Ευτυχισμένο το νέον έτος!!!

Πολλές ευχές στους αναγνώστες και φίλους του blog για ένα 2008 ειρηνικό, ευτυχισμένο και δημιουργικό.

Ας ελπίσουμε ότι το 2008 θα συμφωνήσουμε ως Έλληνες σε ένα φρέσκο, συνεκτικό και παραγωγικό στόχο (mission statement), κάτι που λείπει από την πορεία μας τα τελευταία χρόνια. Ένα στόχο ο οποίος θα μας διαχωρίζει από τους λοιπούς εταίρους και εχθρούς, αλλά και θα δίνει νόημα στις πράξεις μας και τις καθημερινές μας ενέργειες.

Θα μας ενώνει και θα μας κινητοποιεί. Θα βελτιώνει την καθημερινότητά μας και θα μας αποτρέπει από τη διενέργεια μικροπρεπών και ταπεινών ενεργειών.

Η προστασία του περιβάλλοντος και η καταπολέμηση της μικρής καθημερινής διαφθοράς, μέσω της διαπόμπευσής της, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος αυτού του στόχου.

Τα υπόλοιπα με το νέον έτος.

Η δυσαρμονία εκπαιδευτικού συστήματος και πραγματικότητας

Είναι δυνατόν εν έτει 2007 η διαδικασία της μάθησης και εκπαίδευσης στην Ελλάδα να στηρίζεται στην αποστήθιση κειμένων; Και όμως έτσι συμβαίνει.

Σε μια διαδρομή του ηλεκτρικού σηδιρόδρομου, πριν από λίγες ημέρες, η μητέρα που καθόταν ακριβώς δίπλα μου, κάλεσε στο σπίτι το παιδί της, προφανώς, και το ρώτησε: "το έμαθες το μάθημα; όταν έρθω θα μου το πεις."

Και αναρωτήθηκα ακόμη στην "παπαγαλία" στηρίζεται η ελληνική σχολική εκπαίδευση; Είναι δυνατόν; Και όμως ναι, όπως με πληροφόρησαν συνάδελφοι με μεγαλύτερα παιδιά.

Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που στηρίζεται στην "παπαγαλία", σε έναν κόσμο που εξελίσσεται συνεχώς και απαιτεί κυρίως την όξυνση της κρίσης και την ικανότητα συνεχούς σύγκρισης καταστάσεων, την ελεύθερη αναζήτηση των νέων δεδομένων, την ανάλυση και εν τέλει τη σύνθεση.

Το παράδοξο είναι ότι τα παιδιά που αποφοιτούν από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με αυτή τη "στρατιωτική" νοοτροπία μάθησης - αποστήθισης(π.χ. για να περάσεις μια τάξη θα πρέπει να διαβάσεις και αποστηθίσεις από τη σελίδα 45 μέχρι τη σελίδα 237) έρχονται μετά το σχολείο αντιμέτωπα με ένα χαώδες περιβάλλον αξιολόγησης προσόντων και δυνατοτήτων. Χωρίς τάξη, χωρίς αξιοκρατία και χωρίς συγκεκριμένα βήματα ανέλιξης.

Προετοιμάζει δηλαδή το ελληνικό σχολείο τους νέους του με ένα αποστειρωμένο πρότυπο μάθησης για να εισέλθουν πού; Σε μία κοινωνία που επιβραβεύει ποιους; πάντως όχι τους άριστους και αυτούς που ακολουθούν τους "κανόνες". Για αυτό ίσως οι περισσότεροι μένουν εκτός Ελλάδας μετα τις σπουδές τους και διαπρέπουν σε χώρες που έχουν αυστηρό σύστημα αξιολόγησης......μετά την αποφοίτηση.

Μια σύντομη ανάλυση

Η μεγαλύτερη είδηση που προκύπτει από την απόπειρα αυτοκτονίας του τ. Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού είναι η ίδια η πράξη της αυτοκτονίας.
Άλλωστε, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που κάποιος προϊστάμενος συνάπτει παράνομη σχέση, με ή χωρίς προεκτάσεις, με υφισταμένη του.
Είναι όμως η πρώτη φορά στην Ελλάδα, τα τελευταία αρκετά χρόνια, που κάποιος κρατικός λειτουργός-πολιτικός προβαίνει σε μία τέτοια πράξη, για λόγους αυτοκάθαρσης, για κάτι που θεωρεί ότι τον ζημίωσε ηθικά.
Ασφαλώς και καταδικάζουμε αυτή του τη σχέση.
Όσο όμως αυτή η παράνομη σχέση δεν επηρεάζει τις πράξεις και τις ενέργειές του ως Γενικού Γραμματέα, κάτι το οποίο μένει να αποδείξει η δικαιοσύνη, μάλλον δεν μας αφορά, όπως δεν μας αφορά η προσωπική-σεξουαλική ζωή κανενός.
Ωστόσο, μπορεί να συνεκτιμηθεί αυτή η αδυναμία του, η σεξουαλική, για να κρίνουμε τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Το σίγουρο είναι ότι η εικόνα των περισσότερων ΜΜΕ, τα οποία αφιερώνουν μία ώρα κάθε βράδυ για να αναλύσουν ένα dvd, το περιεχόμενο του οποίου όλοι υποθέτουν, είναι απογοητευτική και δίνουν το χαρακτήρα μιας κοινωνίας της κλειδαρότρυπας. Επίσης, όσοι λένε τώρα, ως μετά Χριστόν προφήτες, ότι στο υπουργείο γινόντουσαν πράγματα και θάματα τα τελευταία χρόνια, έχουν τεράστιες ευθύνες, αν αποκαλυφθούν οι κατηγορίες τους, για την εως τώρα συγκάλυψή τους.
Πάντως φαίνεται οτι ο τ. Γεν. Γραμματέας έκανε κάτι το οποίο προσέκρουσε στους ηθικούς φραγμούς του και δεν το αντέξε. Αυτό είναι κάτι το αισιόδοξο για την κοινωνία μας, ότι δηλαδή υπάρχουν ακόμη ηθικοί φραγμοί που αναγνωρίζουμε, ακόμη και αν τους παραβιάζουμε.

Συμπεράσματα:


1. Τα περισσότερα ΜΜΕ διψούν για αίμα. Τολμούν αντιπολίτευση ακόμη και πάνω από το κρεβάτι της εντατικής.

2. Όσοι αναλαμβάνουν παρόμοιες θέσεις εξουσίας θα πρέπει να είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο.

Αυτό είναι το σύστημα, αυτό πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν όσοι τοποθετούνται σε παρόμοιες θέσεις.

Ίσως να είναι και η είδηση της χρονιάς

Από τη "Ναυτεμπορική":

Παρουσιάστηκε το πρώτο αεροσκάφος κινεζικής κατασκευής

ΤΟ πρώτο αεροσκάφος που έχει κατασκευαστεί εντός των συνόρων της παρουσίασε σήμερα η Κίνα, πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο στο στόχο της να αναδειχτεί σε παγκόσμιο κολοσσό της αεροπορίας και να απειλήσει ευθέως την κυριαρχία των Boeing και Airbus.Το νέο αεροσκάφος, με την ονομασία “Ιπτάμενος Φοίνικας” (“Xiang Feng”), παρουσιάστηκε σε κυβερνητικούς αξιωματούχους και στελέχη της βιομηχανίας, στο εργοστάσιο όπου κατασκευάστηκε, στη Σαγκάη.«Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες αυτής της αξέχαστης στιγμής με μεγάλη συγκίνηση», δήλωσε ο γενικός διευθυντής της κρατικής κατασκευάστριας εταιρείας AVIC I, Lin Zuoming.

Συγχαρητήρια στους ανθρώπους του Blogger

Η προσπάθειά τους να εξελληνίσουν το Blogger κάνουν ακόμη και εμάς τους Έλληνες να αισθανόμαστε αμήχανα. Τελευταίο παράδειγμα η αλλαγή της λέξης "dashboard" σε "πανόπτης". Αποδεικνύουν ότι αν μη τι άλλο σέβονται τους πελάτες των υπηρεσιών τους, ακόμη και αν προέρχονται από μια ....μικρή χώρα.

Ένας ισχυρός παράγοντας οικονομικής ανάπτυξης

Δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007 στην ελληνική έκδοση του Economist που κυκλοφορεί με την "Καθημερινή"

Ποιες είναι λοιπόν οι προϋποθέσεις και οι κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία ή καλύτερα τη μετεξέλιξη μιας πόλης σε διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο, σε μία οικουμενική οικονομική μητρόπολη; Θα μπορούσε η Αθήνα να διαδραματίσει αυτόν το ρόλο στη νέα εποχή;

Προφανώς η απάντηση δεν είναι εύκολη και ασφαλώς δεν είναι μονοδιάστατη. Σίγουρα σημαντικό ρόλο παίζει η γεωγραφική θέση της πόλης. Το ίδιο κρίσιμη είναι και η εγγύτητά της σε μεγάλες αγορές, όπως και η ύπαρξη των απαραίτητων υποδομών: συγκοινωνιακών, μεταφορικών, τηλεπικοινωνιακών. Και βέβαια αυτό που κάνει τις πόλεις οικονομικές μητροπόλεις είναι η απαραίτητη/κρίσιμη μάζα μεγάλων, υγιών και εξωστρεφών επιχειρήσεων.

Ωστόσο, ακόμη και αν όλες οι ανωτέρω προϋποθέσεις ικανοποιούνται, αυτός ο παράγοντας που κινητοποιεί και δίνει ζωή στο ανωτέρω οικονομικό και κοινωνικό σύστημα είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Το υψηλού επιπέδου, καταρτισμένο στελεχιακό δυναμικό, δηλαδή τα άξια και ικανά στελέχη των επιχειρήσεων είναι το στοιχείο-κλειδί. Είναι ο παράγοντας που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

Η βέλτιστη αξιοποίηση των στελεχών, είτε αυτά είναι υπάλληλοι επιχειρήσεων, είτε λειτουργοί της δημόσιας διοίκησης, μπορεί να δώσει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα μιας πόλης την απαραίτητη ποιότητα, ώστε να μετεξελιχθεί σε οικονομικό κέντρο. Ετσι, δικαιολογείται η αγωνιώδης αναζήτηση των εταιρειών για το ταλέντο, δηλαδή τους ταλαντούχους επιστήμονες-επαγγελματίες σε όλο τον κόσμο.

Tαλέντο και ποιοτική εκπαίδευση
Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές διεθνώς, η εύρεση του κατάλληλου προσωπικού αποτελεί το σημαντικότερο κλειδί για την αειφόρο-διατηρήσιμη ανάπτυξη μιας επιχείρησης. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι το κυνήγι του ταλέντου συγκαταλέγεται ήδη στις προτεραιότητες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες αντιμετωπίζουν την εξεύρεση ταλαντούχων στελεχών ως μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ανάπτυξή τους(1).

Αλλά για να μπορείς να έχεις και να αξιοποιείς ταλαντούχους εργαζόμενους θα πρέπει να τους εκπαιδεύσεις κατάλληλα. Συνεπώς, η πρόκληση για τα κράτη, αλλά και τους ιδιωτικούς φορείς βρίσκεται στο επίπεδο της εκπαίδευσης που προσφέρουν στους πολίτες μιας χώρας. Και φυσικά τα χρήματα δεν είναι το παν(2).

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ-PISA test), η Αυστραλία παρότι έχει σχεδόν τριπλασιάσει τα έξοδα εκπαίδευσης ανά σπουδαστή από το 1970, δεν έχει παρουσιάσει καμία βελτίωση στις επιδόσεις των μαθητών της στο συγκεκριμένο τεστ. Το ίδιο ισχύει και για τις ΗΠΑ, όπου τα έξοδα έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από το 1980.

Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνα της McKinsey βασισμένη στα αποτελέσματα του PISA test, για να γίνουν καλύτερα τα σχολεία θα πρέπει:

― να προσλάβουν τους καλύτερους δασκάλους,
― να «πάρουν» το καλύτερο από τους δασκάλους, και
― να παρεμβαίνουν όταν αρχίζουν να μένουν πίσω οι μαθητές.

Γιατί όπως αναφέρει και το ανωτέρω άρθρο του Economist, η ποιότητα ενός εκπαιδευτικού συστήματος δεν μπορεί να υπερβεί την ποιότητα των δασκάλων του. Παράλληλα, μελέτες σε πολιτείες των ΗΠΑ (Tennessee και Dallas) έχουν δείξει ότι εάν κάποιος πάρει τους μαθητές μέσων δυνατοτήτων και τους αναθέσει στους top 20% των δασκάλων, τότε οι μαθητές καταλήγουν στο top 10%. Αντιθέτως, εάν τους δώσει στο bottom 20% των δασκάλων καταλήγουν στο κατώτατο σημείο. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ποιότητα των δασκάλων και όχι τα περισσότερα χρήματα, επηρεάζουν την απόδοση των μαθητών και σπουδαστών.

Αυτό ίσως εξηγεί το παράδοξο ότι η μείωση του αριθμού των μαθητών σε μία τάξη δεν παράγει καλύτερο αποτέλεσμα. Διατηρώντας τις υπόλοιπες μεταβλητές σταθερές, οι μικρότερες τάξεις σημαίνουν περισσότερους δασκάλους για τον ίδιο συνολικό προϋπολογισμό. Συνεπώς, με χαμηλότερους μισθούς προσελκύεις χαμηλότερης ποιότητας καθηγητές και επιτυγχάνεις έτσι χαμηλότερης ποιότητας διδακτικό αποτέλεσμα.

Επιπλέον, η McKinsey υποστηρίζει ότι τα καλά εκπαιδευτικά συστήματα προσελκύουν τους καλύτερους μαθητές και καθηγητές. Στη Φινλανδία όλοι οι νέοι δάσκαλοι πρέπει να κατέχουν μεταπτυχιακό. Στη Νότια Κορέα επιλέγουν τους δασκάλους του δημοτικού από το top 5% των αποφοίτων των πανεπιστημίων.

Η δημιουργία λοιπόν ενός ανταγωνιστικού εκπαιδευτικού συστήματος -στοιχείου καθοριστικού για τη δημιουργία μιας οικονομικής μητρόπολης- δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά θέμα αξιοποίησης των υπάρχοντων διαθέσιμων πόρων και φυσικά κυρίως θέμα ποιότητας. Το κατάλληλο εκπαιδευτικό σύστημα παράγει εκείνα τα στελέχη που μπορούν να αποτελέσουν την κρίσιμη μάζα για τη δημιουργία μιας ισχυρής οικονομίας, ώστε να αναπτυχθεί στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και στο πνεύμα της Στρατηγικής της Λισσαβόνας, η οποία στοχεύει στη μετατροπή της Ευρώπης και των κρατών-μελών της σε «καλύτερα μέρη για να ζεις, να εργάζεσαι και να επενδύεις».

Η ελληνική πρόκληση
Ωστόσο, η χώρα μας έχει να ξεπεράσει ένα ακόμη μεγαλύτερο εμπόδιο: Να μπορέσει να κρατήσει εντός συνόρων τους επιστήμονες που φεύγουν για σπουδές και εργασία στο εξωτερικό. Αλλωστε, κάποιοι στην Ελλάδα ακόμη προτιμούν να στέλνουν οι Ελληνες τα παιδιά τους σε ιδιωτικά πανεπιστήμια της Ουγγαρίας ή της Τσεχίας, παρά να επιτρέψουν την ίδρυση εδώ παρόμοιων σχολών.

Συνεπώς, το να σταματήσει η «διαρροή εγκεφάλων» στο εξωτερικό ή αλλιώς αυτό που ονομάζουν “brain-drain”, θα μπορούσε να αποτελέσει ύψιστο εθνικό στόχο. Στόχο, όμως, βασισμένο σε στοιχεία εξωστρέφειας. Δεν πρέπει να επιδιώξουμε δηλαδή το να μείνουν εντός χώρας μόνο οι Ελληνες επιστήμονες, αλλά να προσελκύσουμε και επιστήμονες άλλων εθνικοτήτων που θα ήθελαν να εργαστούν στην Ελλάδα. Αυτό, ωστόσο, προϋποθέτει τη στοιχειώδη ευελιξία στη λειτουργία των πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων, αλλά και την ανοιχτή σχέση μεταξύ πανεπιστημίων, ερευνητικών κέντρων, επιχειρήσεων και κοινωνίας. Προς αυτή την κατεύθυνση η χώρα μας έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει. Και γι’ αυτό δεν ευθύνεται αποκλειστικά το κράτος.

1. Thinking big, Midsize companies and the challenges of growth, A report from the Economist Intelligence Unit
2. How to be top, Oct 18th 2007, The Economist

Η δύναμη και η ευθύνη των μέσων μαζικής ενημέρωσης

Λίγα παραδείγματα:

1. Θυμάστε πόσο κράτησαν και πόση ένταση είχαν οι περυσινές καταλήψεις στα σχολεία της Χώρας; Σίγουρα τα αιτήματα πέρυσι δεν ήταν πιο ισχυρά από ό,τι ήταν φέτος. Αυτό που έλειπε φέτος ήταν η κάλυψη από τα ΜΜΕ. Και αυτό γιατί είχαν άλλα θέματα, πιο "εμπορικά" για να προβάλλουν (Ζωνιανά, εκλογή ΠροέδρουΠΑΣΟΚ).

2. Το ίδιο ισχύει και τα πανεκπαιδευτικά συλαλλητήρια. Αν δεν έχουν συμπλοκές, δακρυγόνα, και λοιπές ιστορίες, δεν πουλάνε τηλεοπτικά και φυσικά "χάνουν" σε μαζικότητα.

3. Αξίζει πραγματικά συγχαρητήρια η προσπάθεια της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, η οποία επιμένει να προβάλλει στα πρώτα θέματα του δελτίου ειδήσεων "αντιεμπορικά" θέματα που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος, με συγκεκριμένα αποτελέσματα (Οινόφυτα, Πάρνηθα, κλπ.). Γιατί τα υπόλοιπα ΜΜΕ δεν πάνε κόντρα στη λογική της αγοράς; Γιατί δεν κάνουν πρώτο θέμα κάποιο από αυτά που πραγματικά αφορά τη ζωή των πολιτών;

Τα παραπάνω γεγονότα δείχνουν το μέγεθος της ευθύνης των ΜΜΕ όχι μόνο στη διαμόρφωση της θεματολογίας των δελτίων τους, αλλά και στον ορισμό των πολιτικών και κοινωνικών προτεραιοτήτων.

Οποία έκπληξη

Καμία απολύτως έκπληξη στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, όπου όλοι οι εν δυνάμει δελφίνοι (Α. Διαμαντοπούλου, Π. Ευθυμίου) ετάχθησαν στο πλευρό του νυν Προέδρου. Οι λόγοι είναι δύο: 1ον Θεωρούν τον νυν Προέδρο περισσότερο αναλώσιμο και 2ον Διαβάζουν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και επιλέγουν να πάνε με το νικητή.

Το θέμα είναι τι θα κάνει ο Γ. Παπανδρέου με όλους αυτούς μετά τη διαφαινόμενη νίκη του.

Και φυσικά το επόμενο μεγάλο πολιτικό ερώτημα είναι πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές και φυσικά με ποιον εκλογικό νόμο;

Μήπως συμφέρει και τα δύο μεγάλα κόμματα να τον κάνουν λιγότερο αναλογικό;

Καλή σχολική χρονιά....

Για άλλη μία χρονιά οι γνωστοί άγνωστοι ταγοί (πολιτικοί, δάσκαλοι, δημοσιογραφοί κτλ) της χώρας, ανέλαβαν την εκπαίδευση των νέων μαθητών και φοιτητών.

Μάθημα 1ον: καταλήψεις.

Μάθημα 2ον: πορείες στο κέντρο.

Συνεχίζουν έτσι το "θεάρεστο" έργο της εκπαίδευσης και της πνευματικής ανάτασης των νέων γενεών. Την εκπαιδεύουν να ζητά τα πάντα από τους άλλους, την εκπαιδεύουν ότι αυτή δεν φταίει σε τίποτα. Για όλα φταίνε οι άλλοι: πολιτικοί, τα συμφέροντα. "Για όλα φταίει ο... κράτος", που θα έλεγε και ο "μήτσος" του Αλ-Τσαντίρι.

Εκπαιδεύουν έτσι τους νέους δυστυχισμένους και ....αδικημένους του μέλλοντος, οι οποίοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους μόνον εις βάρος των υπολοίπων, οι οποίοι είναι οι αλάνθαστοι, ένας τύπος περιούσιου λαού, ο οποίος παλεύει εναντίον του ξένου παράγοντα.

Υ.Γ. Και όλα αυτά προς όφελος των ανεξέλεγκτα λειτουργούντων κέντρων ελευθέρων σπουδών της χώρας, οι ιδιοκτήτες των οποίων τα βλέπουν αυτά και δικαιολογημένα τρίβουν τα χέρια τους. Αρνούνται τόσα χρόνια την ιδιωτική γ'βάθμια εκπαίδευση, αλλά κλείνουν τα μάτια στη λειτουργία των κέντρων χωρίς κριτήρια και έλεγχο.

Διαβάζοντας το site της Ναυτεμπορικής

Αντιδράσεις για την παρότρυνση Μιλοσόσκι περί «Αρχαίας Μακεδονίας»


"Αντιδράσεις προκάλεσε η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Αντόνιο Μιλοσόσκι με την οποία παρότρυνε την Αθήνα να ονομάσει την ελληνική -όπως είπε- Μακεδονία, «Αρχαία Μακεδονία» και να αναγνωρίσει τη χώρα του με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». «Δεν σημαίνει ότι θα έχετε κερδίσει στο θέμα της ονομασίας, αλλά θα έχετε κερδίσει τις καρδιές μας», είπε ο κ. Μιλόσοσκι, αγγίζοντας τα όρια της ειρωνείας.

Παράλληλα επανέλαβε ότι η χώρα του δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τη θέση της για αναγνώριση με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» μόνο και μόνο εξαιτίας των ενστάσεων της Ελλάδας, προτείνοντας και πάλι τη διευθέτηση του ζητήματος σε διμερές επίπεδο (η γνωστή θέση της διπλής ονομασίας).

Ερωτηθείς σχετικά, στο περιθώριο συνέντευξης Τύπου που παρέθεσε στα πλαίσια της 23ης Διεθνούς Έκθεσης Philoxenia, ο υπουργός Τουρισμού, Αρης Σπηλιωτόπουλος χαρακτήρισε τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της ΠΓΔΜ αστεία. «Δεν μπορούν τα Σκόπια να υποδεικνύουν σε μας, που μας βρήκαν, ποιο θα είναι το όνομα των Σκοπίων», τόνισε και πρόσθεσε:

«Τα Σκόπια πρέπει να αντιληφθούν ότι οφείλουν να σοβαρευτούν και να καταλάβουν ότι αν θέλουν, ως μικρή χώρα, τη συνεργασία με μια ευρωπαϊκή χώρα, με μια σημαντική δύναμη των Βαλκανίων, όπως είναι η Ελλάδα, θα πρέπει να σεβαστούν κάποιους όρους καλής γειτονίας». «Και αυτό», κατέληξε, «προϋποθέτει καλόπιστα να προσέλθουν στον διάλογο και τη διαπραγμάτευση για να βρούμε μια λύση ρεαλιστική, πέρα από άκρα και ακρότητες, μια λύση η οποία μπορεί να σταθεί προς όφελος των δύο χωρών τα επόμενα χρόνια»."

Ποιος τελικά είπε το «ΟΧΙ»;

Άλλο ένα από τα βασανιστικά...... ερωτήματα των τηλεπαραθύρων τις τελευταίες ημέρες ήταν το ποιος είπε το "ΟΧΙ" στους Ιταλούς και τους Γερμανούς, το 1940.

Δύο ερωτήσεις προς τους μαχητές της αλήθειας των τηλεπαραθύρων:

Αλήθεια τί έχει μεγαλύτερη σημασία το ποιος είπε το ΟΧΙ ή το ποιος λαός και πως πολέμησε τον εχθρό στην Αλβανία;

Επιπλέον γιατί ένας δικτάτορας να "ακούσει" το λαό και να αναγκαστεί να πει ΟΧΙ, αν ήθελε να πει ΝΑΙ;


Μία περισσότερο εμπεριστατωμένη απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δίνει σήμερα ο κ. Αντώνης Καρκαγιάννης στην Καθημερινή.

Ένα ακόμη από τα πολλά ελληνικά παράδοξα

Ξαφνικά βρήκαμε το πρόβλημα που μας απασχολεί ως κοινωνία, και μάλιστα κάποιο από τα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπείται στην ελληνική Βουλή, διοργανώνει και εκδηλώσεις για να το προβάλει.

Ποιό είναι αυτό: η συνέχιση ή κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων.

Πραγματικά είναι να αναρωτιέται κανείς ποιος εφευρίσκει τη θεματολογία της επικαιρότητας. Αυτό δηλαδή είναι το πρόβλημά μας.

Ποιος όμως είναι ο λόγος που δεν πρέπει να γίνονται σχολικές παρελάσεις;

Ποιος είναι ο λόγος που δεν πρέπει να τιμούμε τους παππούδες μας που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι;

Και το παράδοξο της υπόθεσης: Γιατί αυτοί που εναντιώνονται στις μαθητικές παρελάσεις, επιλέγουν να το υποστηρίζουν αυτό- όπως και κάθε άλλη διεκδίκησή τους - με "παρέλαση"(δηλ. με πορείες στους δρόμους, και μάλιστα όχι σε αργίες).

Υ.Γ. Σαφώς αυτοί που υπερασπίζονται τις παρελάσεις στα τηλεπαράθυρα είναι "σοφά" διαλεγμένοι για να οξύνουν την αντιπαράθεση και όχι για να μιλούν για τα αυτονόητα.

Κλιματική αλλαγή και επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα

* Δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007 στην ελληνική έκδοση του Economist που κυκλοφορεί με την "Καθημερινή".

Η φετινή βράβευση του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ κ. Al Gore και της διακυβερνητικής επιτροπής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή (IPCC - Intergovernmental Panel on Climate Change) με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, αποδεικνύει ότι το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος βρίσκεται πλέον στην κορυφή της διεθνούς πολιτικής θεματολογίας (ατζέντας). Σημειώνουμε ότι ο Al Gore χαρακτηρίστηκε από τη νορβηγική επιτροπή Νόμπελ ως ο άνθρωπος με τη μεγαλύτερη συμβολή στη συνειδητοποίηση, σε παγκόσμια κλίμακα, των μέτρων που απαιτούνται για τη σωτηρία του πλανήτη.

Η συμβολική, αλλά και ουσιαστική, αυτή κίνηση της νορβηγικής επιτροπής Νόμπελ δείχνει σε όλο τον κόσμο την πρόκληση που αντιμετωπίζουμε όλοι σε καθημερινό επίπεδο για την αντιμετώπιση του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής. Η διπλή μάλιστα αυτή βράβευση θεωρούμε ότι έχει κι έναν ισχυρό συμβολισμό. Βραβεύεται στο πρόσωπο του Al Gore, ο πρώην πολιτικός αλλά και ο νυν πολίτης που ασχολείται ενεργά με την προώθηση της ιδέας της προστασίας του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, βραβεύεται μία διακυβερνητική επιτροπή του ΟΗΕ. Η νορβηγική επιτροπή επιδιώκει έτσι να στείλει το διπλό μήνυμα ότι η αντιμετώπιση του φαινομένου απαιτεί την ξεχωριστή προσωπική προσπάθεια του καθενός από εμάς (πολίτη και πολιτικού), αλλά και τη στενή διεθνή συνεργασία σε επίπεδο κρατών.
Με αυτή τη βράβευση ενισχύεται, όπως επισημαίνει και η Wall Street Journal (στις 13 Οκτωβρίου 2007, σε άρθρο των Jackie Calmes και Jeffrey Ball), το αίσθημα ευθύνης όλων απέναντι στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Παράλληλα, σε παγκόσμιο επίπεδο, αυξάνονται και οι απαιτήσεις της κοινωνίας των πολιτών για τη λήψη μέτρων από τη μεριά της πολιτείας, αλλά και τη συμμόρφωση των επιχειρήσεων στα νέα δεδομένα και τις νέες συνθήκες. Οι πολίτες πιέζουν για περισσότερο περιβαλλοντικά ευαίσθητη λειτουργία των επιχειρήσεων και για αντίστοιχους κανόνες.

Ετσι για τις επιχειρήσεις, το θέμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τα μέτρα για την αντιμετώπισή της αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές και στρατηγικές προκλήσεις. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η κλιματική αλλαγή επηρεάζει άμεσα τον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων και τις σχέσεις τους με το περιβάλλον που είναι εγκατεστημένες, τους προμηθευτές τους, τους πελάτες τους.

Θα πρέπει λοιπόν οι επιχειρήσεις να αντιμετωπίσουν στρατηγικά τη συγκεκριμένη πρόκληση. Να κατανοήσουν την ουσία του προβλήματος ή καλύτερα της πρόκλησης και να αποκτήσουν ένα ουσιαστικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους.
Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές που γίνονται στο πρόσφατο τεύχος του Harvard Business Review από δύο καθηγητές του διάσημου αμερικανικού πανεπιστημίου, τον Michael Porter και τον Forest Reinhardt, οι οποίοι επισημαίνουν, ίσως και λίγο κυνικά, ότι: «Οι επιχειρήσεις που εμμένουν να αντιμετωπίζουν την κλιματική αλλαγή απλώς ως ζήτημα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και όχι ως ένα βασικό επιχειρησιακό πρόβλημα, θα διακινδυνεύσουν με τις χειρότερες συνέπειες γι’ αυτές». Και συνεχίζουν γράφοντας ότι: «Μερικές εταιρείες, στο στάδιο της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, θα βρουν ευκαιρίες να ενισχύσουν ή να επεκτείνουν την ανταγωνιστική τους θέση με τη δημιουργία προϊόντων (όπως τα υβριδικά αυτοκίνητα) που εκμεταλλεύονται τις νέες συνθήκες που απαιτεί η κλιματική αλλαγή».
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο έχουμε ήδη την εμφάνιση και χρήση παγκοσμίως του όρου κλιματική ανταγωνιστικότητα (climate competitiveness). Η «κλιματική ανταγωνιστικότητα» για μία επιχείρηση επηρεάζεται κυρίως από δύο παράγοντες. Ο ένας είναι η έκθεση της επιχείρησης στους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής, αλλά και στα κόστη που θα επιφέρουν οι πολιτικές για τον περιορισμό της, και ο δεύτερος παράγοντας είναι το αν και κατά πόσο θα μπορέσει να αξιοποιήσει τις νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες που θα προκύψουν από τα μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Με αφορμή τη διπλή αυτή όψη (θετική και αρνητική) της νέας πρόκλησης για τις επιχειρήσεις, θα πρέπει όλοι λοιπόν να κατανοήσουμε ότι οι δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να έχουν βραχυπρόθεσμα κάποιο οικονομικό κόστος, ωστόσο μακροπρόθεσμα θα οδηγήσουν τον πλανήτη σε μία νέα κατάσταση ισορροπίας (οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής), που θα μας ωφελήσει όλους. Στόχος, λοιπόν, είναι να καταπολεμήσουμε την αδράνεια του συστήματος και τα στερεότυπα παλαιότερων εποχών ότι η οικονομική ανάπτυξη δε συμβαδίζει με την προστασία του περιβάλλοντος.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να θυμηθούμε, λοιπόν, την απάντηση που έδωσε ο Al Gore στο δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά, στη συνέντευξη που του παραχώρησε τον περασμένο Ιούνιο, κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας:

«Πιστεύετε ότι αυτή η εκστρατεία σας έχει αντίκτυπο στις πολιτικές αποφάσεις;»
«Πιστεύω πως αρχίζει να έχει ένα μικρό αντίκτυπο, αλλά δεν βρισκόμαστε ούτε καν κοντά στο σημείο που χρειάζεται. ...Οι αλλαγές που χρειάζεται να κάνουμε είναι αυτές που θα βελτιώσουν τις ζωές μας, τις δουλειές μας, θα κάνουν τις επιχειρήσεις μας επικερδέστερες, αλλά η αλλαγή πάντα δείχνει δύσκολη, ακόμα κι όταν είναι καλή για εμάς».

Η εξωστρέφεια των επιχειρήσεων: Παράγοντας ανάπτυξης, αλλά και επιβίωσης

* Δημοσιεύθηκε στο 32ο Τεύχος της "Φιλελεύθερης Έμφασης", τριμηνιαίας επιθεώρησης του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής.

