Σύμφωνα με έρευνα του βρετανικού think-tank Reform το 80% των πόρων -64 δισ. αγγλικές λίρες- που ξοδεύει η Βρετανική Κυβέρνηση σε Δράσεις για την υποστήριξη ατόμων που ψάχνουν για εργασία, δεν έχουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα, γιατί η κατανομή τους δε συνδέεται με κίνητρα για την εύρεση εργασίας από τους ωφελουμένους.
Στην Ελλάδα η ελληνική Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα έχει ανακοινώσει ότι θα εξαιρείται του επιδόματος ανεργίας, όποιος αρνηθεί δύο φορές την προσφορά εργασίας από τον ΟΑΕΔ. Κατί το οποίο φαίνεται ότι θα διαχωρίσει αυτούς που είναι άνεργοι κατ' επάγγελμα, από αυτούς που επιθυμούν να δουλέψουν, αλλά δεν βρίσκουν εργασία.
Για τους κατ' επάγγελμα άνεργους στη Γαλλία, μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο του Thierry F., με τίτλο "Εγώ, ο Τιερί Φ., επαγγελματίας άνεργος". Το βιβλίο αποδεικνύει ότι στη Γαλλία είναι καλύτερο να είσαι άνεργος, παρά να δουλεύεις ως ανειδίκευτος. Αρκεί, βέβαια, να ξέρεις να "εκμεταλλεύεσαι" το κράτος πρόνοιας της συγκεκριμένης χώρας.
Νοεμβρίου 28, 2006
Νοεμβρίου 27, 2006
Μερικά στοιχεία για την καινοτομία και τον "αδυσώπητο πόλεμο της ανταγωνιστικότητας"
Κάποιος έχει πει ότι: «χρειάζονται μόνον 20 χρόνια για έναν ριζοσπάστη να καταλήξει συντηρητικός, αν δεν αλλάξει ούτε μία ιδέα».
Η διαπίστωση αυτή ισχύει πολύ περισσότερο στο χώρο των επιχειρήσεων.
Στην εποχή της διεθνοποίησης των οικονομιών, στην εποχή των ραγδαίων ποσοτικών και ποιοτικών αλλαγών και των έντονων τεχνολογικών εξελίξεων, όποιος δεν αλλάζει, μένει στάσιμος.
Σε αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον, το στοίχημα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας αποτελεί, παγκοσμίως, βασική προτεραιότητα για τα άτομα, τις επιχειρήσεις, τους δημόσιους φορείς και τα κράτη.
Για να παραμείνει μία επιχείρηση ή μία χώρα ανταγωνιστική, απαιτούνται μεταρρυθμίσεις. Απαιτούνται, νέες διαδικασίες, νέες πολιτικές και νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση των παλαιών και των νέων προβλημάτων. Απαιτούνται νέες μέθοδοι και σύγχρονα εργαλεία για την αποτελεσματική διαχείριση της αλλαγής.
Σε αυτό το πλαίσιο το χαμηλό κόστος δεν μπορεί και δεν αποτελεί τη μοναδική κρίσιμη παράμετρο για την ανάπτυξη, ούτε συνιστά χαρακτηριστικό υψηλής ανταγωνιστικότητας. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει ποιες χώρες βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης των δύο πιο σημαντικών διεθνών δεικτών ανταγωνιστικότητας.
Είναι, επίσης, χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα έκθεσης της ανεξάρτητης αμερικανικής ερευνητικής ομάδας Conference Board, σύμφωνα με την οποία το πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους τείνει να εξανεμισθεί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες. Η έκθεση υποστηρίζει ότι το εν λόγω πλεονέκτημα εξασθενεί αν ληφθεί υπόψη η μέση παραγωγή ανά εργαζόμενο.
Όπως τονίζει ο επικεφαλής της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας Bart van Ark, «Το κλειδί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες είναι η προώθηση της παραγωγικότητας μέσω των τεχνολογικών αλλαγών και καινοτομιών».
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κίνα, κατά το 2005, ξεπέρασε για πρώτη φορά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, ενώ στην αντίστοιχη κατάταξη του 1986 δεν ήταν ούτε στις 10 πρώτες χώρες. Επιπλέον είναι εντυπωσιακό ότι ενώ το 1986 ο κατάλογος με τις 10 πρώτες χώρες σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας περιελάμβανε 6 ευρωπαϊκές και μόλις 3 ασιατικές χώρες, ο αντίστοιχος κατάλογος για το 2005, περιλαμβάνει μόλις 2 ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία) και 7 ασιατικές.
Καινοτομία ή θάνατος λοιπόν....
Η διαπίστωση αυτή ισχύει πολύ περισσότερο στο χώρο των επιχειρήσεων.
Στην εποχή της διεθνοποίησης των οικονομιών, στην εποχή των ραγδαίων ποσοτικών και ποιοτικών αλλαγών και των έντονων τεχνολογικών εξελίξεων, όποιος δεν αλλάζει, μένει στάσιμος.
Σε αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον, το στοίχημα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας αποτελεί, παγκοσμίως, βασική προτεραιότητα για τα άτομα, τις επιχειρήσεις, τους δημόσιους φορείς και τα κράτη.
Για να παραμείνει μία επιχείρηση ή μία χώρα ανταγωνιστική, απαιτούνται μεταρρυθμίσεις. Απαιτούνται, νέες διαδικασίες, νέες πολιτικές και νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση των παλαιών και των νέων προβλημάτων. Απαιτούνται νέες μέθοδοι και σύγχρονα εργαλεία για την αποτελεσματική διαχείριση της αλλαγής.
Σε αυτό το πλαίσιο το χαμηλό κόστος δεν μπορεί και δεν αποτελεί τη μοναδική κρίσιμη παράμετρο για την ανάπτυξη, ούτε συνιστά χαρακτηριστικό υψηλής ανταγωνιστικότητας. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει ποιες χώρες βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης των δύο πιο σημαντικών διεθνών δεικτών ανταγωνιστικότητας.
Είναι, επίσης, χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα έκθεσης της ανεξάρτητης αμερικανικής ερευνητικής ομάδας Conference Board, σύμφωνα με την οποία το πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους τείνει να εξανεμισθεί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες. Η έκθεση υποστηρίζει ότι το εν λόγω πλεονέκτημα εξασθενεί αν ληφθεί υπόψη η μέση παραγωγή ανά εργαζόμενο.
Όπως τονίζει ο επικεφαλής της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας Bart van Ark, «Το κλειδί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες είναι η προώθηση της παραγωγικότητας μέσω των τεχνολογικών αλλαγών και καινοτομιών».
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κίνα, κατά το 2005, ξεπέρασε για πρώτη φορά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, ενώ στην αντίστοιχη κατάταξη του 1986 δεν ήταν ούτε στις 10 πρώτες χώρες. Επιπλέον είναι εντυπωσιακό ότι ενώ το 1986 ο κατάλογος με τις 10 πρώτες χώρες σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας περιελάμβανε 6 ευρωπαϊκές και μόλις 3 ασιατικές χώρες, ο αντίστοιχος κατάλογος για το 2005, περιλαμβάνει μόλις 2 ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία) και 7 ασιατικές.
Καινοτομία ή θάνατος λοιπόν....
Νοεμβρίου 19, 2006
Ο Πρωθυπουργός στο London School of Economics
Ο Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, τη Δευτέρα 20 Νοεμβρίου, θα δώσει διάλεξη στο LSE με τίτλο: "Greece and the European Union: Partners in European Reform".
Χωρίς λόγια.......
* Από την Καθημερινή του Σαββάτου 18 Νοεμβρίου 2006
Δώδεκα χιλιάδες ημέρες μετά
Tου Σωκράτη Τσίχλια
Όσες φορές ακούω πολιτικούς ή πολιτικολογούντες να αναζητούν, και ακόμη χειρότερα, να ορίζουν το περίφημο «νόημα του Πολυτεχνείου σήμερα» πλήττω αφόρητα.
Κατ’ αρχήν διότι οι Ελληνες πολιτικοί ράβουν συνήθως τα νοήματα στα μέτρα της στιγμής και επίσης γιατί το νόημα της εξέγερσης εκείνων των ημερών είναι τόσο απλό, τόσο διαχρονικό που δεν χρειάζεται καμία επικαιροποίηση ούτε ιδιαίτερο ζόρι για να το αναλύσεις.
Πρόκειται για την αυθόρμητη εξέγερση μιας νεότητας διψασμένης για ελευθερία και δικαιοσύνη, η οποία άοπλη και ανιδιοτελής ανέλαβε να ξεπλύνει την ντροπή μιας χώρας που σιωπηλή και ηττημένη εκυβερνάτο από μια ολέθρια δικτατορία ημίτρελων φανατικών. Παιδιά γονέων της μετεμφυλιακής Ελλάδος, άλλα από οικογένειες ηττημένων κι άλλα από σπίτια νικητών, υπήρξαν για λίγες ημέρες οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της σύγχρονης ιστορίας μας.
Εκαναν πολιτική, με τα λόγια, τα τραγούδια, την ψυχή και κυρίως τα σώματά τους. Ρίσκαραν ζωές, σπουδές, καριέρες, για να κερδίσουν μια στιγμή που κρατάει για πάντα. Και το αεράκι που φύσηξε τότε μπήκε σε όλα τα σπίτια, ακόμη και σε εκείνα που όταν άρχισαν τα δακρυγόνα και οι πυροβολισμοί κατέβαζαν ακαριαία τα ρολά των παραθύρων, κλείνοντας τα μάτια σε όσους κυνηγημένους από την αστυνομία αναζητούσαν με αγωνία μια κρυψώνα.
Προφανώς, στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξε εξέγερση του «ελληνικού λαού». Λίγες χιλιάδες άνθρωποι, πρωταγωνιστές και συνοδοιπόροι που προσέτρεξαν εκεί και εκεί γύρω, κέρασαν την ελληνική ιστορία, μια φορά ακόμη το ποτό που και μια γουλιά του αρκεί για να μεθύσεις: το αδύνατο γίνεται! Δεν είναι και λίγο.
Εχουν περάσει περίπου δώδεκα χιλιάδες ημέρες από τότε. Βαρκούλες είναι οι μέρες, άλλοτε κωπηλατείς, άλλοτε σε παρασέρνει ο χρόνος. Δεν έχει καμία σημασία όμως «τι απέγιναν οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου», ένα άλλο μέγα θέμα που απασχολεί κατά καιρούς τους δημοσιολογούντες. Ποιοι εξαργύρωσαν τη γενναιότητα των ημερών και ποιοι όχι, ποιοι λάδωσαν αργότερα τα γρανάζια της εξουσίας, ποιοι άλλοι διάλεξαν τη σιωπή, ποιοι πρόδωσαν το νόημα και τα νιάτα τους.
Μα όλα αυτά είναι παντελώς αδιάφορα. Λες και η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν εξέγερση, αλλά ένα γιγαντιαίο επιστημονικό πείραμα κοινωνικής ψυχολογίας προς μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Η αξία του Πολυτεχνείου είναι ακριβώς αυτή: ότι έγινε από κανονικούς ανθρώπους, βγαλμένους από τον μπαξέ της κανονικής ζωής. Ανθρώπους ευάλωτους, που λυσσάνε για ζωή, για φήμη, για δόξα, που παθιάζονται, που κάνουν λάθη, που μετανοοούν, που οχυρώνονται, ανθρώπους μαλακούς ή απροσπέλαστους, αμαρτωλούς ανθρώπους και όχι αγάλματα.
Κι αν αξίζει ακόμη πιο πολύ η αποκοτιά της εξέγερσης είναι γιατί για μια στιγμή, για δυο στιγμές, για μια για δυο για δέκα ημέρες σηκώθηκαν πιο ψηλά από το εγώ τους, κι έτσι ελεύθεροι έγιναν οι δημιουργοί της ιστορίας τους και της δικής μας. Με λίγα λόγια ήταν εκεί όταν έπρεπε. Το μετά είναι άλλη ιστορία.
Δώδεκα χιλιάδες ημέρες μετά
Tου Σωκράτη Τσίχλια
Όσες φορές ακούω πολιτικούς ή πολιτικολογούντες να αναζητούν, και ακόμη χειρότερα, να ορίζουν το περίφημο «νόημα του Πολυτεχνείου σήμερα» πλήττω αφόρητα.
Κατ’ αρχήν διότι οι Ελληνες πολιτικοί ράβουν συνήθως τα νοήματα στα μέτρα της στιγμής και επίσης γιατί το νόημα της εξέγερσης εκείνων των ημερών είναι τόσο απλό, τόσο διαχρονικό που δεν χρειάζεται καμία επικαιροποίηση ούτε ιδιαίτερο ζόρι για να το αναλύσεις.
Πρόκειται για την αυθόρμητη εξέγερση μιας νεότητας διψασμένης για ελευθερία και δικαιοσύνη, η οποία άοπλη και ανιδιοτελής ανέλαβε να ξεπλύνει την ντροπή μιας χώρας που σιωπηλή και ηττημένη εκυβερνάτο από μια ολέθρια δικτατορία ημίτρελων φανατικών. Παιδιά γονέων της μετεμφυλιακής Ελλάδος, άλλα από οικογένειες ηττημένων κι άλλα από σπίτια νικητών, υπήρξαν για λίγες ημέρες οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της σύγχρονης ιστορίας μας.
Εκαναν πολιτική, με τα λόγια, τα τραγούδια, την ψυχή και κυρίως τα σώματά τους. Ρίσκαραν ζωές, σπουδές, καριέρες, για να κερδίσουν μια στιγμή που κρατάει για πάντα. Και το αεράκι που φύσηξε τότε μπήκε σε όλα τα σπίτια, ακόμη και σε εκείνα που όταν άρχισαν τα δακρυγόνα και οι πυροβολισμοί κατέβαζαν ακαριαία τα ρολά των παραθύρων, κλείνοντας τα μάτια σε όσους κυνηγημένους από την αστυνομία αναζητούσαν με αγωνία μια κρυψώνα.
Προφανώς, στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξε εξέγερση του «ελληνικού λαού». Λίγες χιλιάδες άνθρωποι, πρωταγωνιστές και συνοδοιπόροι που προσέτρεξαν εκεί και εκεί γύρω, κέρασαν την ελληνική ιστορία, μια φορά ακόμη το ποτό που και μια γουλιά του αρκεί για να μεθύσεις: το αδύνατο γίνεται! Δεν είναι και λίγο.
Εχουν περάσει περίπου δώδεκα χιλιάδες ημέρες από τότε. Βαρκούλες είναι οι μέρες, άλλοτε κωπηλατείς, άλλοτε σε παρασέρνει ο χρόνος. Δεν έχει καμία σημασία όμως «τι απέγιναν οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου», ένα άλλο μέγα θέμα που απασχολεί κατά καιρούς τους δημοσιολογούντες. Ποιοι εξαργύρωσαν τη γενναιότητα των ημερών και ποιοι όχι, ποιοι λάδωσαν αργότερα τα γρανάζια της εξουσίας, ποιοι άλλοι διάλεξαν τη σιωπή, ποιοι πρόδωσαν το νόημα και τα νιάτα τους.
Μα όλα αυτά είναι παντελώς αδιάφορα. Λες και η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν εξέγερση, αλλά ένα γιγαντιαίο επιστημονικό πείραμα κοινωνικής ψυχολογίας προς μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Η αξία του Πολυτεχνείου είναι ακριβώς αυτή: ότι έγινε από κανονικούς ανθρώπους, βγαλμένους από τον μπαξέ της κανονικής ζωής. Ανθρώπους ευάλωτους, που λυσσάνε για ζωή, για φήμη, για δόξα, που παθιάζονται, που κάνουν λάθη, που μετανοοούν, που οχυρώνονται, ανθρώπους μαλακούς ή απροσπέλαστους, αμαρτωλούς ανθρώπους και όχι αγάλματα.
Κι αν αξίζει ακόμη πιο πολύ η αποκοτιά της εξέγερσης είναι γιατί για μια στιγμή, για δυο στιγμές, για μια για δυο για δέκα ημέρες σηκώθηκαν πιο ψηλά από το εγώ τους, κι έτσι ελεύθεροι έγιναν οι δημιουργοί της ιστορίας τους και της δικής μας. Με λίγα λόγια ήταν εκεί όταν έπρεπε. Το μετά είναι άλλη ιστορία.
Νοεμβρίου 18, 2006
Διεθνής Διαφάνεια 2006
Στις 6 Νοεμβρίου η Διεθνής Διαφάνεια δημοσίευσε τον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς για το 2006. Ο συγκεκριμένος Δείκτης δημοσιεύεται από τη Διεθνή Διαφάνεια από το 1995 και βασίζεται σε έρευνες αναγνωρισμένων ιδιωτικών και διεθνών οργανισμών που διερευνούν τις εκτιμήσεις επιχειρηματιών, ακαδημαϊκών και αναλυτών οικονομικών κινδύνων.
Παρά την κριτική που μπορεί να ασκήσει κανείς για το πως αυτός διαμορφώνεται, παρουσιάζει την αντίληψη που έχουν οι κάτοικοι μιας χώρας για τη Διαφθορά.
Τα κακά νέα:
Η Ελλάδα φέτος έπεσε στη συγκεκριμένη κατάταξη κατά 7 θέσεις (από την 47η μεταξύ 159 χωρών το 2005 στην 54η μεταξύ 163 χωρών το 2006).
Τα καλά νέα:
Η χώρα μας, για πρώτη φορά από το 2002, βελτιώνει την απόλυτη βαθμολογία της, από 4,3 σε 4,4 βαθμούς.
Σημειώνεται ότι από το 2000 έως το 2003 η χώρα μας κατρακύλησε κατά 15 θέσεις στη σχετική κατάταξη. Το 2004 ανέβηκε κατά μία θέση στην κατάταξη και το 2005 ανέβηκε κατά δύο θέσεις.
Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνα για το κλίμα διαφθοράς σε 21 ευρωπαϊκές χώρες[1] από το «GfK Praha – Ινστιτούτο για την έρευνα αγοράς» σε 22.050 πολίτες:
Στην ερώτηση αν «το κλίμα της διαφθοράς έχει αυξηθεί τα τελευταία 3 χρόνια», οι Έλληνες απάντησαν καταφατικά σε ποσοστό 53%. Αυτό το ποσοστό κατατάσσει τη χώρα μας στην 7η καλύτερη θέση μεταξύ των 21 χωρών της έρευνας και σε καλύτερη θέση από χώρες όπως η Σουηδία (60%), η Ολλανδία (57%), το Η.Β. (58%), η Ιταλία (60%), η Τσεχία (55%) και η Πορτογαλία (65%) όπου τα ποσοστά ήταν υψηλότερα.
Στην πρόταση της έρευνας: «η παρούσα κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται αληθινά να παλέψει τη διαφθορά», οι Έλληνες απαντούν καταφατικά σε ποσοστό 44%, το οποίο είναι το τρίτο χαμηλότερο μεταξύ των 21 χωρών. Χαμηλότερα ποσοστά
παρατηρούνται μόνο στην Ολλανδία (37%) και τη Σουηδία (43%).
Στην ερώτηση αν «το κράτος που ζουν είναι διεφθαρμένο» οι Έλληνες απάντησαν καταφατικά σε ποσοστό 47%. Καλύτερα ποσοστά από τη χώρα μας καταγράφονται μόνο στη Σουηδία (28%) και στην Ολλανδία (34%).
[1] Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Πολωνία, Ελλάδα, Ιταλία, Αυστρία, Πορτογαλία, Κροατία, Τσεχία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Ρωσία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σερβία – Μαυροβούνιο και Ουκρανία.
Παρά την κριτική που μπορεί να ασκήσει κανείς για το πως αυτός διαμορφώνεται, παρουσιάζει την αντίληψη που έχουν οι κάτοικοι μιας χώρας για τη Διαφθορά.
Τα κακά νέα:
Η Ελλάδα φέτος έπεσε στη συγκεκριμένη κατάταξη κατά 7 θέσεις (από την 47η μεταξύ 159 χωρών το 2005 στην 54η μεταξύ 163 χωρών το 2006).
Τα καλά νέα:
Η χώρα μας, για πρώτη φορά από το 2002, βελτιώνει την απόλυτη βαθμολογία της, από 4,3 σε 4,4 βαθμούς.
Σημειώνεται ότι από το 2000 έως το 2003 η χώρα μας κατρακύλησε κατά 15 θέσεις στη σχετική κατάταξη. Το 2004 ανέβηκε κατά μία θέση στην κατάταξη και το 2005 ανέβηκε κατά δύο θέσεις.
Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνα για το κλίμα διαφθοράς σε 21 ευρωπαϊκές χώρες[1] από το «GfK Praha – Ινστιτούτο για την έρευνα αγοράς» σε 22.050 πολίτες:
Στην ερώτηση αν «το κλίμα της διαφθοράς έχει αυξηθεί τα τελευταία 3 χρόνια», οι Έλληνες απάντησαν καταφατικά σε ποσοστό 53%. Αυτό το ποσοστό κατατάσσει τη χώρα μας στην 7η καλύτερη θέση μεταξύ των 21 χωρών της έρευνας και σε καλύτερη θέση από χώρες όπως η Σουηδία (60%), η Ολλανδία (57%), το Η.Β. (58%), η Ιταλία (60%), η Τσεχία (55%) και η Πορτογαλία (65%) όπου τα ποσοστά ήταν υψηλότερα.
Στην πρόταση της έρευνας: «η παρούσα κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται αληθινά να παλέψει τη διαφθορά», οι Έλληνες απαντούν καταφατικά σε ποσοστό 44%, το οποίο είναι το τρίτο χαμηλότερο μεταξύ των 21 χωρών. Χαμηλότερα ποσοστά
παρατηρούνται μόνο στην Ολλανδία (37%) και τη Σουηδία (43%).
Στην ερώτηση αν «το κράτος που ζουν είναι διεφθαρμένο» οι Έλληνες απάντησαν καταφατικά σε ποσοστό 47%. Καλύτερα ποσοστά από τη χώρα μας καταγράφονται μόνο στη Σουηδία (28%) και στην Ολλανδία (34%).
[1] Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Πολωνία, Ελλάδα, Ιταλία, Αυστρία, Πορτογαλία, Κροατία, Τσεχία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Ρωσία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σερβία – Μαυροβούνιο και Ουκρανία.
Νοεμβρίου 16, 2006
How competitive is the Cyrpus Economy?
Με αφορμή την πρόσφατη έκδοση της Παγκόσμιας Έκθεσης για την Ανταγωνιστικότητα από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, η Κυπριακή Τράπεζα Αναπτύξεως, η Pwc Cyprus, και το Cyprus College, συνδιοργάνωνουν εκδήλωση, στη Λευκωσία, τη Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2006.
Πληροφορίες για την εκδήλωση.
Πληροφορίες για την εκδήλωση.
Νοεμβρίου 10, 2006
Λίγες σκέψεις για το πανεπιστημιακό άσυλο
Σε μια πραγματική δημοκρατία και ιδιαίτερα στην εποχή μας -εποχή της γνώσης, του διαδικτύου και της άμεσης πληροφόρησης- το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά και το άσυλο κάθε μορφής, είναι προφανώς περιττό.
Σε μια μη δημοκρατική διακυβέρνηση το άσυλο δεν υφίσταται ούτως ή άλλως, είτε εντός, είτε εκτός του πανεπιστημίου.
Επομένως και στις δύο περιπτώσεις αποτελεί έννοια χωρίς περιεχόμενο και στην ουσία καταργείται από την ίδια την πραγματικότητα.
Σε μια μη δημοκρατική διακυβέρνηση το άσυλο δεν υφίσταται ούτως ή άλλως, είτε εντός, είτε εκτός του πανεπιστημίου.
Επομένως και στις δύο περιπτώσεις αποτελεί έννοια χωρίς περιεχόμενο και στην ουσία καταργείται από την ίδια την πραγματικότητα.
Εισήγηση στο 18ο Ετήσιο Συνέδριο του ΠΑΝΔΟΙΚΟ
Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη - Ο ρόλος του Κράτους
* Σχετικό δημοσίευμα στην εφημερίδα "Η Καθημερινή"
Κυρίες και κύριοι,
Θέλω καταρχάς να ευχαριστήσω το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων για την πρόσκλησή του και την ευκαιρία που μου δίνει να απευθυνθώ στο τριήμερο φετινό του Συνέδριο. Επιπλέον επιθυμώ να συγχαρώ τη ΓΣΕΕ, την ΚΕΔΚΕ, τον Δήμο Βέροιας και το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων (ΠΑΝΔΟΙΚΟ) για την άψογη διοργάνωση του τριήμερου Συνεδρίου.
Κυρίες και κύριοι,
Στις αρχές Σεπτεμβρίου σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στην «Καθημερινή», ο κ. Σωκράτης Τσίχλιας έθετε, όπως ανέφερε, «στον κόσμο των ελεύθερων αυτορυθμιζόμενων αγορών, ένα κρίσιμο ηθικό και φιλοσοφικό ερώτημα: το κέρδος, που θεωρητικά κινεί τον πλανήτη, είναι αυτοσκοπός και ύψιστη αξία ή απλώς θεμιτό και αναγκαίο αποτέλεσμα του επιχειρείν;»
Αυτό το ερώτημα θεωρώ ότι αποτελεί και την καρδιά του σημερινού προβληματισμού μας, αλλά και του Συνεδρίου γενικότερα.
Είναι πλέον αποδεκτό ότι όσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτούν τα επιχειρηματικά-οικονομικά συμφέροντα, τόσο περισσότερο το κράτος οφείλει να εντείνει τον ελεγκτικό του ρόλο, χωρίς ωστόσο να επιβαρύνει την ανταγωνιστικότητά τους. Αλλά και οι ίδιες οι επιχειρήσεις οφείλουν να αποδεικνύουν ότι το κέρδος δεν αποτελεί γι’ αυτές αυτοσκοπό και μοναδικό λόγο ύπαρξης. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, για κάποιες επιχειρήσεις, σε ευαίσθητες περιοχές της χώρας ή του πλανήτη η επίδειξη κοινωνικής και περιβαλλοντικής ευαισθησίας αποτελεί προϋπόθεση ανάπτυξης, αν όχι επιβίωσης.
Στην προώθηση παρόμοιων ενεργειών για την ενδυνάμωση της περιβαλλοντικής και κοινωνικής ευαισθησίας των επιχειρήσεων συνοψίζει το νόημά της και η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ). Ωστόσο δεν επαρκούν μόνο οι «παθητικές» ενέργειες Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, δηλαδή η ενσωμάτωση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής διάστασης στη λειτουργία της, αλλά απαιτείται και η ανάληψη «ενεργητικών» πρωτοβουλιών. Όπως είναι για παράδειγμα η ενημέρωση των καταναλωτών για περιβαλλοντικά ή μη θέματα που τους αφορούν, η δενδροφύτευση καμένων δασικών περιοχών κα.
Η έννοια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης αποκτά διαρκώς µεγαλύτερη σηµασία, τόσο σε παγκόσµιο επίπεδο, όσο και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και αποτελεί µέρος της συζήτησης για την παγκοσµιοποίηση, την ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο ανάπτυξη.
Σε αυτό το πνεύμα, η προώθηση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης οφείλει να πορεύεται παράλληλα με τα μέτρα για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Τα οφέλη από την προώθησή της δεν περιορίζονται μόνο στο εκτός της επιχείρησης περιβάλλον, αλλά επιστρέφουν και στην ίδια την επιχείρηση με τη μορφή της βελτίωσης της φήμης της, την επέκταση της πελατείας και τη διείσδυσή της σε νέες αγορές, την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων και τελικά την υψηλή ανταγωνιστικότητα.
Στις σύγχρονες δηµοκρατικές κοινωνίες η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη αποτελεί τη συνισταμένη προσπάθεια της επιχειρηµατικής κοινότητας προς όφελος της κοινωνικής σταθερότητας και της ευηµερίας. Όπως σημειώνει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Σήµερα, περισσότερο παρά ποτέ, η Ευρώπη χρειάζεται δραστήριους επιχειρηµατίες, θετικές συµπεριφορές απέναντι στο επιχειρηµατικό πνεύµα και εµπιστοσύνη στις επιχειρήσεις. Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της, μάλιστα, προβάλλει την ανάγκη να γίνει η Ευρώπη πόλος αριστείας στον τομέα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Παράλληλα, από το 2000, αναπτύσσεται διεθνώς η πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Global Compact για την προώθηση, από τις επιχειρήσεις, της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των εργασιακών σχέσεων, του περιβάλλοντος και της καταπολέμησης της διαφθοράς, μέσα από την τήρηση 10 βασικών αρχών.
Συγκεκριμένα οι 10 αυτές αρχές υπογραμμίζουν ότι οι επιχειρήσεις:
Ανθρώπινα δικαιώματα
1. Οφείλουν να υποστηρίζουν και να σέβονται την προάσπιση των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
2. Θα πρέπει να διασφαλίζουν το γεγονός ότι δεν εμπλέκονται στην παραβίαση τους.
Εργασιακές σχέσεις
3. Οφείλουν να υποστηρίζουν την ελευθερία των συνδικαλιστικών οργανώσεων και να αναγνωρίζουν αποτελεσματικά το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης.
4. Να συμβάλλουν στον περιορισμό όλων των μορφών της καταναγκαστικής και υποχρεωτικής εργασίας.
5. Να συμβάλλουν στην αποτελεσματική κατάργηση της παιδικής εργασίας, και
6. στην εξάλειψη της μεροληψίας στο χώρο της εργασίας.
Περιβάλλον
7. Πρέπει να υποστηρίξουν μια προληπτική προσέγγιση στο θέμα των περιβαλλοντικών προκλήσεων,
8. να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την προώθηση μεγαλύτερης περιβαλλοντικής υπευθυνότητας, και
9. να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και διάχυση των περιβαλλοντικά φιλικών τεχνολογιών.
Καταπολέμηση της διαφθοράς
10. Οφείλουν να εργαστούν εναντίον όλων των μορφών της διαφθοράς, συμπεριλαμβανομένων της δωροδοκίας, του εκβιασμού και της αισχροκέρδειας.
Είναι γεγονός ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις, λόγω μεγέθους, οργάνωσης και οικονομικών δυνατοτήτων μπορούν να αντεπεξέλθουν καλύτερα σε αυτές τις υποχρεώσεις και στην υλοποίηση δράσεων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Ωστόσο, το κράτος και οι υπόλοιποι θεσμοί οφείλουν όχι μόνο να ευνοούν την ανάληψη ανάλογων πρωτοβουλιών από τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και να ενθαρρύνουν και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις προς την ίδια κατεύθυνση.
Μπορεί για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ) να φαίνεται ότι αποτελεί πολυτέλεια η ενασχόληση με την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, ωστόσο μακροπρόθεσμα αυτή η ενασχόληση χτίζει μια πολύ καλή φήμη, η οποία αποτελεί για αυτές δυσαναπλήρωτο κεφάλαιο.
Σε αυτό το πλαίσιο και οι ΜμΕ μπορούν να αναλάβουν δράσεις για την κατάρτιση και εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού τους, για την υγιεινή και ασφάλεια και την εξισορρόπηση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής των εργαζομένων τους.
Το Υπουργείο Ανάπτυξης μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα» επιδοτεί τις ΜμΕ για την ανάληψη παρόμοιων δράσεων και ενεργειών.
Συγκεκριμένα το ΕΠΑΝ προβλέπει τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων για την εφαρμογή συστημάτων εξοικονόμησης ενέργειας, τον τεχνολογικό και οργανωτικό εκσυγχρονισμό με σκοπό την ποιοτική βελτίωση της παραγωγικής δραστηριότητας της επιχείρησης. Προβλέπει επίσης Δράσεις με στόχο τον οικολογικό αναπροσανατολισμό της παραγωγικής δραστηριότητας, μέσω της εισαγωγής περιβαλλοντικά φιλικής τεχνολογίας στην παραγωγική διαδικασία. Επιπλέον, ενισχύει την ίδρυση νέων και την επέκταση υφιστάμενων επιχειρήσεων για την αποσυναρμολόγηση / αξιοποίηση στερεών υλικών και αποβλήτων και επιδοτεί επιχειρήσεις όλων των τομέων για την ανάπτυξη και πιστοποίηση Συστημάτων Διασφάλισης Ποιότητας, Συστημάτων Περιβαλλοντικής Διαχείρισης, Συστημάτων Διαχείρισης Υγιεινής & Ασφάλειας και HACCP.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της Δράσης «Ενίσχυση της Επιχειρηματικότητας των Ατόμων με Αναπηρίες» χρηματοδοτούνται ολοκληρωμένα επιχειρηματικά σχέδια Ατόμων– επιχειρηματιών με Αναπηρίες. Επιπλέον, μέσω των Δράσεων κρατικών ενισχύσεων του Προγράμματος καλύπτονται οι απαραίτητες δαπάνες για την προσαρμογή των κτιριακών και παραγωγικών υποδομών των επιχειρήσεων στις ιδιαίτερες ανάγκες των Ατόμων με Αναπηρίες.
Κυρίες και κύριοι,
Οι επιχειρήσεις δεν πρέπει να είναι και δεν είναι αποκομμένες από την κοινωνία. Αντίθετα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε όλοι να κατανοήσουμε ότι η ΕΚΕ έχει σχέση με ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις, και όχι με υποχρεώσεις.
Άλλωστε η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας θα έρθει από την προώθηση της υγιούς και υπεύθυνης επιχειρηματικότητας. Αυτού του είδους η επιχειρηματικότητα αντανακλάται τόσο στην ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών που παρέχει κάθε επιχείρηση, όσο και στον τρόπο λειτουργίας της και στο πώς αυτός επηρεάζει την κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί.
Η προώθηση Δράσεων ΕΚΕ οφείλει να ενισχυθεί και σε αυτό το σημείο ο ρόλος των εργαζοµένων, των εκπροσώπων τους και των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι κρίσιμος. Όπως κρίσιμος είναι και ο ρόλος των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και των καταναλωτών. Με δεδομένο ότι η ΕΚΕ στηρίζεται στην εθελοντική υλοποίηση ενεργειών και δράσεων, το κράτος μπορεί να υποστηρίζει έμμεσα ή άμεσα παρόμοιες δράσεις, αλλά όχι να τις επιβάλει. Οι δηµόσιες αρχές σε όλα τα επίπεδα οφείλουν να βελτιώσουν τη συνέπεια των πολιτικών τους ως προς το στόχο της αειφόρου ανάπτυξης, της οικονοµικής µεγέθυνσης και της δηµιουργίας θέσεων εργασίας.
Ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι σε ορισμένες χώρες και περιπτώσεις η εκπλήρωση των υποχρεώσεων των επιχειρήσεων απέναντι στο κράτος αποτελεί έκφραση της ΕΚΕ. Δεν μπορεί μια εταιρεία να φοροδιαφεύγει ή να εισφοροδιαφεύγει και παράλληλα να υλοποιεί δράσεις Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Οι εταιρίες που συνειδητοποιούν τα οφέλη της ΕΚΕ βελτιώνουν την οικονομική απόδοση, ενισχύουν την εταιρική εικόνα και την αφοσίωση των πελατών τους. Βελτιώνουν την ικανότητα προσέλκυσης και διατήρησης καλών και υψηλού επιπέδου εργαζομένων. Είναι σαφές ότι η ΕΚΕ μπορεί να γίνει στοιχείο ανταγωνιστικής διαφοροποίησης. Το κρίσιμο σημείο για τις εταιρίες είναι να ενσωματώσουν συνειδητά τις πρωτοβουλίες ΕΚΕ στη στρατηγική τους, ώστε να επωφεληθούν τόσο η κοινωνία, όσο και οι μέτοχοι.
Σας ευχαριστώ πολύ.
* Σχετικό δημοσίευμα στην εφημερίδα "Η Καθημερινή"
Κυρίες και κύριοι,
Θέλω καταρχάς να ευχαριστήσω το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων για την πρόσκλησή του και την ευκαιρία που μου δίνει να απευθυνθώ στο τριήμερο φετινό του Συνέδριο. Επιπλέον επιθυμώ να συγχαρώ τη ΓΣΕΕ, την ΚΕΔΚΕ, τον Δήμο Βέροιας και το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων (ΠΑΝΔΟΙΚΟ) για την άψογη διοργάνωση του τριήμερου Συνεδρίου.
Κυρίες και κύριοι,
Στις αρχές Σεπτεμβρίου σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στην «Καθημερινή», ο κ. Σωκράτης Τσίχλιας έθετε, όπως ανέφερε, «στον κόσμο των ελεύθερων αυτορυθμιζόμενων αγορών, ένα κρίσιμο ηθικό και φιλοσοφικό ερώτημα: το κέρδος, που θεωρητικά κινεί τον πλανήτη, είναι αυτοσκοπός και ύψιστη αξία ή απλώς θεμιτό και αναγκαίο αποτέλεσμα του επιχειρείν;»
Αυτό το ερώτημα θεωρώ ότι αποτελεί και την καρδιά του σημερινού προβληματισμού μας, αλλά και του Συνεδρίου γενικότερα.
Είναι πλέον αποδεκτό ότι όσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτούν τα επιχειρηματικά-οικονομικά συμφέροντα, τόσο περισσότερο το κράτος οφείλει να εντείνει τον ελεγκτικό του ρόλο, χωρίς ωστόσο να επιβαρύνει την ανταγωνιστικότητά τους. Αλλά και οι ίδιες οι επιχειρήσεις οφείλουν να αποδεικνύουν ότι το κέρδος δεν αποτελεί γι’ αυτές αυτοσκοπό και μοναδικό λόγο ύπαρξης. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, για κάποιες επιχειρήσεις, σε ευαίσθητες περιοχές της χώρας ή του πλανήτη η επίδειξη κοινωνικής και περιβαλλοντικής ευαισθησίας αποτελεί προϋπόθεση ανάπτυξης, αν όχι επιβίωσης.
Στην προώθηση παρόμοιων ενεργειών για την ενδυνάμωση της περιβαλλοντικής και κοινωνικής ευαισθησίας των επιχειρήσεων συνοψίζει το νόημά της και η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ). Ωστόσο δεν επαρκούν μόνο οι «παθητικές» ενέργειες Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, δηλαδή η ενσωμάτωση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής διάστασης στη λειτουργία της, αλλά απαιτείται και η ανάληψη «ενεργητικών» πρωτοβουλιών. Όπως είναι για παράδειγμα η ενημέρωση των καταναλωτών για περιβαλλοντικά ή μη θέματα που τους αφορούν, η δενδροφύτευση καμένων δασικών περιοχών κα.
Η έννοια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης αποκτά διαρκώς µεγαλύτερη σηµασία, τόσο σε παγκόσµιο επίπεδο, όσο και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και αποτελεί µέρος της συζήτησης για την παγκοσµιοποίηση, την ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο ανάπτυξη.
