάξεων και το ολοκληρωτικό πάγωμα των προσλήψεων, δίνει η Κομισιόν στην ελληνική κυβέρνηση.

Μάλιστα- και ενώ φουντώνουν τα σενάρια για ευρωπαϊκή βοήθεια προς τη χώρα μας σε περίπτωση ακόμα χειρότερων εξελίξεων στις αγορές- παρέχει διορία μόλις ενός μήνα για την κοινοποίησή τους στις Βρυξέλλες και δύο μηνών για την εφαρμογή τους. Οι εντολές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα ανακοινωθούν επισήμως την Τετάρτη (3 Φεβρουαρίου) και πρόκειται να υιοθετηθούν από το ΕCΟFΙΝ που θα πραγματοποιηθεί στις 15 του ερχόμενου μήνα, στο πλαίσιο της υπαγωγής της Ελλάδας στο τρίτο στάδιο της επιτήρησης.

Οι Βρυξέλλες με την απόφασή τους- την οποία αποκαλύπτουν «ΤΑ ΝΕΑ»- απορρίπτουν ουσιαστικά το Πρόγραμμα Σταθερότητας που υπέβαλε το οικονομικό επιτελείο ως ανεπαρκές για τη μείωση του ελλείμματος, έστω και κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες το 2010, αλλά και την επίτευξη του τελικού στόχου για μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% μέχρι το τέλος του 2012.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά γίνεται ευθεία αναφορά στα προβλήματα που δημιουργεί η δημοσιονομική αδυναμία της Ελλάδας στην ευρωζώνη: γι΄ αυτόν τον λόγο- και καθώς στις Βρυξέλλες υπάρχει πλέον ο φόβος ότι η περίπτωση της χώρας μας θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ντόμινο- τίθεται και χαμηλό πλαφόν στον δανεισμό, στον οποίο επιτρέπεται να προβεί η χώρα για κάθε έτος (2010, 2011 και 2012).

Η Επιτροπή, όπως αναμενόταν άλλωστε μετά και τις σχετικές δηλώσεις τόσο του πρόεδρου της κ. Μπαρόζο όσο και του προέδρου του Γιουρογκρούπ κ. Γιούνκερ, έχει σαφέστατα ξεφύγει με το κείμενό της από τη μορφή των συνήθων συστάσεωνόπως ήταν η περίπτωση στα προηγούμενα στάδια της επιτήρησης για το υπερβολικό έλλειμμα. Έχει πλέον περάσει στο στάδιο των εντολών, χωρίς να αφήνει περιθώρια παρεκτροπής από το ενδιαφερόμενο κράτος-μέλος (στη συγκεκριμένη περίπτωση την Ελλάδα). Δεν γίνεται ωστόσο καμιά αναφορά στο τι θα συμβεί στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί- προφανώς, όπως έλεγαν κοινοτικές πηγές, επειδή οι κυρώσεις δεν προβλέπονται ούτε από τη Συνθήκη της Λισαβώνας. Παρ΄ όλα αυτά, γίνονται υπαινιγμοί για τον ρόλο που μπορεί να παίξουν οι διεθνείς αγορές, κάτι που παραπέμπει ευθέως σε τιμωρία της Ελλάδας...

Οι παρενέργειες. Οι εντολές των Βρυξελλών θα έχουν προφανείς πολιτικές συνέπειες. Κατ΄ αρχάς, σε άμεσο χρόνο θα φέρουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος- όπως έλεγαν κοινοτικές πηγές- θα προσέλθει στη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Φεβρουαρίου περίπου ως ηγέτης υπό επιτροπεία. Δεύτερον, το οικονομικό επιτελείο θα χρεωθεί, εντός κι εκτός κυβέρνησης, την ουσιαστική απόρριψη του Προγράμματος Σταθερότητας, το οποίο υποτίθεται ότι έγινε με τη στενή συνεργασία και καθοδήγηση τεχνοκρατών της Κομισιόν. Το κυριότερο όμως είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά σε ένα αδυσώπητο δίλημμα και έχοντας ελάχιστο χρόνο να αποφασίσει: ή θα υπακούσει στις εντολές για άνευ προηγουμένου λιτότητα- που ούτε καν η Ιρλανδία δεν έχει εφαρμόσει- και θα αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής ή θα αρνηθεί να εφαρμόσει τις εντολές- ή κάποιες από αυτές- και θα τιμωρηθεί από τις αγορές.