«Εάν κάθε έθνος ειδικεύεται στην παραγωγή κατηγορίας αγαθών για τα οποία έχει συγκριτικό πλεονέκτημα κόστους και κατόπιν τα ανταλλάσσει με ένα άλλο έθνος, το οποίο έχει πλεονέκτημα κόστους σε μία άλλη κατηγορία αγαθών, τότε θα υπάρξει συνολικό εμπορικό κέρδος, και παράλληλα θα αυξηθεί το συνολικό εισόδημα και στις δύο χώρες». Αυτή είναι η θεωρία που ανέπτυξε ο Άγγλος οικονομολόγος Ντέιβιντ Ρικάρντο (1772-1823) σχετικά με το συγκριτικό πλεονέκτημα στο ελεύθερο εμπόριο. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, σχεδόν 200 χρόνια μετά τη διατύπωση της θεωρίας του Ρικάρντο, η ενίσχυση της εξωστρέφειας αποτελεί μονόδρομο ανάπτυξης τόσο για τα κράτη και τις επιχειρήσεις, όσο και για τα μεμονωμένα άτομα. Στην εποχή της πτώσης των διεθνών συνόρων για τα εμπορεύματα, τα κεφάλαια, αλλά και τους εργαζόμενους, απαιτείται η υιοθέτηση μιας περισσότερο εξωστρεφούς στάσης από όλους. Μιας νοοτροπίας υιοθέτησης όλων εκείνων των καινοτόμων παραγόντων που θα μπορέσουν να βελτιώσουν την ουσία, αλλά και την εικόνα των προϊόντων που παράγουμε και των υπηρεσιών που παρέχουμε. Την ουσία και την εικόνα των δυνατοτήτων μας, ως οικονομίες, επιχειρήσεις, εργαζόμενοι.
Έτσι, η εξωστρέφεια αποτελεί κρίσιμο παράγοντα, όχι μόνο, ανάπτυξης αλλά, σε ορισμένες περιπτώσεις, και επιβίωσης μιας οικονομίας ή μιας επιχείρησης.
Προς αυτή την κατεύθυνση έχουν συντελέσει αποφασιστικά εξελίξεις των τελευταίων ετών, όπως:

- Η επέκταση της χρήσης των νέων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών,
- η απελευθέρωση του Διεθνούς Εμπορίου, και
- η είσοδος νέων αναδυόμενων αγορών σε αυτό.

Εξελίξεις, οι οποίες τα τελευταία χρόνια ουσιαστικά διαμόρφωσαν ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό τοπίο,- ανοιχτό σε αποκλεισμένες έως πρόσφατα γεωγραφικές περιοχές-, και οι οποίες σηματοδοτούν μία νέα περίοδο παγκόσμιας ανάπτυξης. Σε αυτό το πλαίσιο, οφείλουμε να βλέπουμε, όχι μόνο τις προκλήσεις και τους κινδύνους, αλλά και τις ευκαιρίες για νέους δρόμους ανάπτυξης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κίνας και της Νοτιανατολικής Ασίας. Όταν η Κίνα προσχώρησε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001, όλα τα γειτονικά σε αυτή κράτη (αναπτυσσόμενα ως επί το πλείστον) φοβήθηκαν ότι θα χάσουν σημαντικό μερίδιο σε Ξένες Άμεσες Επενδύσεις (ΞΑΕ), με το σκεπτικό ότι όλες αυτές πλέον θα κατευθύνονταν προς τον «Κόκκινο Δράκο». Ωστόσο αυτό δεν συνέβη, γιατί η ανάπτυξη της Κίνας λειτούργησε συμπληρωματικά και για τις γειτονικές σε αυτή χώρες. Συγκεκριμένα, από το 2003 και μετά, οι ΞΑΕ προς την Κίνα, καθώς και οι εξαγωγές της αυξάνονταν με το μεγαλύτερο ρυθμό από το 1990 και μετά, ενώ το 2004 η Κίνα ξεπέρασε την Ιαπωνία σε όγκο εξαγωγών και κατετάγη στην τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, πίσω από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Παράλληλα, και αυτό είναι το σημαντικό της υπόθεσης, οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, που συνορεύουν με την Κίνα, προσέλκυσαν ποσό ρεκόρ ΞΑΕ, το οποίο το 2005, έφτασε στα 37 δισ. $. Το συμπέρασμα είναι ότι η εξωστρέφεια και το άνοιγμα των αγορών λειτουργεί συμπληρωματικά - αθροιστικά και έχει οφέλη για όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτό. Στη Χώρα μας, τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονη κινητικότητα και έμφαση στην ενίσχυση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας. Είτε αυτή αφορά στην αύξηση των εξαγωγών, είτε στην αύξηση των Ξένων Άμεσων Επενδύσεων προς και από την Ελλάδα.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 2006, οι ξένες άμεσες επενδύσεις ήταν σχεδόν δεκαπλάσιες σε σχέση με το 2005. Συγκεκριμένα, η καθαρή εισροή ξένων κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα έφθασε τα 4,3 δισ. €. Επιπλέον, πέρυσι σημειώθηκε η μεγαλύτερη αύξηση των εξαγωγών κατά την τελευταία 20ετία. Παρουσίασαν αύξηση κατά 18,2% σε σχέση με το 2005, αύξηση που αντιστοιχεί στο ποσό των 2,56 δισ. €, συνολικά, οι εξαγωγές έφθασαν τα €16,6 δισ. €. Παράλληλα, οι ελληνικές επενδύσεις στο εξωτερικό αυξάνονται με γρήγορους ρυθμούς. Σύμφωνα με στοιχεία[1], τα τελευταία χρόνια ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των ελληνικών επενδύσεων στο εξωτερικό πλησιάζει το 50%. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 2005 οι συνολικές άμεσες επενδύσεις στο εξωτερικό ήταν σχεδόν 11 δισ. € και στις αρχές του 2007 υπολογίζεται ότι ξεπερνούσαν τα 15 δισ. €. Αυτή η εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων ενδυναμώνει τη διεθνή παρουσία της ελληνικής οικονομίας και σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών ελληνικών επιχειρήσεων, μέσω αυτών των επενδύσεων εισάγονται στην Ελλάδα κέρδη ύψους 2 δισ. € ετησίως, ποσό που προσεγγίζει το 1% του ΑΕΠ.
Ωστόσο, αυτή η εξωστρέφεια θα πρέπει να ενισχυθεί και να αποτελέσει κοινή πρακτική όχι μόνο για τις μεγάλες[2], αλλά και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ). Ιδιαίτερα οι ΜμΕ ορισμένων κλάδων της οικονομίας αντιμετωπίζουν τη συμμετοχή τους στις διεθνείς αγορές, ως σημαντικό στοιχείο για την επιβίωσή τους, τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και τη μεγέθυνσή τους.
Τη σημασία της εξωστρέφειας για τις ελληνικές επιχειρήσεις καταγράφει και πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησε ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) για λογαριασμό της Ειδικής Γραμματείας για την Ανταγωνιστικότητα του Υπουργείου Ανάπτυξης, με σκοπό τον προσδιορισμό των κινήτρων, των ωφελειών και των στρατηγικών των διεθνοποιημένων ελληνικών επιχειρήσεων. Από τη συγκεκριμένη έρευνα, η οποία εκπονήθηκε το χρονικό διάστημα Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου 2006, με τη συμμετοχή εβδομήντα επιχειρήσεων, προκύπτει ως γενικό συμπέρασμα ότι «η διεθνοποίηση ευνοεί και αυξάνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που αναλαμβάνουν αυτού του είδους τις δράσεις».
Αναφέρεται χαρακτηριστικά, ότι στην ερώτηση, προς τις επιχειρήσεις του δείγματος-οι οποίες χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες-, να αξιολογήσουν την ανταγωνιστική τους θέση πριν και μετά την ανάληψη των δράσεων διεθνοποίησης, προέκυψαν τα εξής αποτελέσματα (σε κλίμακα από το 1: χαμηλή θέση, έως το 5: υψηλή θέση):

....(σημ.: για τους Πίνακες δείτε εδώ )

Από τους δυο παραπάνω πίνακες εξάγονται, σύμφωνα και με τη μελέτη του ΣΒΒΕ, τα εξής συμπεράσματα:
1. οι επιχειρήσεις που έχουν θυγατρικές στο εξωτερικό, «ξεκινούν», στις περισσότερες των περιπτώσεων, από ανταγωνιστικότερη θέση σε σχέση με εκείνες οι οποίες ασκούν αμιγώς εξαγωγική δραστηριότητα,
2. η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση της ανταγωνιστικότητας σημειώνεται μετά τη διεθνοποίηση στην αγορά των Βαλκανίων, τόσο για τις επιχειρήσεις που διατηρούν θυγατρικές, όσο και για εκείνες που μόνο εξάγουν,
3. τη μικρότερη αύξηση ανταγωνιστικότητας, όλες οι επιχειρήσεις, τη σημειώνουν στην ελληνική αγορά.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία τρία χρόνια, η Κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δίδει ιδιαίτερη σημασία στην ενίσχυση της εξωστρέφειας, μέσω της ανάληψης συγκεκριμένων πρωτοβουλιών και της υλοποίησης ειδικών δράσεων. Ενδεικτικά αναφέρονται οι εξής:
- Το Υπουργείο Ανάπτυξης διοργάνωσε, το Νοέμβριο του 2006, Παγκόσμια Διάσκεψη σε συνεργασία με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), με τη συμμετοχή 450 περίπου εκπροσώπων από 65 χώρες και 15 διεθνείς οργανισμούς, με θέμα «Εξάλειψη των Εμποδίων Πρόσβασης των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων στις Διεθνείς Αγορές».
- Το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών ενίσχυσε τον Ελληνικό Οργανισμό Εξωτερικού Εμπορίου (ΟΠΕ) και πολλαπλασίασε τις Δράσεις του, με απτό αποτέλεσμα την εντυπωσιακή αύξηση των εξαγωγών.
- Η Κυβέρνηση, στο σύνολό της, δίδει κίνητρα για την προσέλκυση των Ξένων Άμεσων Επενδύσεων, ιδιαίτερα στον τουριστικό, τον ενεργειακό και τον τραπεζικό τομέα. Επιπλέον, το Υπουργείο Ανάπτυξης σχεδίασε το νέο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» με κεντρικό στόχο την αύξηση της εξωστρέφειας των ελληνικών επιχειρήσεων. Πιο συγκεκριμένα, το νέο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» για την Περίοδο 2007-2013, έχοντας ως κεντρικό αναπτυξιακό στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας των ελληνικών επιχειρήσεων και του παραγωγικού συστήματος, με έμφαση στη διάσταση της καινοτομικότητας, περιλαμβάνει Δράσεις που στοχεύουν κυρίως στην ενδυνάμωση της ίδιας της επιχείρησης, ώστε να καταστεί ικανή να αξιοποιεί αποτελεσματικά τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στη διεθνή αγορά.

Ιδιαίτερα ο 2ος Άξονας Προτεραιότητας του νέου Προγράμματος επιδιώκει την «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της εξωστρέφειας, την αναβάθμιση του παραγωγικού ιστού της Χώρας, την αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων και της εισροής Ξένων Άμεσων Επενδύσεων και την ποιοτική αναβάθμιση των προσφερόμενων προϊόντων και υπηρεσιών».
Ωφελούμενοι από τις Δράσεις του συγκεκριμένου Άξονα, προβλέπεται να είναι:

- Οι επιχειρήσεις και τα δίκτυα επιχειρήσεων (clusters) όλων των κλάδων και όλων των μεγεθών, με έμφαση στις ΜμΕ.
- Φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματίες / επενδυτές.
- Άτομα που ανήκουν σε ειδικές κοινωνικές ομάδες.

Με την ευρύτερη έννοια του όρου, ωφελούμενη από τις παρεμβάσεις του Άξονα πρόκειται να όλη η κοινωνία, μέσω της ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας, της ενίσχυσης της απασχόλησης και της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου. Σε αυτό το πλαίσιο πρόκειται να υλοποιηθούν Δράσεις, ώστε να:
- Αυξηθούν οι παραγωγικές επενδύσεις που συμβάλλουν στην ενίσχυση της παρουσίας των ελληνικών επιχειρήσεων στις διεθνείς αγορές.
- Δοθεί έμφαση στην ποιοτική αναβάθμιση, την τυποποίηση και την πιστοποίηση των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών.
- Ενισχυθούν οι συσσωματώσεις επιχειρήσεων, που εμφανίζουν τις θετικότερες προοπτικές ή έχουν τις ισχυρότερες ανάγκες, με τον αναπροσανατολισμό της μεταποιητικής δραστηριότητας προς κλάδους και προϊόντα υψηλότερης προστιθέμενης αξίας.
- Διασυνδεθεί η Ελλάδα με τα διεθνή ολοκληρωμένα συστήματα παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών και να ενισχυθούν οι δεσμοί συνεργασίας μεταξύ ελληνικών και διεθνών επιχειρήσεων, με έμφαση σε περιοχές δραστηριότητας συγκριτικού πλεονεκτήματος.
- Επεκταθούν οι δικτυώσεις μεταξύ επιχειρήσεων διαφορετικών κλάδων (π.χ. βιομηχανία – εμπόριο – υπηρεσίες).
- Αναβαθμισθεί η ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού.
Ωστόσο, η ενίσχυση της διεθνοποίησης των επιχειρήσεων απαιτεί την ανάπτυξη νέας νοοτροπίας από τις ίδιες τις επιχειρήσεις. Η επιτυχής δραστηριοποίηση στις διεθνείς αγορές χρειάζεται ειδικές δεξιότητες και γνώσεις και απαιτεί, μεταξύ άλλων, την εκμάθηση της εξ’ αποστάσεως διοίκησης, την εξοικείωση με διαφορετικά επιχειρηματικά περιβάλλοντα, με «ξένες» επιχειρηματικές, και όχι μόνο, νοοτροπίες.
Όπως, άλλωστε, επισημαίνει το Σχέδιο Δράσης της Αθήνας του ΟΟΣΑ για την εξάλειψη των εμποδίων πρόσβασης των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων στις διεθνείς αγορές: «η είσοδος σε νέες αγορές αυξάνει τις απαιτήσεις σε χρηματοδοτικές και διαχειριστικές δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένης της κατανόησης της χρήσης πιο εξειδικευμένων χρηματοοικονομικών εργαλείων, τη δυνατότητα για αποτίμηση των κινδύνων καθώς και τη χορήγηση πίστωσης σε πελάτες, συλλογή πληρωμών και εφαρμογή συμβολαίων».
Για τις επιχειρήσεις αυτό είναι δυνατό με τη βελτίωση της οργάνωσή τους, και συγκεκριμένα με:

- την υιοθέτηση καινοτομιών και της νέας τεχνολογίας,
- τη βελτίωση της χρηματοοικονομικής δομής της,
- την εκπαίδευση και κατάριση του ανθρώπινου δυναμικού της,
- τη συνεργασία και τη δικτύωσή της με φορείς και επιχειρήσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Σε αυτή την προσπάθεια η Πολιτεία έχει την ευθύνη και τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο να υποστηρίζει τις πρωτοβουλίες των επιχειρήσεων-και κυρίως των μικρομεσαίων (ΜμΕ)- για την ενίσχυση της εξωστρέφειας και την «κατάκτηση» νέων αγορών και την αξιοποίηση των παρουσιαζόμενων ευκαιριών, συμβάλλοντας στο να εξαλειφθούν τα εμπόδια που συναντούν στην προσπάθειά τους για πρόσβαση στις διεθνείς αγορές.

Ωστόσο, μεγάλο ποσοστό της ευθύνης για την ενίσχυση της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων εναπόκειται στις ίδιες τις επιχειρήσεις. Στην εποχή της παγκοσμιότητας και του ανοίγματος των οικονομιών, στην εποχή των ραγδαίων ποσοτικών και ποιοτικών αλλαγών και των έντονων τεχνολογικών εξελίξεων, όποιος δεν αλλάζει, μένει στάσιμος. Το στοίχημα της ανάπτυξης κερδίζεται με την εφαρμογή νέων διαδικασιών, νέων πολιτικών και νέων τρόπων για την αντιμετώπιση των παλαιών και των νέων προβλημάτων. Με την εφαρμογή νέων μεθόδων και σύγχρονων εργαλείων για την αποτελεσματική διαχείριση της αλλαγής.

Σε αυτό το πλαίσιο το χαμηλό κόστος δεν μπορεί και δεν αποτελεί τη μοναδική κρίσιμη παράμετρο για την ανάπτυξη, ούτε συνιστά χαρακτηριστικό υψηλής ανταγωνιστικότητας. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει ποιες χώρες βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης των δύο πιο σημαντικών διεθνών δεικτών ανταγωνιστικότητας. Στην κατάταξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, για φέτος, στις πρώτες θέσεις κατατάσσονται: η Ελβετία, η Φινλανδία, η Σουηδία, η Δανία, η Σιγκαπούρη και οι Η.Π.Α.. Στην αντίστοιχη κατάταξη του Institute for Management Development, στις πρώτες θέσεις βρίσκονται: οι Η.Π.Α., το Χονγκ-Κονγκ, η Σιγκαπούρη, η Ισλανδία, ο Καναδάς και η Αυστραλία. Δηλαδή και στις δύο κατατάξεις τις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν χώρες με υψηλό κατά κεφαλήν ΑΕΠ.