Σε αυτό το πνεύμα, η προώθηση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης οφείλει να πορεύεται παράλληλα με τα μέτρα για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Τα οφέλη από την προώθησή της δεν περιορίζονται μόνο στο εκτός της επιχείρησης περιβάλλον, αλλά επιστρέφουν και στην ίδια την επιχείρηση με τη μορφή της βελτίωσης της φήμης της, την επέκταση της πελατείας και τη διείσδυσή της σε νέες αγορές, την αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων και τελικά την υψηλή ανταγωνιστικότητα.
Στις σύγχρονες δηµοκρατικές κοινωνίες η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη αποτελεί τη συνισταμένη προσπάθεια της επιχειρηµατικής κοινότητας προς όφελος της κοινωνικής σταθερότητας και της ευηµερίας. Όπως σημειώνει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Σήµερα, περισσότερο παρά ποτέ, η Ευρώπη χρειάζεται δραστήριους επιχειρηµατίες, θετικές συµπεριφορές απέναντι στο επιχειρηµατικό πνεύµα και εµπιστοσύνη στις επιχειρήσεις. Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της, μάλιστα, προβάλλει την ανάγκη να γίνει η Ευρώπη πόλος αριστείας στον τομέα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Παράλληλα, από το 2000, αναπτύσσεται διεθνώς η πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Global Compact για την προώθηση, από τις επιχειρήσεις, της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των εργασιακών σχέσεων, του περιβάλλοντος και της καταπολέμησης της διαφθοράς, μέσα από την τήρηση 10 βασικών αρχών.
Συγκεκριμένα οι 10 αυτές αρχές υπογραμμίζουν ότι οι επιχειρήσεις:
Ανθρώπινα δικαιώματα
1. Οφείλουν να υποστηρίζουν και να σέβονται την προάσπιση των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
2. Θα πρέπει να διασφαλίζουν το γεγονός ότι δεν εμπλέκονται στην παραβίαση τους.
Εργασιακές σχέσεις
3. Οφείλουν να υποστηρίζουν την ελευθερία των συνδικαλιστικών οργανώσεων και να αναγνωρίζουν αποτελεσματικά το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης.
4. Να συμβάλλουν στον περιορισμό όλων των μορφών της καταναγκαστικής και υποχρεωτικής εργασίας.
5. Να συμβάλλουν στην αποτελεσματική κατάργηση της παιδικής εργασίας, και
6. στην εξάλειψη της μεροληψίας στο χώρο της εργασίας.
Περιβάλλον
7. Πρέπει να υποστηρίξουν μια προληπτική προσέγγιση στο θέμα των περιβαλλοντικών προκλήσεων,
8. να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την προώθηση μεγαλύτερης περιβαλλοντικής υπευθυνότητας, και
9. να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και διάχυση των περιβαλλοντικά φιλικών τεχνολογιών.
Καταπολέμηση της διαφθοράς
10. Οφείλουν να εργαστούν εναντίον όλων των μορφών της διαφθοράς, συμπεριλαμβανομένων της δωροδοκίας, του εκβιασμού και της αισχροκέρδειας.
Είναι γεγονός ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις, λόγω μεγέθους, οργάνωσης και οικονομικών δυνατοτήτων μπορούν να αντεπεξέλθουν καλύτερα σε αυτές τις υποχρεώσεις και στην υλοποίηση δράσεων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Ωστόσο, το κράτος και οι υπόλοιποι θεσμοί οφείλουν όχι μόνο να ευνοούν την ανάληψη ανάλογων πρωτοβουλιών από τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και να ενθαρρύνουν και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις προς την ίδια κατεύθυνση.
Μπορεί για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ) να φαίνεται ότι αποτελεί πολυτέλεια η ενασχόληση με την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, ωστόσο μακροπρόθεσμα αυτή η ενασχόληση χτίζει μια πολύ καλή φήμη, η οποία αποτελεί για αυτές δυσαναπλήρωτο κεφάλαιο.
Σε αυτό το πλαίσιο και οι ΜμΕ μπορούν να αναλάβουν δράσεις για την κατάρτιση και εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού τους, για την υγιεινή και ασφάλεια και την εξισορρόπηση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής των εργαζομένων τους.
Το Υπουργείο Ανάπτυξης μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα» επιδοτεί τις ΜμΕ για την ανάληψη παρόμοιων δράσεων και ενεργειών.
Συγκεκριμένα το ΕΠΑΝ προβλέπει τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων για την εφαρμογή συστημάτων εξοικονόμησης ενέργειας, τον τεχνολογικό και οργανωτικό εκσυγχρονισμό με σκοπό την ποιοτική βελτίωση της παραγωγικής δραστηριότητας της επιχείρησης. Προβλέπει επίσης Δράσεις με στόχο τον οικολογικό αναπροσανατολισμό της παραγωγικής δραστηριότητας, μέσω της εισαγωγής περιβαλλοντικά φιλικής τεχνολογίας στην παραγωγική διαδικασία. Επιπλέον, ενισχύει την ίδρυση νέων και την επέκταση υφιστάμενων επιχειρήσεων για την αποσυναρμολόγηση / αξιοποίηση στερεών υλικών και αποβλήτων και επιδοτεί επιχειρήσεις όλων των τομέων για την ανάπτυξη και πιστοποίηση Συστημάτων Διασφάλισης Ποιότητας, Συστημάτων Περιβαλλοντικής Διαχείρισης, Συστημάτων Διαχείρισης Υγιεινής & Ασφάλειας και HACCP.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της Δράσης «Ενίσχυση της Επιχειρηματικότητας των Ατόμων με Αναπηρίες» χρηματοδοτούνται ολοκληρωμένα επιχειρηματικά σχέδια Ατόμων– επιχειρηματιών με Αναπηρίες. Επιπλέον, μέσω των Δράσεων κρατικών ενισχύσεων του Προγράμματος καλύπτονται οι απαραίτητες δαπάνες για την προσαρμογή των κτιριακών και παραγωγικών υποδομών των επιχειρήσεων στις ιδιαίτερες ανάγκες των Ατόμων με Αναπηρίες.
Κυρίες και κύριοι,
Οι επιχειρήσεις δεν πρέπει να είναι και δεν είναι αποκομμένες από την κοινωνία. Αντίθετα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε όλοι να κατανοήσουμε ότι η ΕΚΕ έχει σχέση με ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις, και όχι με υποχρεώσεις.
Άλλωστε η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας θα έρθει από την προώθηση της υγιούς και υπεύθυνης επιχειρηματικότητας. Αυτού του είδους η επιχειρηματικότητα αντανακλάται τόσο στην ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών που παρέχει κάθε επιχείρηση, όσο και στον τρόπο λειτουργίας της και στο πώς αυτός επηρεάζει την κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί.
Η προώθηση Δράσεων ΕΚΕ οφείλει να ενισχυθεί και σε αυτό το σημείο ο ρόλος των εργαζοµένων, των εκπροσώπων τους και των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι κρίσιμος. Όπως κρίσιμος είναι και ο ρόλος των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και των καταναλωτών. Με δεδομένο ότι η ΕΚΕ στηρίζεται στην εθελοντική υλοποίηση ενεργειών και δράσεων, το κράτος μπορεί να υποστηρίζει έμμεσα ή άμεσα παρόμοιες δράσεις, αλλά όχι να τις επιβάλει. Οι δηµόσιες αρχές σε όλα τα επίπεδα οφείλουν να βελτιώσουν τη συνέπεια των πολιτικών τους ως προς το στόχο της αειφόρου ανάπτυξης, της οικονοµικής µεγέθυνσης και της δηµιουργίας θέσεων εργασίας.
Ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι σε ορισμένες χώρες και περιπτώσεις η εκπλήρωση των υποχρεώσεων των επιχειρήσεων απέναντι στο κράτος αποτελεί έκφραση της ΕΚΕ. Δεν μπορεί μια εταιρεία να φοροδιαφεύγει ή να εισφοροδιαφεύγει και παράλληλα να υλοποιεί δράσεις Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Οι εταιρίες που συνειδητοποιούν τα οφέλη της ΕΚΕ βελτιώνουν την οικονομική απόδοση, ενισχύουν την εταιρική εικόνα και την αφοσίωση των πελατών τους. Βελτιώνουν την ικανότητα προσέλκυσης και διατήρησης καλών και υψηλού επιπέδου εργαζομένων. Είναι σαφές ότι η ΕΚΕ μπορεί να γίνει στοιχείο ανταγωνιστικής διαφοροποίησης. Το κρίσιμο σημείο για τις εταιρίες είναι να ενσωματώσουν συνειδητά τις πρωτοβουλίες ΕΚΕ στη στρατηγική τους, ώστε να επωφεληθούν τόσο η κοινωνία, όσο και οι μέτοχοι.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Νοεμβρίου 08, 2006
Ανανεώσιμες Πηγές... Ανάπτυξης
* Δημοσιεύθηκε το Σεπτέμβριο του 2006 στην ελληνική έκδοση του Economist η οποία κυκλοφορεί μαζί με την "Καθημερινή"
Η αλλαγή του κλίματος του πλανήτη είναι πλέον γεγονός και δυστυχώς γίνεται εμφανής, με διάφορες μορφές, σε όλους μας. Σύμφωνα με στοιχεία, η δεκαετία του 1990 ήταν η πιο ζεστή δεκαετία από τότε που γίνονται και καταγράφονται ανάλογες μετρήσεις. Τα επίπεδα της παρουσίας του διοξειδίου του άνθρακα, μιας από τις βασικές αιτίες της κλιματικής αλλαγής στην ατμόσφαιρα, έχουν αυξηθεί κατά περισσότερο από 30% από τη βιομηχανική επανάσταση και έπειτα. Υπολογίζεται ότι, εξαιτίας αυτής της αύξησης, η μέση θερμοκρασία της Γης ανέβηκε κατά 0,6 βαθμούς Κελσίου μέσα στον 20ό αιώνα.
Η αλλαγή της θερμοκρασίας έχει ως άμεσο επακόλουθο την τήξη των πάγων και την άνοδο της μέσης στάθμης της θάλασσας κατά σχεδόν 2 χιλιοστά ανά έτος τα τελευταία εκατό χρόνια. Η κάλυψη του χιονιού παγκοσμίως έχει μειωθεί σε ποσοστό 10% από το 1960 και οι οικονομικές καταστροφές, λόγω των άστατων καιρικών φαινομένων, σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις υπολογίζεται ότι δεκαπλασιάστηκαν τα τελευταία 40 χρόνια.
Η ανησυχητική επιδείνωση των συνεπειών του φαινομένου του θερμοκηπίου παγκοσμίως καθιστά τη διεθνή κοινότητα ολοένα και πιο ευαίσθητη σχετικά με το θέμα και τις αιτίες που το προκαλούν. Η προσπάθεια για τον έλεγχο του φαινομένου του θερμοκηπίου, σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές του πετρελαίου και τη μείωση της προσφοράς των ορυκτών καυσίμων, καθιστούν ιδιαίτερα δημοφιλή και ελκυστική την προοπτική της εξάπλωσης της χρήσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Είναι επίσης σημαντικό ότι οι συνθήκες σήμερα περισσότερο παρά ποτέ ευνοούν την έρευνα και την τεχνολογική εξέλιξη των μεθόδων παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ και τις καθιστούν πιο ασφαλείς και ανταγωνιστικές, λαμβάνοντας υπόψη το άμεσο κόστος παραγωγής αλλά και την απεξάρτηση που προσφέρουν από την εισαγωγή ορυκτών καυσίμων από ασταθείς περιοχές του πλανήτη. Ως ΑΠΕ, σύμφωνα με την Οδηγία 2001/77/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ορίζονται όλα τα μη ορυκτά καύσιμα και συγκεκριμένα η αιολική ενέργεια, η ηλιακή ενέργεια, η γεωθερμική ενέργεια, η ενέργεια των κυμάτων, η παλιρροϊκή ενέργεια, η υδραυλική ενέργεια, η βιομάζα, τα βιοαέρια και τα αέρια που εκλύονται από χώρους υγειονομικής ταφής και από εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρα από τις διαδεδομένες και γνωστές μορφές ΑΠΕ αναπτύσσονται τελευταία δυναμικά και οι σχετικά καινούργιες όπως είναι η κυματική ενέργεια και η εκμετάλλευση της παλίρροιας. Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times που αναδημοσιεύθηκε πρόσφατα στην «Καθημερινή», μελέτες στη Βρετανία αναφέρουν ότι η αξιοποίηση μόνο της κυματικής ενέργειας θα μπορούσε να καλύψει έως και το 20% των σημερινών αναγκών της χώρας. Επιπλέον η κυβέρνηση της Σκωτίας έχει δεσμευθεί να καλύψει, έως το 2010, το 18% των ενεργειακών αναγκών της περιοχής από ανανεώσιμες πηγές.
Στην Ευρώπη...
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) έχει εδώ και καιρό προωθήσει πολιτικά τη χρήση των ΑΠΕ και τη διάδοσή τους τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κρατών-μελών.
Σύμφωνα με τους όρους του Πρωτοκόλλου του Κυότο η Ε.Ε. πρέπει να μειώσει, μέχρι το 2012, τις εκπομπές των αεριών του θερμοκηπίου κατά 8% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Για την επίτευξη αυτού του στόχου η χρήση των ΑΠΕ, όπως είναι φυσικό, θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Προς αυτή την κατεύθυνση το 1997 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε τη Λευκή Βίβλο με τίτλο: «Ενέργεια για το μέλλον: Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας», η οποία θέτει ως στόχο να αυξηθεί η συμμετοχή των ΑΠΕ στο 12% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας μέχρι το 2010, από το 5,4% το 1997.
Αποτέλεσμα αυτής της Βίβλου ήταν, μετά 4 χρόνια διαπραγματεύσεων, να εκδοθεί η Οδηγία για την προώθηση της χρήσης των ΑΠΕ (Οδηγία 2001/77/EC). Κύριος στόχος της Οδηγίας είναι ο διπλασιασμός του μεριδίου της παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας από το 6-7% που είναι σήμερα στο 12% έως το 2010. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ θα φτάσει το 2010 το 22% από 13,9% που ήταν το 1997. Ετσι, αναμένεται ότι η πλήρης εφαρμογή της Οδηγίας θα μειώσει την παραγωγή των αεριών του θερμοκηπίου κατά 200 εκατ. τόνους CO2, οι οποίοι ισοδυναμούν με το 6% των εκπομπών του 1990.
Ο εθνικός στόχος που ορίζει η Οδηγία για κάθε χώρα διαφέρει, ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο βρισκόταν η χρήση των ΑΠΕ κατά τη θέσπιση της Οδηγίας. Ετσι για την Αυστρία ο στόχος ορίζεται στο 78%, ενώ για το Βέλγιο μόλις στο 6%.
Το Μάιο του 2004 η Επιτροπή σε έκθεσή της ανέφερε ότι τα κράτη-μέλη είχαν μείνει πίσω στους στόχους τους, με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι ο στόχος του 22% δεν θα επιτευχθεί και ότι αντίθετα το ποσοστό θα προσεγγίσει το 18% με 19% έως το 2010.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, το 2004 το ποσοστό κάλυψης της ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ στην Ελλάδα έφτανε το 9,5%, στην Ε.Ε. των «15» έφτανε το 14,7% και στην Ε.Ε. των «25» το 13,7%. Τα μεγαλύτερα ποσοστά σημειώνουν η Αυστρία με 58,8% και η Λεττονία με 47,1%.
Τα επόμενα βήματα της Ε.Ε. προς την κατεύθυνση προώθησης των ΑΠΕ περιλαμβάνουν την παρουσίαση ενός Οδηγού το Δεκέμβριο του 2006, ενώ εντός του 2007 αναμένεται και η έκδοση από την Επιτροπή αναφοράς σχετικής με την εναρμόνιση των μηχανισμών προώθησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ σε όλα τα κράτη μέλη.
Πέρα από τις ευρωπαϊκές -κεντρικές- πολιτικές, τα κράτη-μέλη εφαρμόζουν συντονισμένες προσπάθειες σε εθνικό επίπεδο για την επέκταση της χρήσης των ΑΠΕ. Συγκεκριμένα η κυβέρνηση της Αγγλίας εξέδωσε το Φεβρουάριο του 2003 τη Λευκή Βίβλο με τίτλο: «Το ενεργειακό μας μέλλον - δημιουργώντας μια χαμηλή σε άνθρακα οικονομία». Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ, η νέα ενεργειακή πολιτική της χώρας στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες: την προστασία του περιβάλλοντος, την ενεργειακή αξιοπιστία, την παροχή φτηνής ενέργειας στους φτωχότερους και ανταγωνιστικής ενέργειας για τις επιχειρήσεις και τις βιομηχανίες.
Νωρίτερα, τον Απρίλιο του 2002, η γαλλική κυβέρνηση εξέδωσε έκθεση για την άρση των εμποδίων για την ανάπτυξη των ΑΠΕ. Και μόλις τον Ιούλιο που μας πέρασε ανακοίνωσε την αύξηση των τιμών αγοράς των kwh ηλεκτρικής ενέργειας που παράγονται από ΑΠΕ. Το νέο πρόγραμμα διαφοροποιεί το ύψος της πληρωμής ανά kwh ανάλογα με την χρησιμοποιούμενη τεχνολογία, την περιοχή, το μέγεθος της εγκατεστημένης ισχύος και τα έτη λειτουργίας της εγκατάστασης. Η Γαλλία έχει το φιλόδοξο στόχο να έχει εγκατεστημένη ισχύ αιολικών 12.500 MW μέχρι το 2010.
Αιολική ενέργεια
Η εγκατεστημένη αιολική ισχύς στην Ε.Ε. των «25» έφτασε το 2005 τα 40.500 MW σημειώνοντας αύξηση της τάξεως του 18% σε σχέση με το 2004. Πρώτη δύναμη στον συγκεκριμένο τομέα είναι η Γερμανία με 18.500 MW και δεύτερη η Ισπανία με 10.000 MW. Οι δύο χώρες καλύπτουν έτσι το 70% του συνόλου. Η χώρα μας κατατάσσεται στη δέκατη θέση της σχετικής κατάταξης με 573,3 MW (472,6 MW το 2004). Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι στην Ε.Ε. βρίσκονται εγκατεστημένα τα 2/3 της παγκόσμιας συνολικής αιολικής ενέργειας. Σε παγκόσμια κλίμακα η συνολική εγκατεστημένη ισχύς αιολικής ενέργειας ανέρχεται σε 57.800 MW. Στις ΗΠΑ είναι 9.700 MW και στην Ιαπωνία είναι μόλις 940 MW.
Στον υπόλοιπο κόσμο...
Στις ΗΠΑ, το υπουργείο Ενέργειας εφαρμόζει ειδικό Πρόγραμμα για τις τεχνολογίες της ηλιακής ενέργειας (Solar Energy Technologies Program) με σκοπό την προώθηση της συγκεκριμένης τεχνολογίας ΑΠΕ. Το εν λόγω Πρόγραμμα αφορά τα έτη 2007-2011 και σε αυτό συμμετέχουν κρατικά εργαστήρια, πανεπιστήμια, βιομηχανίες και επαγγελματικοί σύνδεσμοι.
Μια ανάλογη πρωτοβουλία για την ανάπτυξη της ηλιακής ενέργειας αποτελεί η European Photovoltaic Technology Platform. Η συγκεκριμένη πλατφόρμα δημιουργήθηκε το 2005 με σκοπό να καταστήσει την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τα φωτοβολταϊκά μία βιώσιμη πηγή ενέργειας.
Παράλληλα, στις 20 Φεβρουαρίου 2006 ο πρόεδρος των ΗΠΑ παρουσίασε το ενεργειακό του όραμα για τις ΗΠΑ με βασικό άξονα την αύξηση της χρηματοδότησης της έρευνας στον τομέα των καθαρών μορφών ενέργειας κατά 22%. Στόχος της ενεργειακής πρόκλησης, σύμφωνα με τον πρόεδρο Μπους, είναι η προώθηση της διατηρήσιμης ενέργειας, η επισκευή και ο εκσυγχρονισμός των ενεργειακών υποδομών και η αύξηση των ενεργειακών αποθεμάτων με έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος. Η αύξηση των πόρων για την έρευνα εστιάζεται σε δύο τομείς:
Την αλλαγή του τρόπου που κινούν οι πολίτες των ΗΠΑ τα αυτοκίνητά τους.
Την αλλαγή του τρόπου που καλύπτουν τις ενεργειακές τους ανάγκες στα σπίτια και τα γραφεία τους.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία με το όνομα «Advanced Energy Initiative» περιλαμβάνει δράσεις και στόχους ανά τομέα ΑΠΕ. Οσον αφορά την ηλιακή ενέργεια προβλέπει την αύξηση του προϋπολογισμού του 2007 για την έρευνα στον συγκεκριμένο τομέα στα 148 εκατ. δολ. από 65 εκατ. δολ. το 2006. Αντίστοιχα, για την έρευνα στην αιολική ενέργεια προβλέπεται η δαπάνη 44 εκατ. δολ. για το 2007 έναντι 39 εκατ. δολ. για το 2006.
Στην Ασία, η Κίνα, ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη με ρυθμό ανάπτυξης που ξεπερνά κατά μέσο όρο το 9% τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ακολουθεί μια επιθετική πολιτική επέκτασης της χρήσης των ΑΠΕ με επενδύσεις που θα προσεγγίσουν τα 200 δισ. δολ. την επόμενη δεκαπενταετία και αναμένεται να καλύψουν έως το 2010 το 10% της ενεργειακής κατανάλωσης. Εκτιμάται ότι η Κίνα μέχρι το 2020 θα έχει 30.000 MW εγκατεστημένη ισχύ αιολικής ενέργειας από μόλις 1.260 MW που έχει σήμερα.
Στην Ελλάδα...
Αλλά και εδώ στη χώρα μας, την προικισμένη από ήλιο και άνεμο, οι δυνατότητες αξιοποίησης των ΑΠΕ είναι μεγάλες, παρ' όλ' αυτά παρέμεναν για χρόνια σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες. Θα είχε ενδιαφέρον να υπολογίσει κάποιος το ευκαιριακό κόστος που προκύπτει για τη χώρα μας από τη μη εκμετάλλευση του άφθονου ηλιακού και αιολικού ενεργειακού δυναμικού.
Αυτό το εν πολλοίς χαμένο, μέχρι σήμερα, ενεργειακό δυναμικό έρχεται να αξιοποιήσει η εφαρμογή του νέου Νόμου 3468 (ΦΕΚ. Α' 129/ 27-6-2006) για τις ΑΠΕ. Σήμερα, η συνολική εγκατεστημένη ισχύς ΑΠΕ στη χώρα μας υπολογίζεται σε 630 MW, εκ των οποίων τα 180 MW, δηλαδή ποσοστό 30%, εγκαταστάθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο νέος νόμος για τις ΑΠΕ εναρμονίζει πλήρως την εθνική νομοθεσία με το κοινοτικό δίκαιο και αναμένεται να δώσει ώθηση στην επέκτασή τους μέσω του νέου συστήματος αδειοδότησης και των αυξημένων οικονομικών κινήτρων που προβλέπονται σε αυτόν. Μέχρι το 2010 αναμένονται επενδύσεις της τάξης των 2,5 δισ. ευρώ στο συγκεκριμένο τομέα. Ο εν λόγω νόμος σε συνδυασμό με το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο που βρίσκεται υπό κατάρτιση, αποτελούν τους δύο βασικούς πυλώνες για την ενίσχυση της συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μας ισοζύγιο.
Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος προβλέπει:
Την αύξηση της διάρκειας της σύμβασης επένδυσης ηλεκτρικής ενέργειας για μονάδες ΑΠΕ σε 20 χρόνια, από 10 που είναι σήμερα.
Τον καθορισμό νέων, υψηλότερων ορίων εξαίρεσης από την υποχρέωση έκδοσης άδειας παραγωγής, για όλες τις τεχνολογίες ΑΠΕ. Συγκεκριμένα, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από γεωθερμία δεν απαιτείται η λήψη άδειας παραγωγής για συστήματα με εγκατεστημένη ισχύ μικρότερη ή ίση των 0,5 MW. Αντίστοιχα για τη βιομάζα το όριο τίθεται στα 100 ΚW, για τα φωτοβολταϊκά συστήματα στα 150 ΚW και για την αιολική ενέργεια, στο Διασυνδεδεμένο Σύστημα, στα 50 ΚW.
Την αύξηση του ορίου της εγκατεστημένης ισχύος των «μικρών» υδροηλεκτρικών σταθμών, από 10 σε 15MW.
Την ενίσχυση της δημιουργίας υβριδικών συστημάτων και την προώθηση των συστημάτων συμπαραγωγής.
Την παροχή αυξημένων οικονομικών κινήτρων για την ενίσχυση των επενδύσεων σε ΑΠΕ. Στην περίπτωση των φωτοβολταϊκών η αύξηση φτάνει έως και το 630%.
Την ευνοϊκή αντιμετώπιση των αιτήσεων για την έκδοση της άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που υποβάλλεται από πολυσυμμετοχικές επιχειρήσεις (λαϊκής βάσης) και με τη συμμετοχή των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αποτέλεσμα των διατάξεων του Νόμου 3468 είναι η ουσιαστική μείωση, σε λιγότερο του ενός έτους, του συνολικού χρόνου για την έκδοση των αδειών παραγωγής και εγκατάστασης, ενώ με τα έως τώρα δεδομένα απαιτούνταν μέχρι και τρία χρόνια.
Επιπλέον, τόσο μέσω του Αναπτυξιακού Νόμου όσο και του μέσω Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα» (ΕΠΑΝ) χρηματοδοτούνται ήδη έργα ΑΠΕ και εξοικονόμησης ενέργειας. Στο ίδιο πνεύμα και με γνώμονα την περαιτέρω προώθηση των ΑΠΕ -και στον οικιακό τομέα- σχεδιάζεται από το υπουργείο Ανάπτυξης το επόμενο ΕΠΑΝ για την Προγραμματική Περίοδο 2007-2013.
