Ομιλία του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών στο Centre for Strategic and International Studies

"Παγκόσμια Οικονομία

Τους τελευταίους μήνες, γίνονται παντού αντιληπτές οι συνέπειες της επιβράδυνσης στην παγκόσμια οικονομία. Η χρηματοπιστωτική αναταραχή αποδείχθηκε ότι ήταν βαθύτερη, μεγαλύτερης έκτασης και διάρκειας από ό,τι θα μπορούσε να προβλεφθεί αρχικά....

Παγκόσμια Διακυβέρνηση

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα σε πολλές περιπτώσεις δεν ξεπερνούν μόνο τις δυνατότητες μιας -έστω και μεγάλης- χώρας, αλλά ακόμη και αυτές μεγάλων διακυβερνητικών σχηματισμών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε απαιτούν διεθνή συντονισμό, μια κοινή διεθνή στρατηγικής και την ενίσχυση του πλαισίου παγκόσμιας διακυβέρνησης που θα επιβλέπει την εφαρμογή των κατάλληλων μέτρων.

Καθίσταται πλέον σαφές ότι χρειαζόμαστε ένα καινούριο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, στο οποίο θα μετέχουν ενεργά όλες οι μεγάλες χώρες και υπερεθνικοί σχηματισμοί: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και η Βραζιλία. Το σύστημα των διεθνών οργανισμών που δημιουργήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει φθάσει στα όριά του και χρειάζεται μεταρρύθμιση. Μεταρρύθμιση, που θα επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα διεθνή οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα.

Σε επίπεδο παγκόσμιας διακυβέρνησης, με την εξαίρεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, η πρόοδος που έχει γίνει είναι ανεπαρκής. Ένα νέο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης πρέπει να ισχύσει, που θα έχει τα εξής τέσσερα κύρια χαρακτηριστικά:

Αντιπροσωπευτικότητα: Ένα σύστημα, στο οποίο θα εκπροσωπούνται επαρκώς όλες οι χώρες
Έλεγχος: Το σύστημα θα πρέπει να λογοδοτεί για τις ενέργειες του στη διεθνή κοινότητα
Αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή των μέτρων που προωθούνται
Επαρκή εποπτική εξουσία, για να διασφαλίζεται ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται θα εφαρμόζονται από όλους.

Το νέο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις εξής μεγάλες προκλήσεις:

Παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση......

Η δεύτερη πρόκληση είναι η προστασία του περιβάλλοντος.

Η τρίτη πρόκληση έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα πρόβλημα που διογκώθηκε από τις υφιστάμενες μακροοικονομικές ανισορροπίες και από συγκεκριμένες πολιτικές που σχεδιάσθηκαν για το περιβάλλον (π.χ. βιοκαύσιμα), οι οποίες οδήγησαν σε αύξηση των τιμών των τροφίμων.

......

Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο

Στη συζήτηση αυτή, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να είναι ένα χρήσιμο παράδειγμα, καθώς έχει εδραιώσει διαδικασίες που επιτρέπουν τη διεύρυνσή της, καθώς και την αποτελεσματική πολιτική και οικονομική συνεργασία μεταξύ των χωρών-μελών της. Επιπλέον, η Ε.Ε. έχει επιτύχει ένα σημαντικό βαθμό αποτελεσματικής διακυβέρνησης μέσα σε ένα πλαίσιο δημοκρατικών διαδικασιών που διασφαλίζει τα συμφέροντα των μελών της και βοηθά στην κατανόηση από τους πολίτες τους.

Είναι γεγονός, ότι παρά την μεγάλη κλίμακα κοινών πολιτικών, η κάθε χώρα της Ε.Ε. ακολουθεί το κοινωνικό μοντέλο που οι πολίτες της θεωρούν το πιο κατάλληλο. Στην Ε.Ε. υπάρχουν τουλάχιστον πέντε διαφορετικά μοντέλα.

Το Σκανδιναβικό μοντέλο βασίζεται σε ένα κράτος πρόνοιας με έναν υψηλό βαθμό κοινωνικής προστασίας για όλους τους κατοίκους της χώρας. Η άλλη όψη του νομίσματος αυτού του μοντέλου είναι η υψηλή φορολογία. Η παρέμβαση στην αγορά της εργασίας είναι εκτεταμένη και κυρίως παρουσιάζεται σε μεγάλο βαθμό με τη μορφή κινήτρων για όσους αναζητούν εργασία.

Το Αγγλοσαξονικό μοντέλο που ακολουθείται από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία βασίζεται σε ένα πιο περιορισμένο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και σε πιο ευέλικτη αγορά εργασίας. Στόχος του κράτους είναι να διασφαλίζει ένα βασικό βιοτικό επίπεδο και να βοηθά όσους έχουν ανάγκη, περιορίζοντας τις επιπτώσεις γεγονότων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε φτώχεια, όπως είναι η ασθένεια, τα γηρατειά ή η ανεργία.


Το Ηπειρωτικό μοντέλο, που βρίσκεται σε χώρες όπως είναι η Γαλλία και η Γερμανία, προβλέπει την παροχή κοινωνικής βοήθειας μέσα από δημόσια ασφαλιστικά συστήματα. Σε αυτές τις χώρες, ο ρόλος της αγοράς στην παροχή κοινωνικής βοήθειας είναι περιορισμένος και η προστασία της απασχόλησης ισχυρή.

Το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας στις Μεσογειακές χώρες συνδυάζει υψηλή νομοθετική προστασία για την εργασία με χαμηλότερα επίπεδα επιδομάτων και βοηθημάτων ανεργίας. Οι δαπάνες επικεντρώνονται περισσότερο στην πληρωμή συντάξεων για τους ηλικιωμένους και ο ρόλος της κοινωνικής υποστήριξης μέσα από διευρυμένα οικογενειακά δίκτυα παραμένει σημαντικός.

Και ένα πέμπτο, είναι το σύστημα των νέων χωρών της Ε.Ε., που είχαν προηγουμένως κεντρικά κατευθυνόμενες οικονομίες και λειτουργούν πλέον με βάση τις αρχές της οικονομίας της αγοράς. Το σύστημά τους είναι παρόμοιο με το Αγγλοσαξονικό, αλλά οι θεσμοί τους δεν έχουν την αντίστοιχη ωριμότητα.


Προοπτικές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης

Όσον αφορά τη Ν.Α. Ευρώπη, θα ήθελα να τονίσω την πεποίθησή μου ότι οι μελλοντικές προοπτικές της θα βελτιώνονται περαιτέρω. Εάν η Ιρλανδία ήταν το οικονομικό θαύμα στην Ευρώπη την περασμένη 20ετία, η Ν.Α. Ευρώπη μπορεί να γίνει το επόμενο οικονομικό θαύμα.

Όταν μιλάμε για τη Ν.Α. Ευρώπη, αναφερόμαστε σε μία περιοχή με περίπου 140 εκατομμύρια κατοίκους. Μια περιοχή, που αποτελείται από τις ακόλουθες χώρες (με αλφαβητική σειρά): Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ελλάδα, Μαυροβούνιο, Ρουμανία, Σερβία και Τουρκία. Από αυτές τις χώρες, η Ελλάδα και πρόσφατα η Βουλγαρία και η Ρουμανία είναι μέλη της Ε.Ε.

Με εξαίρεση την Ελλάδα και την Τουρκία, οι υπόλοιπες χώρες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90 είχαν κεντρικά κατευθυνόμενες οικονομίες. Σήμερα όλες οι χώρες της περιοχής έχουν μικτές οικονομίες και αυτό αποδίδει. Οι λαοί των χωρών αυτών σήμερα απολαμβάνουν ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και έχουν περισσότερες ευκαιρίες. Θα σας παρουσιάσω μερικά οικονομικά στοιχεία, ώστε να δοθεί συνοπτικά η τρέχουσα οικονομική κατάσταση της περιοχής (θα αναφερθώ στα στοιχεία του 2006, καθώς για μερικές από τις γειτονικές χώρες δεν υπάρχουν ακόμα στοιχεία για το 2007).

Η Αλβανία έχει πληθυσμό 2,3 εκατομμύρια. Το 2006 το κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν περίπου ίσο με 3.600 δολάρια. Η Αλβανία έχει ένα ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης τα τελευταία πέντε χρόνια γύρω στο 6%.

Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη έχει πληθυσμό 4,6 εκατομμύρια, το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι περίπου 3.300 δολάρια και ο μέσος όρος οικονομικής ανάπτυξης τα τελευταία πέντε χρόνια γύρω στο 4,5%.

Η Βουλγαρία, η οποία εντάχθηκε στην Ε.Ε. το 2007 έχει πληθυσμό 7,7 εκατομμύρια, κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 5.000 δολάρια και ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης 6% τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η Κροατία με πληθυσμό 4,4 εκατομμύρια, είναι πιο ανεπτυγμένη οικονομία με κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 12.000 δολάρια και μέσο όρο οικονομικής ανάπτυξης περίπου 4,7% τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η ΠΓΔΜ έχει πληθυσμό 2 εκατομμυρίων, κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 3.800 δολάρια και μέσο όρο οικονομικής ανάπτυξης 4,3% τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η Ελλάδα έχει πληθυσμό 11 εκατομμύρια, κεφαλήν εισόδημα περίπου 32.300 δολάρια και μέσο όρο οικονομικής ανάπτυξης 4% τα τελευταία πέντε χρόνια. Για να γίνουν οι συγκρίσεις ευκολότερες, σημειώνω ότι οι ΗΠΑ είχαν κατά το 2007 κατά κεφαλήν εισόδημα 46.000 δολάρια.

Το Μαυροβούνιο έχει πληθυσμό ελάχιστα μικρότερο από 700.000 και κατά κεφαλήν εισόδημα 3.800 δολάρια.

Η Ρουμανία, η οποία εντάχθηκε στην ΕΕ μαζί με τη Βουλγαρία το 2007, έχει πληθυσμό περίπου 22 εκατομμυρίων, κατά κεφαλήν εισόδημα 7.000 δολάρια και μέσο όρο οικονομικής ανάπτυξης 6,5% τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η Σερβία έχει πληθυσμό 7,4 εκατομμυρίων, κατά κεφαλήν εισόδημα 4.500 δολάρια και ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης περίπου 6% τα τελευταία πέντε χρόνια.

Τέλος, η Τουρκία είναι η μεγαλύτερη χώρα στην περιοχή με πληθυσμό 75 εκατ. Η οικονομία της αναπτύχθηκε σημαντικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Το κατά κεφαλήν εισόδημα της είναι περίπου 6.700 δολάρια και ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης ήταν 7% τα τελευταία πέντε χρόνια.

Βλέπουμε ότι η πλειοψηφία των χωρών της περιοχής έχουν ξεκινήσει από ένα πολύ χαμηλό επίπεδο αλλά εμφανίζουν σημαντική οικονομική ανάπτυξη. Οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες έχουν εισαχθεί τα τελευταία χρόνια έχουν αποτελέσματα.

Επιπρόσθετα, οι σημαντικοί πόροι από την Ε.Ε. προς τα νέα κράτη-μέλη της, αλλά και προς τα κράτη της περιοχής που δεν είναι μέλη της, οδηγούν στην επιτάχυνση της οικονομικής τους ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία αναμένεται να αναβαθμίσουν σημαντικά τις υποδομές τους στην επόμενη 10ετία. Το γεγονός αυτό θα επηρεάσει θετικά την οικονομική ολοκλήρωση της περιοχής συνολικά και θα ενισχύσει περαιτέρω το εμπόριο και τις επενδύσεις.

Συγχρόνως, επενδυτικές ροές από το εξωτερικό κατευθύνονται στην περιοχή. Παρά το μη ευνοϊκό κλίμα την περίοδο που διανύουμε στην παγκόσμια οικονομία, αναμένεται ότι οι χώρες της Ν.Α. Ευρώπης θα συνεχίσουν να προσελκύουν σημαντικές ξένες επενδύσεις και να έχουν ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και ένας λόγος για αυτό είναι ότι η περιοχή έχει σημαντική στρατηγική θέση.

Ωστόσο, θα πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα, ώστε η περιοχή να ενταχθεί με επιτυχία στην παγκόσμια οικονομία. Το κλειδί είναι οι μεταρρυθμίσεις, για να:

Βελτιωθεί περαιτέρω το επενδυτικό κλίμα και να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας
Ενισχυθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των επιχειρήσεων και των εθνικών αρχών,
Αυξηθεί η εξωστρέφεια των οικονομιών τους,
Υποστηριχθούν μεγάλα έργα υποδομών στις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια,
Ενθαρρυνθούν οι τοπικές επιχειρήσεις να αποκτήσουν πρόσβαση σε διεθνείς αγορές κεφαλαίων και σε διεθνή τεχνογνωσία,
Αντιμετωπισθεί η φοροδιαφυγή.
..

Ο Ρόλος της Ελλάδας στη Ν.Α. Ευρώπη

Η Ελλάδα, λόγω του οικονομικού της βάρους και της στρατηγικής που ακολουθούμε, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον οικονομικό μετασχηματισμό και την ανάπτυξη της περιοχής της Ν.Α. Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε., της ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ αλλά είναι επίσης ένας μεγάλος επενδυτής στις περισσότερες από τις γειτονικές μας χώρες. Βοηθήσαμε και βοηθούμε την ανάπτυξη των οικονομιών της περιοχής:

Βοηθήσαμε τις γειτονικές χώρες στη δύσκολη μεταβατική περίοδο προς το σύστημα της μεικτής οικονομίας
Εχουμε δεχθεί περισσότερους από 1,5 εκατομμύρια μετανάστες από γειτονικές χώρες και με τον τρόπο αυτό αποφεύχθηκε η εκδήλωση ανθρωπιστικής κρίσης
Στηρίξαμε την καθιέρωση δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών στην περιοχή
Στηρίξαμε την προσπάθεια της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας για ένταξή τους στην Ε.Ε.. Όπως και στηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική όλων των χωρών της περιοχής.
Οι επιχειρήσεις της Ελλάδας συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Περίπου 4.000 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν επενδύσει πάνω από 20 δις. δολάρια στη Ν.Α. Ευρώπη, συμβάλλοντας έτσι στη σημαντική οικονομική και κοινωνική πρόοδο που σημείωσαν. Οι ελληνικές τράπεζες λειτουργούν περισσότερα από 3.000 καταστήματα στην περιοχή, βοηθώντας στο μετασχηματισμό του τραπεζικού συστήματος των γειτονικών χωρών και στη μεταφορά πολύτιμης τεχνογνωσίας.
Η Ελλάδα, με την εφαρμογή του μεταρρυθμιστικού της προγράμματος, συμβάλλει στην ανάπτυξη της περιοχής."

Καθιέρωση βραβείου «Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης»

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ON LINE
Πέμπτη, 22 Μαϊου 2008 13:25

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεσμοθετεί νέο ετήσιο Βραβείο Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης, το οποίο θα απονέμεται σε πόλη που πρωτοστατεί στη φιλοπεριβαλλοντική διαβίωση στα αστικά κέντρα.

Η εναρκτήρια εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σήμερα, στα γραφεία της Επιτροπής των Περιφερειών στις Βρυξέλλες, όπου ο Επίτροπος Δήμας και ο Paddy Bourke, Δήμαρχος του Δουβλίνου και Πρόεδρος της Ένωσης Πρωτευουσών της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα υπογράψουν διακήρυξη για τη θεσμοθέτηση του βραβείου.

Οι πόλεις θα μπορούν στη συνέχεια να υποβάλλουν υποψηφιότητα για την επιλογή της Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης για τα έτη 2010 και 2011 συμπληρώνοντας ηλεκτρονικό έντυπο αίτησης. Στην εκδήλωση θα παραστούν επίσης ο κ. Jüri Ratas, πρώην Δήμαρχος του Tallinn και νυν Αντιπρόεδρος του εσθονικού Κοινοβουλίου - ο οποίος έθεσε τη βάση για τη θέσπιση του βραβείου τον Μάιο του 2006 - καθώς και άλλοι δήμαρχοι. Μπορούν να υποβάλουν υποψηφιότητα όλες οι ευρωπαϊκές πόλεις με πληθυσμό άνω των 200.000 κατοίκων. Μία κριτική επιτροπή θα επιλέξει εντός του έτους τις νικήτριες πόλεις για το 2010 και το 2011.

Σκοπός του βραβείου είναι να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές πόλεις να γίνουν πιο ελκυστικές και υγιεινές – να προσφέρουν «ποιότητα ζωής». Η δρομολόγηση του βραβείου συμπίπτει με την Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας.

Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος Σταύρος Δήμας δήλωσε σχετικά: «Ελπίζω το βραβείο αυτό να αποτελέσει ισχυρό κίνητρο για τις τοπικές κυβερνήσεις και αρχές να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων των ευρωπαϊκών πόλεων. Πολλές είναι οι πόλεις που έχουν δεσμευθεί ήδη να βελτιώσουν την προστασία του περιβάλλοντός τους. Είμαι βέβαιος ότι το συγκεκριμένο βραβείο θα ενθαρρύνει ακόμη περισσότερες να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα».

Φιλοπεριβαλλοντικοί πρωτοπόροι

Το 2010, για πρώτη φορά, θα επιλεγεί η ευρωπαϊκή πόλη που θα ανακηρυχθεί Πράσινη Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το έτος αυτό. Το βραβείο θα απονεμηθεί σε μια πόλη που ανταποκρίνεται σταθερά σε υψηλού επιπέδου περιβαλλοντικά πρότυπα, έχει ως μόνιμο μέλημα τη λήψη φιλόδοξων μέτρων, την περαιτέρω βελτίωση του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη και μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για άλλες πόλεις και να συμβάλει στην υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

H Ευρώπη των πόλεων

Το Βραβείο Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης είναι μια πρωτοβουλία για την προώθηση και την επιβράβευση των προσπαθειών αυτών. Προβάλλει τη βούληση μιας πόλης να επιλύσει περιβαλλοντικά προβλήματα - και την επιτυχία της – προκειμένου να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων της και να μειώσει την επιβάρυνση που υφίσταται το παγκόσμιο περιβάλλον εξαιτίας τους. Αποτελεί κίνητρο για να αλληλοεμπνέονται οι πόλεις και να ανταλλάσσουν βέλτιστες πρακτικές, ενώ ταυτόχρονα συναγωνίζονται.

Οι πράσινες πόλεις του μέλλοντος

Το βραβείο μπορούν να διεκδικήσουν τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, οι υποψήφιες χώρες (Τουρκία, ΠΓΔΜ και Κροατία), καθώς και οι χώρες του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (Ισλανδία, Νορβηγία και Λιχτενστάιν). Όλες οι πόλεις της ΕΕ με περισσότερους από 200.000 κατοίκους μπορούν να υποβάλλουν υποψηφιότητα για το Βραβείο Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης συμπληρώνοντας ένα ηλεκτρονικό έντυπο αίτησης.

Οι αιτήσεις θα αξιολογηθούν με βάση δέκα περιβαλλοντικά κριτήρια, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η κλιματική αλλαγή, οι μεταφορές, ο ατμοσφαιρικός αέρας, τα απόβλητα και τα ύδατα. Η προθεσμία υποβολής αιτήσεων, τόσο για το 2010 όσο και για το 2011, λήγει την 1η Οκτωβρίου 2008, η δε απόφαση με βάση την επιλογή της κριτικής επιτροπής θα ληφθεί εντός του έτους.

Η κριτική επιτροπή απαρτίζεται από αντιπροσώπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, του ICLEI (Αρχές Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την Αειφορία), της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για τις Μεταφορές και το Περιβάλλον (T&E), της Ένωσης των Πρωτευουσών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Επιτροπής των Περιφερειών.

Η δρομολόγηση του Βραβείου Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης συμπίπτει φέτος με την Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας, δύο δε δείκτες που θα χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση των επιδόσεων των πόλεων συνδέονται με τη βιοποικιλότητα: ύπαρξη δημόσιων χώρων πρασίνου και αειφόρος χρήση γης.

Ιστορικό

Το Βραβείο Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης είναι το αποτέλεσμα πρωτοβουλίας που ανέλαβαν πόλεις με οικολογικό όραμα. Η ιδέα διαμορφώθηκε αρχικά σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Tallinn της Εσθονίας, στις 15 Μαΐου 2006, με πρωτοβουλία του κ.Jüri Ratas, πρώην Δημάρχου του Tallinn, όπου 15 ευρωπαϊκές πόλεις και η Ένωση Εσθονικών Πόλεων υπέγραψαν κοινό μνημόνιο συμφωνίας για τη θεσμοθέτηση βραβείου. Η πρωτοβουλία αυτή υποστηρίζεται τώρα από περισσότερες από 40 πόλεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται 21 πρωτεύουσες χωρών της ΕΕ.

Περισσότερες πληροφορίες:

Διαβάστε περισσότερα για το Βραβείο Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης στην ιστοσελίδα: www.europeangreencapital.eu

Δικτυακός τόπος της Επιτροπής για το αστικό περιβάλλον: http://ec.europa.eu/environment/urban/home_en.htm

Ελληνες: Αδιαφορία για συμμετοχή σε κόμματα και οργανώσεις

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Πέμπτη, 22 Μαϊου 2008

ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ για οργανωμένη συμμετοχή τους σε κόμματα και συνδικαλιστικές οργανώσεις εμφανίζονται οι Ελληνες, με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής σε κοινωνικές δραστηριότητες να καταγράφεται στην εκτέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων σύμφωνα με σχετική έρευνα της ΕΣΥΕ για το 2006.

Εννέα στους δέκα Ελληνες δεν συμμετείχαν ούτε μια φορά το χρόνο σε οργανωμένες κοινωνικές δραστηριότητες για το 2006 σύμφωνα με έρευνα της ΕΣΥΕ.

Σε ένα δείγμα 12.151 μελών νοικοκυριών, ηλικίας 16 ετών και άνω οι Ελληνες εμφανίζονται μάλλον αδιάφοροι για τις οργανωμένες κοινωνικές δραστηριότητες.

Με βάση τα στοιχεία της έρευνας σε μέσα επίπεδα και με βάση το μέσο όρο και στα δύο φύλα η συμμετοχή σε κάθε επιμέρους κοινωνικές δραστηριότητες ή κατάταξη βγάζει πρώτη την εκπλήρωση των θρησκευτικών καθηκόντων των Ελλήνων. Συγκεκριμένα από τα συμπεράσματα της έρευνας προκύπτει ότι :

*Το 29,1% των ερωτηθέντων συμμετείχε σε δραστηριότητες θρησκευτικών ή εκκλησιαστικών οργανώσεων.

*Το 8,2% συμμετείχε σε δραστηριότητες ψυχαγωγικών ομάδων στις οποίες περιλαμβάνονται η συμμετοχή σε αθλητικούς συλλόγους ομίλους (π.χ. ποδοσφαίρου, μπάσκετ κ.λπ.) και σε ψυχαγωγικούς συλλόγους ή ομάδες (π.χ. εκμάθησης παραδοσιακών χορών ή διοργανώσεων εκθέσεων ζωγραφικής, χορωδίες κ.λπ.), συνήθως στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων των Δήμων ή Κοινοτήτων και η συμμετοχή και χαρτοπαικτικές λέσχες.

* Μόλις το 5% συμμετείχε σε δραστηριότητες πολιτικών κομμάτων, εργατικών σωματείων/συνδικάτων και συνδικαλιστικών οργανώσεων (π.χ. δικηγορικός, ιατρικός σύλλογος, Επιμελητήρια κ.λπ.).

* Τέλος μόνο το 3,2% συμμετείχε σε δραστηριότητες φιλανθρωπικών οργανώσεων που αποσκοπούν στην οικονομική ενίσχυση φτωχών, αστέγων, ασθενών κ.λπ.

Τέλος στην ανάλυση με το διαχωρισμό πλουσίων φτωχών διαπιστώνεται ότι ο φτωχός πληθυσμός συμμετείχε λιγότερο σε δραστηριότητες οργανώσεων πολιτών απ' ό,τι ο μη φτωχός πληθυσμός.

Η μεγαλύτερη συμμετοχή τόσο του φτωχού όσο και του μη φτωχού πληθυσμού παρατηρήθηκε στις δραστηριότητες θρησκευτικών ή εκκλησιαστικών οργανώσεων σε ποσοστά 31,5% και 28,5%, αντίστοιχα.

Σε ό,τι αφορά, τη συμμετοχή σε δραστηριότητες πολιτικών κομμάτων, εργατικών σωματείων / συνδικάτων και συνδικαλιστικών οργανώσεων η διαφορά συμμετοχής φτωχών και μη φτωχών είναι μεγάλη.

Το ποσοστό συμμετοχής του μη φτωχού πληθυσμού στις παραπάνω δραστηριότητες ανέρχεται στο 5,7%, το οποίο υπερβαίνει κατά 3,4 ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο ποσοστό συμμετοχής του φτωχού πληθυσμού στις ίδιες δραστηριότητες. Γενικότερα, παρατηρείται ότι από το σύνολο του πληθυσμού που συμμετέχει σε αυτού του είδους τις δραστηριότητες, το 90%, περίπου, ανήκει στην κατηγορία του μη φτωχού πληθυσμού.

Κρίσιμη η συμβολή της παγκοσμιοποίησης στην ανάπτυξη

Από τη Ναυτεμπορική - 22/5/2008

ΤΗΝ ΩΡΑ που οι ψηφοφόροι ανά τον κόσμο διαμαρτύρονται για τις αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στο βιοτικό τους επίπεδο, μία επιτροπή πολιτικών και οικονομικών ηγετών έρχεται να επισημάνει ότι η συμβολή της στην ανάπτυξη είναι κρίσιμη.

Η επιτροπή, που αποτελείται από 21 μέλη με επικεφαλής τον Νομπελίστα οικονομολόγο, Μάικλ Σπένσερ, ξόδεψε δύο χρόνια και 4 εκατ. δολάρια με την οικονομική στήριξη της Παγκόσμιας Τράπεζας προκειμένου να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα:

Γιατί πλουτίζουν μερικές μόνο χώρες, ενώ η πλειονότητα όχι; Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό που χρειάζονται οι φτωχότερες χώρες είναι να ανοίξουν περισσότερο τις αγορές τους στην παγκόσμια οικονομία, ώστε να ενισχύσουν την απασχόληση μέσω των εξαγωγών και να εισαγάγουν τις πολύτιμες για αυτές τεχνολογία και επενδύσεις.

Επισημαίνεται ωστόσο ότι η απελευθέρωση των αγορών θα πρέπει να συνοδεύεται και από παρέμβαση του κράτους σε έναν βαθμό. Οι πλουσιότερες χώρες χρησιμοποιούν έναν συνδυασμό πολιτικών χωρίς να καταφεύγουν στον απόλυτο φιλελευθερισμό ή προστατευτισμό. Το συμπέρασμα ωστόσο εκείνο, που πυροδότησε τις περισσότερες αντιδράσεις ήταν ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν συνιστούν απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη.

Η φωνή της πλειοψηφίας

Από την Καθημερινή - 22/5/2008


Κραυγή αγωνίας των καθηγητών για ανοικτά πανεπιστήμια
Καταγγέλλουν τις μειοψηφικές ομάδες φοιτητών και διδασκόντων

«Οι λαθεμένες κομματικές και πολιτικές επιλογές έχουν καταντήσει το ελληνικό πανεπιστήμιο θλιβερή εξαίρεση στον ευρωπαϊκό χώρο. Οταν στις άλλες χώρες αναζητούν νέους δρόμους για τη γνώση και την έρευνα, εμείς κλείνουμε τα πανεπιστήμια». Την απόγνωσή τους για τη σημερινή κατάσταση των ελληνικών ΑΕΙ αποτύπωσαν χθες πανεπιστημιακοί που συμμετείχαν ενεργά στη λεγόμενη «Κίνηση των 1.000», η οποία πέρυσι είχε πρωτοστατήσει στον διάλογο υπέρ του νόμου-πλαισίου.

«Καλούμε τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, τις οικογένειες και τους φορολογουμένους να αποδοκιμάσουν και να απομονώσουν όσους ενεργούν και καλύπτουν τα φαινόμενα βίας» τονίζουν στο κείμενό τους οι πανεπιστημιακοί.

Το απόσπασμα του κειμένου τους τα συμπυκνώνει όλα: «Η επίθεση και η υπονόμευση κατά του δημόσιου πανεπιστήμιου, στην οποία πρωτοστατούν μειοψηφικές ομάδες φοιτητών και ένα μέρος της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών, έχει φτάσει πλέον σε καταστάσεις παροξυσμού και στην καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών κανόνων. Δυστυχώς όμως το πρόβλημα δεν είναι αυτές οι μειοψηφίες, αλλά η κάλυψη που δίνουν ορισμένα κόμματα για λίγα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και κάποια ΜΜΕ για λίγα δέκατα τηλεθέασης».



Εις επίρρωσιν των όσων αυτονόητων διατυπώνουν οι πανεπιστημιακοί, αρκεί μία βόλτα σε κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Αποτελεί η εικόνα που αντικρύζει κανείς έστω και στο ελάχιστο κομμάτι της εικόνας που φαντάζεται ότι θα δει επισκεπτόμενος ένα ανώτατο (;) ίδρυμα εκπαίδευσης.

Αλήθεια γιατί στη χώρα μας όσο μεγαλώνει ο βαθμός εκπαίδευσης (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο , ΤΕΙ, ΑΕΙ) τα στάνταρντς παρεχόμενων υπηρεσιών υποχωρούν; Τουλάχιστον αυτή είναι η εικόνα που έχει μείνει σε κάποιον που ολοκλήρωσε τις σπουδές του Λυκείου το 1993 και του ελληνικού ΑΕΙ το 1998;

Η νέα Έκθεση του IMD για την ανταγωνιστικότητα

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Επετηρίδα Ανταγωνιστικότητας 2008 του International Institute for Management Development (IMD) η Ελλάδα καταλαμβάνει την 42η θέση μεταξύ 55 χωρών και περιφερειών που μελετώνται από το IMD. Σημειώνει πτώση κατά έξι (6) θέσεις σε σχέση με την περυσινή κατάταξη.

Οι δέκα κορυφαίες χώρες με κριτήριο τη διεθνή ανταγωνιστικότητα είναι οι ΗΠΑ, η Σινγκαπούρη, το Χονγκ – Κονγκ, η Ελβετία, το Λουξεμβούργο, η Δανία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Σουηδία και η Ολλανδία.

Η Ελλάδα βρίσκεται πάνω από χώρες όπως η Ιταλία, η Ρωσία, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Βραζιλία, η Κροατία κα. Ωστόσο υπολείπεται των: Βουλγαρία, Ουγγαρία, Πορτογαλία, Λιθουανία, Σλοβενία κα.

E-readiness rankings 2008

Δημοσιεύθηκε πρόσφατα η έκθεση E-readiness rankings 2008 από το Economist Intelligence Unit.

Η Ελλάδα βελτιώνει τη θέση της στη συγκεκριμένη έκθεση σε σχέση με πέρυσι και καταλαμβάνει την 30η θέση από την 32η πέρυσι. Βελτιώνει επίσης και τη βαθμολογία της από 6,31 πέρυσι σε 6,72. Η συγκεκριμένη κατάταξη φέρνει την Ελλάδα πάνω από την Ουγγαρία, τα ΗΑΕ, τη Σλοβακία, τη Λιθουανία, τη Λεττονία.

Στα ψιλά γράμματα

Είναι από αυτές τις ειδήσεις που περνούν στα πολύ ψιλά γράμματα των ελληνικών ΜΜΕ, αν περνούν και καθόλου. Ο Αμερικανός Greg Mortenson από την Minnesota μας θύμισε το μύθο του Αισώπου με τον ήλιο και τον άνεμο που συναγωνίζονταν για το ποιος θα βγάλει πιο εύκολα και γρήγορα τα ρούχα ενός ανθρώπου. Έτσι και ο Mortenson προτίμησε να χτίζει, αντί να βομβαρδίζει σχολεία....

True stories, May 1st 2008
From The Economist print edition

Hope and inspiration fuel the most popular biographies and autobiographies
WHEN Greg Mortenson, a six-foot-four night-nurse and mountaineer from Montana, first visited Pakistan in 1993 to climb K2, the world's second-highest peak, he failed in his mountain quest but ended up doing more to win hearts and minds in the region than any amount of official American propaganda.

Mr Mortenson began by planning a five-room school which, using local craftsmen and materials, he reckoned would cost $12,000 to build. Then he set about writing letters—to senators, to millionaires, to Oprah Winfrey and to a fellow footballer who, like him, had attended the University of South Dakota. In all he wrote 580 letters, and received a single cheque in the post (from the student footballer) for $100. But he never gave up.

Today Mr Mortenson has built 55 schools, as he says in his bestselling memoir, “Three Cups of Tea”, one school at a time. And still he has more to build. Who says you need guns to fight the war on terror?



Το βιβλίο του “Three Cups of Tea” βρίσκεται στην πρώτη θέση σε πωλήσεις παγκοσμίως στην κατηγορία βιβλίων βιογραφίες και αυτοβιογραφίες, σύμφωνα με το Amazon.com.

A new equilibrium 2

Τα ερωτήματα βέβαια που προκύπτουν είναι δύο:

- ποιος ο λόγος για τη δημιουργία ενός νέου σημείου ισορροπίας και φυσικά

- ποιος θα ωφεληθεί από το νέο σημείο ισορροπίας.