«Αιματηρές» περικοπές μέσα σε 60 ημέρες


Μέχρι τις 15 Μαΐου η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να έχει εφαρμόσει μια σειρά πρόσθετων μέτρων κυρίως στον τομέα των δαπανών, αλλά και των εσόδων. Μεταξύ αυτών:

ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΟ
Δημιουργία αποθεματικού από τις περικοπές των δαπανών του προϋπολογισμού κατά 10% ΜΙΣΘΟΙ
Μείωση του μισθολογικού κόστους μέσω της μείωσης των μέσων μισθών στο Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την αυτοδιοίκηση και εφαρμογή περικοπών στην απασχόληση. Ζητούν να μη γίνει καμιά νέα πρόσληψη το 2010, αλλά και κατάργηση των κενών θέσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, περιλαμβανομένων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Τονίζεται δε, ότι δεν πρέπει να αντικατασταθούν οι μόνιμοι υπάλληλοι που συνταξιοδοτούνται.

ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ
Περικοπή των ειδικών επιδομάτων που καταβάλλονται στους υπαλλήλους (περιλαμβανομένων εκείνων που προέρχονται από λογαριασμούς εκτός προϋπολογισμού) του δημόσιου τομέα.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
Υιοθέτηση περικοπών του ανώτατου ορίου των συντάξεων. Επίσης, μέτρα περιορισμού των επικουρικών συντάξεων, όπως και άλλων πρόσθετων παροχών για τους ασφαλισμένους.

ΦΟΡΟΙ
Εφαρμογή προοδευτικής φορολογικής κλίμακας για όλες τις πηγές εισοδήματος και οριζόντια, ενιαία αντιμετώπιση του εισοδήματος, είτε προέρχεται από εργασία είτε από κεφάλαια- όπως έχει ήδη προαναγγείλει η κυβέρνηση.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Στη διάρκεια του 2010, η Ελλάδα οφείλει επίσης να προχωρήσει στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος, ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο. Η μεταρρύθμιση θα πρέπει να περιλαμβάνει την προοδευτική αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες και τη μεταβολή του ποσοστού αναπλήρωσης «ώστε να αντικατοπτρίζει καλύτερα τις εισφορές που έχουν καταβληθεί στη διάρκεια του συνόλου της επαγγελματικής ζωής και να βελτιώνει τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών»- πράγμα που σημαίνει μείωση των συντάξεων. Επίσης, ζητείται η «εκλογίκευση» του συστήματος ειδικών επιδομάτων των χαμηλοσυνταξιούχων (όπως το ΕΚΑΣ).

ΠΡΟΕΙΣΠΡΑΞΗ
Εισαγωγή προείσπραξης φόρου για τους ελεύθερους επαγγελματίες.

ΠΟΤΑ- ΤΣΙΓΑΡΑ
Αύξηση της φορολογίας στα αλκοολούχα ποτά και τα τσιγάρα σε σύγκριση με τον φόρο που ίσχυε στις 31 Δεκεμβρίου 2009- έχει ήδη υιοθετηθεί από την κυβέρνηση.

ΑΚΙΝΗΤΑ
Επιβολή μόνιμων προστίμων και τελών σε όλα τα ακίνητα με πολεοδομικές παραβάσεις και αύξηση της φορολογίας επί του συνόλου των ακινήτων.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ
Λεπτομερή ανακοίνωση και εφαρμογή της φορολογικής μεταρρύθμισης μέχρι τα τέλη Μαρτίου.

ΚΑΥΣΙΜΑ- Ι.Χ.
Εφόσον το κρίνει απαραίτητο η Ελλάδα, μπορεί να επιβάλει πρόσθετη φορολογία σε αγαθά πολυτελείας, όπως τα ιδιωτικά αυτοκίνητα και να προχωρήσει στην αύξηση της φορολογίας στα καύσιμα.

ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ
Κατάργηση όλων των εξαιρέσεων και αυτοτελούς φορολόγησης στο φορολογικό σύστημα- σε αντίθεση με τα όσα έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση, όπως για παράδειγμα με τους στρατιωτικούς.

ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ
Η αρχή «προσλαμβάνεται ένας για κάθε πέντε που φεύγουν» θα πρέπει να αρχίσει να εφαρμόζεται ήδη από το 2010, μετά την περίοδο του πλήρους παγώματος των προσλήψεων.


Ασφυκτικές προθεσμίες...