Είναι, επίσης, χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα έκθεσης της ανεξάρτητης αμερικανικής ερευνητικής ομάδας Conference Board, σύμφωνα με την οποία το πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους τείνει να εξανεμισθεί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες. Η έκθεση υποστηρίζει ότι το εν λόγω πλεονέκτημα εξασθενεί αν ληφθεί υπόψη η μέση παραγωγή ανά εργαζόμενο.

Όπως τονίζει ο επικεφαλής της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας Bart van Ark, «Το κλειδί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες είναι η προώθηση της παραγωγικότητας μέσω των τεχνολογικών αλλαγών και καινοτομιών».

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Κίνα, το 2005, ξεπέρασε για πρώτη φορά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, ενώ στην αντίστοιχη κατάταξη του 1986 δεν ήταν ούτε στις 10 πρώτες χώρες. Επιπλέον, είναι εντυπωσιακό ότι ενώ το 1986 ο κατάλογος με τις 10 πρώτες χώρες σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας περιελάμβανε 6 ευρωπαϊκές και μόλις 3 ασιατικές χώρες, ο αντίστοιχος κατάλογος για το 2005, περιλαμβάνει μόλις 2 ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία) και 7 ασιατικές.

Συνεπώς, βασικά συστατικά για την επίτευξη διατηρήσιμης ανάπτυξης αποτελούν η εξωστρέφεια και η καινοτομία, δηλαδή η δημιουργική αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων μιας οικονομίας, μιας επιχείρησης, ενός ατόμου.

Η εξωστρέφεια και η καινοτομία προσφέρουν τις νέες ιδέες, οι οποίες δημιουργούν το μέλλον και προσφέρουν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που δίνουν το επιζητούμενο προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο ιδιαίτερα σημαντικός κρίνεται ο ρόλος του ανθρώπινου δυναμικού. Του εξειδικευμένου και υψηλών δυνατοτήτων ανθρώπινου δυναμικού που θα αξιοποιήσει τα θετικά αποτελέσματα από την ενίσχυση της εξωστρέφειας και θα μετατρέψει την καινοτομία σε απτά αποτελέσματα.

Άλλωστε, η θέληση για επιτυχία και η συνεισφορά του ανθρώπινου δυναμικού στην αύξηση της ποιότητας της εργασίας είναι χαρακτηριστικά, τα οποία δεν μπορούν να αναπληρωθούν εύκολα στην προσπάθεια βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Αυτό επιβεβαιώνει και έρευνα της Deutche Bank για τις παγκόσμιες τάσεις, η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ανθρώπινο δυναμικό είναι ο κρισιμότερος παράγοντας για τις οικονομίες των κρατών. Μάλιστα η αναβάθμισή του είναι άμεσα συνδεδεμένη με την αύξηση του ΑΕΠ μιας χώρας.


[1] Εφημερίδα «Η Καθημερινή», 6-7 Ιανουαρίου 2007.
[2] Σύμφωνα με το κείμενο του νέου Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» 2007-2013 του Υπουργείου Ανάπτυξης (σελ. 16), οι 10 μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις πραγματοποιούν το 47% του κύκλου εργασιών τους και το 42% των κερδών τους στο εξωτερικό.

Επιχειρηματικές Πρακτικές 2007

Η Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (ΑΤΗΚ-CYTA) διοργανώνει την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007 το ετήσιο φόρουμ διακίνησης ιδεών και πρακτικών:

Επιχειρηματικές Πρακτικές 2007.

Λίγες σκέψεις για τα τρέχοντα.....

- Καταγράφουμε μία εξαιρετική απάντηση του Υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης κ. Σπηλιωτόπουλου στον Ελεύθερο Τύπο, σχετικά με τις δηλώσεις βουλευτών της Ν.Δ.. Θα λέγαμε μάλιστα ότι εκτός από έξυπνη είναι και πολύ κοντά στην πραγματικότητα.

"Την αναταραχή στην Κοινοβουλευτική σας Ομάδα πώς τη βλέπετε;

Ανέκαθεν πίστευα ότι οι διαφορετικές απόψεις είναι ένα στοιχείο αυτοπεποίθησης για μια μεγάλη παράταξη που θέλει να είναι δημοκρατική και φιλελεύθερη, όπως η Νέα Δημοκρατία. Δεν φοβάμαι τις διαφορετικές απόψεις. Η έκφραση διαφορετικών απόψεων επιτρέπει και τη σύνθεση των ιδεών. Για εμένα, το να μην ακούς την άλλη άποψη, η μονολιθικότητα στην πολιτική φυσιογνωμία και την έκφραση είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης. Κρύβει βαθιά ανασφάλεια. Και η Νέα Δημοκρατία έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ασφαλής."

- Η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εκτός ελέγχου και επιβεβαιώνεται η άποψή μας ότι το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο αρχηγός του, αλλά το γεγονός ότι δεν μπορεί να βρει τον αντικαταστάτη του, από τη στιγμή που συμφώνησε ότι θέλει να τον αλλάξει. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει καλύτερη λύση εντός ΠΑΣΟΚ από τον Γιώργο Παπανδρέου. Το γεγονός αυτό, οδηγεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μία ατέρμονα αναζήτηση, η οποία μπορεί να περαιωθεί μόνον με σκληρές λύσεις. Για αυτό είναι αρκετά πιθανό, μετά τις εσωκομματικές εκλογές να δούμε ισχυρές διαγραφές. Φυσικά όχι σε επίπεδο ηγετικών στελεχών, αλλά σε επίπεδο μεσαίων και κατώτερων.

Δρυός πεσούσης........

Με βάση τη σημερινή είδηση από το site της Ναυτεμπορικής : http://www.naftemporiki.gr/news/static/07/10/12/1424509.htm, συνάγει ο καθένας το συμπέρασμα ότι στο ΠΑΣΟΚ όλοι οι εν δυνάμει δελφίνοι συντάσσονται στο πλευρό του νυν Προέδρου στην κούρσα της διαδιοχής, με τη λογική του: με ένα σμπάρο δυο τρυγώνια. Δηλαδή με νίκη του Γιώργου και ξεφορτώνονται οριστικά το Βενιζέλο, αλλά και έχουν έναν ευάλωτο σε κριτική αρχηγό, μιας και έχει ήδη χάσει τουλάχιστον τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (όπως ισχυρίζονται και οι ίδιοι).

Μεταρρύθμιση

Νέο ιστολόγιο.

Ασύρματα δίκτυα. Ασύρματη ζωή;

*Δημοσιεύθηκε στην ελληνική έκδοση του Economist που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007 με την "Καθημερινή"

Κάνοντας μία σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στη μηχανή αναζήτησης Google για τη λέξη «ενσύρματο», αυτή μας δίνει 48.000 αποτελέσματα. Αντιθέτως για τον όρο «ασύρματο», τα αποτελέσματα εκτοξεύονται στα 640.000, δηλαδή 13 φορές περισσότερα. Αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά, αλλά μπορεί και τίποτα. Το σίγουρο είναι ότι ζούμε σε μία εποχή η οποία τρέχει με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Μία εποχή γεμάτη καινοτομίες, μία εποχή τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Η εξέλιξη της τεχνολογίας διευκολύνει τη ζωή μας και μας προσφέρει πλήθος νέων δυνατοτήτων έκφρασης, εργασίας, ψυχαγωγίας.
Αλήθεια, σκεφτείτε πόσο καινοτόμο φαινόταν μέχρι πριν από 20 χρόνια το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης. Από τότε τα τηλεχειριστήρια και ο εξ’ αποστάσεως χειρισμός συσκευών έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Τηλεχειριστήρια για την γκαραζόπορτα, τηλεχειριστήρια για τη λειτουργία του στερεοφωνικού συγκροτήματος, για το φωτισμό και το συναγερμό του σπιτιού. Και βεβαίως ασύρματα δίκτυα υπολογιστών (intranet και internet) και κινητή τηλεφωνία.
Πολύ σύντομα όλες οι συσκευές θα μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους, θα μπορούν να επισκευάζονται και να αναβαθμίζονται εξ αποστάσεως. Ασύρματα συστήματα στις καλλιεργήσιμες γαίες θα μετρούν θερμοκρασία και υγρασία και θα ρυθμίζουν την άρδευσή τους. Ειδικοί κωδικοί θα ελέγχουν την προέλευση και διανομή των τροφίμων και τη γνησιότητα των φαρμάκων, ενώ σχεδόν αόρατα μικροτσίπ εμφυτευμένα στο σώμα μας θα αποστέλλουν κάθε στοιχείο για τις λειτουργίες μας στις κλινικές και θα μας επιτρέπουν να διατηρούμεθα σε άριστη υγεία.
Ηδη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι ζούμε μία ζωή εξ’ αποστάσεως. Κάποιος μπορεί να μαγειρέψει ή να ζεστάνει το σπίτι του παραμένοντας στο γραφείο. Μπορεί να ταξιδεύει στην Ιαπωνία και να παρακολουθεί τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι του που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης, με τη βοήθεια του δορυφορικού internet. Ιδιαίτερα το κινητό τηλέφωνο επεκτάθηκε τα τελευταία χρόνια με γοργούς ρυθμούς σε όλο τον κόσμο. Επεκτάθηκε ακόμη και στα αναπτυσσόμενα και φτωχά κράτη, ακόμη και σε περιοχές του κόσμου που δεν είχαν δει μέχρι σήμερα ούτε ενσύρματο-σταθερό τηλέφωνο. Σύμφωνα με τον Economist, 2,8 δισ. συσκευές κινητών τηλεφώνων είναι εν χρήσει παγκοσμίως και άλλες 1,6 εκ. προστίθενται σε αυτές κάθε μέρα. Αυτό δεν είναι μόνο μία τεχνολογική, αλλά και μία κοινωνική και πολιτισμική επανάσταση γιατί αλλάζει τον τρόπο ζωής, την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Οι νέες αυτές τεχνολογικές εξελίξεις δημιουργούν νέα δεδομένα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Δημιουργούνται όχι μόνο ασύρματα τεχνολογικά δίκτυα, αλλά και ασύρματες κοινότητες με σκοπό την ανάπτυξη και και προώθηση των ασύρματων (ευρυζωνικών) δικτύων στις πόλεις και τα κράτη. Κοινότητες με μέλη τους πολίτες κάθε ηλικίας, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και με βασικό χαρακτηριστικό την εθελοντική προσφορά.
Η προώθηση των ασύρματων ευρυζωνικών υπηρεσιών δημιουργεί νέα δεδομένα στην εκπαίδευση και αλλάζει τις καθημερινές εμπειρίες και τις προσλαμβάνουσες στις νέες γενιές.
Αυτά τα νέα δεδομένα δημιουργούν νέες προκλήσεις και για τους πολιτικούς. Δεν είναι δυνατόν σε αυτήν τη νέα γενιά, οι πολιτικοί να απευθύνονται ακόμη με τα μέσα και τη γλώσσα του 1960 και του 1970.
Από την άλλη φανταστείτε τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να δούμε τα δεδομένα που ταξιδεύουν γύρω μας κάθε ημέρα. Είναι σίγουρο ότι θα τρομάζαμε ακόμη και αν είχαν τη φυσική υπόσταση του ατμού, γιατί είναι πάρα πολλά. Ωστόσο, μήπως ακόμη και τώρα που εμείς δεν τα βλέπουμε, κάποιοι μπορούν να τα δουν; Αυτός είναι και ο μεγάλος κίνδυνος της ασύρματης διακίνησης δεδομένων, τα αποτελέσματα της οποίας μπορεί να είναι από ευεργετικά έως εφιαλτικά. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ο ρόλος των ανεξάρτητων αρχών (πχ. EΕΤΤ) και των πολιτικών κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός.

Η νέα Κυβέρνηση

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται

Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο στρατηγικό λάθος του Γιώργου Παπανδρέου ήταν να δεχθεί να αναλάβει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ πριν την εκλογική αναμέτρηση του 2004. Έσωσε έτσι τον Σημίτη και οδηγήθηκε σε μία αναπόφευκτη ήττα. Από τότε ακολούθησαν και άλλα λάθη στρατηγικής μικρά ή μεγάλα (ψηφοδέλτια επικρατείας 2004 και 2007, επαναφορά φθαρμένων προσώπων στο προσκήνιο, κτλ), ωστόσο το ξεκίνημα με μία ήττα ήταν καθοριστικό. Ήταν αυτό που οι ποδοσφαιρόφιλοι λένε γκολ από τα αποδυτήρια. Με γκολ από τα αποδυτήρια φαίνεται ότι ξεκινά την διεκδίκηση της αρχηγίας του Κινήματος και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Προσπάθησε τη βραδιά των εκλογών να εκμεταλλευτεί το συναίσθημα και τη θλίψη των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, έπαιξε με τη φωτιά και τώρα φαίνεται να του γυρνά μπούμερανγκ. Επίσης, το γεγονός ότι οι κινήσεις του φαίνονται προσχεδιασμένες από καιρό και μάλιστα με τη στήριξη εξωπολιτικών κέντρων, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά, μειώνει την απήχησή του και αφαιρεί πολύ από τη δυναμική που έχει ως πολιτική προσωπικότητα.
Αλήθεια αν δεν μπόρεσε ο Γιώργος Παπανδρέου να προσελκύσει στο ΠΑΣΟΚ κεντρώους, κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, γιατί θα το καταφέρει ο Βενιζέλος;
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να έχει καλύτερη εναλλακτική από το Γιώργο Παπανδρέου. Ίσως και να μην είναι πρόβλημα αυτό. Ίσως η καλύτερη λύση για το ΠΑΣΟΚ να είναι ένας περισσότερο τολμηρός Παπανδρέου.

Άγαρμπα και διαχρονικά.......

Η υποστήριξη που εξέφρασαν επτά καθηγητές για την υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, μας φέρνει στη μνήμη την ιστορική ρήση του Βίσμαρκ «τρεις καθηγητές και η πατρίδα εχάθη!». Οι εξαιρέσεις φυσικά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Μια πρώτη ανάγνωση

Tο μήνυμα των εκλογών είναι σαφές, παρά τα "τερτίπια" του εκλογικού νόμου. Σημειώνω ότι με τα χθεσινά αποτελέσματα και τον προηγούμενο εκλογικό νόμο - Κούβελα που χρησιμοποίησε το Πασόκ για να κερδίσει τρεις εκλογικές μάχες (1993, 1996, 2000), η ΝΔ θα κέρδιζε πάνω από 160 έδρες. Συνοπτικά: η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος θέλει αλλαγές, με Καραμανλή για Πρωθυπουργό αλλά και αρκετές αλλαγές στην Κυβέρνηση. Επίσης, θέλει αλλαγή πλεύσης από το Πασόκ (όχι απαραίτητα αλλαγή αρχηγού, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ισχυρό Νο2). Θέλει ενισχυμένη Αριστερά ως αντίδραση-ανάχωμα στις μεταρρυθμίσεις που "ξεβολεύουν". Θέλει ισχυρή στάση στα "εθνικά ζητήματα".Από τα ανωτέρω και από τη νέα σύνθεση της Βουλής είναι σαφές ότι επιστρέφει η πραγματική πολιτική. Θεωρώ ότι αυτό είναι και το προνομιακό πεδίο δράσης του Πρωθυπουργού. Για το λόγο αυτό περιμένω να δω χειρισμούς υψηλής πολιτικής ποιότητας και αποτελεσματικότητας.

Οι ατάκες της εκλογικής βραδιάς

Πάσχος Μανδραβέλης (ΣΚΑΪ): "Η ενίσχυση των κομμάτων της Αριστεράς δείχνει συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας γιατί όλα τα κόμματα της Αριστεράς αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση."



Γιάννης Πρετεντέρης (MEGA): "Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να πετυχαίνει τα χαμηλότερα ποσοστά από το 1997".

Ελληνικά παράδοξα

Αλήθεια, είναι απορίας άξιον ότι οι ίδιοι άνθρωποι που άλλες φορές ζητούν τη μείωση των υπουργείων και τη δημιουργία ευέλικτου κυβερνητικού σχήματος, αποζητούν τη δημιουργία ενός νέου υπουργείου (π.χ. περιβάλλοντος, αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών), σε κάθε καταστροφή ή δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει η Χώρα.

Είναι εξίσου παράδοξο ότι στη "θαλπωρή" της δημιουργίας νέων υπουργείων οδηγούνται και αναλυτές-σχολιαστές που δεν δείχνουν καμμία εμπιστοσύνη στην αποτελεσματικότητα των υπαρχόντων υπουργείων......

Ψυχραιμία......

Ως γνωστόν, πολλές φορές μας χαρακτηρίζει, ως λαό, η υπερβολή τόσο στις χαρές όσο και στις λύπες. Η υπερβολή χαρακτηρίζει και τις κρίσεις μας για τους ανθρώπους, τις προθέσεις τους και την πορεία τους.