Η οικονομική επιστήμη ως γνωστόν είναι θεωρητική επιστήμη και τα σημεία ισορροπίας της είναι σχετικά, συνεπώς το νέο σημείο ισορροπίας το οποίο θα επανακαθορίσει την παγκόσμια τιμή υλικών αγαθών κάποιους θα ευνοήσει και κάποιους θα αδικήσει.

A new equilibrium

Η ανάλυση του Economist είναι σαφής και αποκαλυπτική. Στο άρθρο με τίτλο The silent tsunami, της 17ης Απριλίου 2008 αναφέρει: "Agriculture is now in limbo. The world of cheap food has gone. With luck and good policy, there will be a new equilibrium. The transition from one to the other is proving more costly and painful than anyone had expected. But the change is desirable, and governments should be seeking to ease the pain of transition, not to stop the process itself."

100 «ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»

Η πρώτη φάση του διαγωνισμού του ΣΚΑΪ για την ανάδειξη των 100 μεγαλύτερων Ελλήνων όλων των εποχών ολοκληρώθηκε.

Ο κατάλογος περιλαμβάνει φαβορί, αουτσάιντερ, αλλά και δυσάρεστες εκπλήξεις....:


Αγγελόπουλος Θεόδωρος
Άγνωστος Στρατιώτης
Αισχύλος
Ανδρόνικος Μανόλης
Αριστοτέλης
Αριστοφάνης
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος
Αρχιμήδης
Βαμβακάρης Μάρκος
Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος
Βέγγος Θανάσης
Βελουχιώτης Άρης
Βενιζέλος Ελευθέριος
Βουγιουκλάκη Αλίκη
Γκάλης Νίκος
Γλέζος Μανόλης
Γλύκατζη Αρβελέρ Ελένη
Δήμας Πύρρος
Δημόκριτος
Διάκος Αθανάσιος
Δραγούμης Ίων
Μουζάλα Έλενα
Ελύτης Οδυσσέας
Επίκουρος
Ευκλείδης
Ευρυπίδης
Ζαγοράκης Θοδωρής
Ηράκλειτος
Ηρόδοτος
Θαλής ο Μιλήσιος
Θεμιστοκλής
Θεοδωράκης Μίκης
Θεοτοκόπουλος Δομίνικος
Θουκυδίδης
Ιουστινιανός
Ιπποκράτης
Καβάφης Κωνσταντίνος
Καζαντζάκης Νικόλαος
Καζαντζίδης Στέλιος
Κάλλας Μαρία
Καποδίστριας Ιωάννης
Καραθεοδωρή Κωνσταντίνος
Καραϊσκάκης Γεώργιος
Καραμανλής Κωνσταντίνος
Καστοριάδης Κορνήλιος
Κλεισθένης
Κολοκοτρώνης Θεόδωρος
Κοραής Αδαμάντιος
Κοσμάς ο Αιτωλός
Κουν Κάρολος
Λαζόπουλος Λάκης
Λαμπράκης Γρηγόρης
Λεωνίδας
Λοϊζος Μάνος
Μακρυγιάννης Ιωάννης
Μαργιωρής Νικόλαος
Μέγας Αλέξανδρος
Μέγας Κωνσταντίνος
Μελάς Παύλος
Μερκούρη Μελίνα
Μεταξάς Ιωάννης
Μητρόπουλος Δημήτριος
Μπελογιάννης Νικόλαος
Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα
Νανόπουλος Δημήτριος
Ξυλούρης Νίκος
Όθων
Όμηρος
Παλαιολόγος Κωνσταντίνος
Παλαμάς Κωστής
Παναγούλης Αλέξανδρος
Παξινού Κατίνα
Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος
Παπαδόπουλος Γεώργιος
Παπαθανασίου Βαγγέλης
Παπανδρέου Ανδρέας
Παπανδρέου Γεώργιος
Παπανικολάου Γεώργιος
Περικλής
Πλαστήρας Νικόλαος
Πλάτωνας
Πλήθων Γεμιστός Γεώργιος
Πραξιτέλης
Πυθαγόρας
Ρίτσος Γιάννης
Σεφέρης Γεώργιος
Σημίτης Κώστας
Σολωμός Διονύσιος
Σόλωνας
Σοφοκλής
Σωκράτης
Τρικούπης Χαρίλαος
Τσιτσάνης Βασίλης
Φειδίας
Φεραίος Ρήγας
Φίλιππος της Μακεδονίας
Φλωράκης Χαρίλαος
Χατζιδάκις Μάνος
Χορν Δημήτριος
Ωνάσης Αριστοτέλης

Ομιλία Πρωθυπουργού στο Συνέδριο του Economist

«ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΕΩΣ ΤΟ 2020»

Κυρίες και κύριοι,

Οι ετήσιες συζητήσεις του Economist συμβάλλουν στην ανάδειξη και τη ζύμωση ιδεών, με καθοριστική σημασία για την πορεία του Τόπου μας. Αυτό, ακριβώς, επιχειρείται και με τη φετινή θεματική, που αφορά στη στρατηγική για την Ελλάδα του 2020. Σε μια εποχή ραγδαίων εξελίξεων, αλλαγών και προκλήσεων, η πορεία στο αύριο χρειάζεται στέρεους άξονες. Χρειάζονται στρατηγικές συμφωνίες, που αφορούν στο ερώτημα «πού θέλουμε να πάμε και, κυρίως, πώς να πάμε».Η πεποίθηση, η θέση, η δέσμευσή μου είναι απλή και ξεκάθαρη: Οι στόχοι, όσο και αν αλλάζουν οι συνθήκες και τα περιβάλλοντα, παραμένουν σταθεροί. Είναι τα αιτήματα, οι ανάγκες, οι προσδοκίες του πολίτη. Είναι η δικαιότερη συμμετοχή της Κοινωνίας στην ανάπτυξη και τους καρπούς της. Είναι η καλυτέρευση της ζωής για όλους.

Θέλουμε την Ελλάδα…
- με ισχυρή οικονομία ευκαιριών.
- Με σύγχρονες υποδομές, που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της ανάπτυξης και της καθημερινότητας του πολίτη.
- Με αναβαθμισμένες δημόσιες υπηρεσίες.
- Με ποιοτικά συστήματα Παιδείας και Υγείας.
- Με αναβαθμισμένο το φυσικό και πολιτισμικό μας πλούτο.

Θέλουμε την Κοινωνία μας…
- να στηρίζει τους οικονομικά ασθενέστερους.
- Να ενσωματώνει τους μετανάστες, χωρίς να τους στερεί το δικαίωμα της ετερότητας.
- Να βγαίνει μπροστά από τις εξελίξεις.
- Να παράγει και να προοδεύει.

Οι πολίτες να βιώνουν την πρόοδο στην καθημερινότητά τους. Οι αλλαγές να δίνουν λύσεις στα καθημερινά τους προβλήματα. Οι μεταρρυθμίσεις να κάνουν πράξη τις προσδοκίες τους. Αυτή είναι η πραγματική αξία της πολιτικής: Να οραματίζεται ένα καλύτερο αύριο και να το κάνει πραγματικότητα.

 Αυτή είναι η ΠΡΩΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ! Αφορά τον τελικό σκοπό. Υπαγορεύει στρατηγική με επίκεντρο τον άνθρωπο. Βεβαιώνω ότι έχουμε και Όραμα και Σχέδιο για τον Τόπο μας. Ξέρουμε πού είμαστε, ξέρουμε πού θέλουμε να πάμε, ξέρουμε και πώς να πάμε.

Κυρίες και κύριοι,

Όπως για κάθε ταξιδιώτη, έτσι και για κάθε οργανωμένη κοινωνία, το κρίσιμο ερώτημα είναι «πώς να φτάσουμε» στο σκοπό μας. Και, πρώτ’ απ’ όλα, «τί καιρό θα βρούμε στο δρόμο μας»! Ποιο θα είναι το κλίμα...
- στη διεθνή πολιτική,
- στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή Οικονομία,
- στις επιστήμες και τις νέες τεχνολογίες,
- στο περιβάλλον.

Η απάντηση γίνεται δύσκολη…
- όταν αναζητείται σ’ ένα έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον,
- όταν τα πράγματα αλλάζουν με πρωτόγνωρες ταχύτητες,
- όταν ο «Κόσμος του Αύριο» είναι σχεδόν άγνωστος και οι συνθήκες της διαδρομής σχεδόν απρόβλεπτες.

Ξέρουμε πως είναι καταστροφικό για κάθε κράτος, για κάθε Κοινωνία, να αφήνει τα πράγματα να συνθλίβονται, κάτω από το βάρος των επιπτώσεων, που φέρνουν οι παγκόσμιες εξελίξεις. Μια τέτοια στάση, μια στάση αδράνειας και στασιμότητας, θα καταδίκαζε, τόσο την Οικονομία, όσο και την Κοινωνία. Το μήνυμα των καιρών είναι ξεκάθαρο: Σε έναν Κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα δεν αρκεί η αντιμετώπιση των προβλημάτων, που άφησε το παρελθόν. Χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί από όλους ότι η αντίθεση στις αλλαγές, η αντίδραση στις μεταρρυθμίσεις είναι βαθειά συντηρητική αντίληψη, που καθηλώνει τον Τόπο στο χτες. Χρειάζεται να τολμούμε τις μεταρρυθμίσεις, που αξιώνει το μέλλον. Να προλαβαίνουμε τις αρνητικές συνέπειες και να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες, για να φτάσουμε σ’ αυτό που θέλουμε. Χρειάζεται και κάτι παραπάνω: Να αλλάζουμε πιο γρήγορα. Να προχωρούμε πιο δυνατά.

 Αυτή είναι η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ: Ένα κοινό σύμφωνο ευθύνης για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που παράγουν όφελος για όλους.

Ξεκινώ από τη μεγάλη αλληλεξάρτηση των Οικονομιών. Θέλουμε Οικονομία δυνατή και θωρακισμένη, απέναντι σε αρνητικούς εξωγενείς παράγοντες. Ικανή να αξιοποιεί στο έπακρο τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Να δίνει περισσότερες ευκαιρίες δημιουργίας και περισσότερες θέσεις δουλειάς. Η έκρηξη στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου, των πρώτων υλών και των τροφίμων, η πιστωτική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες, η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Ευρώπη, δείχνουν ξεκάθαρα σε πόσο δύσκολη θέση θα ήταν η Χώρα μας, εάν δεν τολμούσαμε στοχευμένες μεταρρυθμίσεις, στα τέσσερα προηγούμενα χρόνια. Δείχνουν, καθαρά, ότι ο δρόμος του μέλλοντος απαιτεί απαρέγκλιτη προσήλωση στο διττό στόχο, για διατηρήσιμη δημοσιονομική εξυγίανση και διατηρήσιμη ανάπτυξη.

 Η νέα εποχή απαιτεί ισχυρή και ανταγωνιστική Οικονομία. Και αυτή είναι η ΤΡΙΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.

Καίριας σημασίας είναι το ερώτημα «με ποιους να προχωρήσεις σ’ έναν Κόσμο, με έντονο ανταγωνισμό και προκλήσεις παγκόσμιας εμβέλειας». Η απάντηση έχει δοθεί. Βάση και στήριγμα της πορείας μας είναι η Ε.Ε.. Επιλογή μας είναι το άνοιγμα στο σύγχρονο Κόσμο. Θέλουμε την Ελλάδα στην καρδιά της Ευρώπης.
- Παράγοντα ειρήνης, σταθερότητας και συνεργασίας.
- Κέντρο ανάπτυξης για ολόκληρη τη Ν.Α. Ευρώπη.
- Δίαυλο ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, το Βορρά και το Νότο.

 Αυτή είναι η ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ: Εξωτερική Πολιτική Ανοιχτών Οριζόντων.

Επανέρχομαι στις επισημάνσεις που κάναμε, στην καθιερωμένη αυτή συνάντησή μας, πριν από εφτά χρόνια, τον Απρίλιο του 2001. Συμφωνούσαμε, τότε, ότι οι ριζικές γεωπολιτικές αλλαγές που σημειώνονταν στον Κόσμο δημιουργούσαν μια νέα δυναμική, που αφορούσε, όχι μόνον την Εξωτερική, αλλά και την Οικονομική, την Αναπτυξιακή Πολιτική μας. Ο Παγκόσμιος Χάρτης μετασχηματιζόταν, με ρυθμό αδιανόητο στα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Στα βόρεια σύνορά μας, ολόκληρη η Ν.Α. Ευρώπη είχε αρχίσει να μετεξελίσσεται σε μια δυναμικά αναπτυσσόμενη περιοχή, που αποσπούσε έντονο διεθνές ενδιαφέρον. Η Ελλάδα είχε, πλέον, τη δυνατότητα να μην περιορίζεται σε μια αγορά των 11 εκ. πολιτών, αλλά να απευθύνεται σε ένα χώρο 140 εκ. ανθρώπων.

Την ίδια στιγμή, μεγάλες χώρες της Ασίας είχαν αρχίσει να διεκδικούν σημαντικά μερίδια στη διεθνή αγορά. Οι εξελίξεις είχαν δείξει ξεκάθαρα το δρόμο για τη μετεξέλιξη της Χώρας μας σε Τραπεζικό, Εμπορικό, Ναυτιλιακό, Διαμετακομιστικό και Τουριστικό κέντρο. Χρειάζονταν, γι’ αυτό, πολιτικό, οικονομικό και επιχειρηματικό άνοιγμα, τόσο προς τις Χώρες της γειτονιάς μας, όσο και προς τις Χώρες της Ασίας. Χρειάζονταν διεθνείς συνεργασίες και επιχειρηματικές συνέργιες. Χρειάζονταν αναβάθμιση των μεγάλων λιμανιών μας και σύγχρονες υποδομές στις μεταφορές.

 Αυτή είναι η ΠΕΜΠΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ: Μια Ελλάδα εξωστρεφής και ελκυστική.

Συναφές και μείζον ζήτημα, τόσο για τον Κόσμο του Αύριο, όσο και για το ρόλο της Χώρας μας είναι η ενεργειακή πρόκληση. Η τιμή του πετρελαίου, μέσα σε τέσσερα χρόνια, τετραπλασιάστηκε και έφτασε, από τα 26, στα 110 δολάρια. Οι συνέπειες είναι, ήδη, ορατές σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, όπου…
- επιβραδύνονται οι ρυθμοί της ανάπτυξης,
- αυξάνεται ο πληθωρισμός και
- επιβαρύνεται η καθημερινότητα των πολιτών.

Επιπλέον, όμως! Σ’ ολόκληρη την Ε.Ε. εγείρονται σοβαρά ζητήματα περιβαλλοντικής προστασίας, επάρκειας και ασφάλειας στον ενεργειακό εφοδιασμό. Η Ελλάδα, αξιοποιώντας τη γεωπολιτική της θέση, δεν μπορούσε παρά να μετατρέψει την πρόκληση σε ευκαιρία. Να εξελιχθεί σε διεθνή ενεργειακό δίαυλο, έτσι ώστε να προάγει τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή και να αποκομίζει σημαντικά οφέλη.

 ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΚΤΗ: Δυναμική συνέχεια στη νέα ενεργειακή πολιτική, με έμφαση στην προώθηση διεθνών ενεργειακών αγωγών, τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας, την προστασία του περιβάλλοντος.

Φτάνουμε, έτσι, σ’ ένα καίριας σημασίας, ζήτημα. Στην ίδια συνάντησή μας, τον Απρίλιο του 2001, συμφωνούσαμε πως ένας από τους πιο συγκλονιστικούς και πιο αθόρυβους κινδύνους στο νέο αιώνα είναι η υπερθέρμανση του Πλανήτη και η καταστροφή του περιβάλλοντος. Η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειές της, όπως αρχίσαμε να τις βιώνουμε, μόλις λίγα χρόνια αργότερα, δεν επιτρέπουν ούτε αυταπάτες, ούτε ολιγωρία. Οι φυσικοί πόροι κατασπαταλούνται, ενώ το πόσιμο νερό λιγοστεύει και μολύνεται. Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος προκαλεί δυσμενή κλιματική αλλαγή και η κλιματική αλλαγή επιβαρύνει, ακόμη περισσότερο, το περιβάλλον. Ο Κόσμος μπήκε σ’ ένα φαύλο κύκλο, που απειλεί την ανάπτυξη, την ποιότητα της ζωής μας, ακόμη και το μέλλον του Πλανήτη. Γίνεται, έτσι, πασιφανές ότι η στρατηγική για το 2020 δεν μπορεί παρά να έχει ως βασική συνιστώσα την προστασία του περιβάλλοντος.

 ΣΥΜΦΩΝΙΑ, λοιπόν, ΕΒΔΟΜΗ, η προστασία του Περιβάλλοντος. Είναι παγκόσμια προτεραιότητα και εθνικής σημασίας υπόθεση.