Όπως αναφέρει η απόφαση της Επιτροπής, «η Ελλάδα θα πρέπει να υποβάλει μέχρι τις 16 Μαρτίου μια έκθεση που θα ανακοινώνει τα πρόσθετα μέτρα για τη διασφάλιση των δημοσιονομικών στόχων του 2010». Από εκεί και πέρα, θα υποβάλλονται λεπτομερείς εκθέσεις από τις 15 Μαΐου και μετά, και θα δημοσιοποιούνται. Σε αυτές θα αναφέρεται η πορεία εφαρμογής των μέτρων, αλλά και επακριβώς οι εξελίξεις ακόμη και στα οικονομικά των δημοσίων επιχειρήσεων και την απασχόληση του δημόσιου τομέα. Ανά τρίμηνο η Επιτροπή και το Συμβούλιο θα εκδίδει την «ετυμηγορία» του, για το κατά πόσον η Ελλάδα συμμορφώνεται στις εντολές.

... για άγρια λιτότητα
Oι στόχοι που, σύμφωνα με τις Βρυξέλλες, πρέπει να υλοποιήσει η κυβέρνηση είναι:

1. Η Ελλάδα πρέπει να εξέλθει από τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος το αργότερο μέχρι τη λήξη του 2012.

2. Η προσαρμογή θα γίνει μέσω της μείωσης τουλάχιστον κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ το 2010 και το 2011 και τουλάχιστον 2,5% το 2012. 3. Η προσαρμογή για τη διόρθωση του υπερβολικού ελλείμματος θα περιλαμβάνει ετήσια διαρθρωτική προσαρμογή που οδηγεί σε ονομαστικό έλλειμμα που δεν ξεπερνά τα 21,270 δισ. ευρώ το 2010, τα 14,170 δισ. ευρώ το 2011 και τα 7,360 δισ. το 2012.

4. Η προσαρμογή για τη διόρθωση του υπερβολικού ελλείμματος θα περιλαμβάνει διαρθρωτική προσαρμογή που θα οδηγεί σε ετήσια μεταβολή στο συνολικό χρέος που δεν θα υπερβαίνει τα 22,240 δισ. ευρώ το 2010, τα 11,320 δισ. το 2011 και τα 4,510 δισ. το 2012.


Πιο κοντά το ευρω-σωσίβιο

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΛΩΡΑ

Το μήνυμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της, αλλά θα της ρίξει ευρω-σωσίβιο αν χρειαστεί, έγινε χθες σαφές από δηλώσεις αξιωματούχων και δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου. Ωστόσο, η ιδέα δεν έχει πάρει ακόμη οριστική μορφή, ενώ εξακολουθεί να έχει εχθρούς, ιδίως στη Γερμανία.

«Η συζήτηση υπάρχει, αλλά συμφωνία δεν υπάρχει ακόμη», σύμφωνα με υψηλόβαθμη πηγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Υπάρχουν παράγοντες που είναι αντίθετοι. Αυτοί υποστηρίζουν ότι για να βάλουν οι Έλληνες μυαλό πρέπει να τους αφήσουμε να πέσουν στον γκρεμό!».

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στους κύκλους αυτών που είναι αντίθετοι περιλαμβάνονται κυρίως Γερμανοί, μέλη της συντηρητικής κυβέρνησης, αλλά και τραπεζίτες, όπως ο διοικητής της Κεντρικής της Τράπεζας κ. Άξελ Βέμπερ, καθώς και ο οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης και πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Ο. Ίσινγκ. Ακόμη και η καγκελάριος κ. Α. Μέρκελ φέρεται να εξακολουθεί να έχει επιφυλάξεις, καθώς δεν εμπιστεύεται ότι η Ελλάδα θα πάρει τα απαραίτητα μέτρα λιτότητας, ενώ η δήλωση του υπουργού Οικονομίας και μέλους του συγκυβερνώντος κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών κ. Ρ. Μπρόντερλε ότι η Ελλάδα δεν δικαιούται τη συμπάθειά του είναι χαρακτηριστική.

