The 2009 TIME 100

Η άλλη Ελλάδα....

Nicholas Christakis

By Dan Ariely

Social scientists used to have a straightforward, if tongue-in-cheek, answer to the question of how to become happy: Surround yourself with people who are uglier, poorer and shorter than you are — and who are unhappily married and have annoying kids. You will compare yourself with these people, and the contrast will cheer you up.

Nicholas Christakis, 47, a physician and sociologist at Harvard University, challenges this idea. Using data from a study that tracked about 5,000 people over 20 years, he suggests that happiness, like the flu, can spread from person to person. When people who are close to us, both in terms of social ties (friends or relatives) and physical proximity, become happier, we do too. For example, when a person who lives within a mile of a good friend becomes happier, the probability that this person's good friend will also become happier increases 15%. More surprising is that the effect can transcend direct links and reach a third degree of separation: when a friend of a friend becomes happier, we become happier, even when we don't know that third person directly.

This means that surrounding ourselves with happier people will make us happier, make the people close to us happier — and make the people close to them happier. But social networks don't transmit only the good things in life.

Christakis found that smoking and obesity can be socially infectious too. If his thesis proves out, then the saying that you can judge a person by his or her friends might carry more weight than we thought.

Ariely is the James B. Duke professor of behavioral science at Duke University and the author of the best seller Predictably Irrational

Fast Fact: Smokers have been pushed from the center of their social webs, Christakis found

Τι μέλλον έχει η ανάπτυξη;

Spence Michael

Επίτιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Stanford, κάτοχος του Νόμπελ Οικονομίας 2001 και Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικής Μεγέθυνσης και Ανάπτυξης


Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, την ώρα που η παγκόσμια οικονομία φαίνεται να ξεπερνά την πιο δύσκολη δοκιμασία της εδώ και ένα σχεδόν αιώνα; Μια σύντομη απάντηση είναι «μια νέα ομαλότητα» με κύρια χαρακτηριστικά τη βραδύτερη ανάπτυξη, ένα απαλλαγμένο από κινδύνους και περισσότερο σταθερό χρηματοοικονομικό σύστημα, καθώς και πρόσθετες προκλήσεις (ενέργεια, κλίμα και δημογραφική ανισότητα, για να αναφέρουμε μερικές), με διαφορετικούς χρονικούς ορίζοντες υλοποίησης, οι οποίοι θα δοκιμάσουν τη συλλογική ικανότητα μας να βελτιώσουμε τη διαχείριση και την εποπτεία της παγκόσμιας οικονομίας. Βραδύτερη ανάπτυξη είναι η καλύτερη πρόβλεψη σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Φαίνεται πολύ πιθανή, δίχως όμως να μπορεί κάποιος να είναι βέβαιος για αυτό. Η χρηματοοικονομική κρίση, που έλαβε γρήγορα παγκόσμιες διαστάσεις, προήλθε όχι τόσο από την αδυναμία αντίδρασης στην αυξανόμενη αστάθεια, στον κίνδυνο και στις οικονομικές ανισότητες, όσο από τη γενικευμένη προ της κρίσης αδυναμία πρόγνωσης του αυξανόμενου συστηματικού κινδύνου. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά θα καθορίσουν τις απαντήσεις και τα αποτελέσματα τα επόμενα χρόνια. Υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενες δυνάμεις. Οι χώρες με υψηλό ρυθμό ανάπτυξης (Κίνα και Ινδία) είναι μεγάλες και γίνονται μεγαλύτερες συγκρινόμενες με τις υπόλοιπες. Αυτό και μόνο θα ενισχύσει την παγκόσμια ανάπτυξη σε σύγκριση με τον κόσμο όπου οι βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες και ειδικότερα οι ΗΠΑ ήταν οι ατμομηχανές της ανάπτυξης. Η πρόσφατη κρίση χαρακτηρίστηκε «ύφεση των ισολογισμών» με παγκόσμιες συνέπειες και τρομακτικές καταστροφικές διαστάσεις, επειδή είχε τις «ρίζες» της στους ισολογισμούς του τομέα χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και στέγης. Η ακραία καταστροφή των ισολογισμών ήταν αυτό που την έκανε μοναδική. Στο μέλλον, οι κεντρικές τράπεζες και οι ρυθμιστικές αρχές δεν θα μπορούν να επικεντρώνονται μόνο σε (αγαθά και υπηρεσίες) πληθωρισμό, ανάπτυξη και απασχόληση αφήνοντας ακάλυπτη την περιοχή των ισολογισμών. Σε κάποιο σημείο του συστήματος, θα πρέπει να προσδιορίζεται και να λαμβάνεται ιδιαίτερα σοβαρά η ευθύνη για τη σταθερότητα και τη διατήρηση της αξίας ενεργητικού, μόχλευσης και ισολογισμών. >>

Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης από την «άλλη Ελλάδα»

Από την Καθημερινή

Του Hλια Mαγκλινη

«Καλωσόρισες. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε γνωρίζω. Γιατί έχω μια αισιοδοξία γι’ αυτόν τον τόπο, για την Ελλάδα. Λέω “η άλλη Ελλάδα είναι πολύ δυνατή”». Με αυτά τα λόγια υποδέχτηκε χθες, στο προεδρικό μέγαρο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας τον 28χρονο καθηγητή πληροφορικής του ΜΙΤ Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, ο οποίος συνοδευόταν από τον καθηγητή του στο Μπέρκλεϊ Χρήστο Παπαδημητρίου.