Μείζον ζήτημα -πρόκληση και ευκαιρία- στην πορεία για το 2020, είναι η Ψηφιακή Επανάσταση. Γνώση και πληροφορίες, υπηρεσίες και προϊόντα κινούνται, ήδη, με μεγάλη ταχύτητα. Η Νέα Οικονομία, η διοίκηση, οι συνθήκες εργασίας, η εκπαίδευση
ανεβαίνουν σε μια καινούρια κλίμακα υψηλών απαιτήσεων και υψηλότερων αποδόσεων. Δημιουργούνται νέοι επαγγελματικοί κλάδοι, νέες «πράσινες ειδικότητες», νέες θέσεις εργασίας στο χώρο της Τεχνολογίας. Η νέα εποχή απαιτεί να επενδύουμε…
- στη Νέα Γνώση.
- Στην Έρευνα και την Καινοτομία.
- Στο ανθρώπινο κεφάλαιο.

 Και αυτή είναι η ΟΓΔΟΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ: Επένδυση στην Παιδεία και τον Πολιτισμό. Επένδυση στην Ψηφιακή Ελλάδα και τη νέα γενιά της Πατρίδας μας.

Και κάτι ακόμη: Πριν από τρία χρόνια, οι πολιτικές ηγεσίες της Ε.Ε., συζητώντας για τον Προϋπολογισμό της, είχαμε βρεθεί απέναντι σε μια ισχυρή άποψη, που ήθελε την Ευρώπη να επενδύει στις Νέες Τεχνολογίες, αλλά να μη δίνει τόση έμφαση στην Αγροτική Οικονομία. Συμφωνήσαμε, τότε, στο πρώτο, αλλά διαφωνήσαμε στο δεύτερο. Υποστηρίξαμε την επένδυση στις Νέες Τεχνολογίες, αλλά επιμείναμε στην αυξημένη στήριξη της Γεωργίας. Μέσα σε λίγο καιρό, τα γεγονότα δικαίωσαν την άποψή μας:
- Η κλιματική αλλαγή έκανε πιο δύσκολη την παραγωγή αγροτικών προϊόντων και μείωσε την απόδοση των καλλιεργειών.
- Η επιδίωξη ενεργειακής ασφάλειας άρχισε να μετακινεί σημαντικούς πόρους στα βιοκαύσιμα και να μειώνει τις καλλιέργειες για τρόφιμα.
- Τα αυξημένα εισοδήματα στις αναδυόμενες οικονομίες άρχισαν να αλλάζουν τις διατροφικές συνήθειες ολόκληρων λαών και να αυξάνουν ραγδαία τη ζήτηση βασικών τροφίμων.
- Μέσα σε ένα χρόνο (το 2007) οι τιμές τους, σε παγκόσμιο επίπεδο, αυξήθηκαν κατά 40%.

Οι επιπτώσεις είναι κρίσιμες στον Αναπτυσσόμενο Κόσμο και έντονα αισθητές στην Ευρώπη. Η γεωργία επανέρχεται δυναμικά στην πολιτική ατζέντα της Ε.Ε. και προκαλεί την ανάπτυξη νέων δράσεων.

Καταγράφω το παράδειγμα αυτό για να τονίσω δύο πράγματα:
Το ένα αφορά τη στρατηγική για την Αγροτική Ανάπτυξη στο νέο περιβάλλον. Είναι η στρατηγική που θέλει τον αγρότη σύγχρονο επιχειρηματία στη γη του, ικανό να ανταποκρίνεται, τόσο στις νέες περιβαλλοντικές συνθήκες, όσο και στις αυξημένες καταναλωτικές απαιτήσεις.

 Και αυτή είναι η ΕΝΑΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.

Το δεύτερο ζήτημα, που προκύπτει από το παράδειγμα αυτό, αφορά στο ευμετάβλητο των αναγκών και των αναπτυξιακών δυνατοτήτων. Επισημαίνει, ότι η στρατηγική για το 2020 δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατη και μονοσήμαντη.

 ΔΕΚΑΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, λοιπόν, η επιμονή στη στρατηγική της ευελιξίας και των παράλληλων στόχων.

Υπογραμμίζω κάτι ακόμη: Συζητώντας από το ίδιο αυτό βήμα, πριν από εφτά χρόνια,
συμφωνούσαμε ότι ένας από τους πιο μεγάλους κινδύνους στη νέα εποχή βρισκόταν στο παγκόσμιο δημογραφικό ζήτημα. Ενώ στον Τρίτο Κόσμο, οι γεννήσεις αυξάνονταν με ραγδαίους ρυθμούς, γεγονός που μεγάλωνε τη φτώχεια και τροφοδοτούσε τα μεταναστευτικά ρεύματα, στο Δυτικό Κόσμο η ζωή κέρδιζε χρόνια, αλλά οι γεννήσεις μειώνονταν. Και αυτό απεικονιζόταν στη γήρανση των κοινωνιών. Το χάσμα πλουσίων και φτωχών γινόταν ακόμη μεγαλύτερο, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο, όσο και στις εθνικές κοινωνίες. Η Ευρώπη βρισκόταν μπροστά σε μια πολλαπλή πρόκληση, που αφορούσε…
- στον περιορισμό της φτώχειας.
- Την τόνωση της απασχόλησης.
- Τη μεταρρύθμιση των Ασφαλιστικών Συστημάτων.
- Την ενσωμάτωση των οικονομικών προσφύγων.

 Και αυτή είναι η ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. Συμφωνία που εγγυάται ασφάλεια για όλους όσοι ζουν και εργάζονται στον Τόπο μας, αισιοδοξία στη νέα γενιά, αλληλεγγύη στην Κοινωνία.

Κυρίες και κύριοι,

Οι μεγάλες αλλαγές, που συντελούνται στο νέο αιώνα, είναι πρόκληση, τόσο για τις κοινωνίες, που διεκδικούν καλύτερες συνθήκες ζωής, όσο και για τις σύγχρονες Ηγεσίες, που αναζητούν στέρεες λύσεις. Ο δρόμος προς το μέλλον απαιτεί στέρεα και στοχευμένα βήματα, ώστε η Κοινωνία...
- να μεταβολίζει τις αλλαγές σε διαχρονικά οφέλη,
- να αντιμετωπίζει τις συνέπειές τους και
- να αξιοποιεί τις ευκαιρίες που φέρνουν μαζί τους.

Δέσμευσή μας είναι να τολμούμε τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται. Οδικός άξονας το Εθνικό Σχέδιο Μεταρρυθμίσεων. Εργαλείο το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς. Διασφαλίσαμε, για το σκοπό αυτό, κοινοτικούς πόρους, που φτάνουν τα 24,4 δις ευρώ και μαζί με την εθνική συμμετοχή ξεπερνούν τα 36 δις.

Βασική επιλογή μας είναι η αειφόρος ανάπτυξη της Περιφέρειας, στην οποία κατευθύνουμε το 82% των πόρων του.
- Έχει, ήδη, δρομολογηθεί η κατασκευή των «δρόμων της Ανάπτυξης», που αλλάζουν τον οδικό χάρτη της Χώρας, ενώ προωθούνται έργα αναβάθμισης των περιφερειακών αεροδρομίων και των λιμανιών.
- Διατίθενται περισσότερα από 4 δις ευρώ στην προστασία του περιβάλλοντος, του δασικού πλούτου και των υδατικών πόρων, την ανακύκλωση και τη διαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων.
- Θεσμοθετείται Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, καθώς και Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια για τον Τουρισμό, τη Βιομηχανία, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Σταθερή επιδίωξή μας είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας μας.
- Η δημοσιονομική εξυγίανση,
- η μείωση της φορολογίας,
- ο αναπτυξιακός νόμος,
- οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα,
- το άνοιγμα των αγορών,
- το νέο πρόγραμμα «Επιχειρηματικότητα και Ανταγωνιστικότητα», βελτιώνουν το επιχειρηματικό περιβάλλον και προσελκύουν νέες επενδύσεις.

Δίνουμε έμφαση στην Οικονομία της Γνώσης, στην Έρευνα, την Καινοτομία και την Ψηφιακή Σύγκλιση, διαθέτοντας το 21% των κοινοτικών πόρων. Επιδιώκουμε μια νέα άνοιξη επιχειρηματικότητας, μια επανάσταση ποιότητας στη σύγχρονη Ελλάδα.

Απαρέγκλιτος προσανατολισμός είναι η εξωστρέφεια και η ελκυστικότητα της Χώρας.
- Στηρίζουμε τη Ναυτιλία,
- δίνουμε νέα ποιοτική διάσταση στον Τουρισμό,
- ενθαρρύνουμε την εξωστρεφή επιχειρηματικότητα.

Σήμερα, περίπου 4.000 ελληνικές επιχειρήσεις και περισσότερα από 3.000 καταστήματα ελληνικών Τραπεζών αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή.
- Οι εξαγωγές μας στις χώρες της Ν.Α. Ευρώπης αυξάνονται.
- Ο χρηματοπιστωτικός τομέας επαναπατρίζει σημαντικά κέρδη.
- Το τουριστικό ρεύμα προς τη Χώρα μας ενδυναμώνεται.

Χτίζουμε διακρατικούς ενεργειακούς δεσμούς, που μετατρέπουν τη Χώρα μας σε διεθνή ενεργειακό δίαυλο, συμβάλλουν στη μακροχρόνια περιφερειακή ασφάλεια και ενισχύουν το γεωπολιτικό μας ρόλο:
- Ελληνοτουρκικός αγωγός Φυσικού Αερίου.
- Υποθαλάσσιος ελληνοϊταλικός αγωγός.
- Νότιος Ευρωπαϊκός Δακτύλιος.
- Πετρελαιαγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.
- Και, τώρα, Σάουθ Στριμ.

Θυμίζω, ακόμη, τον πρωταγωνιστικό ρόλο που αναπτύξαμε στη δημιουργία της Ενεργειακής Κοινότητας Ν.Α. Ευρώπης, όπως και τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουμε -Κυβέρνηση και Βουλή- για τη δημιουργία Ευρωμεσογειακής Ενεργειακής Κοινότητας.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνουμε στις μεταφορές και τις μετακινήσεις, από και προς τις γειτονικές χώρες.
- Ολοκληρώνεται η Εγνατία Οδός,
- αναβαθμίζονται οι κάθετοι άξονες και
- ξεκίνησε η προετοιμασία διεθνών συνεργασιών, για την αναβάθμιση των μεγάλων λιμανιών μας.
Η Χώρα εξελίσσεται σε ισχυρό διαμετακομιστικό κόμβο.

Αμετάθετος στόχος μας είναι η μετάβαση σ’ ένα κράτος αυξημένων δυνατοτήτων, αρωγό στις οικονομικές δραστηριότητες του πολίτη και στήριγμα στη βελτίωση της καθημερινότητάς του.
- Προετοιμάζουμε τη μεταρρύθμιση της Διοικητικής Δομής της Χώρας.
- Αναβαθμίζουμε την Πολιτική Προστασία.
- Εφαρμόζουμε σύγχρονη μεταναστατευτική πολιτική.
- Ξεκινήσαμε Ειδικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα “Διοικητικής Μεταρρύθμισης”, με στόχο τη γρήγορη ολοκλήρωση της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, τη μείωση του κόστους της γραφειοκρατίας, την ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης.

Μόνιμη και διαρκής προτεραιότητά μας είναι η ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης και η σύνδεσή της με την αγορά εργασίας. Συνεχίζουμε την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση και δίνουμε έμφαση στη δια βίου μάθηση, διαθέτοντας το 14% των πόρων του ΕΣΠΑ. Αναβαθμίζουμε τη Δημόσια Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και δημιουργούμε το Σχολείο του Μέλλοντος. Επενδύουμε, ταυτόχρονα, στο τεράστιο πολιτιστικό κεφάλαιο της Πατρίδας μας.

Ουσιώδης πτυχή του Σχεδίου μας για το 2020 είναι τα προγράμματα αναβάθμισης του ανθρώπινου κεφαλαίου και ενεργητικής στήριξης της απασχόλησης, στα οποία κατανέμεται το 12% των κοινοτικών πόρων.
- Ενθαρρύνεται η νέα επιχειρηματικότητα, η αυτοαπασχόληση επιστημόνων, η πρόσληψη ανέργων.
- Ξεκίνησε η μεγάλη μεταρρύθμιση για ένα σύγχρονο, βιώσιμο και δίκαιο Ασφαλιστικό Σύστημα.
- Αναμορφώνεται το ΕΣΥ και αναβαθμίζεται η Πρωτοβάθμια Περίθαλψη.
- Συγκροτήθηκε Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής και προετοιμάζονται στοχευμένες μεταβιβάσεις, για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Χτίζεται, έτσι, δυναμική, συνεκτική, πιο δίκαιη Κοινωνία.

Κυρίες και κύριοι,

Η Ελλάδα λειτουργεί, σήμερα, ως παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας στην ευρύτερη γειτονιά μας. Αξιοποιεί την ασφάλεια του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος και ενδυναμώνει τη συμμετοχή της στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Ασκεί Εξωτερική Πολιτική, που αντλεί τις προτεραιότητές της από τις αρχές της αμοιβαίας κατανόησης, της ειρηνικής συνύπαρξης και της συνεργασίας των λαών. Αξιοποιεί, τόσο την Οικονομική, όσο και την Κοινοβουλευτική Διπλωματία, για την ανάπτυξη διεθνών συνεργασιών. Υποστηρίζει, σταθερά και ανυπόκριτα, την ευρωπαϊκή προοπτική, όχι μόνον των χωρών της Ν.Α. Ευρώπης, αλλά και της γειτονικής Τουρκίας.

Η πορεία, ωστόσο, καθενός από τους γείτονές μας εξαρτάται, πρωτίστως, από τους ίδιους. Για μας, η πλήρης συμμόρφωσή τους στις αρχές, τις αξίες, τα προαπαιτούμενα της Ε.Ε. σημαίνει και την πλήρη ένταξή τους. Θέλουμε να έχουμε σύμμαχους και εταίρους, τους γείτονές μας. Είναι, όμως, αυτονόητο και ξεκάθαρο ότι δεν χτίζονται, ούτε συμμαχικές, ούτε εταιρικές σχέσεις, πάνω σε σοβαρές εκκρεμότητες. Γι’ αυτό, η στάση μας, σ’ ό,τι αφορά την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, είναι πράξη ευθύνης και αξιοπιστίας. Είναι πράξη συνέπειας της Ελλάδας στις αρχές της καλής γειτονίας. Αντιμετωπίσαμε -και αντιμετωπίζουμε- το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας με υπευθυνότητα, νηφαλιότητα, ειλικρίνεια. Επιδιώξαμε -και επιδιώκουμε- μια ξεκάθαρη, μια πρακτική, μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Λύση στη βάση μιας ουσιαστικά σύνθετης ονομασίας, που να ισχύει έναντι όλων. Λύση που δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φορέας για ανιστόρητες, εθνικιστικές και αλυτρωτικές λογικές. Καλύψαμε με το παραπάνω την απόσταση, που οδηγεί στο σημείο σύγκλισης.

Είπαμε ξεκάθαρα και προς κάθε κατεύθυνση ότι «εάν δεν υπάρξει λύση, δεν μπορεί να υπάρξει πρόσκληση». Η θέση μας είναι, σήμερα, απόφαση του ΝΑΤΟ. Είναι μία σημαντική εξέλιξη, που μπορεί να συμβάλει, ώστε να υπάρξει οριστική λύση. Λύση αμοιβαία αποδεκτή προς όφελος όλων και, κυρίως, της σταθερότητας. Λύση χωρίς νικητές και ηττημένους. Απηύθυνα, ήδη, δημόσια πρόσκληση στην πολιτική ηγεσία των Σκοπίων να συνεχίσουμε, το ταχύτερο δυνατό, τη συζήτηση στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Αναμένουμε την ανταπόκρισή τους, με το βλέμμα στο ευρωπαϊκό μέλλον και όχι στο βαλκανικό παρελθόν. Θέλουμε να είμαστε σύμμαχοι και εταίροι. Θέλουμε σχέσεις φιλίας και στενής συνεργασίας.

Η Ελλάδα αποδεικνύεται, στην πράξη, Χώρα ευθύνης και αξιοπιστίας. Τα έως τώρα αποτελέσματα της πολιτικής μας εμπνέουν σιγουριά, αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση. Αντιμετωπίζουμε…
- κάθε αλλαγή, σαν πρόκληση,
- κάθε πρόκληση, σαν ευκαιρία,
- κάθε ευκαιρία, σαν δυνατότητα να σηκώσουμε τη Χώρα μας, ακόμη πιο ψηλά!

Αποδεικνύουμε -το αποδείξαμε πολλές φορές έως σήμερα- ότι έχουμε τη δυνατότητα να κερδίζουμε μεγάλες προκλήσεις. Το συμπέρασμα είναι ένα: Τα δεδομένα αλλάζουν διαρκώς. Οι προκλήσεις και τα προβλήματα αλλάζουν μαζί τους. Οι προτεραιότητες, ωστόσο, παραμένουν σταθερές: Είναι η ειρήνη, η σταθερότητα, η διεθνής συνεργασία. Είναι η βιώσιμη ανάπτυξη, με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Είναι η πρόοδος, η ασφάλεια, η ευημερία για όλους τους πολίτες. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε, γι’ αυτή την Ελλάδα εργαζόμαστε, αυτή την Ελλάδα χτίζουμε.

Βουκουρέστι 2008 (2)

Η κοινή ανακοίνωση των αρχηγών των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ, μετά τη λήξη της Συνόδου του Βουκουρεστίου είναι σαφής προς όλους, όσον αφορά το θέμα της ένταξης των Σκοπίων: Μη λύση, μη πρόσκληση.

"20. We recognise the hard work and the commitment demonstrated by the former Yugoslav Republic of Macedonia to NATO values and Alliance operations. We commend them for their efforts to build a multi ethnic society. Within the framework of the UN, many actors have worked hard to resolve the name issue, but the Alliance has noted with regret that these talks have not produced a successful outcome. Therefore we agreed that an invitation to the former Yugoslav Republic of Macedonia will be extended as soon as a mutually acceptable solution to the name issue has been reached. We encourage the negotiations to be resumed without delay and expect them to be concluded as soon as possible."

Η ελληνική πολιτική ηγεσία, στο σύνολό της, δίδαξε το τελευταίο διάστημα άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις που είχαν στο θέμα, συντάχθηκαν σε μία κοινή γραμμή δημιουργώντας ένα αραγές μέτωπο. Ένα μέτωπο που έδωσε τη δυνατότητα στην Κυβέρνηση να διαπραγματευθεί με "καλυμένα" τα νώτα της.
Ωστόσο, ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη κερδίζονται δεν χαρίζονται, ούτε επιβάλλονται. Είναι σίγουρο ότι ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης ενέπνευσε αυτή τη στάση, με τη σοβαρότητα, την ειλικρίνεια, τη βαθιά γνώση και την αποτελέσματικότητα που χαρακτηρίζει την άσκηση της πολιτικής του.

Στην εξωτερική μας πολιτική έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια νέα δεδομένα. Δίνεται η εντύπωση στον εξωτερικό παρατηρητή ότι υπάρχει επιτέλους εθνική-ελληνική εξωτερική πολιτική. Πολιτική που δεν λαμβάνει τίποτα ως δεδομένο.
Πολιτική ψύχραιμη που ζυγίζει κάθε φορά τα δεδομένα και λαμβάνει αποφάσεις με βάση το μακροπρόθεσμο εθνικό συμφέρον. Πέρα από συναισθηματισμούς και δεδομένες συμμαχίες, πέρα από "φιλίες" και "έχθρες", προσωπικές ή εθνικές. Πολιτική που αξιοποιεί τα ισχυρά χαρτιά που έχει στα χέρια της και δεν τα καίει μπροστά στον κίνδυνο της δήθεν απομόνωσης. Είναι μία πολιτική που σε βάθος χρόνο θα ανατρέψει τα φοβικά και εσωστρεφή σύνδρομα που έχουν αναπτυχθεί στον ελληνικό λαό τα προηγούμενα χρόνια.

Δηλώσεις όπως: "Αυτή είναι η Ελλάδα, τί να κάνουμε";, ή "Είμαστε μία μικρή χώρα" αρχίζουν να φαίνονται παρελθόν και αυτό θα έχει επιπτώσεις και στο εσωτερικό της χώρας.

Θα δώσουν τέλος στην κακή συνήθεια που έχουμε αναπτύξει: να υποτιμούμε τις δυνάμεις μας εκεί που δεν πρέπει και να τις υπερτιμούμε, πάλι, εκεί που δεν πρέπει.

Βουκουρέστι 2008

Η σημερινή Σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι είναι μία πολύ δύσκολη υπόθεση για όλους. Όσον αφορά τη χώρα μας, θα λέγαμε παρά τις παλινωδίες 60 ετών στο θέμα των Σκοπίων, ο θεός της Ελλάδος είναι πάλι εδώ: Το εσωτερικό μέτωπο είναι αραγές και τη χώρα εκπροσωπεί στις διαπραγματεύσεις Πρωθυπουργός με βαθιά γνώση των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και στιβαρή εθνική, αλλά και ευρωπαϊκή, συνείδηση.

Στο παζλ των γενικότερων εξελίξεων θα πρέπει να προστεθούν κομμάτια όπως:

- το θέμα της ονομασίας δεν είναι το μόνο, πιο σημαντικό είναι το θέμα της εθνότητας και των "μειονοτήτων",

- η υποστήριξη της Γαλλίας, η οποία είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και η οποία προτίθεται ενόψει του εορτασμού των 60 ετών από την ίδρυση του ΝΑΤΟ του χρόνου να επιστρέψει δυναμικά και στο στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας,

- μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι επίσης οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα και η Αγγλία και

- τέλος η χώρα μας δεν έχει ακόμη αποφασίσει για το μαχητικό αεροσκάφος 4ης γενιάς (βασικοί υποψήφιοι: Eurofighter-EU, JSF-USA, Rafale-France).

Καλη επιτυχία.

Άρθρο της Υπουργού Εξωτερικών κας Ντόρας Μπακογιάννη στη χθεσινή Wall Street Journal.

Μηνύματα από Βρυξέλλες

Από Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων


Αν δεν υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή λύση για το όνομα της ΠΓΔΜ δεν θα υπάρξει πρόσκληση για το ΝΑΤΟ, επανέλαβε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στις Βρυξέλλες για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.

O πρωθυπουργός τόνισε ότι η Ελλάδα συμμετέχει εποικοδομητικά στη διαδικασία εξεύρεσης αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα της ονομασίας, σημειώνοντας ότι πρόκειται για θέμα που αφορά τις σχέσεις καλής γειτονίας. Ο κ. Καραμανλής μίλησε για λύση με σύνθετη ονομασία και γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων, μια τέτοια λύση, καθαρή και πρακτική μπορεί να βάλει τέρμα σε ένα ζήτημα που επηρεάζει αρνητικά την περιφερειακή σταθερότητα και τη συνεργασία, κάτι που, όπως σημείωσε, αναφέρεται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Επίσης ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι το θέμα επηρεάζει και τις διμερείς σχέσεις αλλά και τις ευρωαντλαντικές φιλοδοξίες της ΠΓΔΜ. Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι η ελληνική θέση είναι καθαρή και δεν επιδέχεται παρερμηνείες. «Μη λύση σημαίνει, μη πρόσκληση, δηλαδή μη ένταξη στο ΝΑΤΟ», τόνισε ο κ. Καραμανλής.

Σημείωσε ακόμη ότι δεν μπορούν να χτιστούν συμμαχικές σχέσεις και σχέσεις αλληλεγγύης στη βάση εκκρεμοτήτων και διεμήνυσε: «Αυτή η θέση ισχύει σήμερα, θα ισχύσει και αύριο και θα ισχύει ως τη επίτευξη λύσης που θα είναι αμοιβαία αποδεκτή».

Ο πρωθυπουργός απαντώντας σε ερώτηση για την πολιτική κρίση στη γειτονική χώρα είπε: «Θέλουμε να πιστεύουμε και να ελπίζουμε ότι οι πολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα δεν θα χρησιμοποιηθούν ούτε ως πρόσχημα, ούτε ως άλλοθι για τη διαιώνιση ενός 17χρονου αδιεξόδου για μια δήθεν, ψευδεπίγραφη, συμβιβαστική διευθέτηση. Μία τέτοια προσέγγιση είναι ευνόητο ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή». Ο κ. Καραμανλής πρόσθεσε ότι η Ελλάδα έχει διανύσει μία μεγάλη απόσταση και το ίδιο πρέπει να κάνει και η άλλη πλευρά.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη χθεσινή συνάντηση της υπουργού Εξωτερικών με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ παρουσία της Αμερικανίδας πρέσβη στο ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι όταν έχεις καθαρές θέσεις δεν έχεις κανένα λόγο να φοβάσαι τη συζήτηση και τόνισε ότι δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα.

Εγώ έκρινα σκόπιμο, είπε ο πρωθυπουργός, να συναντηθεί η υπουργός Εξωτερικών, αν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας τέτοιες συναντήσεις δεν χρειάζεται άλλη απάντηση. Επίσης, ο πρωθυπουργός είπε ότι για τον ίδιο λόγο και ο ίδιος συναντήθηκε με εταίρους και συμμάχους, προσθέτοντας ότι αντάλλαξε χειραψία χθες με τον ομόλογό του της ΠΓΔΜ και πως δεν θα είχε πρόβλημα αν του άνοιγε ο ίδιος συζήτηση, να του παρουσιάσει τις ελληνικές θέσεις.

Ο πρωθυπουργός στο περιθώριο της Συνόδου είχε συναντήσεις με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τη Γερμανίδα καγκελάριο `Αγγελα Μέρκελ καθώς και τον πρόεδρο της Κυπριακής δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.



Η Ελλάδα είναι η μόνη από τις χώρες-μέλη της ΕΕ που πληροί τόσο τα παλαιά, όσο και τα νέα κριτήρια της αμερικανικής νομοθεσίας για το λεγόμενο πρόγραμμα κατάργησης θεωρήσεων διαβατηρίων, «visa waiver».
Αυτό υπογράμμισε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, απαντώντας σε ερώτηση για τη διαδικασία ένταξης στο εν λόγω πρόγραμμα, μετά το πέρας των εργασιών της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες.

Η Ελλάδα εδώ και ένα χρόνο έχει ξεκινήσει τη διαδικασία ένταξης στο πρόγραμμα «visa waiver», είπε ο πρωθυπουργός σημειώνοντας ότι οι διαπραγματεύσειες γίνονται σε διμερές επίπεδο, όπως είχαν κάνει και άλλα παλαιά κράτη-μέλη της ΕΕ.

Παράλληλα, πρόσθεσε ο πρωθυπουργός, υπάρχει η κοινοτική θέση στο ζήτημα αυτό και οι ελληνικές αρχές βρίσκονται σε διάλογο και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως προς τις γενικότερες κατευθυντήριες γραμμές.

Ωστόσο, κατέληξε ο κ. Καραμανλής, «αυτό δεν σημαίνει ότι οι χώρες της ΕΕ που δεν ανήκουν σήμερα στο πρόγραμμα "visa waiver", θα πρέπει να οδηγηθούν σε αδυναμία κατάργησης της βίζας».



«Το σχέδιο Ανάν δεν συζητείται, δεν είναι βάση (διαπραγμάτευσης)», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, κληθείς να σχολιάσει στη συνέντευξη Τύπου μετά το πέρας των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, την ενέργεια του Τούρκου πρωθυπουργού να αποστείλει επιστολή στους 26 ηγέτες εκ των 27 που μετείχαν στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. (δηλ. σε όλους πλην της Κύπρου), ζητώντας την επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό με βάση το σχέδιο Ανάν.

Το σχέδιο Ανάν ετέθη στην κρίση των πολιτών και απερρίφθη από τους Ελληνοκυπρίους με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, σημείωσε ο κ. Καραμανλής και πρόσθεσε: «Κατά συνέπεια, όπως είπε και ο Τούρκος πρωθυπουργός στην πρόσφατη κοινή συνέντευξη που παραχωρήσαμε στην Αγκυρα, το σχέδιο Ανάν δεν συζητείται, δεν είναι βάση».

Υπάρχει η διάθεση -δήλωσε ο πρωθυπουργός- να βοηθήσουμε και εμείς, με πρωταγωνιστή την κυπριακή κυβέρνηση, ώστε να βρεθεί μια λειτουργική και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό.

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι η πορεία της Τουρκίας προς την ΕΕ εξαρτάται από συγκεκριμένα κριτήρια και προαπαιτούμενα, τα οποία με μεγάλη σαφήνεια έχουν τεθεί στις σχετικές αποφάσεις και δεσμεύσεις της ΕΕ.

Greek name fury threatens NATO bid

* Από το www.cnn.com.


ATHENS, Greece (CNN) -- NATO's secretary-general said Monday that Macedonia's hope of joining the military alliance could be dashed if it fails to settle a 17-year-old name spat with Greece, a long-time NATO member.

The former Yugoslav republic hopes to win NATO's endorsement to join the 26-member alliance at a summit in Bucharest, Romania, next month. But Greece has threatened to veto those plans if its northern neighbor does not change its self-given name and agree to a new one.

The country is officially known as the Former Yugoslav Republic of Macedonia but is commonly referred to as Macedonia -- which is already the name of a historically important region of Greece.

"We have to realize that Greece is a staunch ally," Jaap de Hoop Scheffer told reporters after talks with Greek Foreign Minister Dora Bakoyannis in Athens. "Aspiring nations are not members and that is a basic difference."

Scheffer, who met earlier with Greek Prime Minister Kostas Karamanlis, said there is "no certainty that invitations will be issued" to FYR Macedonia, Croatia and Albania during a key meeting of NATO foreign ministers in Brussels next week.

"Invitations," he said, "will be issued only on the basis of (the) performance of aspiring members." He refused to elaborate and it remained unclear whether the NATO chief might put Macedonia's application on hold until relations with its Greek neighbor have healed.

Squeezed between Greece, Albania, Bulgaria and Kosovo, Macedonia secured independence from the Yugoslavia without bloodshed.

Now, years after offering its support for the U.S.-led war in Iraq and after signing a string of treaties that exempt U.S. citizens from the jurisdiction of the International Criminal Court, it expects to win NATO's go-ahead to join the security organization.

What's more, say officials in the capital of Skopje, Kosovo's declaration of independence and fears of fresh unrest in the region have given urgency to Macedonia's bid to come under NATO's security umbrella.

Athens has long argued that the name Macedonia implies territorial claims on its northern province of the same name -- the birthplace, also, of Greece's most revered ancient warrior, Alexander the Great.

In recent weeks, a special United Nations negotiator has proposed five alternative names for Macedonia to consider, but negotiations in New York over the weekend failed to yield any signs of a breakthrough in the dispute that has festered between Greece and Macedonia for 17 years.

Nearly 90 percent of Greeks favor a veto on Macedonia's membership bid if no compromise solution is found, according to a weekend opinion polls published in the Athens daily Kathimerini.

"The door to NATO is open to any aspiring member," Scheffer said. "But to go through it, though, there are preconditions, and entry is not an automatic process."

«Ελληνικό» το μικρότερο σούπερ - τσιπ στον κόσμο

Από τη Ναυτεμπορική

Παρασκευή, 29 Φεβρουαρίου 2008


Ενας Έλληνας της Μελβούρνης, ο πανεπιστημιακός καθηγητής, κ. Σταν Σκαφίδας, είναι επικεφαλής ομάδας που κατασκεύασε το μικρότερο ψηφιακό ασύρματο τσιπ εκπομπής και λήψης ραδιοσημάτων, εικόνας, ήχου και πληροφοριών στον κόσμο.

Το τσιπ αυτό, (5χ5 χιλιοστά) είναι επίσης το πρώτο στον κόσμο που διαθέτει ψηφιακές και αναλογικές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες, καθώς και κεραία.

"Το τσιπ αυτό θα αλλάξει ριζικά την τεχνολογία της νέας γενιάς ασυρμάτων δικτύων", δήλωσε ο ομογενής υπουργός Πληροφοριακής και Επικοινωνιακής Τεχνολογίας, κ. Φάνος Θεοφάνους, προσθέτοντας ότι θα προσφέρει στον χρήστη του δεκαπλάσιο όγκο πληροφοριών στο ένα δέκατο του σημερινού κόστους.

"Οι προοπτικές του είναι απεριόριστες", είπε ο κ. Θεοφάνους και συνέχισε: "Φανταστείτε στο μέλλον μια μικροσυσκευή που θα μπορεί να κατεβάζει ακόμα και κινηματογραφικές ταινίες μέσα σε δευτερόλεπτα, χωρίς ασύρματο και καλώδια. Η ταινία αυτή θα μπορεί να προβάλλεται αυτόματα και σε οθόνη".

Το τσιπ κατασκευάστηκε από την ομάδα του καθηγητή Σκαφίδα σε συνεργασία με την πολιτειακή κυβέρνηση της Βικτόριας, ερευνητικά κέντρα και εταιρίες ηλεκτρονικής τεχνολογίας όπως οι IBM Synopsis, Cadence, Antitsu, Agilent, Ansoft και Suss Microtech.

Στρατηγική της Λισσαβώνας 2008-2010

Σε συνέχεια της αναθεωρημένης Στρατηγικής της Λισσαβώνας η Ευρωπαϊκή Ένωση επαναδιατυπώνει τις αρχές και το νόημά της για την περίοδο 2008-2010, με στόχο να γίνει η ευρωπαϊκή οικονομία η πιο ανταγωνιστική οικονομία της γνώσης σε παγκόσμιο επίπεδο.
Σε αυτή τη νέα αναδιατύπωση, που θα επικυρωθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 13ης και 14ης Μαρτίου, γίνεται λόγος για την "Πέμπτη Ελευθερία"-Fifth Freedom, δηλαδή την ελεύθερη διακίνηση της γνώσης με σκοπό την άρση των εμποδίων και την ενίσχυση της επιστημονικής αριστείας.

Η ΕΕ θέλει να κάνει την ευρωπαϊκή ήπειρο έναν ελκυστικό τόπο για τους ερευνητές όλου του κόσμου.

Ο στόχος αυτός απαιτεί αναθεώρηση των εκπαιδευτικών συστημάτων (ιδιαίτερα της ανώτατης εκπαίδευσης), ισχυρές υποδομές έρευνας και εκπαίδευσης, αλλά και προώθηση και διευκόλυνση της έννοιας της νοητικής ιδιοκτησίας.

Άγνοια ή άρνηση;

* Δημοσιεύεται στο 48ο Τεύχος των ειδικών εκδόσεων ECONOMIST που κυκλοφορεί μαζί με την "Καθημερινή" στις 28 Φεβρουαρίου 2008.

Αν και τα τελευταία χρόνια η έννοια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (ΕΚΕ) έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στο καθημερινό ελληνικό επιχειρηματικό λεξιλόγιο, φαίνεται από τη συγκεκριμένη έρευνα ότι μόλις 1 στους 4 συμμετέχοντες γνωρίζει τι είναι η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ανάλογες ερωτήσεις σε ποσοτικές έρευνες καταγράφουν όχι μόνο τη γνώση αλλά και την αντίληψη για τη γνώση, δηλαδή μπορεί κάποιος να γνωρίζει κάτι, αλλά να μην ξέρει ότι το γνωρίζει, θεωρούμε ότι το γεγονός πως μόνο το 23% των πολιτών που ρωτήθηκαν γνωρίζουν την έννοια της ΕΚΕ δείχνει τα μεγάλα περιθώρια που υπάρχουν για την ανάπτυξη των αρχών της ΕΚΕ στη χώρα μας.

Στα υπόλοιπα αποτελέσματα της έρευνας, το γεγονός ότι οι πολίτες με ανώτερο επίπεδο εκπαίδευσης είναι περισσότερο ενημερωμένοι σχετικά με την ΕΚΕ κρίνεται ως φυσιολογικό. Ωστόσο, είναι αξιοπρόσεκτο ότι το 83% των ατόμων με ανώτερη εκπαίδευση πιστεύει ότι λίγες ή καμία επιχείρηση δεν εφαρμόζει τις αρχές της ΕΚΕ, όταν το ποσοστό για τη μέση εκπαίδευση είναι 75%. Συνεπώς, όσοι γνωρίζουν τι είναι ΕΚΕ καταγράφουν περισσότερο αρνητικές απαντήσεις στο αν αυτή εφαρμόζεται από τις επιχειρήσεις.

Είναι επίσης αξιοπερίεργο το γεγονός ότι το 24% των πολιτών δηλώνουν ότι έχουν αρνητική ή μάλλον αρνητική γνώμη για την ΕΚΕ. Αλήθεια θα είχε ενδιαφέρον να δούμε αν μέσα σε αυτό το ποσοστό υπάρχουν πολίτες που δήλωσαν ότι γνωρίζουν περί ΕΚΕ. Θα σταθούμε ωστόσο στο ιδιαίτερα αρνητικό ποσοστό του 32% που παρουσιάζεται σε άτομα ηλικίας 55 ετών και άνω. Πως άραγε να αιτιολογείται αυτή η αρνητική εικόνα; Από άγνοια ή από άρνηση σε οτιδήποτε σχετίζεται με εταιρείες ή επιχειρήσεις;

Επίσης, κάτι που ήδη γνωρίζαμε και αποδεικνύεται από την έρευνα, είναι ότι η ΕΚΕ βελτιώνει την εικόνα των επιχειρήσεων και σαφώς ενισχύει την πελατειακή τους «ακτινοβολία». Τέλος, θα ήταν ενδιαφέρον να βλέπαμε τις απαντήσεις που δίνουν στην ποιοτική αξιολόγηση της ΕΚΕ (τομείς και παράγοντες ΕΚΕ), όσοι έχουν δηλώσει ότι γνωρίζουν περί ΕΚΕ.

Υποσημείωση.....

Είναι αξιοπρόσεκτο ότι με το θέμα των συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων για την επίλυση της διαφοράς επί του ονόματος της γειτονικής χώρας, ασχολούνται από ελάχιστα έως καθόλου τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Όχι δεν θεωρούμε ότι όλος ο κόσμος ασχολείται ή πρέπει να ασχολείται μαζί μας, όμως δεδομένων των έντονων διεργασιών στην περιοχή (ανεξαρτησία Κοσόβου), αλλά και της σύνδεσης της επίλυσης της διαφοράς με την είδοδο ή όχι στο ΝΑΤΟ, η "σιωπή" παραξενεύει ή ...και καθησυχάζει.

Το δημογραφικό και η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων

Managing demographic risk

Όσκαρ 2008

Θρίαμβος των αδελφών Κοέν στα Οσκαρ

Μία πιθανή πρόταση για την απογραφή του 2011 ή του 2008

Έχουν γίνει πολλά, αλλά το μεγαλύτερο λάθος της ελληνικής διπλωματίας, όσον αφορά το όνομα της γειτονικής χώρας είναι η αναγνώρισή της, έστω και προσωρινή, με το "γελοίο" όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πέραν του ότι πρόκειται για ένα όνομα που δεν μπορεί να χρησιμοποιεί κάποιος τρίτος με ελάχιστο βαθμό σοβαρότητος για πολύ καιρό, εμπεριέχει, έστω και εμμέσως, την αναγνώριση από τη χώρεα μας ότι η εν λόγω περιοχή κάποτε και από κάποιους ονομαζόταν Δημοκρατία της Μακεδονίας. Συνεπώς.....

Από την ενδιάμεση συμφωνία έχουν περάσει αρκετά χρόνια και βρισκόμαστε σήμερα στο παρά πέντε για τη λύση του θέματος (και φυσικά δεν πρέπει να λυθεί όπως όπως). Η λύση της σύνθετης ονομασίας φαντάζει σήμερα ως επιτυχία, ύστερα από τόσες παλινωδίες. Αν επιτευχθεί, πράγμα καθόλου σίγουρο, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες. Αναγνώριση "μακεδονικής" εθνότητας, γλώσσας και πιθανώς μειονότητας εντός Ελλάδος.

Για να αντιμετωπίσουμε μία τόσο σοβαρή εξέλιξη για το μέλλον και την ειρήνη, όχι της Ελλάδας, αλλά όλης της χερσονήσου κάνουμε μία πρόταση:

Στην επόμενη απογραφή της Ελλάδος το 2011, αν θέλουμε την κάνουμε και το 2008, όσοι Έλληνες είναι από τη Μακεδονία (δηλαδή περίπου τρία εκατομμύρια στη Μακεδονία και άλλο ένα με δύο στην υπόλοιπη Ελλάδα) να δηλώσουν ότι είναι και Έλληνες και Μακεδόνες. Άρα στην Ελλάδα θα κατοικούν τέσσερα με πέντε εκατομμύρια Έλληνες-Μακεδόνες, ενώ στο κράτος των Σκοπίων θα κατοικούν 1,3 εκ. Σλαβομακεδόνες (το 65% των 2 εκ. που κατοικούν εκεί).

Για να ξέρουμε τί γίνεται δηλαδή και ποιοι και πόσοι "καταπιέζονται"....

Carpe diem

Αν και έχουμε αργήσει ως χώρα σε αρκετούς τομείς, πρέπει να παραδεχθούμε ότι έχουμε κάνει άλματα σε σχέση με τα γειτονικά μας κράτη, από την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και ύστερα. Θεωρώ ότι σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε σε μία ευτυχή συγκυρία ως χώρα να έχουμε μία ηγεσία που υπερβαίνει το αναμενόμενο. Μία ηγεσία που μπορεί να κάνει το μεγάλο άλμα για τη χώρα μας. Στον πολιτικό τομέα: Παπούλιας, Καραμανλής, Σιούφας, Παπανδρέου, Παπαρήγα, είναι ηγέτες που γνωρίζουν το καλό της χώρας και του λαού της και μπροούν να το πετύχουν. Το ίδιο ισχύει και για τους επικεφαλής της δικαστικής εξουσίας (Σανιδάς) και της εκκλησιαστικής ιεραρχίας (Ιερώνυμος). Η Ελλάδα έχει την τύχη η ηγεσία της αυτή τη στιγμή να είναι ανώτερη του ανεμενόμενου και μάλιστα να έχει χαρακτηριστικά που μπορεί να επιτύχει τη συναίνεση σε σημαντικούς τομείς.

Με ουσιαστικό κυβερνήτη έναν Καραμανλή, ηγέτη διεθνούς ακτινοβολίας («Δεν χαιρόμαστε με τις εξελίξεις, δεν χαιρόμαστε με το να ανεμίζουν αμερικανικές σημαίες στο Κόσοβο, ή ρωσικές στη Σερβία», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Καραμανλής, στη χθεσινή «Ώρα του Πρωθυπουργού».) μπορούμε ως χώρα να κερδίσουμε έδαφος στο διεθνές γεωπολιτικό παιχνίδι. Δείτε τι πέτυχε η Τουρκία μέσα σε λίγους μήνες. Από την άρνηση και την έντονη δυσαρέσκεια των ΗΠΑ για οποιαδήποτε τουρκική εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, χθές είχαμε εκτεταμένες επιχειρήσεις στην περιοχή με υποβάθμισή της από την Κυβέρνηση της Βαγδάτης.... Μην ξεχνάμε ότι εμείς αντιμετωπίζουμε λιγότερο σημαντικά προβλήματα στα σύνορά μας, τα οποία μπορούμενα επιλύσουμε ειρηνικά.

Για υπομονετικούς αναγνώστες

ECONOMIST

Russia and its history

A Byzantine sermon
Feb 14th 2008 | MOSCOW
From The Economist print edition

The drawing of inaccurate historical parallels with Constantinople




ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΠOΛITIKH Hμερομηνία δημοσίευσης: 17-02-08


Το πρώτο μεγάλο αγκάθι του Ιερώνυμου
Βασικό μέλημα του νέου Αρχιεπισκόπου, ο οποίος τάσσεται στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οι ρωσικές βλέψεις

Του Νικου Παπαχρηστου

Όαση λόγου

Από τον ενθρονιστήριο λόγο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου στις 16/2/2008:

"Ένα δεύτερο σημείο που βασανίζει τον λογισμό μου είναι η ευθύνη μας για την πορεία του νεοελληνικού πολιτισμικού γίγνεσθαι. Επιτρέψτε μου να απευθύνω τον λόγο προς τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, της επιστήμης και της τεχνολογίας· προς όλα εκείνα τα ανήσυχα πνεύματα, που επιμένουν να προβληματίζονται για τα κοινά και δεν αισθάνονται ικανοποιημένοι από την ακινησία, τη στασιμότητα και τη δουλεία του αυτονόητου.

Εμείς, οι εκκλησιαστικοί ταγοί έχουμε μια υποχρέωση απέναντί σας και εσείς έχετε ένα χρέος στο γένος μας και στην Ιστορία.

Η Εκκλησία πρέπει να ξαναβρεί τους τρόπους να κεντρίζει και να εμπνέει το ανθρώπινο πνεύμα. Όπως τότε που γονιμοποίησε τις τέχνες και τις επιστήμες και γέννησαν πολιτισμό. Τότε που και οι πέτρες μαρτυρούσαν το μεγαλείο της ορθόδοξης θεολογίας καθώς αυτή εκφραζόταν μέσω της αρχιτεκτονικής των ναών και των μοναστηριών. Τότε που η Αγιά Σοφιά, ή τα μοναστήρια του Οσίου Λουκά και του Δαφνιού μαρτυρούσαν με την άρρητη γλώσσα του πολιτισμικού επιτεύγματος περί της αναστημένης ελπίδας του ανθρώπου. Τότε που ο πεζός και ο ποιητικός λόγος γέννησαν ύψιστης πολιτισμικής αξίας εκφράσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, όπως ο Ακάθιστος Ύμνος ή τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας, και από τα βάθη της ανθρώπινης ευαισθησίας αναδύθηκε το κάλλος της βυζαντινής μουσικής.

Σπεύδω να διευκρινίσω: Δεν σας καλώ να κατασκευάσετε στρατευμένη χριστιανική τέχνη. Σας προσκαλώ και σας προκαλώ να ξανα-ανακαλύψουμε μαζί τους χυμούς που έθρεψαν τις ψυχές των προγόνων μας και γέννησαν τον πολιτισμό που κληρονομήσαμε.

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της κρίσης των ιδεολογιών, της ψευδεπίπλαστης διανόησης, του ευτελισμού της καλλιτεχνικής και της πνευματικής δημιουργίας και την υποταγή τους στον αδηφάγο καταναλωτισμό έχουμε αναπόδραστο καθήκον να συμβάλλουμε ως Εκκλησία στην παραγωγή πολιτισμού.

Τα μοναστήρια μας, οι Εκκλησιές μας –ακόμα και οι ερειπωμένες-, η υμνογραφία μας, αλλά και όσα στοιχεία της παράδοσής μας διασώζονται στη σύγχρονη νεοελληνική πολιτισμική κληρονομιά, είναι αψευδείς μάρτυρες της ανάγκης γι΄ αυτή τη συνάντηση. Σας παραπέμπω ενδεικτικά στη νεοελληνική ζωγραφική που κρύβει μέσα της τη βυζαντινή αγιογραφική παράδοση, στην ποίηση που αντλεί αφανώς χυμούς από την εκκλησιαστική υμνογραφία, ή στη σύγχρονη ελληνική μουσική, λαϊκή ή έντεχνη, που κρύβει μέσα της τους δρόμους του βυζαντινού μέλους. Ακόμη και στον υπερεαλισμό των νεότερων ζωγράφων διακρίνει κανείς τις επιρροές των αγιογράφων δασκάλων τους.

Όλα αυτά κραυγάζουν για την κοινή μας ευθύνη να συναντηθούμε ξανά, Εκκλησία και ανθρώπινη δημιουργικότητα, για να οικοδομήσουμε και πάλι πολιτισμό και να εγγράψουμε πολιτιστικές παρακαταθήκες για το αύριο των παιδιών μας και του τόπου μας.


..........

Τέκνα και αδελφοί μου εν Κυρίω αγαπημένοι,

Προσεύχομαι και παρακαλώ τον Θεό, όταν περάσει ο καιρός και πλησιάζω στο τέλος του κύκλου της επίγειας διακονίας μου να είμαι έτοιμος να απολογηθώ με παρρησία ενώπιον Θεού και ανθρώπων γι’ αυτόν τον θρόνο που μου εμπιστεύτηκε ο Κύριος. Θα ήθελα μέχρι τότε να έχω κατακτήσει το δικαίωμα να μιλήσω για αυτόν τον θρόνο, κοιτώντας σας στα μάτια και εκφραζόμενος με τον ίδιο τρόπο που ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μιλούσε για το σκαμνί του, λέγοντας:

«Εγώ με τη Χάρη του Θεού, μήτε σακούλα έχω, μήτε κασέλα, μήτε σπίτι, μήτε άλλο ράσο από αυτό που φορώ. Και το σκαμνί, όπου έχω, δεν είναι εδικό μου, δια λόγου σας το έχω. Άλλοι το λένε σκαμνί και άλλοι θρόνον. Δεν είναι καθώς το λέγετε. Αμή θέλετε να μάθετε τι είναι; Είναι ο τάφος μου και εγώ είμαι μέσα ο νεκρός οπού σας ομιλώ. Ετούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διδάσκει βασιλείς και πατριάρχας, αρχιερείς, ιερείς, άνδρας και γυναίκας, παιδιά και κορίτσια, νέους και γέρους και όλον τον κόσμον».

Ασφαλιστικό 2019...

Μεταρρυθμίσεις με ορίζοντα το 2019 πρότεινε ο Πρωθυπουργός στη Βουλή την Παρασκευή. Και όμως αυτό συνέβη στην Ελλάδα του "δώσ' ημίν σήμερα". Για πρώτη ίσως φορά "τόλμησε" Έλληνας Πρωθυπουργός να αρθρώσει πολιτικό λόγο για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που ξεπερνούν τον ορίζοντα μιας τετραετίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δήλωσε έτοιμος και για συναινέσεις με τα άλλα κόμματα, αγκαλιάζοντας προτάσεις που έχουν διατυπώσει στο παρελθόν.

Η εποχή μας θέλει μεταρρυθμίσεις θέλει αλλαγές, αλλά θέλει θάρρος και τόλμη, απαιτεί συναίνεση και σύνθεση, απαιτεί να πούμε ναι στο μέλλον, να πούμε όχι στο παρελθόν. Ιδιαίτερα σε κρίσιμα θέματα όπως το αφαλιστικό, απαιτείται πολιτική που λαμβάνει υπόψη της τις επιπτώσεις της σε μελλοντικές γενιές.

Άξιος !!

Για εμάς τους Βοιωτούς η χθεσινή ημέρα ήταν όπως κάθε χρόνο ξεχωριστή και αυτό γιατί γιόρταζε το Μοναστήρι του Οσίου Λουκά του εν Στειρίω. Ωστόσο ο Άγιος μάς επεφύλαξε και μία άλλη μεγάλη χαρά, την εκλογή του Μητροπολίτη μας κ. Ιερωνύμου στην κορυφή της Εκκλησία της Ελλάδας. Άξιος λόγω και έργω.

Super duper Obama

Μπορεί να μην έχει πάρει ακόμη "κεφάλι" ο Ομπάμα όσον αφορά τον αριθμό των αντιπροσωπών στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα των δημοκρατικών στην Αμερική, ωστόσο αναλυτές μιλούν ήδη για μία πολύ καλή παρουσία του αφροαμερικανού γερουσιαστή, η οποία αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για την πλειοψηφία στις εκλογές των υπολοίπων Πολιτειών. Θερμά συγχαρητήρια στο επιτελείο του και φυσικά στον Alexi.

Και μία αισιόδοξη άποψη για την παγκόσμια οικονομική κρίση

Παρά τις προειδοποιήσεις αρκετών αναλυτών για την παγκόσμια κρίση που έρχεται λόγω κυρίως της αδυναμίας της αμερικανικής οικονομικής μηχανής να απορροφήσει τις αναταράξεις, άρθρο στο "Prospect" υποστηρίζει ότι οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας είναι καλύτερες από ό,τι υποστηρίζεται.

Και φυσικά επειδή η οικονομία είναι εν πολλοίς και κλίμα, ψυχολογία, βασική παράμετρος αποτελεί και το αποτέλεσμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών του παρόντος έτους.

http://www.prospect-magazine.co.uk/article_details.php?id=10022

Στο ενδιάμεσο κενό....

Δημοσιεύθηκε στην ελληνική έκδοση του Economist που κυκλοφόρησε με την "Καθημερινή" στις 31 Ιανουαρίου 2008

Τεχνολογικές, οικονομικές και άλλες εξελίξεις, αρκετά γνωστές σε όλους μας, έχουν τα τελευταία χρόνια μεταβάλει ή τείνουν να μεταβάλουν τα όρια του δημόσιου και ιδιωτικού συμφέροντος. Τα όρια που σταματά η δικαιοδοσία και η αρμοδιότητα του δημόσιου τομέα και ξεκινά η δράση του ιδιωτικού τομέα. Βεβαίως, εξ’ ορισμού δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι αυτοί οι δύο τομείς δεν έχουν ή δεν πρέπει να έχουν και επικαλύψεις. Ωστόσο, αυτή η μετακίνηση των κύκλων συμφερόντων των δύο τομέων δημιουργεί και κάποια κενά τα οποία ως γνωστό η φύση και κατ’ επέκταση η ανθρώπινη κοινωνία δεν αφήνει επ’ άπειρον ακάλυπτα. Ίσως αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα, όλο και εντονότερα γίνεται λόγος για την κοινωνία των πολιτών, τις εθελοντικές οργανώσεις και τον τρίτο τομέα της οικονομίας . Η κοινωνική προσφορά και ο εθελοντισμός, αν και χωρίς τον τίτλο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας ή του τρίτου τομέα, υπάρχει εδώ και πολλούς αιώνες στον πλανήτη, είτε εντός των τελετουργικών-συνηθειών των θρησκειών είτε εκτός αυτών. Στις μέρες μας, ωστόσο, βοηθούν στην ικανοποίηση των αιτημάτων μιας μεταβαλλόμενης παγκόσμιας κοινωνίας. Έχουν ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τα οποία δίνουν διέξοδο και λύσεις σε διλήμματα και ερωτήματα της εποχής μας. Αυτά είναι κυρίως τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που εμφανίζονται, αλλά δεν μπορούν να λύθουν αποτελεσματικά, αποδοτικά και άμεσα από τις παραδοσιακές δομές του κράτους ή της ιδιωτικής οικονομίας. Η ανάγκη, λοιπόν, που καλύπτει ο τρίτος τομέας είναι εξόχως σημαντική. Από τη μία καλύπτει τη ζήτηση για υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, στήριξης και αλληλεγγύης και συνοχής. Από την άλλη, και αυτό είναι εξίσου σημαντικό, δίνει διέξοδο επαγγελματικό- και ίσως και ψυχολογικό- σε κάποιους εκ των εργαζομένων που δεν θέλουν ούτε να κυβερνούν, ούτε να κυβερνώνται. «Που χρειάζονται ελεύθερο χώρο για να πραγματωθούν όπως εκείνοι θέλουν» (Από συνέντευξη του Γάλλου συνθέτη Ρενέ Ομπρί στην Καθημερινή (13-1-2008).

Αιωνία του η μνήμη

Συμφωνούσες ή διαφωνούσες με ό,τι έλεγε και έπραττε, το σίγουρο είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος άφησε τη σφραγίδα του στην εκκλησιαστική, πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μας.

Τον συναντήσαμε μία φορά. Αυτό που θυμόμαστε είναι το πόσο προσιτός και γλυκομίλητος ήταν.

Αιωνία του η μνήμη.

Δύο ερωτήσεις και δύο τόσο διαφορετικές απαντήσεις

Από τον σημερινό "Ελεύθερο Τύπο":

1. Συνέντευξη Αλέξη Τσίπρα(ΣΥΝ)

"Βλέπετε πρόωρες εκλογές, ακόμη και πριν από τις ευρωεκλογές του 2009;

Εκτιμώ ότι όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά, ακριβώς διότι βρισκόμαστε σε φάση αστάθειας, αποσταθεροποίησης του πολιτικού σκηνικού. Και δεν σας κρύβω ότι ήταν μέσα στους στόχους μας."

2. Συνέντευξη Λιάνας Κανέλη(ΚΚΕ)

"Μου περιγράφετε κάποιο σχέδιο αποσταθεροποίησης του συστήματος της χώρας;

Κοιτάξτε, εγώ, ως ΚΚΕ, δεν θέλω να βλέπω καθόλου σταθερό αυτό το σύστημα. Αυτό δεν με κάνει και αποσταθεροποιητή του συστήματος με εξωπολιτικούς όρους. Ευτυχώς για σας και για μένα, το κομμουνιστικό κόμμα έχει 90 χρόνια ιστορία και δεν είναι ιστορία μιας μη κυβερ-
νητικής οργάνωσης που μπορεί να καταλήξει σε μια δραματική φυσιογνωμία, σαν τον Μπερνάρ Κουσνέρ, που κοιμάται ως σοσιαλιστής την Παρασκευή το βράδυ και ξυπνάει μέλος της δεξιάς κυβέρνησης του Σαρκοζί ενδεχομένως και κουμπάρος της Μπρούνι την Κυριακή.
Αλλά, ενώ όλοι ασχολούνται με τα λουξ της Μπρούνι, εγώ προτιμώ να θυμάμαι ότι είναι διάδοχος Πιρέλι. Και να δίνω πάντα μια οικονομοπολιτική διάσταση στα τεκταινόμενα.

Αρα;
Στο κλασικό ερώτημα, στο «qui bono», στο «τις ωφελείται», δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ορατό σημάδι στον ορίζοντα."

Κατά κεφαλήν μαζοχισμός, Tου Xρήστου Γιανναρά

Εκτενές απόσπασμα από την "Καθημερινή" της Κυριακής 13 Ιανουαρίου 2008.
Σημείωση: Δυστυχώς είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με κάποιες από τις επισημάνσεις του Καθηγητή.


Όταν μιλάμε για «επίπεδο κατά κεφαλήν καλλιέργειας» σε μια κοινωνία, τι εννοούμε;
Μάλλον τον μέσο όρο σε επιδόσεις ανάπτυξης νοητικών ικανοτήτων, ευαισθησίας, διαισθητικής αντίληψης, βουλητικού σθένους, εκφραστικής αρτιότητας. Τον μέσο όρο, για παράδειγμα, στην ικανότητα κατανόησης προτάσεων με απλά νοήματα, όχι περίπλοκη σύνταξη, όχι εξειδικευμένη ορολογία. Στην ικανότητα αξιολογικών κρίσεων, διακρίσεων του λογικά ορθού από το λογικά εσφαλμένο. Στην αξιολόγηση ποιοτήτων, της καλύτερης από τη χειρότερη, της ανώτερης από την κατώτερη, με χρήση κοινωνούμενων εμπειρικών κριτηρίων, δηλαδή λογικής αποδεικτικής. Στην ικανότητα διάκρισης του ορθολογικά συναγόμενου πρακτέου από τον ανορθολογισμό ψυχολογικών εμμονών, αναστολών, εθισμών στη σιγουριά της επανάληψης.

Αν αυτά περίπου εννοούμε μιλώντας για «επίπεδο κατά κεφαλήν καλλιέργειας», τότε μοιάζει προφανής ο ρόλος δύο παραγόντων διαμόρφωσης αυτού του επιπέδου στην ελλαδική, ειδικά, κοινωνία σήμερα: Ο ρόλος μιας εκπαιδευτικής πρακτικής βασισμένης, δεκαετίες τώρα, στην προτεραιότητα της απομνημόνευσης, στην υποβάθμιση της κριτικής ικανότητας, της δημιουργικής αυτενέργειας. Και ο ρόλος μιας κοινωνικά ανεξέλεγκτης τηλεόρασης, με κριτήρια μόνο εμπορικά, δίχως συστολή χυδαία.

Η εκπαιδευτική υποβάθμιση του μέσου όρου κριτικής ικανότητας των Ελλήνων ευνόησε την αποτελεσματικότητα του κομματικού λαϊκισμού, την εμπορευματοποίηση της πολιτικής, διευκόλυνε τη μεθοδική κατάλυση της αξιοκρατίας σε κάθε πτυχή του συλλογικού βίου. Και η ευτέλεια, η μικρόνοια, ο αισθητικός εκβαρβαρισμός της τηλεοπτικής ποδηγέτησης των μαζών επέβαλε την απόλυτη κυριαρχία των εντυπώσεων, την υποκατάσταση της πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας από τον έντεχνο προπαγανδισμό ψευδαισθήσεων, την παραγωγή παραισθησιογόνων.

Ισως το πιο αποφασιστικό δεδομένο να είναι η απουσία κάθε οργανωμένης αντίδρασης ή αντίστασης τόσο στον εκπαιδευτικό αποκλεισμό του κριτικισμού όσο και στην τηλεοπτική μονοτροπία της ευτέλειας. Στη δεκαετία του ’80 (με σποραδικές επανεμφανίσεις και αργότερα) την υπεράσπιση της κριτικής σκέψης καμώθηκε ότι την αναλαμβάνει μια δήθεν αριστερή διανόηση, χωρίς βέβαια να αποτολμήσει και την κριτική της αποδέσμευση από τον δογματισμό του μαρξιστικού «αλαθήτου». Ακκίζονταν σαν υπέρμαχοι του κριτικισμού, τάχα πολέμιοι του «μυστικισμού» και «ανορθολογισμού», άνθρωποι που παγίδευσαν τα πανεπιστήμια (τη διδασκαλία και την έρευνα) στις ντιρεχτίβες μονοδιάστατης ιδεολογικής στράτευσης, πειθαρχημένοι οι ίδιοι άκριτα στον κομματικό «καθοδηγητή» τους.
Ανάλογη δήθεν υπεράσπιση της κριτικής σκέψης και από τους άλλους υποδειγματικούς εθελόδουλος του εκπαιδευτικού χώρου: τους συνδικαλιστές καπήλους της Αριστεράς. «Λειτουργοί» αυτοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μανιακοί αρνητές κάθε κριτικής διαδικασίας και αξιολόγησης, που τα έκγονά τους περιφέρουν σήμερα σε «πορείες» την πιο εφιαλτική εικόνα νεανικής αποχαύνωσης: αναμηρυκάζουν ετοιματζίδικα συνθήματα προπορευόμενης ντουντούκας κραυγάζοντας παραίτηση από κάθε κριτική αυτονομία, ορθολογική εγρήγορση, ανεξάρτητη γνώμη, απροσκύνητο φρόνημα.

Για την τηλεοπτική ευτέλεια, μικρόνοια, αισθητική εκβαρβάρωση καμιά ποτέ πραγματική αντίδραση ή αντίσταση από κανένα κόμμα – μόνο ρητορική υποκρισία. Πώς να μιλήσει η δήθεν Αριστερά, αφού αυτή είναι η πρώτη διδάξασα (σε όποια χώρα κατέλαβε την εξουσία) τον φενακισμό της πραγματικότητας, την ολοκληρωτική επιβολή κατασκευασμένων εντυπώσεων. Και πώς να μιλήσουν οι υπόλοιπες κομματικές συντεχνίες της ιδιοτέλειας, που έσπευσαν να οικειοποιηθούν και να αναγάγουν σε προηγμένη επιστήμη «επικοινωνίας» τις γκαιμπελικές και σταλινικές μεθόδους πλύσης εγκεφάλου των μαζών, μετατρέποντας την πολιτική σε ανταγωνισμό προσεταιρισμού κεφαλαίων για διαφημιστική υπερίσχυση.

Ετσι μοιάζει να έχει φτάσει η ελλαδική κοινωνία σε ένα «επίπεδο κατά κεφαλήν καλλιέργειας», μάλλον απρόσιτο σε στατιστική προσέγγιση. Απρόσιτο, γιατί ο πληθωρισμός της ακρισίας και του ανορθολογισμού, η αποχαύνωση από την κομματική προπαγάνδα και την τηλεοπτική ποταπότητα έχει μεταβάλει τη χώρα, κατά την καραμανλική ρήση, σε ένα «απέραντο φρενοκομείο». Φέρνουν οι δημοσκοπήσεις στο φως ένα εξωφρενικό αλαλούμ: κραυγαλέες αντιφάσεις, απίστευτου παραλογισμού εκτιμήσεις, τέλεια αδυναμία να αξιολογηθεί η ποιότητα, η προσφορά, ακόμα και το συμφέρον.

Εμφανίζονται σε δημοσκοπήσεις οι Ελληνες να πιστεύουν κατά πλειονότητα (βλ. «Καθημερινή» 30.12.2007) ότι η δημοκρατία λειτουργεί καλύτερα όταν καταλύεται θεσμικά κάθε αξιοκρατία, κάθε κοινωνική ιεραρχία, κάθε έλεγχος ικανότητας και απόδοσης, ενώ παράλληλα ασκείται απροσχημάτιστη ιδεολογική τρομοκρατία, ιταμή επιβολή κομματικού κράτους· ότι η οικονομία της χώρας είναι στην καλύτερη κατάσταση όταν οι ιθύνοντες μοιράζουν παροχές και διορισμούς καταφεύγοντας σε τεράστιο δανεισμό με εγκληματική αφροσύνη· ότι σημαντικότερος ηγέτης είναι ο υπέρτερος στη δημαγωγία, αυτός που ψηφοθηρεί κολακεύοντας τα ορμέμφυτα του πλήθους σαρκώνοντας ο ίδιος το απενοχοποιητικό πρότυπο του αδίστακτου ηδονοθήρα, του αμοραλιστή τολμητία – είτε για το σεξ πρόκειται είτε για την εξουσία· ότι η σημαντικότερη παρουσία στο εμβληματικό ύπατο αξίωμα της πολιτείας μπορεί να είναι οποιαδήποπτε μετριότητα αποτυχημένου κομματάρχη στην οποία θα συγκλίνουν τα ενδοκουζινικά μαγειρέματα των κομματικών συμβιβασμών δοσοληψίας και ο παραλογισμός των δημοσκοπούμενων πεποιθήσεων, συγκρίσεων και εκτιμήσεων, επεκτείνεται και επιτείνεται δίχως ανάσχεση.

Με πρακτικό αποτέλεσμα, να καταπίνει η ελλαδική κοινωνία τα πάντα, να σκύβει ραγιάδικα το κεφάλι στον οποιοδήποτε εξωφρενικό βιασμό των στοιχειωδέστερων ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Να συμπληρώνουν δεκαετίες δράσης οι «γνωστοί-άγνωστοι» ψυχανώμαλοι βασανιστές του κοινωνικού σώματος, ασύγκριτα πιο διεστραμμένοι από τους δημίους ολοκληρωτικών καθεστώτων και οι Ελληνες ψηφοφόροι να επιβραβεύουν με την ψήφο τους την ανικανότητα (ή τη συμπαιγνία με τον εφιάλτη) των λειτουργών του κράτους.