Αντίθετα, στην κυβέρνηση της Γαλλίας, αλλά και στις άλλες χώρες του μεσογειακού Νότου, με πρώτη τη σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ισπανίας, βρίσκονται οι υποστηρικτές της ιδέας. «Κανένα κράτος- μέλος δεν είναι μόνο του», είπε χθες η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών κ. Κ. Λαγκάρντ. «Είμαστε από κοινού υπεύθυνοι». «Παρακαλώ», είπε χθες ο κ. Χ. Αλμούνια. «Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Στην ευρωζώνη δεν υπάρχει χρεοκοπία, γιατί με το ενιαίο νόμισμα η πιθανότητα να εξασφαλίσεις χρηματοδότηση στο νόμισμά σου είναι πολύ μεγαλύτερη».

Επιφυλάξεις. Σύμφωνα πάντως με την υψηλόβαθμη πηγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και οι υποστηρικτές της ιδέας θέλουν να είναι σίγουροι ότι η Ελλάδα «έβαλε μυαλό» και ότι θα πάρει τα σκληρά μέτρα που απαιτούνται.

Ο Γ. Προβόπουλος. Μέτρα τώρα για να καμφθούν οι πιέσεις των αγορών ζήτησε και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλος σε δηλώσεις του κατά τη χθεσινή επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια. Μάλιστα, εξέφρασε την αισιοδοξία του για την αποφασιστικότητα του Πρωθυπουργού στο θέμα αυτό. «Οι πιστωτές μας θεωρούν ότι πρέπει να κινηθούμε πολύ πιο γρήγορα, πολύ πιο αποφασιστικά, και αυτό αντανακλάται στα spreads», δήλωσε ο κ. Προβόπουλος.

Αναφερόμενος στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό είπε ότι «διατράνωσε την αποφασιστικότητά του να χειριστεί με αμεσότητα το ζήτημα αυτό και αυτό δίνει αισιοδοξία. Πιστεύω ότι τα σύννεφα θα αρχίσουν να διαλύονται σύντομα».


Φαϊνάνσιαλ Τάιμς: «Έσχατη λύση η βοήθεια»

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Για ευρω-σωσίβιο μιλούν και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Στο χθεσινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμά τους με τον τίτλο «Η Ε.Ε. δίνει σήμα ότι θα υποστηρίξει την Ελλάδα ως έσχατη λύση», αναφέρεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκαθάρισε (προ)χθες πως δεν θα εγκαταλείψει την Ελλάδα. Η βρετανική εφημερίδα κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις δηλώσεις του επιτρόπου Μπαρόζο ότι οι οικονομικές πολιτικές δεν αποτελούν μόνο θέμα εθνικής αλλά και ευρωπαϊκής ανησυχίας και επικαλείται (όπως και η «Ιnternational Ηerald Τribune») ανώνυμες υψηλόβαθμες πηγές στους κόλπους της Ε.Ε. πως «η Ελλάδα θα γίνει αποδέκτης έκτακτης βοήθειας με τη συνδρομή κυβερνήσεων της ευρωζώνης και της Κομισιόν αλλά όχι του ΔΝΤ». Πάντως, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, οι χώρες της ευρωζώνης διστάζουν να πουν πως θα βοηθήσουν την Ελλάδα επειδή κάτι τέτοιο «θα μείωνε τις πιέσεις στην Αθήνα και θα τάραζε τις αγορές».

Η Ελλάδα είναι το κύριο θέμα και στην πρώτη σελίδα της χθεσινής «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ». Υπό τον τίτλο «Οι Έλληνες εκλιπαρούν τη βοήθεια των αγορών», η εφημερίδα αναφέρει πως η πίεση επί του ελληνικού χρέους εντάθηκε στις διεθνείς χρηματαγορέςκαι οι χώρες της Ευρώπης αποδύθηκαν σε αγώνα δρόμου για να ανακοινώσουν μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η εφημερίδα φιλοξενεί και συνέντευξη του Γ. Παπακωνσταντίνου από το Νταβός.

Εφ’ όλης της ύλης συνάντηση Επί 3,5 ώρες συζητούσαν στο Λονδίνο οι κ. Δρούτσας και Nταβούτογλου