Η διδακτορική διατριβή του Δασκαλάκη απέσπασε το πρώτο βραβείο από την διεθνή Ενωση Επιστημόνων Πληροφορικής. Ο 28χρονος επιστήμονας στη διατριβή του έλυσε τον γρίφο του νομπελίστα μαθηματικού Τζον Νας, στο πεδίο της θεωρίας παιγνίων. Δεν είναι τυχαίο: ο Δασκαλάκης αποφοίτησε με άριστα από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή με τον Χρ. Παπαδημητρίου και τώρα στο ΜΙΤ. >>

Απολογισμός εγκαινίων Νέου Μουσείου Ακρόπολης

Δελτίο Τύπου Υπουργού Πολιτισμού.

" Φίλες και Φίλοι,
Κυρίες και κύριοι,

Ακριβώς έναν μήνα πριν από τα επίσημα εγκαίνια στις 20 Μαΐου, σας είχα καλέσει για να σας ενημερώσω για τη φιλοσοφία μας ενόψει της λειτουργίας του νέου Μουσείου της Ακρόπολης.

Και είχα από τότε δηλώσει, ότι τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης δεν τα αντιλαμβάνομαι ως εγκαίνια πυροτεχνημάτων ούτε ως μια εκδήλωση εφήμερη. Γιατί το νέο Μουσείο της Ακρόπολης εκπροσωπεί την πεμπτουσία του κλασικού μας πολιτισμού και επομένως το ύφος των εγκαινίων θα έπρεπε να προκύπτει από τα ίδια τα εκθέματά του.

Αυτόν τον στόχο τον πετύχαμε. Χιλιάδες δημοσιεύματα, ρεπορτάζ και αναφορές στα ηλεκτρονικά ξένα Μέσα, απευθείας μετάδοση της τελετής εγκαινίων σε ολόκληρο τον κόσμο (μέσω του Euronews), εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες του διαδικτύου απόλαυσαν την Ελλάδα, τον πολιτισμό της και το νέο μας μουσείο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Γίναμε πρωτοσέλιδο επαίνων για τη λιτή, αλλά ταυτόχρονα συμβολική και εντυπωσιακή τελετή των εγκαινίων αλλά και πρωτοσέλιδο για το αίτημα κάθε Έλληνα για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, που πλέον μετεξελίσσεται σε παγκόσμια πίεση προς το Βρετανικό Μουσείο και τη Βρετανική Κυβέρνηση.



Ενδεικτικά αναφέρω:

-(δημοσκόπηση guardian 95% υπέρ επιστροφής)
– απόφαση 122 Αμερικανικού Κογκρέσου για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα (Βουλευτές Donald Payne – Gus Bilirakis)
-άρθρο Σέρβου ΥΠΠΟ, Νεμπόισα Μπράντιτς, «με τίτλο όταν οι Θεοί βάδιζαν στη γη» όπου μεταξύ άλλων αναφέρει ότι στο νέο μουσείο εκπληρώθηκαν οι προϋποθέσεις για την επανένωση του διασκορπισμένου και διαιρεμένου πολιτιστικού θησαυρού σε έναν ενιαίο και μοναδικό χώρο.
– Οι Αυστραλοί πρώην πρωθυπουργοί Gough Whitlam και Malcolm Fraser, στο πλαίσιο της οργάνωσης «Αυστραλοί υπέρ της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα» όπου δηλώνουν ότι το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης δίνει στο Βρετανικό Μουσείο την ευκαιρία να διορθώσει ένα από τα μεγάλα σφάλματα της Ιστορίας.
Επίσης ο Αυστραλός αρχηγός των Πρασίνων Bob Brown μαζί με τον αρχηγό του Εθνικού Κόμματος γερουσιαστής Barnabi εισηγήθηκαν στον Πρωθυπουργό της Αυστραλίας να πιέσει τη βρετανική κυβέρνηση να επιστρέψει τα γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Εισήγηση που υπερψηφίστηκε.
– κυβέρνηση Σκωτίας (τόπος καταγωγής Έλγιν) Mike Russell, Υπουργός Πολιτισμού της Κυβέρνησης του SNP, του μεγαλύτερου κόμματος της Σκωτίας, όπου δηλώνει ότι είναι προ πολλού θιασώτης της επιστροφής των Γλυπτών στην Ελλάδα
-αλλά κυρίως επισκέπτες του Μουσείου ....."

Eight Reasons: Why the Parthenon Sculptures must be returned to Greece

http://www.americanchronicle.com/articles/view/92096