Αν και θεωρώ την ανάπτυξη των blogs εξαιρετικά σπουδαία ευκαιρία για την ενίσχυση της δημοκρατίας και την επέκταση της ενημέρωσης σε χώρους που μέχρι τώρα αυτή δεν ήταν δυνατή, πιστεύω ότι και σε αυτόν τον τομέα κινδυνεύουμε να αγγίξουμε τα όρια της υπερβολής.

Και το λέω αυτό θέλοντας να σημειώσω ότι δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι με συγκεκντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας λύνεται το πρόβλημα της αναδάσωσης της Πάρνηθας, της Πελοπονήσου και των άλλων περιοχών της Χώρας.

Προσοχή μην εξαντληθεί η συνεισφορά μας σε συναντήσεις και συγκεντρώσεις.

Αν βγήκε ένα συμπεράσμα από τις φετινές καταστροφικές πυρκαγιές είναι ότι απαιτείται η ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, η οποία θα συμβάλει άμεσα (με την καθημερινή συμμετοχή στα κοινά) ή έμμεσα (με τον έλεγχο της κεντρικής και τοπικής εξουσίας) στην βελτίωση της καθημερινότητας και τη διασφάλιση του φυσικού περιβάλλοντος και της κοινωνικής ευημερίας.

Το κράτος και ο κρατικός μηχανισμός δεν είναι απρόσωπα αποτελούνται από συγκεκριμένα άτομα (πιθανόν τους εαυτούς μας, τους συγγενείς, τους φίλους μας). Από εμάς εξαρτάται η αλλαγή και η βελτίωση. Πρέπει να γίνει πεποίθηση σε όλους μας ότι οφείλουμε να εργαζόμαστε, να δημιουργούμε και να επιβιώνουμε σε κάθε χώρο με αυξημένη κοινωνική και περιβαλλοντική ευαισθησία. Με σεβασμό στο διαφορετικό.

Με τα λόγια των αρχηγών

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ:

"Να ξέρετε είναι χαρμόσυνη ημέρα
γιατί από εδώ, από την Καρδίτσα, λέμε, σε 25 ημέρες γυρίζει σελίδα η Ελλάδα.
Ξαναγυρίζει η δεξιά στα θρανία της αντιπολίτευσης,
διότι αυτά τα χρόνια δεν έμαθε τίποτα, δεν άλλαξε μυαλό.
......

Να ρωτήσει ο κ. Καραμανλής σήμερα τον Έλληνα καταναλωτή, τον Έλληνα αγρότη, την ελληνική οικογένεια, είναι καλύτερα σήμερα, είναι καλύτερη η οικονομία του σήμερα;

Και τώρα, είμαστε αναγκασμένοι να γυρίσουμε χρήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως πλούσια χώρα και βεβαίως να πάρουμε και λιγότερα τα επόμενα χρόνια.

Ο κ. Καραμανλής κατάφερε και λεφτά να χάσουμε και να διασυρθεί το όνομα το περήφανο, η αξιοπρέπεια της Ελλάδας. Ένα όνομα με κύρος που παλέψαμε χρόνια και εγώ προσωπικά για να στήσουμε.

Αλλά πού θα πάει;

Σε λίγες ημέρες θα ξαναστήσουμε το όνομα της Ελλάδας του κύρους, της περηφάνιας και της σιγουριάς. Γιατί τώρα πια φίλες και φίλοι, δεν τους εμπιστεύεται κανείς.
Κανείς δεν τους ακούει. Κανείς δεν τους πιστεύει.

....Η Ν.Δ. έχει απέναντί της αντίπαλο ανίκητο και είναι η αλήθεια. Και θα αποκαλύψουμε την αλήθεια. Θα αποκαλύπτουμε συνέχεια την αλήθεια. Διότι ο ελληνικός λαός ψηφίζει την αλήθεια και ξέρει ότι υπάρχουν επιλογές. Δεν μπορεί να κρυφτεί η Ν.Δ. και ο κ. Καραμανλής, Απέναντί τους, έχουν το ΠΑΣΟΚ ενωμένο, συσπειρωμένο.

Απέναντί τους έχουν μια νικηφόρα δημοκρατική παράταξη.
Τη μεγάλη επίσης κοινωνική πλειοψηφία όσων αδικήθηκαν, αγνοήθηκαν, περιφρονήθηκαν. Εκείνων των πολλών, που η πολιτική της Ν.Δ. θέλησε να τους βάλει στο κοινωνικό περιθώριο.

Γι' αυτό και η δεξιά θα ηττηθεί! Γι' αυτό το ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, θα νικήσει."

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ:

"...Θέλω τώρα να σταθώ στην πολιτική ουσία των εκλογών. Η ουσία είναι ξεκάθαρη. Αυτό που κρίνεται στις εκλογές είναι η πρόοδος ή η οπισθοδρόμηση της Χώρας. Πρόοδος που περνά από τον δρόμο των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων, που έχουν στόχο: Ανάπτυξη, Επενδύσεις, Ανταγωνιστική Οικονομία, περισσότερες θέσεις δουλειάς. Δηλαδή, υψηλότερο βιοτικό επίπεδο για όλους, νέες θέσεις εργασίας, στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων. Εμείς θέλουμε οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις να προχωρήσουν πιο γρήγορα, πιο αποφασιστικά, πιο αποτελεσματικά. Εκείνοι που εκφράζουν το παρελθόν λένε ‘’όχι’’ σε κάθε μεταρρύθμιση. Ακόμα και στις πιο αυτονόητες. Δεν έχουν μάθει τίποτα από τα λάθη τους. Γι΄ αυτό είναι καταδικασμένοι να τα επαναλαμβάνουν. Λάθη που μας οδήγησαν σε σπατάλες, σε ελλείμματα, σε στασιμότητα, σε μεγάλα οικονομικά αδιέξοδα.

Είναι σημαντικό ότι εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές των μεταρρυθμίσεων και των αναγκαίων αλλαγών. Αλλά είναι ακόμα πιο σημαντικό πως τις αλλαγές αυτές τις απαιτεί η κοινωνία και τις έχει ανάγκη ο τόπος.

Φίλες και φίλοι,

Οι πολίτες ξέρουν. Οι πολίτες απορρίπτουν τις ύβρεις, τη στείρα αντίδραση στις μεταρρυθμίσεις, τον λαϊκισμό. Απορρίπτουν την απραξία. Οι πολίτες επιλέγουν αλλαγές. Απορρίπτουν τη στασιμότητα και επιλέγουν μεταρρυθμίσεις. Απαιτούν συνεννόηση. Απαιτούν να διασφαλίσουμε όσα πετύχαμε και ν’ αλλάζουμε διαρκώς τα πράγματα προς το καλύτερο. Αυτό είπαμε, αυτό κάνουμε και αυτό θα συνεχίσουμε μαζί να κάνουμε. Προχωρούμε, όλοι και όλες, στο δρόμο που οδηγεί σ’ ένα ξεκάθαρο στόχο: Καλύτερη ζωή για όλους. Στο δρόμο αυτό, μας στήριξε και μας στηρίζει η ισχυρή, η πλατειά κοινωνική συμμαχία των αλλαγών. Μας στήριξε και μας στηρίζει η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία των μεταρρυθμίσεων. Μας στηρίζουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων που θέλουν να πάει η Ελλάδα μπροστά. Αυτή είναι η δύναμή μας. Η δύναμη που οδηγεί την Ελλάδα μπροστά. Μαζί οδηγούμε την Ελλάδα. Όλες και όλοι μαζί. Όλοι οι Έλληνες μαζί. Καλή δύναμη και σας ευχαριστώ πολύ."

Η θεωρία της σχετικότητας

Σύμφωνα με τη φυσική επιστήμη η κίνηση ενός σώματος είναι σχετική. Δηλαδή κάποιο σώμα κινείται σε σχέση με κάποιο άλλο σώμα, το οποίο είναι σταθερό.

Έτσι ενώ κάποιο σώμα βρίσκεται πάνω στη γη και θεωρούμε εμείς που βρισκόμαστε επίσης πάνω στη γη ότι είναι σταθερό, δηλαδή δεν κινείται· ένας εξωτερικός παρατηρητής που δεν βρίσκεται πάνω στη γη, θα έλεγε ότι αφού η γη κινείται έτσι κινείται και το σώμα που βρίσκεται πάνω στη γη.

Συνεπώς, για να εξετάσουμε την κίνηση κάποιου σώματος θα πρέπει να καταφύγουμε πρώτα στο να ορίσουμε σε σχέση με τί κινείται και δεύτερον έναν ανεξάρτητο εξωτερικό παρατηρητή. Αυτά μόνο για την κίνηση. Δεν σημαίνει ότι τα σώματα δεν έχουν και άλλες φυσικές και χημικές ιδιότητες.

Επομένως, θεωρώντας τα ποσοστά των δύο κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) ως δυο κινούμενα σώματα, έχει νόημα η κρίση ενός εξωτερικού παρατηρητή για την κίνηση τους. Έτσι, σύμφωνα με έναν εξωτερικό παρατηρητή που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον Economist, η Νέα Δημοκρατία έχει σαφές προβάδισμα.

Χωρίς να αποτελεί η συγκεκριμένη κρίση το μοναδικό κριτήριο για την εξαγωγή συμπερασμάτων, η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών έδειξε ότι κάποιο που θεωρούσαν εαυτόν ως έτοιμο από καιρό, βρέθηκαν απροετοίμαστοι και κάποιοι άλλοι βρέθηκαν στις παραλίες.

Το σίγουρο είναι ότι η σύντομη προεκλογική περίοδος δεν κάνει καλό στα ΜΜΕ και τους δημοσκόπους που ζητούσαν πρόωρες εκλογές εδώ και καιρό για να τζιράρουν. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα κάνει καλό στην πολιτική αντιπαραθέση, η οποία θα πρέπει να εστιασθεί σε θέματα πολιτικής στρατηγικής και μεταρρυθμίσεων.

Λίγες σκέψεις για τη σύγχρονη πόλη

Δημοσιεύθηκε την Πέμπτη, 9 Αυγούστου 2007, στην ελληνική έκδοση του Economist, που κυκλοφορεί με την Εφημερίδα "Η Καθημερινή"

Οι πολιτικές....

Κάθε πόλη αποτελεί ένα ζωντανό σύστημα, του οποίου τα όρια γεωγραφικά και μη, μεταβάλλονται καθημερινά. Η σύγχρονη πόλη αποτελεί το χώρο μέσα στον οποίο ζουν, εργάζονται, διασκεδάζουν, δημιουργούν, σκέφτονται χιλιάδες ή εκατομμύρια άνθρωποι και συνεπώς οφείλει να προσαρμόζεται στις ανάγκες του σύγχρονου τρόπου ζωής. Χρειάζεται επίσης να αποτελεί πυρήνα δημιουργίας και συνεύρεσης για όλους τους κατοίκους της. Θα πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένες υποδομές, οι οποίες θα ικανοποιούν τις ανάγκες τους, ώστε να μην δημιουργούνται θύλακες χαμηλής ποιότητας ζωής και γκετοποίησης των κατοίκων της.

Η διεθνοποίηση των οικονομιών, η «πτώση» των συνόρων, όπως αυτά τα ξέραμε, ενισχύουν την κινητικότητα. Ιδιαίτερα στην εποχή μας η κινητικότητα των ανθρώπων, των κεφαλαίων και των αγαθών δημιουργεί μεγάλες ροές πληθυσμού, οι οποίες τείνουν να συγκεντρώνονται εκεί όπου η ζωή είναι καλύτερη ή πιο άνετη. Εκεί που υπάρχουν περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες. Οι ροές έρχονται να γεμίσουν τα κενά που υπάρχουν στο σύστημα που λέγεται πόλη. Έρχονται να καταναλώσουν τους πόρους και να αυξήσουν τις ανάγκες για υποδομές. Η δυναμική αυτή κατάσταση επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας των πόλεων και τις οδηγεί σε νέα σημεία ισορροπίας, τα οποία άλλοτε είναι καλύτερα και άλλοτε είναι χειρότερα για αυτές και για τους κατοίκους τους. Αυτό εξαρτάται από το πόσο καλά προετοιμασμένη είναι μία πόλη να δεχθεί τους νέους κατοίκους, αλλά και το πόσο ευέλικτη είναι ώστε να μετασχηματιστεί και να τους αφομοιώσει.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Αθήνας, η οποία αύξησε τον πληθυσμό της, κυρίως, σε δύσκολες περιόδους για τη Χώρα μας. Σημειώνω την πληθυσμιακή έκρηξη μετά τον ξεριζωμό του ελληνισμού της Μικράς Ασίας και την έντονη αστικοποίηση που ακολούθησε την γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο. Έτσι, η πόλη αναπτύχθηκε σε περιόδους που η Χώρα βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και οι κάτοικοί της προσπαθούσαν να καλύψουν τις βιοτικές τους ανάγκες, με συνέπεια την όχι και τόσο ορθολογική ανάπτυξή της.

Με αυτή την εικόνα έρχονται να συμφωνήσουν τα αποτελέσματα έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιοποιήθηκε στα τέλη Ιουλίου 2007, σύμφωνα με την οποία οι Αθηναίοι είναι οι πλέον δυσαρεστημένοι μεταξύ των κατοίκων 75 ευρωπαϊκών πόλεων. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βήματα για τη βελτίωση της ζωής στην Αθήνα. Οι υποδομές έχουν ενισχυθεί και η Αθήνα είναι μία πόλη, η οποία μπορεί και ικανοποιεί τις βασικές ανάγκες – ύδρευσης, αποχέτευσης, μεταφοράς- των 4 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων της. Είναι όμως μόνον αυτά τα ζητούμενα για μία σύγχρονη μεγαλούπολη;

Προφανώς όχι. Η σύγχρονη τεχνολογία αυξάνει τις απαιτήσεις των κατοίκων για υποδομές. Δεν αρκεί μία πόλη να καλύπτει τις ανάγκες σε νερό, διαχείριση πρασίνου και αποβλήτων, ή ακόμη και σε μεταφορές. Θα πρέπει να καλύπτει και τις ηλεκτρονικές τους πλέον απαιτήσεις. Θα πρέπει να διευκολύνει τις ευρυζωνικές υπηρεσίες που όλοι πλέον έχουν ανάγκη για να εργαστούν (από απόσταση ή όχι), να διασκεδάσουν, να δημιουργήσουν, να εκπαιδευθούν. Θα πρέπει να προσφέρει τις απαραίτητες καλλιτεχνικές, οικολογικές διεξόδους στους κατοίκους της. Θα πρέπει να διευκολύνει την κινητικότητα των κατοίκων της στο νέο παγκόσμιο οικονομικό χώρο. Θα πρέπει να αξιοποιεί τις δυνατότητες και το δυναμικό της ευρύτερης περιοχής δίνοντας τις απαραίτητες διεξόδους στους κατοίκους της και στην ανάπτυξή της.

Από το μοντέλο της πόλης-κράτους της ελληνικής αρχαιότητας δημιουργούνται οι συνθήκες στην εποχή μας για την ανάπτυξη του μοντέλου της πόλης-περιφέρειας. Της πόλης δηλαδή που δίνει ζωή –και ενίοτε παίρνει- από μία ολόκληρη Περιφέρεια. Της πόλης που βρίσκεται σε μία διαρκή αλληλεπίδραση και αλληλοεξαρτήση με μία ευρύτερη περιοχή. Άλλωστε, η ενίσχυση της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και η ανάπτυξη νέων, ισχυρών και ανταγωνιστικών Περιφερειών προϋποθέτουν τη μετεξέλιξη των Πόλεων και τη μετατροπή τους σε πόλους έλξης επενδύσεων, επιχειρήσεων και εξειδικευμένων επιστημόνων και εργαζομένων.

Όπως εύστοχα έχει σημειώσει και η Ευρωπαία Επίτροπος για την Περιφερειακή πολιτική Danuta Hübner: «Οι αστικές περιοχές είναι στην καρδιά μιας επιτυχούς πολιτικής συνοχής. Η κινητοποίηση του δυναμικού των πόλεων είναι βασικό στοιχείο για την ταχύτερη ανάπτυξη, τις περισσότερες ποιοτικές θέσεις εργασίας, την κοινωνική συνοχή».

Απαιτούνται λοιπόν νέες ιδέες για να καταστούν οι πόλεις:

-ελκυστικές,
-ανοιχτές σε πολίτες με ειδικές ανάγκες,
-με εύκολη πρόσβαση στις υπηρεσίες τους,
-με προστατευμένο και αξιοποιήσιμο από τους πολίτες φυσικό περιβάλλον,
-καινοτόμες στην ανάδειξη του πολιτιστικού τους αποθέματος,
-ικανές να συνδράμουν την υγιή επιχειρηματικότητα και
-να δημιουργήσουν περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας.

Έτσι οι σύγχρονες πόλεις θα αποτελέσουν τις ατμομηχανές της ανάπτυξης σε περιφερειακό επίπεδο, μέσα σε ένα πλαίσιο πολυκεντρικότητας, το οποίο θα αξιοποιεί τους φυσικούς και άλλους πόρους της ευρύτερης περιφέρειας με όρους αειφορικότητας και σεβασμού στις μελλοντικές γενεές.

Ο κύκλος της απαξίωσης της δημόσιας παιδείας

Το σημερινό πρωτοσέλιδο του Ελεύθερου Τύπου, μας θύμισε ένα αρκετά παλαιότερο σχόλιο του blog τον Οκτώβριο του 2006. Η, εν πολλοίς, αναίτια και καθοδηγούμενη αναταραχή στην Παιδεία έχει τα πρώτα απτά αποτελέσματα.

"Tο φυλάξαι τα αγαθά χαλεπότερον του κτήσασθαι"

Το αρχαίο ελληνικό ρητό επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά στις περιπτώσεις των κ.κ. Κάμερον και Σαρκοζύ. Η πτώση της δημοτικότητάς τους ήταν ως ένα βαθμό αναμενόμενη, ωστόσο αποτελεί τεράστια πρόκληση για αυτούς να αναστρέψουν την νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Άλλωστε ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.

Ενός λεπτού σιγή...ή όσο υπάρχουν δημοσιογράφοι.

Δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Η Καθημερινή" την Τρίτη 24 Ιουλίου 2007.


Οι άλλοι Ελληνες

Του Σωκρατη Τσιχλια

Πολύ συχνά, οι δημοσιογράφοι καταγράφοντας το ελληνικό παράδοξο, προσπαθώντας να θίξουμε τις αναπηρίες της διοίκησης, τις ευθύνες μιας, συχνά ιδιοτελούς, εξουσίας, αλλά και τη συμμετοχή της κοινωνίας σε αυτό τον φαύλο κύκλο, υποπίπτουμε σε ένα μεγάλο ατόπημα: τη γενίκευση.

Ο θάνατος κατά την εκτέλεση του καθήκοντος των δύο αξιωματικών του Καναντέρ, που έδιναν τη μάχη με τη φωτιά στην Εύβοια, φόρεσε ένα ακόμη πένθος σε αυτό το δύσκολο καλοκαίρι. Ο χαμός του κυβερνήτη σμηναγού Δημήτρη Στοϊλίδη, 34 ετών που ήταν πατέρας δύο παιδιών και του 27χρονου συγκυβερνήτη υποσμηναγού Ιωάννου Χατζούδη μας θύμισε με τρόπο επώδυνο, ότι ανάμεσά μας ζούνε Ελληνες της τιμής και του καθήκοντος.

Οι πιλότοι των Καναντέρ που ξεκινούν άγρια χαράματα με το που σκάει το πρώτο φως και εργάζονται υπό αντίξοες συνθήκες μέχρι τη δύση του ηλίου είναι μερικοί από αυτούς. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, οι οποίοι με αυταπάρνηση και σκληρή δουλειά καλύπτουν την ανικανότητα, τις αγκυλώσεις και τον κομματισμό της διοίκησης, αναιρούν εν μέρει τις ολέθριες συνέπειες του ωχαδερφισμού και της διαφθοράς, το έλλειμμα πολιτικής, τους λίγους πόρους.

Μη με ρωτήσετε πόσοι είναι ή μη σπεύσετε απαισιόδοξα να σκεφτείτε ότι πρόκειται για εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Εχω συναντήσει πολλούς, ημέρα αλλά και νύχτα στις εξοντωτικές εφημερίες του ταλαίπωρου Εθνικού Συστήματος Υγείας, που δεν θα υπήρχε χωρίς τους ήρωες-γιατρούς. Τους συνάντησα στο δημόσιο σχολείο, στο εμπόριο, στη γεωργία, σε μια τράπεζα, και αλλού. Ευσυνείδητοι, φορολογούμενοι, που δεν κτίζουν παράνομα, δεν καταπατούν, δεν χειροκροτούν άκριτα, δεν ψηφίζουν με υστεροβουλία· κανονικοί άνθρωποι.

Στις μέρες μας που η έννοια πολίτης έχει αντικατασταθεί με το «κοινή γνώμη», των δημοσκοπήσεων, ενώ ο «νομοταγής πολίτης» είναι αντίληψη τουλάχιστον ντεμοντέ, ο θάνατος των δύο πιλότων που έπεσαν αγωνιζόμενοι για το δημόσιο συμφέρον, για το κοινό αγαθό, είναι ένα ράπισμα στην επικράτεια του ατομισμού, του «δε βαριέσαι», του «γιατί οι άλλοι κι όχι εγώ»...

Τέτοιους Ελληνες, ακόμη κι αν ήταν χίλιοι μόνο, οφείλουν να έχουν στο μυαλό τους οι πολιτικοί όταν εκφωνούν λόγους, όταν χαϊδεύουν αυτιά, όταν ζυγίζουν το πολιτικό κόστος, όταν νομοθετούν...

Σύγχρονη και στιβαρή εξωτερική πολιτική

Έχουμε αναφέρει και σε παλαιότερο σχόλιο ότι η Χώρα μας μετά από πολλά, πολλά χρόνια έχει αποκτήσει, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, εξωτερική πολιτική με στόχους και με στρατηγική. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια ώρα που συνάπτονται απανωτές συμφωνίες με τη Ρωσία για ενεργειακά και άλλα θέματα, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να μας θεωρούν στρατηγικό εταίρο και να πιέζουν παρασκηνιακά τα Σκόπια για το θέμα του ονόματος.

Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε ως Ελλάδα την εξωτερική μας πολιτική με όρους πραγματισμού και όχι συναισθηματισμού και συμπλεγμάτων.
Η Ελλάδα έχει πλέον ξεπεράσει το σύμπλεγμα της μικρής Χώρας (που συχνά επαναλαμβάνουν κάποιοι) και αξιοποιεί τη στρατηγική της θέση.

Οι πολιτικές συμμαχίες δεν είναι πάντα αμοιβαία αποκλειόμενες. Το γεγονός ότι υπάρχει προσέγγισή μας με τη Ρωσία δε σημαίνει ότι απομακρυνόμαστε από την Αμερική, και το αντίστροφο. Ακόμη και ο Μπιλ Κλίντον (σε δημοσίευμα της Wall Street Journal ) τάσσεται εναντίον των σχεδίων του Προέδρου Μπους για τη δημιουργία αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη.

Άλλωστε στην πολιτική ένα και ένα δεν κάνει ποτέ δύο.

Παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη χθεσινή ομιλία του Πρωθυπουργού:
"Κινούμαστε με εθνική αυτοπεποίθηση, σε ανοικτούς ορίζοντες. Ακολουθούμε πολιτική αρχών και καλής γειτονίας. Πολιτική που βασίζεται στο Διεθνές Δίκαιο, στις Διεθνείς Συνθήκες, στη Διεθνή Συνεργασία.

Συνεργαζόμαστε στενά με τους εταίρους και τους συμμάχους μας.
- Διευρύνουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, τις Χώρες του Εύξεινου Πόντου, της Μ. Ανατολής, του Αραβικού Κόσμου, της Ασίας και της Άπω Ανατολής. Στηρίζουμε ενεργά τις προσπάθειες για ειρηνική επίλυση, τόσο του Μεσανατολικού, όσο και του προβλήματος του Κοσσόβου.
- Στηρίζουμε τη συνεργασία μας με όλους τους βόρειους γείτονές μας. Στηρίζουμε την Ευρωπαϊκή προσαρμογή τους. Όποια Χώρα της γειτονιάς μας πληροί τα κριτήρια και τα προαπαιτούμενα ,τις αρχές και τις αξίες της Ένωσης, έχει κι αυτή τη δική της θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Και αυτό ισχύει για όλους. Χωρίς εξαιρέσεις. Αλλά και χωρίς εκπτώσεις από το ενιαίο, το αδιάσπαστο σύνολο των αρχών και των αξιών της Ευρώπης.

Επιδιώκουμε τη βελτίωση και την πλήρη εξομάλυνση των σχέσεών μας με τη γειτονική Τουρκία, με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες. Εργαζόμαστε για την επίλυση του Κυπριακού. Στόχος είναι ο τερματισμός της κατοχής και η επανένωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Υπερασπιζόμαστε με σθένος τις εθνικές θέσεις μας. Οι πάντες στη διεθνή σκηνή οφείλουν να ξέρουν και το ξέρουν πολύ καλά, ότι υπάρχουν ζητήματα στα οποία δεν κάνουμε πίσω, ούτε ένα βήμα. Η ειρήνη και η περηφάνια των λαών πάνε μαζί. Θέλουμε να είναι ολόκληρη η ευρύτερη περιοχή μας μια γειτονιά ειρήνης και σταθερότητας. Όλοι οι λαοί να ευημερούν. Κανένας να μην αναλώνει τις δυνάμεις του σε εξοπλισμούς και αντιπαραθέσεις. Να ενώνουμε τις δυνάμεις μας απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας. Να επενδύουμε στις ευκαιρίες που έρχονται."

Η καινοτομία καταλύτης για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας

* ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 2007 ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ECONOMIST ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Αν και οι αμερικανικές επιχειρήσεις συνεχίζουν να επενδύουν- και όχι να δαπανούν, όπως συνήθως αναφέρεται- περίπου 200 δισ. $ σε έρευνα και τεχνολογία το χρόνο, δηλαδή σχεδόν όσο είναι το ΑΕΠ της Ελλάδας, η Κίνα, ξεπέρασε το 2005 για πρώτη φορά τις ΗΠΑ σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας. Κι όμως, 20 χρόνια πριν, το 1986, δεν βρισκόταν ούτε μεταξύ των 10 πρώτων χωρών σε εξαγωγές σε αυτό τον τομέα. Επιπλέον, είναι εντυπωσιακό ότι ενώ το 1986 ο κατάλογος με τις 10 πρώτες χώρες σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας περιελάμβανε 6 ευρωπαϊκές και μόλις 3 ασιατικές χώρες, ο αντίστοιχος κατάλογος για το 2005, περιλαμβάνει μόλις 2 ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία) και 7 ασιατικές.

Συνεπώς, οι αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως της Ασίας, επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και σε τομείς εντάσεως γνώσης και εξειδίκευσης. Καθίσταται, επομένως, σαφές ότι στην εποχή μας η καινοτομία και η δημιουργική αξιοποίηση των υφιστάμενων ή των αναπτυσσόμενων συγκριτικών πλεονεκτημάτων είναι που θα τα μετατρέψει σε ανταγωνιστικά και θα δώσει στα κράτη και τις επιχειρήσεις το επιζητούμενο προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών τους.

Είναι χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα έκθεσης της ανεξάρτητης αμερικανικής ερευνητικής ομάδας Conference Board, σύμφωνα με την οποία το πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους τείνει να εξανεμισθεί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες. Η έκθεση υποστηρίζει ότι το εν λόγω πλεονέκτημα εξασθενεί, αν ληφθεί υπόψη η μέση παραγωγή ανά εργαζόμενο.

Όπως τονίζει ο επικεφαλής της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας Bart van Ark, «Το κλειδί ακόμη και για τις αναδυόμενες οικονομίες είναι η προώθηση της παραγωγικότητας μέσω των τεχνολογικών αλλαγών και καινοτομιών».

Αυτή φαίνεται ότι είναι η γνώμη και των ανώτερων στελεχών εταιρειών σε 63 χώρες του κόσμου. Σύμφωνα με περυσινή έρευνα της εταιρείας συμβούλων Boston Consulting Group, το 72% των ερωτώμενων στελεχών τοποθετεί την καινοτομία μεταξύ των 3 πρώτων στρατηγικών προτεραιοτήτων των εταιρειών τους, (σημειώνεται ότι το 2005 το ποσοστό αυτό ήταν 66%) και παράλληλα δηλώνει ότι θα αυξήσει τις δαπάνες για καινοτομία μέσα στο 2006.

Παράλληλα, η καθηγήτρια του Harvard University, Rosabeth Moss Kanter, υποστηρίζει σε πρόσφατο άρθρο της ότι η καινοτομία αποτελεί, στις μέρες μας, την απάντηση στην επιτακτική ανάγκη για περισσότερη ανάπτυξη.

Καινοτομία δεν είναι μόνον η εφεύρεση. Παρά το γεγονός ότι όλες οι εφευρέσεις είναι καινοτομίες, οι καινοτομίες δεν είναι απαραίτητα και εφευρέσεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να γίνουμε εφευρέτες για να είμαστε καινοτόμοι. Άλλωστε, δεν μπορούμε όλοι να γίνουμε εφευρέτες. Αλλά μπορούμε όλοι να γίνουμε καινοτόμοι στον τομέα μας. Να κάνουμε κάθε μέρα, κάτι διαφορετικά, καλύτερα και αποδοτικότερα.

Και εδώ είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος του ανθρώπινου δυναμικού. Του εξειδικευμένου και υψηλών δυνατοτήτων ανθρώπινου δυναμικού που θα μετατρέψει την καινοτομία σε απτά αποτελέσματα.

Η δημιουργικότητα είναι είναι δυσαναπλήρωτη και ό,τι πιο σημαντικό μπορούν να προσφέρουν οι εργαζόμενοι σε έναν οργανισμό. Η δημιουργικότητα είναι αυτή που δίνει προστιθέμενη αξία στην καινοτομία. Είναι αυτή που οδηγεί στη δημιουργία αξίας, μέσω της καινοτομίας. Οι ιδέες και η έρευνα από μόνες τους δεν δημιουργούν αξία. Η αξιοποίησή τους είναι που προσφέρει νέα οπτική στην αντιμετώπιση γνωστών προβλημάτων. Είναι χαρακτηριστική η, τρόπω τινά, αυτοκριτική του John Seely Brown, διευθυντή για πάνω από μία δεκαετία του ερευνητικού κέντρου Palo Alto της εταιρείας Xerox, ο οποίος παραδέχεται ότι όταν άρχισε να εργάζεται για το ερευνητικό κέντρο πίστευε ότι το 99% της εργασίας ενός τέτοιου κέντρου ήταν να δημιουργήσει την καινοτομία, τώρα όμως συνειδητοποιεί ότι απαιτείται τουλάχιστον η ίδια δημιουργικότητα για την εύρεση των τρόπων ώστε να προωθηθεί η καινοτομία στην αγορά.

Στις μέρες μας, ο επιτυχημένος οργανισμός –με την έννοια του κράτους ή της επιχείρησης- είναι ο δημιουργικός οργανισμός. Ο οργανισμός στον οποίο η παραγωγή καινοτομίας είναι διαδικασία συνεχής και διατηρήσιμη και όχι περιστασιακή. Δεν αρκεί η έρευνα για την έρευνα, αλλά απαιτείται η δημιουργική και αποδοτική αξιοποίησή της, τόσο με όρους αγοράς, όσο και με όρους χρησιμότητας στην καθημερινή μας ζωή.

Ειδικότερα στο επίπεδο των κρατών, η καινοτομία, σύμφωνα και με τον καθηγητή Michael Porter –εκ των συντελεστών της Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ-, και η δυνατότητα ανάπτυξής της, εξαρτάται από:

- τις διαθέσιμες ερευνητικές υποδομές, δηλαδή το τεχνολογικό θεσμικό πλαίσιο και τους μηχανισμούς για την παραγωγή βασικής έρευνας και ανώτατης εκπαίδευσης,
- το επίπεδο ανταγωνισμού για την ανάπτυξη καινοτομίας που υπάρχει μεταξύ των επιχειρήσεων,
- αλλά και από τις σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών παραγόντων- δηλαδή των υποδομών και της έντασης χρήσης της καινοτομίας.

Η μελέτη των παραγόντων αυτών, διεθνώς, καταδεικνύει ότι η τεχνολογική και ερευνητική παραγωγικότητα κάθε χώρας εξαρτάται όχι μόνο από τις δαπάνες σε έρευνα και ανάπτυξη και από το διαθέσιμο ερευνητικό προσωπικό, αλλά και από:

- το επίπεδο της προστασίας των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας,
- το πόσο ανοιχτή είναι η οικονομία της στο διεθνές εμπόριο,
- το ποσοστό των δαπανών σε Έρευνα και Τεχνολογία που διενεργείται από την ακαδημαϊκή κοινότητα και χρηματοδοτείται από τον ιδιωτικό τομέα.