Από την Καθημερινή

Εφ’ όλης της ύλης ανασκόπηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είχαν την ευκαιρία να κάνουν ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας και ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου στο διάρκειας 3,5 ωρών δείπνο τους, αργά το βράδυ της Πέμπτης, στο Λονδίνο. Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, οι επιστολές που αντήλλαξαν οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών κ. Γιώργος Παπανδρέου και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Παράλληλα, συζητήθηκε ο τρόπος με τον οποίο θα υλοποιηθεί η εντατικοποίηση των επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Νέος ορίζοντας
Ο κ. Νταβούτογλου, που διέκρινε, σύμφωνα με δηλώσεις του, «νέο ορίζοντα» στις διμερείς σχέσεις, κάλεσε τον κ. Δρούτσα στην Αγκυρα, ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ αποδέχθηκε την πρόταση και η επίσκεψη θα λειτουργήσει ως προετοιμασία της έλευσης Ερντογάν στην Αθήνα. Η ελληνική πλευρά προσπαθεί να χαλιναγωγήσει τους ρυθμούς που επιθυμεί η Αγκυρα να λάβουν αυτές οι επισκέψεις. Ετσι, ενώ από τουρκικής πλευράς είχε εκφρασθεί η επιθυμία εντός των επόμενων δύο μηνών να έχουν γίνει και οι δύο επισκέψεις, πηγές του ελληνικού ΥΠΕΞ αναφέρουν ότι η Αθήνα βλέπει στο διάστημα αυτό να πραγματοποιείται η επίσκεψη Δρούτσα στην Τουρκία και η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα να πραγματοποιηθεί προς τις αρχές καλοκαιριού.

Ο κ. Δρούτσας, σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ, δήλωσε ότι θα μεταβεί στην Αγκυρα έπειτα από σοβαρή προετοιμασία. Οπως επισημαίνουν διπλωματικές πηγές, στην προχθεσινή συνάντηση στο Λονδίνο η τουρκική πλευρά συναίνεσε στην εντατικοποίηση των διερευνητικών επαφών για το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Ετσι, συμφωνήθηκε να αξιολογηθεί άμεσα από μια κοινή επιτροπή το πόσο έχουν έως τώρα προχωρήσει οι διερευνητικές και σε ποια σημεία θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα. Ακολούθως, θα γίνει μια συνάντηση των εκπροσώπων των δύο χωρών, στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών και μετά ο κ. Δρούτσας θα μεταβεί στην Τουρκία. Η τουρκική πλευρά, πάντως, αποφεύγει, προς το παρόν, να απαντήσει στο αίτημα του κ. Παπανδρέου για δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα και, εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία, από κοινού παραπομπή στη Χάγη.

Οι κ. Δρούτσας και Νταβούτογλου συζήτησαν, επίσης, τους τομείς στους οποίους οι δύο χώρες μπορούν να συνεργασθούν σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως η κλιματική αλλαγή, σε περιφερειακό επίπεδο, όπως η Μέση Ανατολή, αλλά και σε διμερές, όπως η οικονομία, ο πολιτισμός, ο τουρισμός. Ετέθη και το θέμα της μετανάστευσης, με την ελληνική πλευρά να επιμένει στην εφαρμογή του διμερούς πρωτοκόλλου επανεισδοχής που έχει υπογραφεί.

Οι δύο υπουργοί δείπνησαν μόνοι, χωρίς την παρουσία αντιπροσωπειών και η Αθήνα κάνει λόγο για πολύ χρήσιμη συνάντηση, καθώς οι κ. Δρούτσας και Νταβούτογλου θα σηκώσουν το βάρος υλοποίησης των αποφάσεων των πρωθυπουργών των δύο χωρών για αλλαγή στο κλίμα των διμερών σχέσεων.

Ιανουαρίου 27, 2010

Έντονος προβληματισμός για Ελληνοτουρκικά

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Έντονο προβληματισμό προκαλεί η απόκρυψη του συνολικού περιεχομένου των επιστολών που αντάλλαξαν οι Πρωθυπουργοί Ελλάδος και Τουρκίας, επικείμενης μάλιστα της συνάντησης των δύο στο Νταβός και της προγραμματισμένης επίσκεψης του κ. Ερντογάν στην Αθήνα.

Ενισχύεται έτσι η εντύπωση, που από καιρό είχα επισημάνει, ότι η χώρα μας διολισθαίνει σε διμερή διάλογο με την Τουρκία, εφ’ όλης της ύλης και μάλιστα κεκλεισμένων των θυρών.

Και τούτο, την ώρα που η Τουρκία σαφέστατα προσθέτει ολοένα και περισσότερα ‘’προβλήματα και διεκδικήσεις’’ στην ατζέντα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Ζητούμε, επομένως, τη δημοσίευση των επιστολών αυτών, προκειμένου να ενημερωθεί για το περιεχόμενό τους η πολιτική ηγεσία της χώρας, ώστε να τοποθετηθεί υπεύθυνα για την πορεία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων».