Κρίση; Να μια ευκαιρία!

Άρθρο στο περιοδικό «The Economist» των ειδικών εκδόσεων της εφημερίδας «Η Καθημερινή», στις 26/2/2009

Η διεθνής οικονομική συγκυρία είναι χωρίς αμφιβολία ανησυχητική και εν πολλοίς πρωτόγνωρη. Η χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε από τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ «χτύπησε», απρόσμενα, μεγαθήρια του τραπεζικού συστήματος, κλόνισε την εμπιστοσύνη καταθετών και επενδυτών και προξένησε διεθνώς πανικό και ανασφάλεια για το ποιος θα είναι το επόμενο θύμα. Η μετεξέλιξή της, πλέον, σε κρίση της πραγματικής οικονομίας αποτελεί εδώ και καιρό ένα διεθνές πρόβλημα. Ένα πρόβλημα το οποίο απαιτεί διεθνή αντιμετώπιση και το οποίο κάθε χώρα βιώνει έως σήμερα με διαφορετική ένταση.

Και στην τρέχουσα φάση, όπως συμβαίνει σε κάθε κρίση, εμφανίζονται τουλάχιστον δύο είδη αντιδράσεων. Η μία αντίδραση την αντιμετωπίζει ως μια μεγάλη απειλή και η άλλη ως μια ευκαιρία. Μοιάζουν τα δύο είδη αντιδράσεων με τη στάση αυτών που βλέπουν ένα ποτήρι μισοάδειο και αυτών που το βλέπουν μισογεμάτο. Ίσως γι’ αυτό οι Κινέζοι, θέλοντας να δείξουν το διττό της χαρακτήρα, χρησιμοποιούν για τη λέξη κρίση ένα ιδεόγραμμα που αποτελείται από δύο συνθετικά. Το ένα απεικονίζουν τον «κίνδυνο» και το άλλο την «ευκαιρία».

Έτσι και την τρέχουσα οικονομική κρίση υπάρχουν κάποιοι που την βλέπουν ως έναν τεράστιο κίνδυνο για την προσωπική τους περιουσία και τις επενδύσεις τους, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που ψάχνουν για τις νέες ευκαιρίες που δημιουργούνται.

Κατ’ αναλογία το ίδιο ισχύει και για τις εθνικές οικονομίες. Μέσα σε αυτό το πολύ δύσκολο περιβάλλον κάποιες οικονομίες αντέχουν περισσότερο από κάποιες άλλες. Μπορεί να φαντάζει πολυτέλεια, όμως κάποιες οικονομίες ψάχνουν ακόμη και για νέες ευκαιρίες, ενώ άλλες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Η οικονομία της Ισλανδίας, για παράδειγμα, κατέρρευσε, παρ’ ότι στην πρόσφατη Έκθεση Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ κατείχε την 20η θέση μεταξύ 134 οικονομιών. Σοβαρά προβλήματα φαίνεται να αντιμετωπίζει και η οικονομία της Ουγγαρίας (στην 62η θέση στη σχετική έκθεση). Θυμίζουμε ότι η χώρα μας σε αυτή την Έκθεση κατέχει την 67η θέση.

Το γεγονός είναι ότι η τρέχουσα κρίση μεταβάλλει τα οικονομικά δεδομένα, αλλά και τα κριτήρια αξιολόγησης της οικονομικής σταθερότητας και της ανταγωνιστικότητας μιας οικονομίας. Ίσως αυτό να συμβαίνει προσωρινά, όμως σίγουρα συμβαίνει. Σε αυτή τη δύσκολη, λοιπόν, συγκυρία η ελληνική οικονομία, συγκρινόμενη με άλλες οικονομίες της ίδιας δυναμικότητας, έχει δείξει ισχυρά στοιχεία αντοχής. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κλάδοι της οικονομίας που πλήττονται σοβαρά, ή ότι δεν υπάρχουν άλλοι κλάδοι, οι οποίοι θα πληγούν μέχρι το τέλος της κρίσης.

Ωστόσο δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα βρίσκεται σε πορεία δημοσιονομικής εξυγίανσης και ενίσχυσης της αναπτυξιακής της δυναμικής. Ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης είναι 4%, υπερδιπλάσιος σε σχέση με αυτόν στην Ευρωζώνη. Το 2008 ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν στο 3% έναντι 0,9% στην Ευρωζώνη, δηλαδή τρεις φορές μεγαλύτερος. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι οικονομίες της Ιρλανδίας, της Λετονίας και της Εσθονίας βρίσκονται σε ύφεση και η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία καταγράφουν συρρίκνωση της οικονομίας τους με ταυτόχρονη αύξηση της ανεργίας.

Ακόμα και για το 2009, η πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παραμένει θετική για την ανάπτυξη στην Ελλάδα, έστω και με ποσοστό 0,2%. Η Ελλάδα είναι έτσι μία από τις μόλις πέντε χώρες της Ευρωζώνης για τις οποίες ο ρυθμός ανάπτυξης θα έχει θετικό πρόσημο.

Σίγουρα οι διεθνείς προοπτικές για το 2009 δεν είναι αισιόδοξες, ωστόσο δεδομένων των συνθηκών κρίνεται και η σχετική αντίσταση κάθε οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο η ελληνική οικονομία αντιστέκεται ισχυρά απέναντι στην τρέχουσα κρίση και είναι μέσα σε αυτές που προβλέπεται ότι θα αναπτυχθούν το τρέχον έτος. Αυτό είναι σαφέστατα ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας.

Εν μέσω διεθνούς οικονομικής θυέλλης, λοιπόν, η Ελλάδα έχει να επιδείξει, παρά τις δεδομένες αδυναμίες, ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα: επενδυτική ασφάλεια σε σχέση με χώρες της γειτονιάς μας (Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Τουρκία) και τουλάχιστον οριακή ανάπτυξη, σε μία περίοδο κατά την οποία σχεδόν όλες οι χώρες της ΕΕ θα βρίσκονται σε ύφεση. Η τρέχουσα λοιπόν συγκυρία είναι μία ευκαιρία που θα επιτρέψει στην Ελλάδα, αλλά και όσες οικονομίες αντέξουν, να τοποθετηθούν μετά την οικονομική κρίση σε καλύτερη θέση, περισσότερο ανταγωνιστική, από αυτή που ήταν πριν από την κρίση. Καλύτερη θέση σε σχέση με τις οικονομίες που δεν θα βγουν αλώβητες από την κρίση. Άλλωστε όπως σημειώνει σε πρόσφατο άρθρο του ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Harvard, Michael Porter, ειδικός σε θέματα ανταγωνιστικότητας: «η εμπειρία μάς διδάσκει ότι σε περιόδους κρίσης, για να αντιμετωπίσουμε το άμεσο πρόβλημα θα πρέπει να υποστηρίξουμε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική».

Θα βοηθούσε λοιπόν όλοι να αντιμετωπίσουμε τα όποια προβλήματα στη σωστή τους διάσταση, χωρίς υπερβολές και να βρεθούμε μεταξύ αυτών που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και την κρίση ως ευκαιρία. Άλλωστε η οικονομία είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα ψυχολογίας και ας μην ξεχνάμε ότι ο κανόνας της σύγκρισης είναι ισχυρότατος σε κάθε διαδικασία αξιολόγησης.

Ντέρμπιν: Πρόθυμες οι ΗΠΑ να βοηθήσουν για λύση στο Κυπριακό

NAFTEMPORIKI.GR

Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας ενημέρωσε σήμερα τον Αμερικανό γερουσιαστή του Ιλλινόι Ρίτσαρντ Ντέρμπιν και τον πολιτειακό υπουργό Οικονομικών της ίδιας πολιτείας Αλέξη Γιαννούλια, για τις απευθείας διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό.

Οι δύο Αμερικανοί επίσημοι εκτελούν επίσκεψη στην Κύπρο, στο πλαίσιο ενημερωτικής περιοδείας τους στη Λευκωσία, την Αθήνα και την Άγκυρα.

Ο κ. Ντέρμπιν δήλωσε μετά τη συνάντηση με τον κ. Χριστόφια ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πρόθυμες να βοηθήσουν στις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης και ότι εναπόκειται στις δύο πλευρές να αποφασίσουν ποια θα είναι αυτή η βοήθεια και να τη ζητήσουν.

Ερωτηθείς ποια είναι η φύση της προσφοράς των Ηνωμένων Πολιτειών στις προσπάθειες επίλυσης, ο κ. Ντέρμπιν είπε ότι αυτό θα το αποφασίσει ο κυπριακός λαός και ότι έχει προσφερθεί στον πρόεδρο Χριστόφια η όποια βοήθεια την οποίαν μπορεί να χρειάζεται.

Το ίδιο είπε, κάναμε χθες και με τον κύριο Ταλάτ.

Ο Αμερικανός γερουσιαστής είπε ακόμη ότι αυτή είναι μια ιστορική ευκαιρία την οποία θα μεταφέρει στον Αμερικανό πρόεδρο και την Υπουργό Εξωτερικών, με την υπόδειξη ότι δεν πρέπει να αφεθεί να χαθεί.

Εξ άλλου, χαρακτήρισε θαρραλέα την προσπάθεια των δύο ηγετών, λέγοντας ότι χρειάζεται από αυτούς μεγάλο θάρρος.

Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου δήλωσε ότι με την επίσκεψη του Γερουσιαστή Ρίτσαρντ Ντέρμπιν και των μελών της αντιπροσωπείας που τον συνοδεύουν στην Κύπρο δίδεται μια πολύ καλή ευκαιρία στην Κυβέρνηση να ενημερώσει σημαντικούς παράγοντες της αμερικανικής πολιτικής ζωής για το Κυπριακό, την πορεία των διαπραγματεύσεων και τους στόχους που έχει σε ό,τι αφορά την επίλυση του προβλήματος.