Το σημαντικό συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι η ικανότητα μιας οικονομίας να καινοτομεί, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον δείκτη ολικής παραγωγικότητας (total productivity factor –TPF) της συγκεκριμένης οικονομίας και τον όγκο των εξαγωγών της σε προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας. Δηλαδή, επηρεάζει αποφασιστικά την ανταγωνιστικότητά της.

Για το λόγο αυτό τα αποτελέσματα μελέτης του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων για τη Χώρα μας, που δημοσίευσε η εφημερίδα «Η Καθημερινή», είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Σύμφωνα με αυτά, το 2006 σημειώθηκε σημαντική άνοδος της εξαγωγικής δραστηριότητας σε προϊόντα «έντασης τεχνολογίας» και «έντασης ειδικευμένης εργασίας». Συγκεκριμένα, η αξία των εξαγωγών προϊόντων έντασης τεχνολογίας κατέγραψε αύξηση 91% την περίοδο 2002-2006 και τα προϊόντα έντασης τεχνολογίας σημείωσαν μέση ετήσια αύξηση της αξίας εξαγωγών 17,6%, ενώ ο αντίστοιχος ρυθμός μεταβολής του συνόλου των εξαγωγών ήταν 15,5%.

Τα στοιχεία είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικά, και αυτό γιατί οριοθετούν το πεδίο στο οποίο μπορούν και πρέπει να ανταγωνιστούν και να πρωταγωνιστήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις στο διεθνοποιημένο οικονομικό περιβάλλον.

Για το λόγο αυτό, στο πλαίσιο της επόμενης Προγραμματικής Περιόδου 2007-2013, η ενίσχυση της εξωστρέφειας και της καινοτομίας αποτελούν τις οριζόντιες προτεραιότητες που διαπερνούν όλες τις σχεδιαζόμενες Δράσεις του νέου Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» του Υπουργείου Ανάπτυξης.

Άλλωστε, αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις της εποχής, η Πολιτεία καλείται να δημιουργήσει το κατάλληλο επενδυτικό περιβάλλον και τις κατάλληλες συνθήκες για να ανθίσει η επιχειρηματικότητα. Για να αναπτυχθούν νέες καινοτόμες και εξωστρεφείς επιχειρήσεις. Επιχειρήσεις που προάγουν την παραγωγική διαδικασία της Χώρας, την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων και των προσφερόμενων υπηρεσιών.

Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, μέσω της προώθησης της καινοτομίας, σημαίνει αύξηση της παραγωγικότητας και βελτίωση της ποιότητας των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών. Σημαίνει αύξηση του παραγόμενου πλούτου και αναβάθμιση του επιπέδου ζωής των πολιτών. Για το λόγο αυτό η καινοτομία είναι ο καταλύτης της εξίσωσης που οδηγεί στην ανάπτυξη.

Με αφορμή σημερινή εκδήλωση για την κλιματική αλλαγή

Σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας "Κωνσταντίνος Καραμανλής" με θέμα "Κλιματική Αλλαγή - Ενεργοί Πολίτες για το Μέλλον του Πλανήτη", θα μιλήσει ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής σήμερα, στις 12.00. Στην ίδια εκδήλωση ομιλητής θα είναι και ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκόρ, ο οποίος έχει αναλάβει εδώ και δύο χρόνια περίπου σταυροφορία υπέρ της ενημέρωσης των πολιτών όλων των χωρών του πλανήτη, για το συγκεκριμένο θέμα.

Μ εαφορμή αυτή την εκδήλωση σημειώνουμε αποσπάσματα από την τέταρτη έκθεση του HIGH LEVEL GROUP ON COMPETITIVENESS, ENERGY AND THE ENVIRONMENT της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
"...Υπάρχει επομένως μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ της βιώσιμης χρήσης των πόρων και ενός μέλλοντος με χαμηλή χρήση άνθρακα. Η συνέχιση μιας παγκόσμιας προσέγγισης στη βιώσιμη ανάπτυξη είναι εξαιρετικά σημαντική, δεδομένου ότι θα πρόσφερε μία τριπλή νίκη: α. Θα παρήγαγε παγκόσμια ζήτηση για ενεργειακά αποδοτικά προϊόντα, τεχνολογίες και υπηρεσίες β. Θα παρήγαγε ένα πεδίο δραστηριότητας ίσων ευκαιριών για τις επιχειρήσεις που ανταγωνίζονται στις διεθνείς αγορές (π.χ. βιομηχανίες ενεργειακής έντασης) και γ. Θα οδηγούσε στις αληθινές περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές βελτιώσεις."

50 χρόνια Ευρωπαϊκής Ένωσης: Σε αναζήτηση νέου ρόλου και νέου οράματος

* Δημοσιεύεται την Πέμπτη 17 Μαΐου 2007, στο τεύχος 39 της σειράς "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ - THE ECONOMIST".

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της έντονης, αλλά δημιουργικής, διεθνούς ρευστότητας, η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι κρίσιμων αποφάσεων. Χρειάζεται να επανακαθορίσει το ρόλο και την αποστολή της και να επαναβεβαιώσει τις κοινές-ευρωπαϊκές ιδέες, αρχές και αξίες. Παράλληλα, κοιτώντας με αισιοδοξία έξω από τα σύνορά της, οφείλει να βρει νέους τρόπους συνεργασίας με τις αναδυόμενες παγκόσμιες δυνάμεις σχεδιάζοντας έτσι την πορεία και το ρόλο της για τα επόμενα 50 χρόνια.

Για την ήπειρό μας οι μεγάλες προκλήσεις παραμένουν η οικονομική ανάπτυξη, στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισσαβώνας, και η ολοκλήρωση της πολιτικής ενοποίησης. Για να τα πετύχει όμως αυτά, απαιτείται το άμεσο γεφύρωμα της σχέσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) με τους πολίτες της, οι οποίοι σε ορισμένα θέματα νιώθουν ιδιαίτερα απομακρυσμένοι από τις διαδικασίες και τα όργανα λήψης αποφάσεων. Χωρίς την υποστήριξη και την ενεργό δράση των πολιτών είναι σίγουρο ότι η ΕΕ δεν μπορεί να «πάει πολύ μακρυά». Και αυτή η υποστήριξη γίνεται επιτακτική στην προσπάθεια σύνταξης της νέας ευρωπαϊκής Σύνθηκης.

Η νέα ευρωπαϊκή Συνθήκη
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια έχει επιτευχθεί αξιοσημείωτα μικρή πρόοδος στην προσπάθεια αναθέρμανσης του ζητήματος του Ευρωπαϊκού Συντάγματος και αρκετοί είναι αυτοί που αντιδρούν ακόμη στην επαναφορά του στην ατζέντα της Ένωσης.

Ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπήρχε, στους κύκλους της ΕΕ, μία υγιής αντιπαράθεση μεταξύ εκείνων που ήταν υπέρμαχοι της διεύρυνσής της και εκείνων που υποστήριζαν περισσότερο την πολιτική ενοποίηση και εμβάθυνση της, σήμερα οι περισσότεροι στις Βρυξέλλες, αλλά και στις πρωτεύουσες των ευρωπαϊκών κρατών, αποφεύγουν να συζητήσουν και για τα δύο θέματα.

Η αναβολή της συζήτησης προεκλίθη, κυρίως, από τα αποτελέσματα της διαχείρισης δύο καυτών θεμάτων: της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και των δημοψηφισμάτων για το Σύνταγμα.

Ωστόσο, η, έτι περαιτέρω, καθυστέρηση της συζήτησης για τη νέα Συνθήκη δεν είναι προς το όφελος της ενότητας και της ισχυροποίησης της ΕΕ. Αντιθέτως, αφήνει χώρο στον ευρωσκεπτικισμό και την ευρωεσωστρέφεια να αναπτυχθούν. Ο διάλογος για το Σύνταγμα πρέπει να ξεκινήσει, σε νέα βάση, και να ολοκληρωθεί σύντομα προς όφελος της Ένωσης, των κρατών-μελών και των πολιτών της.

Το στοίχημα για την επιτυχή ολοκλήρωση της νέας αυτής διαδικασίας θα εξαρτηθεί από την επάρκεια των ηγεσιών των κρατών-μελών, οι οποίες οφείλουν να ενεργοποιήσουν τους λαούς της ΕΕ γύρω από τα ευρωπαϊκά ζητήματα. Ο νέος κύκλος συζήτησης για το ευρωπαϊκό Σύνταγμα θα πρέπει να αφουγκραστεί και να απαντήσει στις ανησυχίες των ευρωπαίων πολιτών. Πιστεύουμε ότι αυτό θα καταστεί περισσότερο εφικτό μέσω της ανάδειξης ενός νέου, ενός αναγεννημένου ευρωπαϊκού οράματος.

Η Ευρώπη γιορτάζει το παρελθόν της. Έχει, όμως, όραμα για το μέλλον;
Η πεντηκοστή, φετινή, επέτειος της υπογραφής της Συνθήκης της Ρώμης αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να επισημάνει η ηγεσία της ΕΕ στους πολίτες της, τα επιτεύγματα και τη θετική δράση της Ένωσης στα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα των κρατών τους και να αναθερμάνει έτσι το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων για το μέλλον της Ένωσης. Είναι σαφές, ότι η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης εξασφάλισε περισσότερη ειρήνη, σταθερότητα, οικονομική άνθηση και ευημερία τόσο για τα κράτη μέλη της, όσο και για ολόκληρη την ήπειρο.

Ο φετινός εορτασμός αποτελεί, επίσης, μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον τερματισμό της εσωστρέφειας, την έναρξη του διαλόγου για το Σύνταγμα και το μέλλον της Ένωσης. Ένας διάλογος, ο οποίος θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη του απόψεις, όπως αυτή για τη θεσμοθέτηση του Προέδρου της ΕΕ, με θητεία 2,5 ετών, αλλά και τη θεσμοθέτηση υπουργού Εξωτερικών και Άμυνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ευρώπη παρότι προσφέρει, έως σήμερα, πόρους (ανθρώπινους και υλικούς) για την επίλυση κρίσεων διεθνώς, δεν έχει καταφέρει ακόμη να έχει κοινή, ισχυρή φωνή στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι η Ευρώπη, τα τελευταία 50 χρόνια, αποκτά συνεχώς αυξανόμενη επιρροή και νέα μέλη , χωρίς να τα κατακτά με στρατιωτικά μέσα. Η ΕΕ δεν αλλάζει με τη βία τα καθεστώτα, αλλά μεταβάλλει με πολιτικά μέσα το σύνολο της κοινωνίας των νέων κρατών-μελών με έπαθλο τη συμμετοχή τους στην Ένωση. Όπως πολύ ορθά σημειώνει ο Mark Leonard στο βιβλίο του με τίτλο «21ος: Ο αιώνας της Ευρώπης»: «η μεγαλύτερη απειλή που ασκεί στα κράτη η ΕΕ, είναι να τα αγνοήσει».

Επιπλέον, η Ευρώπη, τα τελευταία 50 χρόνια, έχει αναπτύξει μία τεχνογνωσία εξεύρεσης κοινής πορείας και κοινής πολιτικής συνισταμένης. Η τεχνογνωσία αυτή πολλές φορές αποτελεί εμπόδιο για την προώθηση ισχυρών οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων . Ωστόσο, στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνούς δικαίου βοηθά την Ένωση να διατυπώνει απόψεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από πραγματισμό και αντικειμενικότητα, στοιχεία που είναι πιο δύσκολο να διακρίνουν την πολιτική μεμονωμένων κρατών .

Σε αυτό τον τομέα, λοιπόν, η ΕΕ θα μπορούσε να λειτουργήσει, ως μοντέλο για άλλες αναπτυσσόμενες χώρες (Ινδία, Κίνα, Βραζιλία), αλλά και να εδραιώσει το ρόλο της, ως παγκόσμιος διαμεσολαβητής και πολυεθνικός ειρηνοποιός. Θα μπορούσε να δράσει ως εκφραστής της πολιτικής βούλησης περισσότερων από 50 κρατών που είτε είναι μέλη της ΕΕ, είτε επηρεάζονται άμεσα οικονομικά από αυτή.

Η Ευρώπη θεσμοφύλακας του διεθνούς Δικαίου
Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, κρίνεται απαραίτητη η αξιοποίηση της καλής εικόνας της Ευρώπης διεθνώς, ως δύναμη του Δικαίου, της ισορροπίας, και της αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων. Στάση η οποία προκύπτει ως αποτέλεσμα σύνθεσης των διαφορετικών, έως και αντιδιαμετρικών, απόψεων των κρατών-μελών.

Η Ευρώπη διαθέτει, επίσης, το συγκριτικό πλεονέκτημα ότι μπήκε στον 21ο αιώνα έχοντας, έστω εν μέρει, διαφωνήσει ισχυρά με την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ, η οποία τώρα δέχεται την κριτική των αμερικανών πολιτών, αλλά και των υποψηφίων για το προεδρικό χρίσμα στις αμερικανικές εκλογές του 2008 .

Μπορεί έτσι να διατηρεί τις καλές σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο και να αποτελεί έναν πολύτιμο συνδετικό κρίκο μεταξύ Δύσης και Ανατολής.

Το διεθνές Δίκαιο αποτελεί το ισχυρό «όπλο» της Ευρώπης. Με τη χρήση αυτού του «όπλου» αυτό τον τρόπο και με πνεύμα σύνθεσης και διαλόγου μεταξύ των πολιτισμών (και όχι με πνεύμα σύγκρουσης ή ισοπέδωσής τους), η Ευρώπη μπορεί να αποτελέσει το υποσυνείδητο της ανθρωπότητας και του νέου ανεπτυγμένου κόσμου, ο οποίος πρόκειται να περιλαμβάνει μέχρι το 2050 την Ινδία, την Κίνα, και πιθανώς κάποιες χώρες της Αφρικής.

Η Αφρική, ίσως, αποτελέσει το δύσκολο σημείο αυτής της προσπάθειας των κρατών της ηπείρου μας να αυξήσουν την πολιτική τους επιρροή παγκοσμίως. Και αυτό λόγω της αποικιοκρατικής συμπεριφοράς του παρελθόντος κάποιων εκ των ευρωπαϊκών κρατών. Στην επίλυση αυτού του «προβλήματος» μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ιταλία, αλλά και η Πορτογαλία μπορούν να προσφέρουν πολλά, δείχνοντας το νέο πρόσωπο της Ευρώπης.

Σε αυτό το πλαίσιο, το άνοιγμα προς τη Μεσόγειο και τις βορειοαφρικανικές χώρες είναι εξίσου σημαντικό για την ΕΕ. Ήδη προς αυτή την κατεύθυνση και στο πλαίσιο κοινής προσπάθειας της Ελλάδας και της Ιταλίας, συζητείται στον τομέα της ενέργειας η δημιουργία ευρωμεσογειακής Ενεργειακής Κοινότητας στο παράδειγμα της Ενεργειακής Κοινότητας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Το θετικό είναι ότι και οι Εκκλησίες (ανατολική-ορθόδοξη και καθολική) δείχνουν να κατανοούν τη νέα πραγματικότητα και ρίχνουν γέφυρες φιλίας και κατανόησης, βοηθώντας την προσπάθεια των ευρωπαίων πολιτικών ηγετών.

Επιπρόσθετα, ισχυρό εφόδιο προς την ενίσχυση της πολιτικής εξωστρέφειας και επιρροής της Ευρώπης αποτελεί το πολιτιστικό της απόθεμα. Η Ευρώπη καλείται να αξιοποιήσει τα ισχυρά πολιτιστικά «brand names» της και να καταστήσει, για παράδειγμα, και πάλι μόδα τα ταξίδια και τις σπουδές στην Ευρώπη. Μιλούμε για την προσπάθεια «αναζωπύρωσης» μιας νέας, παγκόσμιας αυτή τη φορά, Αναγέννησης .

Έτσι, θα αποκτήσει η Ευρώπη νέο όραμα με ορίζοντα το 2050. Ένα όραμα ανθρωπιστικό, δίκαιο, εξωστρεφές και δυναμικό με στόχο την οικονομική άνθηση και την ευημερία των πολιτών όλου του κόσμου.

Σε αυτή την νέα προσπάθεια η Ευρώπη χρειάζεται όλα τα κράτη της και όλους τους πολίτες της. Απαιτείται να δράσει δυναμικά και γενναία, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της, ώστε να αντιμετωπίσει με αισιοδοξία τις προκλήσεις της εποχής μας. Απαιτείται να λάβει υπόψη τις απόψεις των παλαιών, των νέων αλλά και των μελλοντικών μελών της και δημιουργήσει μία νέα συνισταμένη ευρωπαϊκών και φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων προς όφελος ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Το κράτος της Ευθύνης

* Δημοσιεύεται στην ειδική έκδοση «Μέρισμα» που κυκλοφορεί μαζί με την εφημερίδα "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" στις 17 Μαΐου 2007.