Επισημαίνεται ότι έως σήμερα έχουν εγκριθεί, στο πλαίσιο του Γ΄ ΚΠΣ, για χρηματοδότηση 290 προτάσεις ΑΠΕ με προϋπολογισμό 1 δισ. ευρώ.
Το μεγαλύτερο μέρος των έργων συγκεντρώνεται στις Περιφέρειες της Κεντρικής Μακεδονίας (κυρίως υδροηλεκτρικά και έργα βιομάζας), της Κρήτης (κυρίως ηλιακά και αιολικά), της Πελοποννήσου (κυρίως αιολικά και ηλιακά) και της Στερεάς Ελλάδας (αιολικά και υδροηλεκτρικά).
Με βάση τα μέχρι σήμερα στοιχεία, η συνολική ισχύς συστημάτων ΑΠΕ που προβλέπεται να εγκατασταθεί από τη χρηματοδότηση των εν λόγω έργων ανέρχεται σε 543,85 MW. Από αυτά, τα 452,10 MW αφορούν έργα αξιοποίησης της αιολικής ενέργειας, τα 79,60 ΜW μικρά υδροηλεκτρικά έργα και τα 2,47 MW φωτοβολταϊκά συστήματα.
Επιπλέον, στις 2 Αυγούστου ανακοινώθηκε η έγκριση από τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Δημήτρη Σιούφα της χρηματοδότησης 62 έργων προϋπολογισμού 46,8 εκατ. ευρώ, για τη σύνδεση ενεργειακών επενδύσεων με το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας στο πλαίσιο του Μέτρου 6.5.: «Προώθηση της διείσδυσης συστημάτων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο ενεργειακό σύστημα της χώρας», του ΕΠΑΝ. Με την υλοποίηση των συγκεκριμένων έργων προβλέπεται η ένταξη στο σύστημα ισχύος 512 MW παραγόμενης από ΑΠΕ.
Η περαιτέρω διείσδυση των ΑΠΕ στα ηλεκτρικά δίκτυα τις επόμενες δεκαετίες και η αξιοποίησή τους για την κάλυψη των αυξανόμενων ενεργειακών αναγκών αποτελούν στρατηγικούς στόχους της χώρας μας, της Ε.Ε. και όλων των αναπτυσσόμενων χωρών, με στόχο τη δημιουργία βιώσιμων ενεργειακών συστημάτων και τον περιορισμό της εξάρτησης από τις εισαγωγές υψηλού κόστους ορυκτών καυσίμων.
Το ενεργειακό σύστημα του μέλλοντος οφείλει να είναι περισσότερο ασφαλές, περισσότερο διαφοροποιημένο σε σχέση με σήμερα, αποτελούμενο από ένα ευρύτερο ενεργειακό μείγμα, το οποίο θα επηρεάζει τόσο τα μέσα της προσφοράς-προμήθειας της ενέργειας, όσο και τον έλεγχο και τη διαχείριση της ζήτησής της. Σε αυτό το πλαίσιο, κρίνεται επιβεβλημένη η ενίσχυση της καταναλωτικής συνείδησης -όσον αφορά στη χρήση της ενέργειας-, η επέκταση των ΑΠΕ και η αύξηση των διαθέσιμων αποθεμάτων ενέργειας για κάθε κράτος. Το νέο ενεργειακό πρότυπο απαιτεί μεγαλύτερη αποκέντρωση της παραγωγής ενέργειας σε σταθμούς παραγωγής μικρής εγκατεστημένης ισχύος, την επέκταση της χρήσης των ΑΠΕ και στον οικιακό τομέα και την προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας. Το ζήτημα της ενέργειας επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητα όλων μας, επηρεάζει σημαντικά την ανάπτυξη της χώρας, επιδρά στο κόστος παραγωγής και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Για το λόγο, αυτό τόσο η κήρυξη από το υπουργείο Ανάπτυξης των ετών από το 2005 έως το 2010 ως Ετη Εξοικονόμησης Ενέργειας, όσο και η συντονισμένη προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας προς την κατεύθυνση της προώθησης των ΑΠΕ και την απεξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές πετρελαίου πρόκειται να συνδράμουν ουσιαστικά, ώστε στην καινούργια εποχή της ενέργειας να εισέλθει η Ελλάδα έτοιμη να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις.
Σημείωση: πολλές ευχαριστίες στον Freeblogger για την αναφορά του στο συγκεκριμένο άρθρο.
Η αλλαγή του κλίματος του πλανήτη είναι πλέον γεγονός και δυστυχώς γίνεται εμφανής, με διάφορες μορφές, σε όλους μας. Σύμφωνα με στοιχεία, η δεκαετία του 1990 ήταν η πιο ζεστή δεκαετία από τότε που γίνονται και καταγράφονται ανάλογες μετρήσεις. Τα επίπεδα της παρουσίας του διοξειδίου του άνθρακα, μιας από τις βασικές αιτίες της κλιματικής αλλαγής στην ατμόσφαιρα, έχουν αυξηθεί κατά περισσότερο από 30% από τη βιομηχανική επανάσταση και έπειτα. Υπολογίζεται ότι, εξαιτίας αυτής της αύξησης, η μέση θερμοκρασία της Γης ανέβηκε κατά 0,6 βαθμούς Κελσίου μέσα στον 20ό αιώνα.
Η αλλαγή της θερμοκρασίας έχει ως άμεσο επακόλουθο την τήξη των πάγων και την άνοδο της μέσης στάθμης της θάλασσας κατά σχεδόν 2 χιλιοστά ανά έτος τα τελευταία εκατό χρόνια. Η κάλυψη του χιονιού παγκοσμίως έχει μειωθεί σε ποσοστό 10% από το 1960 και οι οικονομικές καταστροφές, λόγω των άστατων καιρικών φαινομένων, σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις υπολογίζεται ότι δεκαπλασιάστηκαν τα τελευταία 40 χρόνια.
Η ανησυχητική επιδείνωση των συνεπειών του φαινομένου του θερμοκηπίου παγκοσμίως καθιστά τη διεθνή κοινότητα ολοένα και πιο ευαίσθητη σχετικά με το θέμα και τις αιτίες που το προκαλούν. Η προσπάθεια για τον έλεγχο του φαινομένου του θερμοκηπίου, σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές του πετρελαίου και τη μείωση της προσφοράς των ορυκτών καυσίμων, καθιστούν ιδιαίτερα δημοφιλή και ελκυστική την προοπτική της εξάπλωσης της χρήσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Είναι επίσης σημαντικό ότι οι συνθήκες σήμερα περισσότερο παρά ποτέ ευνοούν την έρευνα και την τεχνολογική εξέλιξη των μεθόδων παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ και τις καθιστούν πιο ασφαλείς και ανταγωνιστικές, λαμβάνοντας υπόψη το άμεσο κόστος παραγωγής αλλά και την απεξάρτηση που προσφέρουν από την εισαγωγή ορυκτών καυσίμων από ασταθείς περιοχές του πλανήτη. Ως ΑΠΕ, σύμφωνα με την Οδηγία 2001/77/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ορίζονται όλα τα μη ορυκτά καύσιμα και συγκεκριμένα η αιολική ενέργεια, η ηλιακή ενέργεια, η γεωθερμική ενέργεια, η ενέργεια των κυμάτων, η παλιρροϊκή ενέργεια, η υδραυλική ενέργεια, η βιομάζα, τα βιοαέρια και τα αέρια που εκλύονται από χώρους υγειονομικής ταφής και από εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρα από τις διαδεδομένες και γνωστές μορφές ΑΠΕ αναπτύσσονται τελευταία δυναμικά και οι σχετικά καινούργιες όπως είναι η κυματική ενέργεια και η εκμετάλλευση της παλίρροιας. Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times που αναδημοσιεύθηκε πρόσφατα στην «Καθημερινή», μελέτες στη Βρετανία αναφέρουν ότι η αξιοποίηση μόνο της κυματικής ενέργειας θα μπορούσε να καλύψει έως και το 20% των σημερινών αναγκών της χώρας. Επιπλέον η κυβέρνηση της Σκωτίας έχει δεσμευθεί να καλύψει, έως το 2010, το 18% των ενεργειακών αναγκών της περιοχής από ανανεώσιμες πηγές.
Στην Ευρώπη...
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) έχει εδώ και καιρό προωθήσει πολιτικά τη χρήση των ΑΠΕ και τη διάδοσή τους τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κρατών-μελών.
Σύμφωνα με τους όρους του Πρωτοκόλλου του Κυότο η Ε.Ε. πρέπει να μειώσει, μέχρι το 2012, τις εκπομπές των αεριών του θερμοκηπίου κατά 8% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Για την επίτευξη αυτού του στόχου η χρήση των ΑΠΕ, όπως είναι φυσικό, θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Προς αυτή την κατεύθυνση το 1997 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε τη Λευκή Βίβλο με τίτλο: «Ενέργεια για το μέλλον: Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας», η οποία θέτει ως στόχο να αυξηθεί η συμμετοχή των ΑΠΕ στο 12% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας μέχρι το 2010, από το 5,4% το 1997.
Αποτέλεσμα αυτής της Βίβλου ήταν, μετά 4 χρόνια διαπραγματεύσεων, να εκδοθεί η Οδηγία για την προώθηση της χρήσης των ΑΠΕ (Οδηγία 2001/77/EC). Κύριος στόχος της Οδηγίας είναι ο διπλασιασμός του μεριδίου της παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας από το 6-7% που είναι σήμερα στο 12% έως το 2010. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ θα φτάσει το 2010 το 22% από 13,9% που ήταν το 1997. Ετσι, αναμένεται ότι η πλήρης εφαρμογή της Οδηγίας θα μειώσει την παραγωγή των αεριών του θερμοκηπίου κατά 200 εκατ. τόνους CO2, οι οποίοι ισοδυναμούν με το 6% των εκπομπών του 1990.
Ο εθνικός στόχος που ορίζει η Οδηγία για κάθε χώρα διαφέρει, ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο βρισκόταν η χρήση των ΑΠΕ κατά τη θέσπιση της Οδηγίας. Ετσι για την Αυστρία ο στόχος ορίζεται στο 78%, ενώ για το Βέλγιο μόλις στο 6%.
Το Μάιο του 2004 η Επιτροπή σε έκθεσή της ανέφερε ότι τα κράτη-μέλη είχαν μείνει πίσω στους στόχους τους, με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι ο στόχος του 22% δεν θα επιτευχθεί και ότι αντίθετα το ποσοστό θα προσεγγίσει το 18% με 19% έως το 2010.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, το 2004 το ποσοστό κάλυψης της ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ στην Ελλάδα έφτανε το 9,5%, στην Ε.Ε. των «15» έφτανε το 14,7% και στην Ε.Ε. των «25» το 13,7%. Τα μεγαλύτερα ποσοστά σημειώνουν η Αυστρία με 58,8% και η Λεττονία με 47,1%.
Τα επόμενα βήματα της Ε.Ε. προς την κατεύθυνση προώθησης των ΑΠΕ περιλαμβάνουν την παρουσίαση ενός Οδηγού το Δεκέμβριο του 2006, ενώ εντός του 2007 αναμένεται και η έκδοση από την Επιτροπή αναφοράς σχετικής με την εναρμόνιση των μηχανισμών προώθησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ σε όλα τα κράτη μέλη.
Πέρα από τις ευρωπαϊκές -κεντρικές- πολιτικές, τα κράτη-μέλη εφαρμόζουν συντονισμένες προσπάθειες σε εθνικό επίπεδο για την επέκταση της χρήσης των ΑΠΕ. Συγκεκριμένα η κυβέρνηση της Αγγλίας εξέδωσε το Φεβρουάριο του 2003 τη Λευκή Βίβλο με τίτλο: «Το ενεργειακό μας μέλλον - δημιουργώντας μια χαμηλή σε άνθρακα οικονομία». Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ, η νέα ενεργειακή πολιτική της χώρας στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες: την προστασία του περιβάλλοντος, την ενεργειακή αξιοπιστία, την παροχή φτηνής ενέργειας στους φτωχότερους και ανταγωνιστικής ενέργειας για τις επιχειρήσεις και τις βιομηχανίες.
Νωρίτερα, τον Απρίλιο του 2002, η γαλλική κυβέρνηση εξέδωσε έκθεση για την άρση των εμποδίων για την ανάπτυξη των ΑΠΕ. Και μόλις τον Ιούλιο που μας πέρασε ανακοίνωσε την αύξηση των τιμών αγοράς των kwh ηλεκτρικής ενέργειας που παράγονται από ΑΠΕ. Το νέο πρόγραμμα διαφοροποιεί το ύψος της πληρωμής ανά kwh ανάλογα με την χρησιμοποιούμενη τεχνολογία, την περιοχή, το μέγεθος της εγκατεστημένης ισχύος και τα έτη λειτουργίας της εγκατάστασης. Η Γαλλία έχει το φιλόδοξο στόχο να έχει εγκατεστημένη ισχύ αιολικών 12.500 MW μέχρι το 2010.