Καταπίνει η ελλαδική κοινωνία την παράνοια του «ακαδημαϊκού ασύλου», τον εξευτελισμό της λογικής με τη γελοιότητα των «διαλόγων».

Ευτυχισμένο το νέον έτος!!!

Πολλές ευχές στους αναγνώστες και φίλους του blog για ένα 2008 ειρηνικό, ευτυχισμένο και δημιουργικό.

Ας ελπίσουμε ότι το 2008 θα συμφωνήσουμε ως Έλληνες σε ένα φρέσκο, συνεκτικό και παραγωγικό στόχο (mission statement), κάτι που λείπει από την πορεία μας τα τελευταία χρόνια. Ένα στόχο ο οποίος θα μας διαχωρίζει από τους λοιπούς εταίρους και εχθρούς, αλλά και θα δίνει νόημα στις πράξεις μας και τις καθημερινές μας ενέργειες.

Θα μας ενώνει και θα μας κινητοποιεί. Θα βελτιώνει την καθημερινότητά μας και θα μας αποτρέπει από τη διενέργεια μικροπρεπών και ταπεινών ενεργειών.

Η προστασία του περιβάλλοντος και η καταπολέμηση της μικρής καθημερινής διαφθοράς, μέσω της διαπόμπευσής της, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος αυτού του στόχου.

Τα υπόλοιπα με το νέον έτος.

Η δυσαρμονία εκπαιδευτικού συστήματος και πραγματικότητας

Είναι δυνατόν εν έτει 2007 η διαδικασία της μάθησης και εκπαίδευσης στην Ελλάδα να στηρίζεται στην αποστήθιση κειμένων; Και όμως έτσι συμβαίνει.

Σε μια διαδρομή του ηλεκτρικού σηδιρόδρομου, πριν από λίγες ημέρες, η μητέρα που καθόταν ακριβώς δίπλα μου, κάλεσε στο σπίτι το παιδί της, προφανώς, και το ρώτησε: "το έμαθες το μάθημα; όταν έρθω θα μου το πεις."

Και αναρωτήθηκα ακόμη στην "παπαγαλία" στηρίζεται η ελληνική σχολική εκπαίδευση; Είναι δυνατόν; Και όμως ναι, όπως με πληροφόρησαν συνάδελφοι με μεγαλύτερα παιδιά.

Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που στηρίζεται στην "παπαγαλία", σε έναν κόσμο που εξελίσσεται συνεχώς και απαιτεί κυρίως την όξυνση της κρίσης και την ικανότητα συνεχούς σύγκρισης καταστάσεων, την ελεύθερη αναζήτηση των νέων δεδομένων, την ανάλυση και εν τέλει τη σύνθεση.

Το παράδοξο είναι ότι τα παιδιά που αποφοιτούν από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με αυτή τη "στρατιωτική" νοοτροπία μάθησης - αποστήθισης(π.χ. για να περάσεις μια τάξη θα πρέπει να διαβάσεις και αποστηθίσεις από τη σελίδα 45 μέχρι τη σελίδα 237) έρχονται μετά το σχολείο αντιμέτωπα με ένα χαώδες περιβάλλον αξιολόγησης προσόντων και δυνατοτήτων. Χωρίς τάξη, χωρίς αξιοκρατία και χωρίς συγκεκριμένα βήματα ανέλιξης.

Προετοιμάζει δηλαδή το ελληνικό σχολείο τους νέους του με ένα αποστειρωμένο πρότυπο μάθησης για να εισέλθουν πού; Σε μία κοινωνία που επιβραβεύει ποιους; πάντως όχι τους άριστους και αυτούς που ακολουθούν τους "κανόνες". Για αυτό ίσως οι περισσότεροι μένουν εκτός Ελλάδας μετα τις σπουδές τους και διαπρέπουν σε χώρες που έχουν αυστηρό σύστημα αξιολόγησης......μετά την αποφοίτηση.

Μια σύντομη ανάλυση

Η μεγαλύτερη είδηση που προκύπτει από την απόπειρα αυτοκτονίας του τ. Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού είναι η ίδια η πράξη της αυτοκτονίας.
Άλλωστε, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που κάποιος προϊστάμενος συνάπτει παράνομη σχέση, με ή χωρίς προεκτάσεις, με υφισταμένη του.
Είναι όμως η πρώτη φορά στην Ελλάδα, τα τελευταία αρκετά χρόνια, που κάποιος κρατικός λειτουργός-πολιτικός προβαίνει σε μία τέτοια πράξη, για λόγους αυτοκάθαρσης, για κάτι που θεωρεί ότι τον ζημίωσε ηθικά.
Ασφαλώς και καταδικάζουμε αυτή του τη σχέση.
Όσο όμως αυτή η παράνομη σχέση δεν επηρεάζει τις πράξεις και τις ενέργειές του ως Γενικού Γραμματέα, κάτι το οποίο μένει να αποδείξει η δικαιοσύνη, μάλλον δεν μας αφορά, όπως δεν μας αφορά η προσωπική-σεξουαλική ζωή κανενός.
Ωστόσο, μπορεί να συνεκτιμηθεί αυτή η αδυναμία του, η σεξουαλική, για να κρίνουμε τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Το σίγουρο είναι ότι η εικόνα των περισσότερων ΜΜΕ, τα οποία αφιερώνουν μία ώρα κάθε βράδυ για να αναλύσουν ένα dvd, το περιεχόμενο του οποίου όλοι υποθέτουν, είναι απογοητευτική και δίνουν το χαρακτήρα μιας κοινωνίας της κλειδαρότρυπας. Επίσης, όσοι λένε τώρα, ως μετά Χριστόν προφήτες, ότι στο υπουργείο γινόντουσαν πράγματα και θάματα τα τελευταία χρόνια, έχουν τεράστιες ευθύνες, αν αποκαλυφθούν οι κατηγορίες τους, για την εως τώρα συγκάλυψή τους.
Πάντως φαίνεται οτι ο τ. Γεν. Γραμματέας έκανε κάτι το οποίο προσέκρουσε στους ηθικούς φραγμούς του και δεν το αντέξε. Αυτό είναι κάτι το αισιόδοξο για την κοινωνία μας, ότι δηλαδή υπάρχουν ακόμη ηθικοί φραγμοί που αναγνωρίζουμε, ακόμη και αν τους παραβιάζουμε.

Συμπεράσματα:


1. Τα περισσότερα ΜΜΕ διψούν για αίμα. Τολμούν αντιπολίτευση ακόμη και πάνω από το κρεβάτι της εντατικής.

2. Όσοι αναλαμβάνουν παρόμοιες θέσεις εξουσίας θα πρέπει να είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο.

Αυτό είναι το σύστημα, αυτό πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν όσοι τοποθετούνται σε παρόμοιες θέσεις.

Ίσως να είναι και η είδηση της χρονιάς

Από τη "Ναυτεμπορική":

Παρουσιάστηκε το πρώτο αεροσκάφος κινεζικής κατασκευής

ΤΟ πρώτο αεροσκάφος που έχει κατασκευαστεί εντός των συνόρων της παρουσίασε σήμερα η Κίνα, πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο στο στόχο της να αναδειχτεί σε παγκόσμιο κολοσσό της αεροπορίας και να απειλήσει ευθέως την κυριαρχία των Boeing και Airbus.Το νέο αεροσκάφος, με την ονομασία “Ιπτάμενος Φοίνικας” (“Xiang Feng”), παρουσιάστηκε σε κυβερνητικούς αξιωματούχους και στελέχη της βιομηχανίας, στο εργοστάσιο όπου κατασκευάστηκε, στη Σαγκάη.«Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες αυτής της αξέχαστης στιγμής με μεγάλη συγκίνηση», δήλωσε ο γενικός διευθυντής της κρατικής κατασκευάστριας εταιρείας AVIC I, Lin Zuoming.

Συγχαρητήρια στους ανθρώπους του Blogger

Η προσπάθειά τους να εξελληνίσουν το Blogger κάνουν ακόμη και εμάς τους Έλληνες να αισθανόμαστε αμήχανα. Τελευταίο παράδειγμα η αλλαγή της λέξης "dashboard" σε "πανόπτης". Αποδεικνύουν ότι αν μη τι άλλο σέβονται τους πελάτες των υπηρεσιών τους, ακόμη και αν προέρχονται από μια ....μικρή χώρα.

Ένας ισχυρός παράγοντας οικονομικής ανάπτυξης

Δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007 στην ελληνική έκδοση του Economist που κυκλοφορεί με την "Καθημερινή"

Ποιες είναι λοιπόν οι προϋποθέσεις και οι κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία ή καλύτερα τη μετεξέλιξη μιας πόλης σε διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο, σε μία οικουμενική οικονομική μητρόπολη; Θα μπορούσε η Αθήνα να διαδραματίσει αυτόν το ρόλο στη νέα εποχή;

Προφανώς η απάντηση δεν είναι εύκολη και ασφαλώς δεν είναι μονοδιάστατη. Σίγουρα σημαντικό ρόλο παίζει η γεωγραφική θέση της πόλης. Το ίδιο κρίσιμη είναι και η εγγύτητά της σε μεγάλες αγορές, όπως και η ύπαρξη των απαραίτητων υποδομών: συγκοινωνιακών, μεταφορικών, τηλεπικοινωνιακών. Και βέβαια αυτό που κάνει τις πόλεις οικονομικές μητροπόλεις είναι η απαραίτητη/κρίσιμη μάζα μεγάλων, υγιών και εξωστρεφών επιχειρήσεων.

Ωστόσο, ακόμη και αν όλες οι ανωτέρω προϋποθέσεις ικανοποιούνται, αυτός ο παράγοντας που κινητοποιεί και δίνει ζωή στο ανωτέρω οικονομικό και κοινωνικό σύστημα είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Το υψηλού επιπέδου, καταρτισμένο στελεχιακό δυναμικό, δηλαδή τα άξια και ικανά στελέχη των επιχειρήσεων είναι το στοιχείο-κλειδί. Είναι ο παράγοντας που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

Η βέλτιστη αξιοποίηση των στελεχών, είτε αυτά είναι υπάλληλοι επιχειρήσεων, είτε λειτουργοί της δημόσιας διοίκησης, μπορεί να δώσει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα μιας πόλης την απαραίτητη ποιότητα, ώστε να μετεξελιχθεί σε οικονομικό κέντρο. Ετσι, δικαιολογείται η αγωνιώδης αναζήτηση των εταιρειών για το ταλέντο, δηλαδή τους ταλαντούχους επιστήμονες-επαγγελματίες σε όλο τον κόσμο.

Tαλέντο και ποιοτική εκπαίδευση
Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές διεθνώς, η εύρεση του κατάλληλου προσωπικού αποτελεί το σημαντικότερο κλειδί για την αειφόρο-διατηρήσιμη ανάπτυξη μιας επιχείρησης. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι το κυνήγι του ταλέντου συγκαταλέγεται ήδη στις προτεραιότητες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες αντιμετωπίζουν την εξεύρεση ταλαντούχων στελεχών ως μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ανάπτυξή τους(1).

Αλλά για να μπορείς να έχεις και να αξιοποιείς ταλαντούχους εργαζόμενους θα πρέπει να τους εκπαιδεύσεις κατάλληλα. Συνεπώς, η πρόκληση για τα κράτη, αλλά και τους ιδιωτικούς φορείς βρίσκεται στο επίπεδο της εκπαίδευσης που προσφέρουν στους πολίτες μιας χώρας. Και φυσικά τα χρήματα δεν είναι το παν(2).

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ-PISA test), η Αυστραλία παρότι έχει σχεδόν τριπλασιάσει τα έξοδα εκπαίδευσης ανά σπουδαστή από το 1970, δεν έχει παρουσιάσει καμία βελτίωση στις επιδόσεις των μαθητών της στο συγκεκριμένο τεστ. Το ίδιο ισχύει και για τις ΗΠΑ, όπου τα έξοδα έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από το 1980.

Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνα της McKinsey βασισμένη στα αποτελέσματα του PISA test, για να γίνουν καλύτερα τα σχολεία θα πρέπει:

― να προσλάβουν τους καλύτερους δασκάλους,
― να «πάρουν» το καλύτερο από τους δασκάλους, και
― να παρεμβαίνουν όταν αρχίζουν να μένουν πίσω οι μαθητές.

Γιατί όπως αναφέρει και το ανωτέρω άρθρο του Economist, η ποιότητα ενός εκπαιδευτικού συστήματος δεν μπορεί να υπερβεί την ποιότητα των δασκάλων του. Παράλληλα, μελέτες σε πολιτείες των ΗΠΑ (Tennessee και Dallas) έχουν δείξει ότι εάν κάποιος πάρει τους μαθητές μέσων δυνατοτήτων και τους αναθέσει στους top 20% των δασκάλων, τότε οι μαθητές καταλήγουν στο top 10%. Αντιθέτως, εάν τους δώσει στο bottom 20% των δασκάλων καταλήγουν στο κατώτατο σημείο. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ποιότητα των δασκάλων και όχι τα περισσότερα χρήματα, επηρεάζουν την απόδοση των μαθητών και σπουδαστών.

Αυτό ίσως εξηγεί το παράδοξο ότι η μείωση του αριθμού των μαθητών σε μία τάξη δεν παράγει καλύτερο αποτέλεσμα. Διατηρώντας τις υπόλοιπες μεταβλητές σταθερές, οι μικρότερες τάξεις σημαίνουν περισσότερους δασκάλους για τον ίδιο συνολικό προϋπολογισμό. Συνεπώς, με χαμηλότερους μισθούς προσελκύεις χαμηλότερης ποιότητας καθηγητές και επιτυγχάνεις έτσι χαμηλότερης ποιότητας διδακτικό αποτέλεσμα.

Επιπλέον, η McKinsey υποστηρίζει ότι τα καλά εκπαιδευτικά συστήματα προσελκύουν τους καλύτερους μαθητές και καθηγητές. Στη Φινλανδία όλοι οι νέοι δάσκαλοι πρέπει να κατέχουν μεταπτυχιακό. Στη Νότια Κορέα επιλέγουν τους δασκάλους του δημοτικού από το top 5% των αποφοίτων των πανεπιστημίων.

Η δημιουργία λοιπόν ενός ανταγωνιστικού εκπαιδευτικού συστήματος -στοιχείου καθοριστικού για τη δημιουργία μιας οικονομικής μητρόπολης- δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά θέμα αξιοποίησης των υπάρχοντων διαθέσιμων πόρων και φυσικά κυρίως θέμα ποιότητας. Το κατάλληλο εκπαιδευτικό σύστημα παράγει εκείνα τα στελέχη που μπορούν να αποτελέσουν την κρίσιμη μάζα για τη δημιουργία μιας ισχυρής οικονομίας, ώστε να αναπτυχθεί στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και στο πνεύμα της Στρατηγικής της Λισσαβόνας, η οποία στοχεύει στη μετατροπή της Ευρώπης και των κρατών-μελών της σε «καλύτερα μέρη για να ζεις, να εργάζεσαι και να επενδύεις».

Η ελληνική πρόκληση
Ωστόσο, η χώρα μας έχει να ξεπεράσει ένα ακόμη μεγαλύτερο εμπόδιο: Να μπορέσει να κρατήσει εντός συνόρων τους επιστήμονες που φεύγουν για σπουδές και εργασία στο εξωτερικό. Αλλωστε, κάποιοι στην Ελλάδα ακόμη προτιμούν να στέλνουν οι Ελληνες τα παιδιά τους σε ιδιωτικά πανεπιστήμια της Ουγγαρίας ή της Τσεχίας, παρά να επιτρέψουν την ίδρυση εδώ παρόμοιων σχολών.

Συνεπώς, το να σταματήσει η «διαρροή εγκεφάλων» στο εξωτερικό ή αλλιώς αυτό που ονομάζουν “brain-drain”, θα μπορούσε να αποτελέσει ύψιστο εθνικό στόχο. Στόχο, όμως, βασισμένο σε στοιχεία εξωστρέφειας. Δεν πρέπει να επιδιώξουμε δηλαδή το να μείνουν εντός χώρας μόνο οι Ελληνες επιστήμονες, αλλά να προσελκύσουμε και επιστήμονες άλλων εθνικοτήτων που θα ήθελαν να εργαστούν στην Ελλάδα. Αυτό, ωστόσο, προϋποθέτει τη στοιχειώδη ευελιξία στη λειτουργία των πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων, αλλά και την ανοιχτή σχέση μεταξύ πανεπιστημίων, ερευνητικών κέντρων, επιχειρήσεων και κοινωνίας. Προς αυτή την κατεύθυνση η χώρα μας έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει. Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται αποκλειστικά το κράτος.

1. Thinking big, Midsize companies and the challenges of growth, A report from the Economist Intelligence Unit
2. How to be top, Oct 18th 2007, The Economist