Οι δύο Αμερικανοί αξιωματούχοι επισκέφθηκαν επίσης το οδόφραγμα της Δερύνειας, απ' όπου είδαν την κατεχόμενη Αμμόχωστο και στη συνέχεια ενημερώθηκαν από τον δήμαρχο Αλέξη Γαλανό και τον αντιδήμαρχο Ανδρέα Σιοπαχά για την κατάσταση της φυλακισμένης πόλης τους.

Ο Γερουσιαστής Ντέρμπιν δήλωσε ότι είναι δύσκολο να πιστέψει ότι τόσος πολύς κόσμος εκδιώχθηκε από το σπίτι του και παραμένει εδώ και 35 χρόνια μακριά από αυτή την ωραία περιοχή.

Εξέφρασε την ελπίδα ότι οι απευθείας συνομιλίες για το Κυπριακό θα οδηγήσουν στην ειρήνη και την ενότητα, ώστε κάποια μέρα οι κάτοικοι της Αμμοχώστου να μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

«Κάποια πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν αφού θα έχουμε μια ενωμένη Κύπρο, ώστε οι δύο κοινότητες να μπορέσουν να ζήσουν σε συνθήκες ειρήνης χωρίς στρατεύματα κατοχής», είπε ο κ. Ντέρμπιν.

Εξάλλου, ο κ. Γιαννούλιας τόνισε την ανάγκη εξεύρεσης λύσης του Κυπριακού, σημειώνοντας ότι θα εργασθούν και θα παλέψουν ώστε να δουν τι μπορούν να κάνουν γι’ αυτό.

Απαντώντας σε ερώτηση ο κ. Γιαννούλιας εξέφρασε την ελπίδα ότι με την εκλογή Ομπάμα θα δημιουργηθούν ελπίδες για εξεύρεση λύσης, αν και σημείωσε ότι θα χρειαστεί πολλή δουλειά.

«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι με τον Γερουσιαστή Ντέρμπιν στην Κύπρο και στην Αμμόχωστο», είπε ο κ. Γιαννούλιας.

ΑΠΕ-ΜΠE

Ο Αλέξης Γιαννούλιας, υπ. Οικονομικών του Ιλινόι και φίλος του Αμερικανού προέδρου, έρχεται στην Αθήνα την ερχόμενη Τετάρτη

Από την Καθημερινή της Κυριακής

Κατανόηση Ομπάμα για τα ελληνικά θέματα

Συνέντευξη στον Αθανασιο Ελλις

Ως γερουσιαστές ο πρόεδρος Ομπάμα και ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν έχουν επιδείξει κατανόηση στα ελληνικού ενδιαφέροντος ζητήματα και θα συνεχίσουν να το πράττουν ως κυβέρνηση, τονίζει σε συνέντευξή του στην «Κ» ο Ελληνοαμερικανός υπουργός Οικονομικών της πολιτείας του Ιλινόι και προσωπικός φίλος του νέου Αμερικανού προέδρου, Αλέξης Γιαννούλιας, ο οποίος την ερχόμενη Τετάρτη θα βρεθεί στην Αθήνα συνοδεύοντας τον δεύτερο στην ηγεσία της Γερουσίας, Ντικ Ντέρμπιν, σε περιοδεία που πραγματοποιεί στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία. Η επίσκεψη γίνεται με πρωτοβουλία του κ. Ντέρμπιν, που είναι γερουσιαστής του Ιλινόι, όχι σε συνεργασία με την κυβέρνηση Ομπάμα, και όπως είθισται σε τέτοιου είδους επισκέψεις, αποσκοπεί στην ενημέρωση του Αμερικανού νομοθέτη και των συνεργατών του για τις εξελίξεις στην περιοχή.

Ο κ. Γιαννούλιας σημειώνει ότι η κυβέρνηση Ομπάμα θα ζητήσει από όλους τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ μεγαλύτερη συμμετοχή στις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν οι οποίες, σε αντίθεση με τον αμφιλεγόμενο πόλεμο του Ιράκ, διεξάγονται στο πλαίσιο πολυμερούς συνεργασίας και έχουν στόχο τον σημαντικότερο πυρήνα της διεθνούς τρομοκρατίας.

Τέλος, ο 32χρονος πολιτικός επιβεβαιώνει τη διαφαινόμενη πρόθεσή του να θέσει υποψηφιότητα για τη Γερουσία, τον Νοέμβριο του 2010, για τη θέση που μέχρι πριν από μερικούς μήνες κατείχε ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα και στην οποία έως τότε διορίστηκε ο Αφροαμερικανός Ρόναλντ Μπέρις. Ηδη επιφανή στελέχη της ομογένειας τον παροτρύνουν και θα τον στηρίξουν, καθώς στο πρόσωπό του βλέπουν τον επόμενο Πολ Σαρμπάνη ή Μάικ Δουκάκη. Η σχέση του με την Ελλάδα είναι πολύ στενή. Οι γονείς του γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα Καλάβρυτα και τα Σφακιά της Κρήτης, ενώ και ο ίδιος έζησε για ένα χρόνο στην Ελλάδα (’98–’99), όπου έπαιξε μπάσκετ στον Πανιώνιο, και μιλάει πολύ καλά ελληνικά.