Αιολική ενέργεια
Η εγκατεστημένη αιολική ισχύς στην Ε.Ε. των «25» έφτασε το 2005 τα 40.500 MW σημειώνοντας αύξηση της τάξεως του 18% σε σχέση με το 2004. Πρώτη δύναμη στον συγκεκριμένο τομέα είναι η Γερμανία με 18.500 MW και δεύτερη η Ισπανία με 10.000 MW. Οι δύο χώρες καλύπτουν έτσι το 70% του συνόλου. Η χώρα μας κατατάσσεται στη δέκατη θέση της σχετικής κατάταξης με 573,3 MW (472,6 MW το 2004). Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι στην Ε.Ε. βρίσκονται εγκατεστημένα τα 2/3 της παγκόσμιας συνολικής αιολικής ενέργειας. Σε παγκόσμια κλίμακα η συνολική εγκατεστημένη ισχύς αιολικής ενέργειας ανέρχεται σε 57.800 MW. Στις ΗΠΑ είναι 9.700 MW και στην Ιαπωνία είναι μόλις 940 MW.
Στον υπόλοιπο κόσμο...
Στις ΗΠΑ, το υπουργείο Ενέργειας εφαρμόζει ειδικό Πρόγραμμα για τις τεχνολογίες της ηλιακής ενέργειας (Solar Energy Technologies Program) με σκοπό την προώθηση της συγκεκριμένης τεχνολογίας ΑΠΕ. Το εν λόγω Πρόγραμμα αφορά τα έτη 2007-2011 και σε αυτό συμμετέχουν κρατικά εργαστήρια, πανεπιστήμια, βιομηχανίες και επαγγελματικοί σύνδεσμοι.
Μια ανάλογη πρωτοβουλία για την ανάπτυξη της ηλιακής ενέργειας αποτελεί η European Photovoltaic Technology Platform. Η συγκεκριμένη πλατφόρμα δημιουργήθηκε το 2005 με σκοπό να καταστήσει την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τα φωτοβολταϊκά μία βιώσιμη πηγή ενέργειας.
Παράλληλα, στις 20 Φεβρουαρίου 2006 ο πρόεδρος των ΗΠΑ παρουσίασε το ενεργειακό του όραμα για τις ΗΠΑ με βασικό άξονα την αύξηση της χρηματοδότησης της έρευνας στον τομέα των καθαρών μορφών ενέργειας κατά 22%. Στόχος της ενεργειακής πρόκλησης, σύμφωνα με τον πρόεδρο Μπους, είναι η προώθηση της διατηρήσιμης ενέργειας, η επισκευή και ο εκσυγχρονισμός των ενεργειακών υποδομών και η αύξηση των ενεργειακών αποθεμάτων με έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος. Η αύξηση των πόρων για την έρευνα εστιάζεται σε δύο τομείς:
Την αλλαγή του τρόπου που κινούν οι πολίτες των ΗΠΑ τα αυτοκίνητά τους.
Την αλλαγή του τρόπου που καλύπτουν τις ενεργειακές τους ανάγκες στα σπίτια και τα γραφεία τους.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία με το όνομα «Advanced Energy Initiative» περιλαμβάνει δράσεις και στόχους ανά τομέα ΑΠΕ. Οσον αφορά την ηλιακή ενέργεια προβλέπει την αύξηση του προϋπολογισμού του 2007 για την έρευνα στον συγκεκριμένο τομέα στα 148 εκατ. δολ. από 65 εκατ. δολ. το 2006. Αντίστοιχα, για την έρευνα στην αιολική ενέργεια προβλέπεται η δαπάνη 44 εκατ. δολ. για το 2007 έναντι 39 εκατ. δολ. για το 2006.
Στην Ασία, η Κίνα, ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη με ρυθμό ανάπτυξης που ξεπερνά κατά μέσο όρο το 9% τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ακολουθεί μια επιθετική πολιτική επέκτασης της χρήσης των ΑΠΕ με επενδύσεις που θα προσεγγίσουν τα 200 δισ. δολ. την επόμενη δεκαπενταετία και αναμένεται να καλύψουν έως το 2010 το 10% της ενεργειακής κατανάλωσης. Εκτιμάται ότι η Κίνα μέχρι το 2020 θα έχει 30.000 MW εγκατεστημένη ισχύ αιολικής ενέργειας από μόλις 1.260 MW που έχει σήμερα.
Στην Ελλάδα...
Αλλά και εδώ στη χώρα μας, την προικισμένη από ήλιο και άνεμο, οι δυνατότητες αξιοποίησης των ΑΠΕ είναι μεγάλες, παρ' όλ' αυτά παρέμεναν για χρόνια σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες. Θα είχε ενδιαφέρον να υπολογίσει κάποιος το ευκαιριακό κόστος που προκύπτει για τη χώρα μας από τη μη εκμετάλλευση του άφθονου ηλιακού και αιολικού ενεργειακού δυναμικού.
Αυτό το εν πολλοίς χαμένο, μέχρι σήμερα, ενεργειακό δυναμικό έρχεται να αξιοποιήσει η εφαρμογή του νέου Νόμου 3468 (ΦΕΚ. Α' 129/ 27-6-2006) για τις ΑΠΕ. Σήμερα, η συνολική εγκατεστημένη ισχύς ΑΠΕ στη χώρα μας υπολογίζεται σε 630 MW, εκ των οποίων τα 180 MW, δηλαδή ποσοστό 30%, εγκαταστάθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο νέος νόμος για τις ΑΠΕ εναρμονίζει πλήρως την εθνική νομοθεσία με το κοινοτικό δίκαιο και αναμένεται να δώσει ώθηση στην επέκτασή τους μέσω του νέου συστήματος αδειοδότησης και των αυξημένων οικονομικών κινήτρων που προβλέπονται σε αυτόν. Μέχρι το 2010 αναμένονται επενδύσεις της τάξης των 2,5 δισ. ευρώ στο συγκεκριμένο τομέα. Ο εν λόγω νόμος σε συνδυασμό με το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο που βρίσκεται υπό κατάρτιση, αποτελούν τους δύο βασικούς πυλώνες για την ενίσχυση της συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μας ισοζύγιο.
Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος προβλέπει:
Την αύξηση της διάρκειας της σύμβασης επένδυσης ηλεκτρικής ενέργειας για μονάδες ΑΠΕ σε 20 χρόνια, από 10 που είναι σήμερα.
Τον καθορισμό νέων, υψηλότερων ορίων εξαίρεσης από την υποχρέωση έκδοσης άδειας παραγωγής, για όλες τις τεχνολογίες ΑΠΕ. Συγκεκριμένα, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από γεωθερμία δεν απαιτείται η λήψη άδειας παραγωγής για συστήματα με εγκατεστημένη ισχύ μικρότερη ή ίση των 0,5 MW. Αντίστοιχα για τη βιομάζα το όριο τίθεται στα 100 ΚW, για τα φωτοβολταϊκά συστήματα στα 150 ΚW και για την αιολική ενέργεια, στο Διασυνδεδεμένο Σύστημα, στα 50 ΚW.
Την αύξηση του ορίου της εγκατεστημένης ισχύος των «μικρών» υδροηλεκτρικών σταθμών, από 10 σε 15MW.
Την ενίσχυση της δημιουργίας υβριδικών συστημάτων και την προώθηση των συστημάτων συμπαραγωγής.
Την παροχή αυξημένων οικονομικών κινήτρων για την ενίσχυση των επενδύσεων σε ΑΠΕ. Στην περίπτωση των φωτοβολταϊκών η αύξηση φτάνει έως και το 630%.
Την ευνοϊκή αντιμετώπιση των αιτήσεων για την έκδοση της άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που υποβάλλεται από πολυσυμμετοχικές επιχειρήσεις (λαϊκής βάσης) και με τη συμμετοχή των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αποτέλεσμα των διατάξεων του Νόμου 3468 είναι η ουσιαστική μείωση, σε λιγότερο του ενός έτους, του συνολικού χρόνου για την έκδοση των αδειών παραγωγής και εγκατάστασης, ενώ με τα έως τώρα δεδομένα απαιτούνταν μέχρι και τρία χρόνια.
Επιπλέον, τόσο μέσω του Αναπτυξιακού Νόμου όσο και του μέσω Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα» (ΕΠΑΝ) χρηματοδοτούνται ήδη έργα ΑΠΕ και εξοικονόμησης ενέργειας. Στο ίδιο πνεύμα και με γνώμονα την περαιτέρω προώθηση των ΑΠΕ -και στον οικιακό τομέα- σχεδιάζεται από το υπουργείο Ανάπτυξης το επόμενο ΕΠΑΝ για την Προγραμματική Περίοδο 2007-2013.
Επισημαίνεται ότι έως σήμερα έχουν εγκριθεί, στο πλαίσιο του Γ΄ ΚΠΣ, για χρηματοδότηση 290 προτάσεις ΑΠΕ με προϋπολογισμό 1 δισ. ευρώ.
Το μεγαλύτερο μέρος των έργων συγκεντρώνεται στις Περιφέρειες της Κεντρικής Μακεδονίας (κυρίως υδροηλεκτρικά και έργα βιομάζας), της Κρήτης (κυρίως ηλιακά και αιολικά), της Πελοποννήσου (κυρίως αιολικά και ηλιακά) και της Στερεάς Ελλάδας (αιολικά και υδροηλεκτρικά).
Με βάση τα μέχρι σήμερα στοιχεία, η συνολική ισχύς συστημάτων ΑΠΕ που προβλέπεται να εγκατασταθεί από τη χρηματοδότηση των εν λόγω έργων ανέρχεται σε 543,85 MW. Από αυτά, τα 452,10 MW αφορούν έργα αξιοποίησης της αιολικής ενέργειας, τα 79,60 ΜW μικρά υδροηλεκτρικά έργα και τα 2,47 MW φωτοβολταϊκά συστήματα.
Επιπλέον, στις 2 Αυγούστου ανακοινώθηκε η έγκριση από τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Δημήτρη Σιούφα της χρηματοδότησης 62 έργων προϋπολογισμού 46,8 εκατ. ευρώ, για τη σύνδεση ενεργειακών επενδύσεων με το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας στο πλαίσιο του Μέτρου 6.5.: «Προώθηση της διείσδυσης συστημάτων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο ενεργειακό σύστημα της χώρας», του ΕΠΑΝ. Με την υλοποίηση των συγκεκριμένων έργων προβλέπεται η ένταξη στο σύστημα ισχύος 512 MW παραγόμενης από ΑΠΕ.
Η περαιτέρω διείσδυση των ΑΠΕ στα ηλεκτρικά δίκτυα τις επόμενες δεκαετίες και η αξιοποίησή τους για την κάλυψη των αυξανόμενων ενεργειακών αναγκών αποτελούν στρατηγικούς στόχους της χώρας μας, της Ε.Ε. και όλων των αναπτυσσόμενων χωρών, με στόχο τη δημιουργία βιώσιμων ενεργειακών συστημάτων και τον περιορισμό της εξάρτησης από τις εισαγωγές υψηλού κόστους ορυκτών καυσίμων.
Το ενεργειακό σύστημα του μέλλοντος οφείλει να είναι περισσότερο ασφαλές, περισσότερο διαφοροποιημένο σε σχέση με σήμερα, αποτελούμενο από ένα ευρύτερο ενεργειακό μείγμα, το οποίο θα επηρεάζει τόσο τα μέσα της προσφοράς-προμήθειας της ενέργειας, όσο και τον έλεγχο και τη διαχείριση της ζήτησής της. Σε αυτό το πλαίσιο, κρίνεται επιβεβλημένη η ενίσχυση της καταναλωτικής συνείδησης -όσον αφορά στη χρήση της ενέργειας-, η επέκταση των ΑΠΕ και η αύξηση των διαθέσιμων αποθεμάτων ενέργειας για κάθε κράτος. Το νέο ενεργειακό πρότυπο απαιτεί μεγαλύτερη αποκέντρωση της παραγωγής ενέργειας σε σταθμούς παραγωγής μικρής εγκατεστημένης ισχύος, την επέκταση της χρήσης των ΑΠΕ και στον οικιακό τομέα και την προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας. Το ζήτημα της ενέργειας επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητα όλων μας, επηρεάζει σημαντικά την ανάπτυξη της χώρας, επιδρά στο κόστος παραγωγής και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Για το λόγο, αυτό τόσο η κήρυξη από το υπουργείο Ανάπτυξης των ετών από το 2005 έως το 2010 ως Ετη Εξοικονόμησης Ενέργειας, όσο και η συντονισμένη προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας προς την κατεύθυνση της προώθησης των ΑΠΕ και την απεξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές πετρελαίου πρόκειται να συνδράμουν ουσιαστικά, ώστε στην καινούργια εποχή της ενέργειας να εισέλθει η Ελλάδα έτοιμη να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις.
Σημείωση: πολλές ευχαριστίες στον Freeblogger για την αναφορά του στο συγκεκριμένο άρθρο.
