Μερικά στοιχεία για την καινοτομία και τον "αδυσώπητο πόλεμο της ανταγωνιστικότητας"

Κάποιος έχει πει ότι: «χρειάζονται μόνον 20 χρόνια για έναν ριζοσπάστη να καταλήξει συντηρητικός, αν δεν αλλάξει ούτε μία ιδέα».

Η διαπίστωση αυτή ισχύει πολύ περισσότερο στο χώρο των επιχειρήσεων.
Στην εποχή της διεθνοποίησης των οικονομιών, στην εποχή των ραγδαίων ποσοτικών και ποιοτικών αλλαγών και των έντονων τεχνολογικών εξελίξεων, όποιος δεν αλλάζει, μένει στάσιμος.

Σε αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον, το στοίχημα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας αποτελεί, παγκοσμίως, βασική προτεραιότητα για τα άτομα, τις επιχειρήσεις, τους δημόσιους φορείς και τα κράτη.

Για να παραμείνει μία επιχείρηση ή μία χώρα ανταγωνιστική, απαιτούνται μεταρρυθμίσεις. Απαιτούνται, νέες διαδικασίες, νέες πολιτικές και νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση των παλαιών και των νέων προβλημάτων. Απαιτούνται νέες μέθοδοι και σύγχρονα εργαλεία για την αποτελεσματική διαχείριση της αλλαγής.

Σε αυτό το πλαίσιο το χαμηλό κόστος δεν μπορεί και δεν αποτελεί τη μοναδική κρίσιμη παράμετρο για την ανάπτυξη, ούτε συνιστά χαρακτηριστικό υψηλής ανταγωνιστικότητας. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει ποιες χώρες βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης των δύο πιο σημαντικών διεθνών δεικτών ανταγωνιστικότητας.

Είναι, επίσης, χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα έκθεσης της ανεξάρτητης αμερικανικής ερευνητικής ομάδας Conference Board, σύμφωνα με την οποία το πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους τείνει να εξανεμισθεί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες. Η έκθεση υποστηρίζει ότι το εν λόγω πλεονέκτημα εξασθενεί αν ληφθεί υπόψη η μέση παραγωγή ανά εργαζόμενο.

Όπως τονίζει ο επικεφαλής της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας Bart van Ark, «Το κλειδί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες είναι η προώθηση της παραγωγικότητας μέσω των τεχνολογικών αλλαγών και καινοτομιών».

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κίνα, κατά το 2005, ξεπέρασε για πρώτη φορά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, ενώ στην αντίστοιχη κατάταξη του 1986 δεν ήταν ούτε στις 10 πρώτες χώρες. Επιπλέον είναι εντυπωσιακό ότι ενώ το 1986 ο κατάλογος με τις 10 πρώτες χώρες σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας περιελάμβανε 6 ευρωπαϊκές και μόλις 3 ασιατικές χώρες, ο αντίστοιχος κατάλογος για το 2005, περιλαμβάνει μόλις 2 ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία) και 7 ασιατικές.

Καινοτομία ή θάνατος λοιπόν....