— Ποιος είναι ο σκοπός της επίσκεψής σας στη Λευκωσία, την Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη;

— Συνοδεύω τον υπαρχηγό της Γερουσίας, Ντικ Ντέρμπιν και πρώτο γερουσιαστή της Πολιτείας μου, ο οποίος συμμετέχει σε επίσκεψη νομοθετών στην περιοχή. Είναι μια ευκαιρία για τον γερουσιαστή, ο οποίος είναι ένα από τα σημαντικότερα μέλη του Κογκρέσου, αλλά και υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων, να ενημερωθεί για την κατάσταση στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία, και να έρθει σε επαφή με τρεις συμμάχους.

— Πώς γνωρίσατε τον πρόεδρο Ομπάμα;

— Γνωριστήκαμε παίζοντας μπάσκετ και γίναμε φίλοι. Εργάσθηκα στην προεκλογική του εκστρατεία το 2004, όταν διεκδικούσε την εκλογή του στη Γερουσία, και από τότε συνεργαζόμαστε και στην πολιτική.

— Ποια είναι σήμερα η σχέση σας με τον πρόεδρο; Διατηρείται η φιλία σας;

— Ο πρόεδρος Ομπάμα είναι ένας στενός φίλος. Τον νιώθω σαν οικογένεια. Είναι ο πολιτικός μου μέντορας, ο άνθρωπος που με ενέπνευσε να αφιερώσω την καριέρα μου στην ενασχόληση και την προσφορά στα κοινά.

Η οικονομία

— Ποιες είναι οι προτεραιότητές του στο εσωτερικό;

— Αυτή τη στιγμή η κορυφαία προτεραιότητα όλων των πολιτικών ηγετών της χώρας είναι η οικονομία. Η οικονομία είναι η μεγάλη ομπρέλα που καλύπτει τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την ανοικοδόμηση των υποδομών, τη μεταρρύθμιση της ιατρικής περίθαλψης, και τη βελτίωση της παιδείας.

— Μπορεί να αλλάξει την εικόνα των ΗΠΑ στον κόσμο;

— Οπωσδήποτε μπορεί να αλλάξει την εικόνα της Αμερικής, και σε μεγάλο βαθμό την έχει ήδη αλλάξει.

— Ποιες είναι οι προτεραιότητές του στην εξωτερική πολιτική και στο πλαίσιο της μεταστροφής προς το Αφγανιστάν θα ζητήσει από την Ελλάδα να συμβάλει περισσότερο;

— Γενικά, η προτεραιότητά του είναι η αλλαγή κατεύθυνσης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει συνεργασία με τους συμμάχους, να μην δημιουργείται μια άτοπη επιλογή ανάμεσα στις αρχές της Αμερικής και την ασφάλειά της, και χρήση όλων των εργαλείων που διαθέτουμε, συμπεριλαμβανομένης της επικοινωνίας με τους εχθρούς μας και της ανάπτυξης των δυνάμεών μας εκεί που χρειάζονται περισσότερο. Με δεδομένο τον διορισμό δύο κορυφαίων ειδικών απεσταλμένων, του πρώην γερουσιαστή Μίτσελ και του πρέσβη Χόλμπρουκ, αναμένουμε να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, μέχρι το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Σε ό,τι αφορά επιπλέον συμμαχικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν, πιστεύω ότι ο πρόεδρος είναι πρόθυμος να στείλει περισσότερες αμερικανικές δυνάμεις και θα αναζητήσει σημαντική βοήθεια από τους νατοϊκούς συμμάχους για τη σταθεροποίηση αυτού που θεωρεί ως την πρώτη γραμμή στη μάχη κατά της τρομοκρατίας.

— Με δεδομένη την «έχθρα» στις προκριματικές, πόσο αρμονικά θα συνεργασθεί ο πρόεδρος Ομπάμα με την υπουργό Εξωτερικών Κλίντον;

— Πιστεύω ότι όποια αιωρούμενη «έχθρα» βρίσκεται περισσότερο στη φαντασία κάποιων παρά στην πραγματικότητα. Στις γενικές εκλογές η υπουργός Εξωτερικών Κλίντον εργάσθηκε σκληρά για την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα, ενώ έχει σημασία ότι την επέλεξε ελεύθερα με δική του πρωτοβουλία. Τώρα η κ. Κλίντον προβάλλει τις προτεραιότητες και τη γενική κατεύθυνση της εξωτερικής του πολιτικής.

— Διατελέσατε συμπρόεδρος, μαζί με την Ελένη Τσακοπούλου, των Ελληνοαμερικανών για τον Ομπάμα. Πώς τον βλέπει η Ομογένεια; Τον ψήφισε, και τι αναμένει από αυτόν;

— Οι Ελληνοαμερικανοί βλέπουν τον Ομπάμα όπως και οι περισσότεροι Αμερικανοί, με ελπίδα. Οι ομογενείς που τον ψήφισαν το έπραξαν για πολλούς λόγους, αλλά σαφώς όλοι ήθελαν να αλλάξουν πολλές πτυχές της προεδρίας Μπους, είτε στην οικονομία είτε στα ελληνικά θέματα.