Τα τελευταία χρόνια, οι σφαίρες επιρροής των τεσσάρων εξουσιών (στις τρεις Συνταγματικές, προσθέτουμε παραδοσιακά, αλλά και ουσιαστικά και τον Τύπο) μεταβάλλουν το μέγεθός τους και την εμβέλειά τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αντίστοιχες σφαίρες επιρροής του Δημόσιου και του Ιδιωτικού Τομέα.

Οι επιχειρήσεις επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και αποκτούν νέους ρόλους και αρμοδιότητες που μέχρι σήμερα ανήκαν μόνο στη σφαίρα του Δημόσιου ή του ευρύτερου Δημόσιου τομέα (π.χ. ενέργεια, διαχείριση απορριμμάτων, υγεία). Συμπράττουν με αυτόν και σε ορισμένες περιπτώσεις τον υποκαθιστούν.

Αυτή η συνεχώς αυξανόμενη επιρροή των επιχειρήσεων και σε τομείς, έως σήμερα, αμιγώς δημόσιου ενδιαφέροντος, ενισχύει την ανάγκη για την επίδειξη εκ μέρους τους, μιας περισσότερο υπεύθυνης στάσης. Υπεύθυνης στάσης κυρίως σε δύο κατευθύνσεις: 1ον προς την κοινωνία (περιλαμβάνοντας όλους τους συμμέτοχους, με την ευρεία έννοια, στις δραστηριότητες της επιχείρησης) και 2ον προς το φυσικό περιβάλλον.

Έτσι, πλέον, η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, δηλαδή η έννοια που συνοψίζει την υπεύθυνη στάση των επιχειρήσεων, καθώς και η έννοια της επιχειρηματικής ηθικής αρχίζουν να αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της λειτουργίας τους.

Θα έλεγε κάποιος, ότι η ενασχόληση των εταιρειών με την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη-ΕΚΕ είναι, στις μέρες μας, σύμφυτη με τη σύγχρονη αντίληψη για τη λειτουργία τους και παράλληλα, αποτελεί απόδειξη ότι η επιχειρηματική δραστηριότητα δεν περιορίζεται στην παραγωγή κέρδους.

Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ΕΚΕ δεν έχει σχέση με υποχρεώσεις, αλλά με ευκαιρίες. Ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις να μεγιστοποιήσουν την αξία τους και να εδραιώσουν τη φήμη τους, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις κοινωνικές και περιβαλλοντικές εκφάνσεις της λειτουργίας τους. Είναι σαφές ότι αν οι εταιρίες αναλύσουν τις προοπτικές και τις δυνατότητες που τους δίνουν οι Δράσεις για την προώθηση της ΕΚΕ, θα ανακαλύψουν ότι αυτές οι Δράσεις δεν αποτελούν στοιχείο κόστους και εμπόδιο στην ανάπτυξή τους, αλλά πηγή ευκαιρίας, καινοτομίας, και ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος.

Άλλωστε, η κοινωνική ευημερία και η εταιρική επιτυχία δεν είναι παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος (zero-sum game), αλλά αποφέρει οφέλη για όλους. Ιδιαίτερα, όταν εξετάζεται στρατηγικά και συνολικά η ΕΚΕ μπορεί να γίνει πηγή τεράστιας κοινωνικής προόδου.

Με αυτό το πνεύμα, η ιδέα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης προωθείται από αρκετούς Διεθνείς Οργανισμούς. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε, τον Ιούλιο του 2001, την Πράσινη Βίβλο για την «Προώθηση ενός ευρωπαϊκού πλαισίου για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, το 2000, εγκαινίασε την πρωτοβουλία Global Compact (Παγκόσμια Συμφωνία) με στόχο την ενίσχυση της κοινωνικής ευθύνης των επιχειρήσεων, μέσω της τήρησης δέκα συγκεκριμένων αρχών σχετικών με τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εργασία, το φυσικό περιβάλλον και τη διαφθορά. Παράλληλα, η Παγκόσμια Τράπεζα παρέχει υποστηρικτικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες στις Κυβερνήσεις, αναπτυσσόμενων κυρίως χωρών, για την προώθηση της ΕΚΕ και επιπλέον έχει αναπτύξει ένα εξειδικευμένο εργαλείο αξιολόγησης παρόμοιων Δράσεων (CSR Diagnostic Framework and Appraisal Tool).

Σε αυτό πλαίσιο και με γνώμονα την προώθηση της ΕΚΕ, ο ρόλος του Κράτους κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός. Ρόλος όμως που δε συμπυκνώνεται σε νομοθετικά μέτρα και πρωτοβουλίες. Και αυτό γιατί η ΕΚΕ πάνω απ’ όλα εμπεριέχει την εθελοντική δράση και κινητοποίηση.

Μπορεί όμως η Πολιτεία να ενθαρρύνει και να διευκολύνει την προώθηση ανάλογων Δράσεων, μέσω της χρηματοδότησης και της προσφοράς κινήτρων.

Έτσι, η εμπλοκή του Κράτους στην ενίσχυση της ΕΚΕ είναι απαραίτητη και μπορεί να λειτουργήσει σε τρία επίπεδα:

1ον: Το Κράτος είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης. Συνεπώς, μπορεί από μόνο του να προωθήσει την έννοια της ΕΚΕ τόσο στο εσωτερικό του -τους εργαζομένους του-, όσο και στο εξωτερικό του περιβάλλον.

2ον: Επιπλέον, το Κράτος μπορεί να δημιουργήσει ένα, όχι απαραίτητα νομοθετικό, αλλά σίγουρα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάληψη δράσεων ΕΚΕ από τις επιχειρήσεις. Να αποκτήσει επίσης έναν ουσιαστικό ρόλο στη διευκόλυνση της συνεισφοράς σε Δράσεις ΕΚΕ από την κοινωνία των πολιτών, τους εργαζομένους.

3ον: Τέλος, το Κράτος μπορεί να αποτελέσει ισχυρό παράγοντα ζήτησης Δράσεων ΕΚΕ από τις χιλιάδες των ιδιωτών προμηθευτών που συναλλάσσονται μαζί του.

Αυτή η τρίτη διάσταση είναι ιδιαίτερα σημαντική, και θα είχε πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον να εφάρμοζε το Κράτος μία πολιτική που θα απαιτούσε από τις εταιρείες, με τις οποίες συνεργάζεται, να έχουν προηγουμένως επιδείξει κοινωνική ή περιβαλλοντική ευαισθησία.

Στην Ελλάδα, η ΕΚΕ προωθείται εμμέσως στο πλαίσιο των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων του Γ΄ΚΠΣ. Επίσης, η σημασία της υπογραμμίζεται τόσο στο Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (ΕΣΠΑ), όσο στις προτεραιότητες του επόμενου Επιχειρησιακού Προγράμματος του Υπουργείου Ανάπτυξης για την Προγραμματική Περίοδο 2007-2013.

Ήδη, στο τρέχον Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα» (ΕΠΑΝ) του Υπουργείου Ανάπτυξης για την Περίοδο 2000-2006, χρηματοδοτούνται ενέργειες και Δράσεις με σκοπό την άμεση ή έμμεση προώθηση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στις επιχειρήσεις όλης της Χώρας.

Συγκεκριμένα, επιδοτείται η υλοποίηση έργων με σκοπό την εξοικονόμηση ενέργειας, τη διασφάλιση της ποιότητας της παραγωγικής διαδικασίας, την ενίσχυση του οικολογικού τρόπου λειτουργίας των επιχειρήσεων. Χρηματοδοτείται η ίδρυση νέων και η επέκταση υφιστάμενων επιχειρήσεων αξιοποίησης στερεών υλικών και αποβλήτων.

Παράλληλα, ενισχύοντας το κοινωνικό πρόσωπο των επιχειρήσεων, το ΕΠΑΝ καλύπτει τις δαπάνες για την προσαρμογή τους στις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία. Επιπρόσθετα, χρηματοδοτεί την ίδρυση επιχειρήσεων από άτομα με αναπηρίες. Μέχρι σήμερα, στο πλαίσιο Δράσεων που προωθούν αμέσως ή εμμέσως την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, έχουν ενταχθεί στο ΕΠΑΝ τα επενδυτικά σχέδια περισσότερων από 4.000 επιχειρήσεων, συνολικού προϋπολογισμού που ξεπερνά τα 590 εκ. €.

Ένας επιπλέον τομέας στον οποίο η ενίσχυση της ΕΚΕ του Δημόσιου Τομέα αποκτά κομβική σημασία είναι αυτός της εξυπηρέτησης των πολιτών. Η ποιότητα της εξυπηρέτησης των αναγκών και των απαιτήσεων των πολιτών από το Κράτος, αν και εμπίπτει στις άμεσες αρμοδιότητές του, θα μπορούσε να πλαισιωθεί από ενέργειες και Δράσεις ΕΚΕ. Η προώθηση ανάλογων Δράσεων αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί αποτελεί βασικό στοιχείο και καταλύτη για τη σφυρηλάτηση ισχυσρής σχέσης εμπιστοσύνης, μεταξύ του πολίτη και της δημόσιας διοίκησης.

Η εμπιστοσύνη μεταξύ κράτους και πολίτη είναι ένα από τα πολυτιμότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά της σχέσης τους και για το λόγο αυτό οι κυβερνήσεις έχουν έναν πολύ καλό λόγο να επενδύσουν στην ανάπτυξη και την προώθηση της ΕΚΕ. Ιδιαίτερα η Χώρα μας έχοντας να επιδείξει, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, ένα πολύ χαμηλό επίπεδο εμπιστοσύνης τόσο μεταξύ των πολιτών, όσο και μεταξύ των πολιτών και των θεσμών, έχει πεδίο δόξης λαμπρό να καλύψει στο συγκεκριμένο τομέα, αξιοποιώντας τις δράσεις ΕΚΕ.

Σοβαρή πρόκληση για το μέλλον της ΕΕ.

Η νίκη του Σαρκοζύ αποτελεί, μεταξύ των άλλων, και μία νίκη όσων επαγγέλονται τις μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη. Ο γαλλικός λαός φάνηκε ότι δεν αρκέστηκε στη σιγουριά που προσέφερε το σοσιαλιστικό μοντέλο της κας Ρουαγιάλ, η οποία επέστρεψε δυναμικά σε αυτό προς το τέλος της προεκλογικής της εκστρατείας, όταν έβλεπε ότι δεν μπορούσε διαφορετικά να συσπειρώσει το δικό της πολιτικό χώρο.

Η νίκη του Σαρκοζύ ήταν ένα πολιτικό προσωπικό στοίχημα το οποίο έχει τρία χαρακτηριστικά:

1. Ο Σαρκοζύ είναι ο πρώτος, μετά από καιρό, mainstream πολιτικός αρχηγός(δεν περιλαμβάνουμε στην ανάλυσή μας το φαινόμενο Μπερλουσκόνι), ο οποίος δήλωσε δεξιός και κατάφερε να κερδίσει σχετικά εύκολα τις εκλογές.

2. Είναι επίσης φορέας ενός νέου πολιτικού λόγου που συνδυάζει αποτελεσματικά τον οραματικό και τον τεχνοκρατικό λόγο. Δεν μένει μόνο σε θέματα ιδεολογικά, προσεγγίζει και προτείνει αμέσως τη λύση των προβλημάτων.

3. Τέλος, και αυτό θεωρούμε ως το πλεόν κομβικό και στρατηγικό σημείο του τριπλού αυτού στοιχήματος που κέρδισε ο Σαρκοζύ, είναι ότι πολιτεύτηκε ενάντια σε αυτό που τα τελευταία χρόνια ονομάζουμε ¨"politically correct". Δηλαδή, αντίθετα με τους περισσότερους πολιτικούς, έλεγε αυτό που πίστευε, όταν το πίστευε, ή έτσι τουλάχιστον φαινόταν σε εμάς.

Το τρίτο σημείο είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί αν ακολουθηθεί και από άλλους πολιτικούς ηγέτες, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, θα ανατρέψει τη γενικευμένη αποστροφή του κόσμου προς τους κομματικούς μηχανισμούς.

Τώρα αν όλα αυτά ήταν μέρος ενός προεκλογικού σχεδιασμού, αυτό μένει να φανεί στα επόμενα πέντε χρόνια της Προεδρίας του.

Κυριακή κοντή γιορτή.....

Η Κυριακή του 2ου γύρου των γαλλικών Προεδρικών εκλογών έφτασε. Αν μη τι άλλο ήταν μία αρκετά ενδιαφέρουσα προεκλογική περίοδος....με ενδιαφέρουσες μονομαχίες.
Έκπληξη προκαλεί και η δήλωση του Μπλαιρ, ότι γνωρίζει και σέβεται το Σαρκοζύ, αλλά δεν έχει συναντήσει την κα Ρουαγιάλ.....

Ωστόσο, εκτός από τις εκλογές στη Γαλλία, ιδιαίτερο ενδιάφερον έχουν για εμάς και οι εξελίξεις στην Τουρκία. Θα έλεγα μάλιστα ότι συνδέονται οι δύο εκλογές και δημιουργούν νέα δεδομένα στο πεδίο της εξωτερικής μας πολιτικής..

Το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γαλλία, με δεδομένη την αντιδιαμετρική στάση των δύο υποψηφίων απέναντι στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, πιθανόν να δημιουργήσει νέες ισορροπίες εντός Ε.Ε.

Ποιά πρέπει να είναι η στάση μας την επόμενη ημέρα;

Μετρώντας την ευτυχία...

Όπως φαίνεται εκτός από την εμπιστοσύνη οι Δανοί πρωτεύουν και στην ευτυχία......http://www.economist.com/daily/chartgallery/PrinterFriendly.cfm?story_id=9030475

Ο καταλύτης της κοινωνικής ανέλιξης και ευημερίας

Έχουμε επισημάνει σε προηγούμενο post τη σημασία της εμπιστοσύνης για την ενίσχυση του κοινωνικού κεφαλαίου. Τα στοιχεία για τη χώρα μας είναι τουλάχιστον απογοητευτικά και αποκαλύπτουν τις ευθύνες όλων μας προς την ανατροπή αυτής της δυσάρεστης κατάστασης. Σύμφωνα με ειδική έκθεση του Ευρωβαρόμετρου μόλις το 37% των Ελλήνων εμπιστεύεται το συνάνθρωπό του. Την ίδια στιγμή ο μ.ο. για την ΕΕ βρίσκεται στο 60% και το ίδιο ποσοστό στη Δανία είναι 84%. Κάθε άλλο σχόλιο είναι περιττό.

Το κοινωνικό "δίχτυ" ενισχύει την παραγωγικότητα

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα η θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου μισθού ενισχύει την παραγωγικότητα.

Οι ανατροπές στην πολιτική

Το παρελθόν στην Ελλάδα και το εξωτερικό έχει αποδείξει ότι όταν κάποια κόμματα μένουν για καιρό στην εξουσία, αυτό συμβαίνει γιατί μπορούν να αλλάζουν και να προσαρμόζονται έτσι στα νέα δεδομένα και τις νέες απιτήσεις της κοινωνίας. Για να εμπιστευτούν οι πολίτες εκ νέου τον πολιτικό σχηματισμό που έχει κερδίσει στις τελευταίες εκλογικές μάχες θα πρέπει να επαναγοητευτούν από αυτόν. Δεν φτάνει μόνο η επιτυχία σε κάποιους τομείς του κυβερνητικού έργου. Αυτή την κατάσταση φαίνεται να αντιμετωπίζουν και οι Βρετανοί Εργατικοί. Μετά από την κυριαρχία Μπλαιρ, κινδυνεύουν να μείνουν εκτός εξουσίας μετά από αρκετά χρόνια, έχοντας ως αντίπαλο ένα φρέσκο και νέο πολιτικό, τον Κάμερον, ο οποίος αν μη τι άλλο σπάει τα όρια του κόμματός του και διεισδύει στους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους.
Έτσι, οι επιτυχίες του Γκόρντον Μπράουν δεν αρκούν για να δώσουν την απαιτούμενη φρεσκάδα στους Εργατικούς. Ο Μπράουν αποτέλεσε βασικό στέλεχος της Κυβέρνησης Μπλαιρ, παρά τις διαφωνίες του και έχει ταυτιστεί με αυτή. Ωστόσο εξελίσσεται ως η βρετανική εκδοχή του Άκη Τσοχατζόπουλου, καλός για το κόμμα του, με ισχυρά ερείσματα εντός. Ωστόσο οι Εργατικοί χρειάζονται, ένα νέο πρόσωπο για να έχουν ελπίδες στις επόμενες εκλογές. Αυτό προφανώς υπονοούν και οι Financial Times υποστηρίζοντας ότι ο ανταγωνισμός στη διαδικασία διαδοχής του Μπλαιρ θα κάνει καλό στους Εργατικούς.