Νοεμβρίου 07, 2006
Η καινοτομία ενισχύει τα ελληνικά brand names
* Δημοσιεύθηκε το Σάββατο 4 Νοεμβριου 2006 στην ελληνική έκδοση του Economist που κυκλοφορεί μαζί με την "Καθημερινή"
Στην εποχή των ραγδαίων ποσοτικών και ποιοτικών αλλαγών, όποιος δεν αλλάζει, μένει στάσιμος. Υποχωρεί. Αυτό ισχύει για τα μεμονωμένα άτομα, τις επιχειρήσεις, τους δημόσιους φορείς και τα κράτη.
Για να παραμείνει μία επιχείρηση ή μία χώρα ανταγωνιστική, απαιτούνται μεταρρυθμίσεις, νέες πολιτικές και νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση των παλαιών και νέων προβλημάτων. Απαιτούνται νέες μέθοδοι και σύγχρονα εργαλεία για την αποτελεσματική διαχείριση της αλλαγής (change management).
Σε εθνικό επίπεδο οι «νέες» δυνάμεις που αναδύονται διεθνώς (π.χ. Ιρλανδία, Ρωσία στον ευρωπαϊκό χώρο· Κίνα, Ινδία στην Ασία), συνεχώς εξελίσσονται και αναπτύσσονται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών, κάποιες εξ αυτών πραγματοποιούν ήδη το «άλμα του βατράχου» (the leap-frog), δηλαδή από την αγροτική οικονομία περνούν κατευθείαν στην οικονομία της γνώσης, ξεπερνώντας το ενδιάμεσο στάδιο της βιομηχανικής οικονομίας. Έτσι μπορούν και προσφέρουν όχι μόνο ανταγωνιστικά μεταποιητικά προϊόντα, αλλά και ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κίνα, κατά το 2005, ξεπέρασε για πρώτη φορά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας .
Σε αυτό το νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον η χώρα μας καλείται να αντιπαρατάξει, με δημιουργικό τρόπο, τα δυνατά της σημεία και τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Καλείται να αξιοποιήσει, με καινοτόμο τρόπο, εκείνα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που την διαφοροποιούν από τον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ακολουθώντας τη στρατηγική των γαλάζιων ωκεανών και της αξιακής καινοτομίας (value innovation).
Η δημιουργική αξιοποίηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της χώρας αποσκοπεί στην επανατοποθέτηση του ελληνικού brand name και στην κατάκτηση νέων αγορών για τα ελληνικά προϊόντα. Η προσπάθεια θα καταστεί δυνατή μέσω της αύξησης της αποτελεσματικότητας των παραγωγικών και εμπορικών διαδικασιών, της προσαρμογής στις απαιτήσεις του σύγχρονου καταναλωτή και των διεθνών αγορών, της βελτίωσης της ποιότητας των προϊόντων, της αύξησης της παραγωγικότητας και κυρίως της καινοτομικότητας.
Στόχος είναι η καθιέρωση Ελληνικών επώνυμων ποιοτικών προϊόντων (αγροτικών ή μη) στις διεθνείς αγορές. Προϊόντων εξαιρετικής ποιότητας και μοναδικής αξίας, όπως τα καλλυντικά, το ελαιόλαδο , η μαστίχα, τα μοναδικά τυριά κ.α., τα οποία, όμως, είναι κατάλληλα και με ευρηματικό τρόπο, συσκευασμένα.
Η προώθηση των τοπικών ποιοτικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές μπορεί να αποτελέσει, εν μέρει, και την απάντηση στην ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας. Αρκεί η καθιέρωση ως αναγνωρίσιμων διεθνών επωνυμιών λίγων κατηγοριών προϊόντων, σε συγκεκριμένες μεγάλες αγορές, ώστε να προκύψουν σημαντικά οφέλη για την ανταγωνιστικότητα και το εισόδημα των Περιφερειών της χώρας.
Παράλληλα, αξιοποιώντας την παγκόσμια στροφή προς τα ποιοτικά τρόφιμα (βιολογικά ή μη) και την μεσογειακή διατροφή μπορούμε να προβάλουμε ένα νέο, ισορροπημένο και υγιεινό πρότυπο διατροφής και, γιατί όχι, διαβίωσης. Το Ελληνικό υγιεινό πρότυπο διαβίωσης.
Το πρότυπο αυτό θα τροφοδοτείται από προϊόντα που θα τα χαρακτηρίζει η μοναδική τοπική προέλευση, η υψηλή ποιότητα, η ιδιαίτερη παραγωγική διαδικασία, οι αγνές πρώτες ύλες και η πρωτότυπη συσκευασία.
Η χώρα μας μπορεί να αξιοποιήσει το μεγάλος εύρος των μοναδικών προϊόντων της και με την κατάλληλη προώθηση να κερδίσει νέες αγορές στο εξωτερικό. Επιπλέον, η σύνδεση των εξαγόμενων προϊόντων με συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές μπορεί να τα μετατρέψει στους καλύτερους πρεσβευτές του ελληνικού τουρισμού στο εξωτερικό, αναδεικνύοντας έτσι τη φύση και τη γη που τα παρήγαγαν. Για την επιτυχία του εγχειρήματος απαιτείται συγκεκριμένη στρατηγική διαφοροποίησης και στόχευση σε εστιασμένες αγορές (niche markets).
Η προσπάθεια πρέπει να στοχεύει στην καθιέρωση του «Made ή Produced in Greece», ως ισχυρής επωνυμίας διαφοροποίησης και υψηλής ποιότητας. Ορισμένες ελληνικές επιχειρήσεις το έχουν ήδη πετύχει, γιατί όχι και άλλες;
Στην εποχή των ραγδαίων ποσοτικών και ποιοτικών αλλαγών, όποιος δεν αλλάζει, μένει στάσιμος. Υποχωρεί. Αυτό ισχύει για τα μεμονωμένα άτομα, τις επιχειρήσεις, τους δημόσιους φορείς και τα κράτη.
Για να παραμείνει μία επιχείρηση ή μία χώρα ανταγωνιστική, απαιτούνται μεταρρυθμίσεις, νέες πολιτικές και νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση των παλαιών και νέων προβλημάτων. Απαιτούνται νέες μέθοδοι και σύγχρονα εργαλεία για την αποτελεσματική διαχείριση της αλλαγής (change management).
Σε εθνικό επίπεδο οι «νέες» δυνάμεις που αναδύονται διεθνώς (π.χ. Ιρλανδία, Ρωσία στον ευρωπαϊκό χώρο· Κίνα, Ινδία στην Ασία), συνεχώς εξελίσσονται και αναπτύσσονται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών, κάποιες εξ αυτών πραγματοποιούν ήδη το «άλμα του βατράχου» (the leap-frog), δηλαδή από την αγροτική οικονομία περνούν κατευθείαν στην οικονομία της γνώσης, ξεπερνώντας το ενδιάμεσο στάδιο της βιομηχανικής οικονομίας. Έτσι μπορούν και προσφέρουν όχι μόνο ανταγωνιστικά μεταποιητικά προϊόντα, αλλά και ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κίνα, κατά το 2005, ξεπέρασε για πρώτη φορά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας .
Σε αυτό το νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον η χώρα μας καλείται να αντιπαρατάξει, με δημιουργικό τρόπο, τα δυνατά της σημεία και τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Καλείται να αξιοποιήσει, με καινοτόμο τρόπο, εκείνα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που την διαφοροποιούν από τον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ακολουθώντας τη στρατηγική των γαλάζιων ωκεανών και της αξιακής καινοτομίας (value innovation).
Η δημιουργική αξιοποίηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της χώρας αποσκοπεί στην επανατοποθέτηση του ελληνικού brand name και στην κατάκτηση νέων αγορών για τα ελληνικά προϊόντα. Η προσπάθεια θα καταστεί δυνατή μέσω της αύξησης της αποτελεσματικότητας των παραγωγικών και εμπορικών διαδικασιών, της προσαρμογής στις απαιτήσεις του σύγχρονου καταναλωτή και των διεθνών αγορών, της βελτίωσης της ποιότητας των προϊόντων, της αύξησης της παραγωγικότητας και κυρίως της καινοτομικότητας.
Στόχος είναι η καθιέρωση Ελληνικών επώνυμων ποιοτικών προϊόντων (αγροτικών ή μη) στις διεθνείς αγορές. Προϊόντων εξαιρετικής ποιότητας και μοναδικής αξίας, όπως τα καλλυντικά, το ελαιόλαδο , η μαστίχα, τα μοναδικά τυριά κ.α., τα οποία, όμως, είναι κατάλληλα και με ευρηματικό τρόπο, συσκευασμένα.
Η προώθηση των τοπικών ποιοτικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές μπορεί να αποτελέσει, εν μέρει, και την απάντηση στην ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας. Αρκεί η καθιέρωση ως αναγνωρίσιμων διεθνών επωνυμιών λίγων κατηγοριών προϊόντων, σε συγκεκριμένες μεγάλες αγορές, ώστε να προκύψουν σημαντικά οφέλη για την ανταγωνιστικότητα και το εισόδημα των Περιφερειών της χώρας.
Παράλληλα, αξιοποιώντας την παγκόσμια στροφή προς τα ποιοτικά τρόφιμα (βιολογικά ή μη) και την μεσογειακή διατροφή μπορούμε να προβάλουμε ένα νέο, ισορροπημένο και υγιεινό πρότυπο διατροφής και, γιατί όχι, διαβίωσης. Το Ελληνικό υγιεινό πρότυπο διαβίωσης.
Το πρότυπο αυτό θα τροφοδοτείται από προϊόντα που θα τα χαρακτηρίζει η μοναδική τοπική προέλευση, η υψηλή ποιότητα, η ιδιαίτερη παραγωγική διαδικασία, οι αγνές πρώτες ύλες και η πρωτότυπη συσκευασία.
Η χώρα μας μπορεί να αξιοποιήσει το μεγάλος εύρος των μοναδικών προϊόντων της και με την κατάλληλη προώθηση να κερδίσει νέες αγορές στο εξωτερικό. Επιπλέον, η σύνδεση των εξαγόμενων προϊόντων με συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές μπορεί να τα μετατρέψει στους καλύτερους πρεσβευτές του ελληνικού τουρισμού στο εξωτερικό, αναδεικνύοντας έτσι τη φύση και τη γη που τα παρήγαγαν. Για την επιτυχία του εγχειρήματος απαιτείται συγκεκριμένη στρατηγική διαφοροποίησης και στόχευση σε εστιασμένες αγορές (niche markets).
Η προσπάθεια πρέπει να στοχεύει στην καθιέρωση του «Made ή Produced in Greece», ως ισχυρής επωνυμίας διαφοροποίησης και υψηλής ποιότητας. Ορισμένες ελληνικές επιχειρήσεις το έχουν ήδη πετύχει, γιατί όχι και άλλες;
Νοεμβρίου 02, 2006
18ο Ετήσιο Συνέδριο του Πανελλήνιου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων
Η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ), η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), ο Δήμος Βέροιας και το Πανελλήνιο Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων (ΠΑΝΔΟΙΚΟ), συνδιοργανώνουν το 18ο Ετήσιο Συνέδριο του ΠΑΝΔΟΙΚΟ. Το Συνέδριο έχει θέμα:«Κοινωνική Περιβαλλοντική Ευθύνη και Απασχόληση» και θα πραγματοποιηθεί στη Βέροια από τις 3 έως τις 5 Νοεμβρίου 2006.
Πρόγραμμα Συνεδρίου
Πρόγραμμα Συνεδρίου
Η κλιματική αλλαγή βλάπτει σοβαρά και την τσέπη μας
Δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης του οικονομολόγου Sir Nicholas Stern για τις οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Τη μελέτη πραγματοποίησε για λογαριασμό της Βρετανικής Κυβέρνησης.
Σύμφωνα με αυτήν:
- Το 40% των ειδών απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ 200 εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν τις εστίες τους, λόγω πλημμυρών ή ξηρασιών μέχρι το 2050, εάν η παγκόσμια θερμοκρασία αυξηθεί κατά 2 οC.
- Επιπλέον 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν προβλήματα έλλειψης πόσιμου νερού, εάν η παγκόσμια θερμοκρασία αυξηθεί κατά 2 οC.
- Ουσιαστικά αποδεικνύεται ότι το κόστος της κλιματικής αλλαγής είναι κατά πολύ υψηλότερο του κόστους της άμεσης αντιμετώπισης των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αιτίων που την προκαλούν.
Αναλυτικά τα αποτελέσματα της μελέτης, και επιπλέον σχόλια.
Σύμφωνα με αυτήν:
- Το 40% των ειδών απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ 200 εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν τις εστίες τους, λόγω πλημμυρών ή ξηρασιών μέχρι το 2050, εάν η παγκόσμια θερμοκρασία αυξηθεί κατά 2 οC.
- Επιπλέον 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν προβλήματα έλλειψης πόσιμου νερού, εάν η παγκόσμια θερμοκρασία αυξηθεί κατά 2 οC.
- Ουσιαστικά αποδεικνύεται ότι το κόστος της κλιματικής αλλαγής είναι κατά πολύ υψηλότερο του κόστους της άμεσης αντιμετώπισης των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αιτίων που την προκαλούν.
Αναλυτικά τα αποτελέσματα της μελέτης, και επιπλέον σχόλια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)