Πατριαρχείο

— Μπορούν η Ελλάδα και η Ομογένεια να υπολογίζουν στην κατανόηση και υποστήριξή του στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων και θα χρησιμοποιήσει την επιρροή του στην Τουρκία για να σταματήσει αυτή την επιθετική της συμπεριφορά στο Αιγαίο, να συμβάλει σε μια δίκαια λύση στην Κύπρο, και να σεβασθεί τα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

— Ο πρόεδρος Ομπάμα, τόσο ως γερουσιαστής όσο και ως υποψήφιος πρόεδρος, αλλά και ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν, έχουν επιδείξει κατανόηση σε όλα αυτά τα ζητήματα. Εχουν υποστηρίξει μια κοινά αποδεκτή ονομασία για την ΠΓΔΜ, τον σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας του Πατριαρχείου, και τον σεβασμό των κανόνων δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο. Οι παλαιότερες θέσεις τους αντικατοπτρίζουν τη σημερινή κατεύθυνση της εξωτερικής τους πολιτικής στο πλαίσιο της οποίας τα συμφέροντα και η ασφάλεια της Αμερικής πρέπει να είναι συνεπή με τις αρχές της.

«Σκέφτομαι να είμαι υποψήφιος για τη Γερουσία το 2010»

— Πολλοί Ελληνοαμερικανοί αναπολούν τον Πολ Σαρμπάνη και σας θεωρούν το «ανερχόμενο αστέρι» της Ομογένειας. Θα διεκδικήσετε την εκλογή σας στη Γερουσία το 2010;

— Εξετάζω σοβαρά την κατάθεση υποψηφιότητας για τη Γερουσία το 2010. Πολλοί άνθρωποι επιρροής, τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνία γενικότερα, με ενθαρρύνουν να το κάνω. Η Πολιτεία μου και η χώρα μας αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις και για να επιφέρουμε τις αναγκαίες αλλαγές χρειαζόμαστε μια νέα γενιά ηγετών. Εάν η Γερουσία μού προσφέρει την ευκαιρία να οικοδομήσω πάνω σε ό,τι έχω πετύχει ως υπουργός Οικονομικών, και να υπηρετήσω το Ιλινόι και την Αμερική, οφείλω να εξετάσω αυτή την προοπτική.

— Πόση επιρροή διαθέτει σήμερα η ελληνοαμερικανική κοινότητα στο πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ;

— Σε πολλές περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου εκλογής, η Ομογένεια επηρέασε σημαντικά. Μπορώ, όμως, να σας πω ότι μόλις έχει αρχίσει να αξιοποιεί τις πολιτικές της δυνατότητες.

— Πώς ήταν η εμπειρία της διαμονής στην Ελλάδα;

— Εζησα στην Ελλάδα για περισσότερο από ένα χρόνο, και θυμάμαι την περίοδο εκείνη ως μια από τις πιο όμορφες της ζωής μου. Απόλαυσα κάθε στιγμή και αισθάνθηκα ότι ήταν πολύ σημαντικό για μένα να καταφέρω να ζήσω στη χώρα όπου μεγάλωσαν οι γονείς μου.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: Συνέντευξη. Όαση λόγου και αύξησης της κοινωνικής εξτροπίας

Από το "Βήμα της Κυριακής":


" - Την παγκοσμιοποίηση δεν τη φοβάστε; Δεν ανησυχείτε μήπως μας κάνει κιμά και φτιάξει με αυτόν κεφτέδες και σουτζούκια,όπως έλεγε ο προκάτοχός σας;

«Δεν είμαστε οι πρώτοι που ζούμε σε αυτή τη γη. Τα προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Ο τρόπος αντιμετωπίσεώς τους είναι που διαφέρει. Πολλά από αυτά που περιγράφουμε σήμερα με τον όρο “παγκοσμιοποίηση” έχουν ξαναγίνει στην Ιστορία. Παγκοσμιοποίηση το λέμε σήμερα, κάποτε το έλεγαν Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ακόμα θα έλεγα και οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δεν πιστεύω να νομίζετε κι εσείς ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε ως την Ινδία απλώς για να φέρει μόνο τον πολιτισμό! Εγώ θα έλεγα ότι ήταν και ο ενθουσιασμός, η περιέργεια και οι συγκυρίες της εποχής που έκαναν τον Αλέξανδρο να προχωρήσει μέσα στην Ασία. Ετσι εξαπλώθηκε ο ελληνισμός, πού τι ήταν τότε; Το ρεύμα των ανθρώπων της εποχής. Ηταν μιας μορφής παγκοσμιοποίηση, χωρίς την οποία δεν θα προχωρούσε η εξάπλωση του χριστιανισμού. Επομένως η παγκοσμιοποίηση δεν είναι καινούργιο φαινόμενο που πρέπει να μας πανικοβάλλει. Η ζημιά είναι μέσα μας. Στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες που κουβαλάμε μέσα μας. Εκεί είναι το πρόβλημα».

- Μακαριότατε, δεν είναι επικίνδυνο η θρησκευτική πίστη να θεωρείται κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας; Το λέω διότι το θρησκευτικό δόγμα είναι σταθερό και αμετάβλητο,ενώ ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Πώς λοιπόν μια ταυτότητα αγκιστρωμένη στο παρελθόν μπορεί να εκφράσει τις προσδοκίες ενός λαού για το μέλλον;

«Ο πρώτος πυρήνας που επιστρατεύεται στη δημιουργία της εθνικής ταυτότητας είναι ο θρησκευτικός, ο αρχαίος βωμός, το ιερόν. Και αναφέρομαι γενικότερα στη δημιουργία των εθνών, όχι μόνον στη δική μας περίπτωση. Ιστορικά, πρώτα δημιουργείται αυτός ο πυρήνας και γύρω του συμπλέκονται τα υπόλοιπα στοιχεία της ταυτότητας. Αυτό ζήσαμε και εμείς τον 18ο αιώνα και έτσι φθάσαμε στην Επανάσταση. Επ΄ αυτού, λοιπόν, η Εκκλησία πολλά προσέφερε και έχει την υποχρέωση να το παρακολουθεί αυτό, κυρίως τον ιστό του, για να μη διαλυθεί. Αλλά, σε όλα τα πράγματα υπάρχει το μέτρο. Ερχεται η συντεταγμένη πολιτεία και το κρίσιμο ζήτημα για την ελλαδική πραγματικότητα είναι πώς θα συνεργαστούν αυτοί οι δύο φορείς. Διότι η Ιστορία συνεχίζεται, πολλά πράγματα ξεχνιούνται και εμείς εξακολουθούμε να λέμε: “Ξέρετε, αν δεν ήμασταν εμείς, σήμερα θα μιλούσατε τούρκικα κ.λπ.”. Ναι, αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από τις ευθύνες τις σύγχρονες! Δεν μπορούμε πια να επικαλούμεθα συνεχώς τους αρχαίους ημών προγόνους, τον Περικλή και τον Παρθενώνα. Τι θα γίνει, αυτό θα μας θρέφει συνέχεια; Αν δεν έχουμε κάτι καινούργιο να προσθέσουμε σε αυτό που βρήκαμε, τότε θα συρρικνωθεί η παράδοση. Ούτε όμως μπορούμε εύκολα να αφαιρέσουμε ένα σκαλοπάτι από την κλίμακα. Επομένως, μέσα σε αυτόν τον χώρο, η Εκκλησία είναι ένα κομμάτι της εθνικής ταυτότητας, που πρέπει να υπάρχει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε με τη φλόγα να καίει φουντωμένη και κάθε φορά να σπεύδουμε να είμαστε οι πρώτοι! Ούτε πάλι μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι. Χρειάζεται το μέτρο και η διάκριση».

Obama inauguration day

Πράγματι εντυπωσιακή φωτογραφία.

400 πόλεις θέλουν να ξεπεράσουν τον ενεργειακό στόχο της ΕΕ

Περισσότερες από 350 πόλεις ανά την Ευρώπη δεσμεύθηκαν, υπογράφοντας το «Σύμφωνο των Δημάρχων», να επιτύχουν αποτελέσματα πέραν του στόχου της ΕΕ στον ενεργειακό τομέα για περικοπή των εκπομπών CO2 κατά 20% μέχρι το 2020.

Παντού υπάρχει.....ένας Έλληνας

Από την Καθημερινή

Χ. Μαρκόπουλος: ο «αδιάφθορος» Eλληνας που ξεσκέπασε τον Μέιντοφ

Ο μοιραιος εθελοντής ενσαρκώνεται στο πρόσωπο ενός πεισματάρη «λογιστή», που κλήθηκε να αποκρυπτογραφήσει την απάτη

Του Ηλια Σιακανταρη

Στο γύρισμα του αιώνα, ο ευφυής Χάρι Μαρκόπουλος πήρε την εντολή από τους προϊσταμένους του στην επενδυτική εταιρεία όπου δούλευε να αποκρυπτογραφήσει την επενδυτική στρατηγική του ανταγωνιστή Μπέρνι Μέιντοφ, του Μίδα της Wall Street. Μια στρατηγική που έδινε στην αποκλειστική του πελατεία εντυπωσιακές αποδόσεις, ακόμα κι όταν όλοι οι δείκτες έπεφταν. Η εντολή έγινε εμμονή – κι αφού απέκλεισε μαθηματικά τα άλλα ενδεχόμενα, συμπέρανε ότι ο Μέιντοφ ήταν απάτη. Και μάλιστα, χονδροειδής.

Η έρευνα του Μαρκόπουλος ήταν η πρώτη επιστημονική απόδειξη της διαφθοράς του αχαλίνωτου καπιταλισμού: επί εννέα χρόνια προσπαθούσε να μοιραστεί τα συμπεράσματά του με εκείνους που ήταν σε θέση να κάνουν κάτι.

Μάταια μέχρι την Τετάρτη, όταν κατέθεσε σε επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων ένα χρονικό - κόλαφο για το άλλοτε μεγαλύτερο ιδιωτικό επενδυτικό όχημα του πλανήτη.

Το κείμενο της κατάθεσής του, αν δεν ανήκε στα πρακτικά κοινοβουλευτικής επιτροπής, θα ήταν πρωτόλειο σενάριο για χολιγουντιανή ταινία τύπου «The Insider», «Syriana» ή «Ζ». Τα αποσπάσματα που «ανέβηκαν» στο youtube έχουν όλα πέντε αστέρια αξιολόγησης.

Είστε ένας σύγχρονος Eλληνας ήρωας, του είπε η Τζάκι Σπιρ, δημοκρατική βουλευτής της Καλιφόρνιας, όταν ολοκλήρωσε – και στην αίθουσα της Επιτροπής μύρισε Οσκαρ…

«Ο κόσμος νομίζει ότι είμαι ήρωας», είπε ο Μαρκόπουλος, «όμως, δεν σταμάτησα εγώ τον Μέιντοφ, μόνος του σταμάτησε τον εαυτό του…».

Για την ακρίβεια, ήταν η κρίση που έβαλε τέλος στη μεγαλύτερη απάτη της ιστορίας και οι μαζικές αιτήσεις απόσυρσης κεφαλαίων της αποκλειστικής του πελατείας, η οποία επένδυε στον πιο ασφαλή –αν και αδιαφανή επενδυτικό οίκο– με κλειστά μάτια…

Τα λεφτά τους, όμως, πήγαιναν σε προηγούμενους επενδυτές με την ταμπέλα «αποδόσεις», χωρίς ποτέ να μπουν στην αγορά…

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές –9 το πρωί της Πέμπτης στην Αθήνα, μεσονύχτι στην Αμερική– εξελίσσεται το επόμενο «μπλοκμπάστερ» του Χόλιγουντ: πρωταγωνιστής, ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να προταθεί άνετα ως «O πιο Μεγάλος Eλληνας», ο άνθρωπος που είδε την απάτη της απληστίας και την αποκαλεί με το όνομά της από το 2000. Ακολούθησαν οκτώ χρόνια δόξας για τα hedge funds… Τα σκουπιδιάρικα καθαρίζουν τους έρημους δρόμους της Ουάσιγκτον, τα καπάκια των υπονόμων καπνίζουν στον παγωμένο αέρα και ο ήρωας προσπαθεί να ηρεμήσει στο ξενοδοχείο του μετά την κατάθεσή του που γέννησε πηχυαίους τίτλους σε όλο τον πλανήτη.

Μπροστά στους αντιπροσώπους, ο Μαρκόπουλος απέδειξε ότι η «θρυλική» Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η τρομερή SEC, ο εφιάλτης της Μάρθας Στούαρντ και της Ζήμενς, δεν είχε καν την επάρκεια ή το ηθικό βάρος να παρακολουθήσει το μεγάλο παιχνίδι που έπαιζαν για χρόνια παράγοντες της Wall Street. Αλλά ακόμα κι όταν της έδωσαν τα στοιχεία στο πιάτο, δεν ήξερε τι να τα κάνει.

Ο Μαρκόπουλος είπε στους έκπληκτους βουλευτές ότι προθυμοποιήθηκε να πάει ο ίδιος «undercover», μυστικός πράκτορας, για να ξεσκεπάσει την υπόθεση από μέσα. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς σταμάτησε να απαντάει στα τηλεφωνήματα και στα emails του. Ακόμα και σήμερα, έχει την αυθάδεια να επιμένει ότι «δεν θα κάνει κανένα σχόλιο…».

Ο άνθρωπος δεν είχε απέναντί του μόνο την Eπιτροπή Kεφαλαιαγοράς, αλλά και τον ίδιο το Μπέρνι Μέιντοφ, τον Λεξ Λούθορ της Νέας Υόρκης. Ο μυστηριώδης, πρώην επικεφαλής του NASDAQ είχε «πιασμένες» όλες τις ελεγκτικές καρέκλες του Μανχάταν – μέσω φίλων, «υπαλλήλων», ακόμα και συγγενών…

Είχε ακόμη απέναντί του το οργανωμένο έγκλημα, που σε υποθέσεις τέτοιου μεγέθους προσαρμόζεται σε δεκανίκι των υπερ-πλουσίων απατεώνων. Ο Μαρκόπολος κατέθεσε ότι αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια ο ίδιος και οι τρεις εθελοντές βοηθοί του ένιωσαν πως η ζωή τους κινδυνεύει…

Τα βάζει ακόμα με τη ναυαρχίδα του οικονομικού ρεπορτάζ, της αμερικανικής δημοσιογραφίας. Κατέθεσε ότι είχε δώσει τα στοιχεία στον δημοσιογράφο της Wall Street Journal, Τζον Γουίλκε, όμως επί τρία χρόνια –και παρά την πρόθεση του συντάκτη– η εφημερίδα πάγωσε την έρευνα για το θέμα και, φυσικά, δεν δημοσίευσε ούτε λέξη…

Δεν είχε τελειώσει, η επόμενη μέρα ήταν επίσης δύσκολη. Ο Μαρκόπουλος υποσχέθηκε ότι θα αποκαλύψει τη δεύτερη απάτη «Πόνζι», της τάξεως δισεκατομμυρίων. Μαζί αποκάλυψε και μια ντουζίνα ευρωπαϊκών funds –πολλά από αυτά αρκετά αδιαφανή– που ήταν ενδιάμεσοι σταθμοί για τα χρήματα εστεμμένων αλλά και νεόπλουτων, Ρώσων μεγιστάνων ή απλώς «πλουσίων με άκρες» οι οποίοι προσελκύστηκαν από την υπόσχεση σταθερών, εντυπωσιακών αποδόσεων για τα κεφάλαιά τους, βρέξει - χιονίσει. Μεταξύ τους και δύο ελληνικά, με έδρα το Κεφαλάρι και το Κολωνάκι...

Η Boston Globe γράφει γι’ αυτόν: «…ελπίζει ότι ο θόρυβος γύρω από το πρόσωπό του θα καταλαγιάσει σύντομα, ώστε να μπορεί να επανέλθει σε χαμηλό προφίλ… Τώρα εργάζεται στην αποκάλυψη περιπτώσεων εταιρικών ατασθαλιών, κάνει λογιστική έρευνα για λογαριασμό δικηγόρων και αυτή είναι μια εργασία, λέει, που γίνεται καλύτερα όταν εξασφαλίζεται κάποιος βαθμός ανωνυμίας…».

Ευσεβείς πόθοι: Η επίτιμη πρόσκληση για το KODAC THEATER του L.A. έχει δρομολογηθεί…

KAL's cartoon

Feb 5th 2009
From The Economist print edition

Αποτελούν λύση οι πρόωρες εκλογές; Γράφει ο Aντώνης Kαρκαγιάννης

Από την Καθημερινή της Κυριακής

Από το εκπληκτικό άρθρο του κου Καρκαγιάννη κρατάμε ένα απόσπασμα που λέει πολλά και αφήνει να εννοηθούν περισσότερα:

" Στη χώρα μας, παρ’ όλο ότι οι τελευταίες εκλογές διενεργήθηκαν μόλις πριν από ενάμιση χρόνο, η κρίση αντιπροσώπευσης με φαινόμενα που θα μπορούσε να είναι και επικίνδυνα για τη Δημοκρατία και τη χώρα είναι έκδηλη. Τον Δεκέμβριο η εξέγερση των νέων μπορεί να ήταν άναρχη, φανέρωνε, ανεξάρτητα από την αφορμή της, δυσαρέσκεια, διαμαρτυρία και αγανάκτηση. Πολλοί έλεγαν: «Μα δεν ξέρουν τι θέλουν και τι ζητούν». Ακριβώς αυτό είναι που την κάνει σοβαρό πολιτικό μήνυμα. Οτι αισθάνονται αγανακτισμένοι χωρίς να ξέρουν τι θέλουν και τι ζητούν.

Τον Ιανουάριο η εξέγερση των αγροτών κατακερμάτισε πραγματικά και συμβολικά την εθνική επικράτεια και μαζί την έννοια του γενικού εθνικού συμφέροντος. Οι αγρότες ήξεραν τι ήθελαν και τι ζητούσαν και έκαναν όλη τη χώρα συνένοχη και συνυπεύθυνη. Με αγανάκτηση ρωτούσαμε όλοι: με ποιο δικαίωμα. Απλώς, δεν είχαμε καταλάβει ότι η κρίση έφτασε τόσο βαθιά ώστε τα δικαιώματα των άλλων να μη λογαριάζονται. Κάθε τάξη και κάθε ομάδα αντιλαμβάνεται μόνο το δικό της δικαίωμα, αδιαφορεί και καταπατάει τα δικαιώματα των άλλων.

Αυτά τα φαινόμενα ανυπακοής στη βάση, μοιραία συνοδεύτηκαν από φαινόμενα πολιτικής αμηχανίας, αστάθειας και αβουλίας. Οχι μόνο της κυβέρνησης αλλά όλου του πολιτικού φάσματος. Με χαρακτηριστικότερο φαινόμενο τη βαθιά σύγχυση ιδεών και πολιτικής στην Αριστερά. Οπου δεν είναι βέβαιο τι επιδιώκουν. Μια κοινωνική ανατροπή σοβιετικού τύπου και ιδεολογίας ή την ικανοποίηση λαϊκών αιτημάτων, στο πλαίσιο μιας «αστικής» Δημοκρατίας; Η σύγχυση αυτή διευρύνει τα περιθώρια ακραίων φαινομένων «επαναστατικής βίας» ή τρομοκρατίας. Να το πούμε καθαρότερα: Η «πρακτική των κινημάτων» αδιακρίτως και χωρίς σαφή και δεδηλωμένο προσανατολισμό, σε συνδυασμό με το ιδεολόγημα της «ανυπακοής», μοιραία καταλήγει στη στρατολόγηση τρομοκρατών."